یعفوریه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «در باره فرقه «یعفوریه» مطالب بسیار اندکی نوشته شده است که پراکنده و نیز از نظ...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
درباره فرقه «'''یعفوریه'''» مطالب بسیار اندکی نوشته شده است که پراکنده و نیز از نظر محتوا از هم متفاوت هستند که با استناد به آنها نمی‌توان درباره این فرقه و آراء و عقاید مربوط به آن به طور مستند و دقیق اظهار نظر کرد. در ادامه به دو عنوان از یعفوریه با توضیحات متفاوت اشاره می‌شود. | |||
1.گروه اول از | 1.گروه اول از یعفوریه از فرق «[[امامیه]]» و از اصحاب سلیمان الاقطع بودند که از معاصران ابو محمد هشام بن الحکم بود. | ||
اینان معتقد بودند که معرفت ائمه واجب است و | اینان معتقد بودند که معرفت [[ائمه]] واجب است و قیام به شرایعى را که از طرف [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول (ص)]] ابلاغ شده است، نیز واجب است. کسی که امام را نشناسد و بمیرد، آن چنان است که در جاهلیت مرده باشد. برخی از ایشان گفتهاند که اگر کسى معرفت امام را درک کند، هیچ فریضه و تکلیفی بر او واجب نیست. فقط معرفت امام او را کفایت می‌کند. برخى از «یعفوریه» پیرو عقیده «[[معتزله]]» در «[[قضا و قدر|قدر]]» شدند و گفتند: معرفت امام ضرورى است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 477 با ویرایش و اصلاحات در عبارات | ||
</ref> | </ref> | ||
2.گروه دوم از یعفوریه شیعیان و پیروان محمد بن بشیر بوده‌اند و در عصر امامت [[موسی بن جعفر (کاظم)|موسی بن جعفر (ع)]] ظهور کرده و در امامت امام موسی بن جعفر(ع) توقف کرده و منکر امامت فرزندش علی بن موسی (ع) و هم چنین منکر امامان بعد از آن حضرت شدند. آنها عصمت امامان بعد از موسی بن جعفر را قبول نداشتند و هر کسی را که به امامت ایشان قائل بود کافر و خونش را حلال مى‌دانستند. البته این فرقه بعدها امامت موسی بن جعفر را نیز منکر شدند و امامت محمد بن بشیر و پس از او امامت فرزندش را پذیرفتند. <ref>http://wikifeqh.ir/%DB%8C%D8%B9%D9%81%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87</ref> | |||
اینان معتقد بودند که خداوند فقط نماز، خمس و روزه ماه رمضان را واجب کرده است و مسایلی چون زکات، حج و دیگر موضوعات دین و احکام شرعی وجود ندارد. آنها ازدواج با محارم را جایز مى‌دانستند و رابطه جنسی با غلامان را بدون اشکال می‌شمردند. | |||
<ref>طوسی ابی جعفر محمدبن حسن بن علی، رجال کشی، مصطفوی، حسن، ص ۴۷۹، نشر دانشگاه مشهد، ۱۳۴۷ شمسی.</ref> | |||
== پانویس == | |||
[[رده: | {{پانویس}} | ||
[[رده:فرق و مذاهب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۹
درباره فرقه «یعفوریه» مطالب بسیار اندکی نوشته شده است که پراکنده و نیز از نظر محتوا از هم متفاوت هستند که با استناد به آنها نمی‌توان درباره این فرقه و آراء و عقاید مربوط به آن به طور مستند و دقیق اظهار نظر کرد. در ادامه به دو عنوان از یعفوریه با توضیحات متفاوت اشاره می‌شود.
1.گروه اول از یعفوریه از فرق «امامیه» و از اصحاب سلیمان الاقطع بودند که از معاصران ابو محمد هشام بن الحکم بود. اینان معتقد بودند که معرفت ائمه واجب است و قیام به شرایعى را که از طرف رسول (ص) ابلاغ شده است، نیز واجب است. کسی که امام را نشناسد و بمیرد، آن چنان است که در جاهلیت مرده باشد. برخی از ایشان گفتهاند که اگر کسى معرفت امام را درک کند، هیچ فریضه و تکلیفی بر او واجب نیست. فقط معرفت امام او را کفایت می‌کند. برخى از «یعفوریه» پیرو عقیده «معتزله» در «قدر» شدند و گفتند: معرفت امام ضرورى است. [۱]
2.گروه دوم از یعفوریه شیعیان و پیروان محمد بن بشیر بوده‌اند و در عصر امامت موسی بن جعفر (ع) ظهور کرده و در امامت امام موسی بن جعفر(ع) توقف کرده و منکر امامت فرزندش علی بن موسی (ع) و هم چنین منکر امامان بعد از آن حضرت شدند. آنها عصمت امامان بعد از موسی بن جعفر را قبول نداشتند و هر کسی را که به امامت ایشان قائل بود کافر و خونش را حلال مى‌دانستند. البته این فرقه بعدها امامت موسی بن جعفر را نیز منکر شدند و امامت محمد بن بشیر و پس از او امامت فرزندش را پذیرفتند. [۲] اینان معتقد بودند که خداوند فقط نماز، خمس و روزه ماه رمضان را واجب کرده است و مسایلی چون زکات، حج و دیگر موضوعات دین و احکام شرعی وجود ندارد. آنها ازدواج با محارم را جایز مى‌دانستند و رابطه جنسی با غلامان را بدون اشکال می‌شمردند. [۳]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 477 با ویرایش و اصلاحات در عبارات
- ↑ http://wikifeqh.ir/%DB%8C%D8%B9%D9%81%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87
- ↑ طوسی ابی جعفر محمدبن حسن بن علی، رجال کشی، مصطفوی، حسن، ص ۴۷۹، نشر دانشگاه مشهد، ۱۳۴۷ شمسی.