احمد بن حسن بن عبدویه رازی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام')
 
(۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">[[پرونده:احمد بن حسن بن عبدویه رازی.jpg |احمد بن حسن بن عبدویه رازی|پیوند=Special:FilePath/احمد بن حسن بن عبدویه رازی.jpg]]
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
| عنوان = احمد بن حسن بن عبدویه رازی
!نام
| تصویر = عالمان شیعه.jpg
!احمد بن حسن بن عبدویه رازی
| نام = احمد بن حسن بن عبدویه رازی
|-
| نام‌های دیگر = قطان، عطار
|القاب و سایر نام‌ها
| سال تولد =
|قطان • عطار • ابوعلی قطان
| تاریخ تولد = 282 ق
|-
| محل تولد = [[ری]]
|زاده
| سال درگذشت =
|حدود 282هجری • [[ری]]
| تاریخ درگذشت = 360 ق
|-
| محل درگذشت =
|استادان
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |ابویزید محمد بن یحیی مروزی |[[احمد بن محمد بن عبدالله بن زیاد بغدادی|احمد بن محمد بن ابی رجال بغدادی]] |احمد بن محمد بن زکریا قطان |عبدالرحمان بن محمد حسینی |محمد بن سعید بن ابی شحمه |ابوسعید حسن بن علی سکری |ابوعلی محمد بن علی بن اسماعیل سکری |عبدالرحمان بن ابی حاتم |احمد بن محمد بن عبیده نیشابوری }}
|ابویزید محمد بن یحیی مروزی احمد بن محمد بن ابی رجال بغدادی احمد بن محمد بن زکریا قطان عبدالرحمان بن محمد حسینی محمد بن سعید بن ابی شحمه ابوسعید حسن بن علی سکری ابوعلی محمد بن علی بن اسماعیل سکری عبدالرحمان بن ابی حاتم احمد بن محمد بن عبیده نیشابوری
| شاگردان =
|-
| دین = [[اسلام]]
|شاگردان
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
|[[شیخ صدوق]]
| آثار =
|-
| فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه افقی |[[فقیه]] |[[محدّث|محدث]] |[[مذهب شیعه|شیعی]] }}
|[[دین]] و [[مذهب]]
| وبگاه =
|[[اسلام]] [[تشیع]]
}}
|-
'''احمد بن حسن بن عبدویه رازی'''، [[فقیه]] و [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] استاد [[شیخ صدوق]] (م381ق) بود. 
|}
</div>


'''احمد بن حسن بن عبدویه رازی'''، (حدود282 – 360ق) ابوعلی قطان. [[فقیه]] و [[محدث]] [[شیعی]] در حدود 282[[هجری]] در [[ری]] زاده شد. وی استاد «شیخ صدوق»(م381ق) بود. اصالتاً ایرانی و اهل ری است. لقب او در منابع به صورت «قطان» و «عطار» آمده ولی لقب نخست صحیح است. برخی از صاحب نظران معاصر(خویی، ج2ص93) احتمال سنی‏ بودن وی را بعید ندانسته است، ولی این مطلب با روایاتی که او درباره جانشینی [[علی بن ابی طالب|علی‌علیه‌السلام]] بعد از [[محمد (ص) خاتم الانبیاء|پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم]] و عدد امامان دوازده‏گانه شیعه نقل کرده، هماهنگ نیست و هر گاه چنین بود هیچگاه شیخ صدوق وی را «بزرگ اصحاب حدیث» معرفی نمی‌‏نمود و بعد از ذکر نام او «رضی الله» نمی‌‏گفت.
== معرفی اجمالی ==
احمد بن حسن بن عبدویه رازی، [[فقیه]] و [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. وی حدود 282 هجری در [[ری]] متولد شد زیرا در سال 302 هجری از استادش «[[ابویزید محمد بن یحیی مروزی]]» در ری [[حدیث]] شنید، بنابراین در آن زمان از سن کافی (حدود 20 سال) برخوردار بود. تاریخ وفات او به درستی روشن نیست ولی از آنجا که وی استاد «[[شیخ صدوق]]» (م381ق) بود می‏‌توان وفات او را حدود 360 هجری در نظر گرفت. وی اصالتاً ایرانی و اهل ری است. لقب او در منابع به صورت «قطان» و «عطار» آمده ولی لقب نخست صحیح است. وی در ری پرورش یافت و چنان‌که از لقب «قطان» بر می‌‏آید، به کار پنبه‏‌زنی اشتغال داشته و از این راه کسب درآمد می‌‏کرده است. شاید زمانی که وی به فراگیری معارف [[اهل بیت|اهل‌‏بیت‌ (علیه‌السلام)]] روی آورد این شغل را همچنان حفظ کرده بود و به همین سبب در منابع حدیثی از او با لقب «ابوعلی قطان» یاد می‏‌شود. شیخ صدوق ضمن این‌که از او با عنوان «سالخورده» یاد می‏‌کند وی را «بزرگ اصحاب حدیث» در ناحیه ری معرفی می‏‌کند.  


=-معرفی اجمالی=
قرائن حاکی از آن است‌که وی بیشتر عمر خود را در ری اقامت داشته و با هم‏بحثان خود نظیر «محمد بن احمد سنانی»، «حسین بن ابراهیم بن هشام مؤدب» و «علی بن عبدالله وراق» مشغول تحصیل بوده است، وی ظاهراً سفری نیز به [[بغداد]] داشته و نزد [[احمد بن محمد بن عبدالله بن زیاد بغدادی|احمد بن محمد بن ابی رجال بغدادی]] شاگردی نموده است. برخی از صاحب‌نظران معاصر [[سید ابوالقاسم خوئی|آیت‌الله‌ خویی]]، احتمال [[اهل سنت و جماعت|سنی‏]] بودن وی را بعید ندانسته است، ولی این مطلب با روایاتی که او درباره جانشینی علی‌ (علیه‌السلام) بعد از پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) و عدد [[ائمه|امامان]] دوازده‏‌گانه شیعه نقل کرده، هماهنگ نیست و هر گاه چنین بود هیچ‌گاه شیخ صدوق وی را «بزرگ اصحاب حدیث» معرفی نمی‌‏نمود و بعد از ذکر نام او «رضی الله» نمی‌‏گفت. وی در طول حیات علمی خود استادان زیادی دیده و از بسیاری از آنها حدیث شنیده است. در منابع اشاره‌ای به آثار تألیفی او نشده است.


احمد بن حسن بن عبدویه رازی، ابوعلی قطان. فقیه و محدث شیعی. وی حدود 282هجری در ری زاده شد زیرا در سال 302هجری از استادش «ابویزید محمد بن یحیی مروزی» در ری حدیث شنید، بنابراین در آن زمان از سن کافی(حدود 20 سال) برخوردار بود. تاریخ وفات او به درستی روشن نیست ولی از آنجا که وی استاد «شیخ صدوق»(م381ق) بود می‏‌توان وفات او را حدود 360هجری در نظر گرفت. وی اصالتاً ایرانی و اهل ری است. لقب او در منابع به صورت «قطان» و «عطار» آمده ولی لقب نخست صحیح است. وی در ری پرورش یافت و چنانکه از لقب «قطان» بر می‌‏آید، به کار پنبه‏ زنی اشتغال داشته و از این راه کسب درآمد می‌‏کرده است. شاید زمانی که وی به فراگیری معارف [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‌‏بیت‌علیه‌السلام]] روی آورد این شغل را همچنان حفظ کرده بود و به همین سبب در منابع حدیثی از او با لقب «ابوعلی قطان» یاد می‏‌شود. شیخ صدوق ضمن اینکه از او با عنوان «سالخورده» یاد می‏کند وی را «بزرگ اصحاب حدیث» در ناحیه ری معرفی می‏کند.  
== استادان ==
استادان وی عبارت از:
# [[ابویزید محمد بن یحیی مروزی]]،
# احمد بن محمد بن زکریا قطان،
# عبدالرحمان بن محمد حسینی،
# محمد بن سعید بن ابی شحمه (م.ب285ق)،
# ابوسعید حسن بن علی سکری،
# ابوعلی محمد بن علی بن اسماعیل سکری،
# عبدالرحمان بن ابی حاتم،
# [[احمد بن محمد بن عبیده نیشابوری]].


قرائن حاکی از آن است که وی بیشتر عمر خود را در ری اقامت داشته و با هم‌‏بحثان خود نظیر «محمد بن احمد سنانی»، «حسین بن ابراهیم بن هشام مؤدب» و «علی بن عبدالله وراق» مشغول تحصیل بوده است، وی ظاهراً سفری نیز به [[بغداد]] داشته و نزد «احمد بن محمد بن ابی رجال بغدادی» شاگردی نموده است. برخی از صاحب نظران معاصر([[سید ابوالقاسم خویی|آیت‌الله‌ خویی]]، ج2ص93) احتمال [[سنی‏]] بودن وی را بعید ندانسته است، ولی این مطلب با روایاتی که او درباره جانشینی علی‌علیه‌السلام بعد از پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم و عدد [[امامان]] دوازده‏گانه شیعه نقل کرده، هماهنگ نیست و هر گاه چنین بود هیچگاه شیخ صدوق وی را «بزرگ اصحاب حدیث» معرفی نمی‌‏نمود و بعد از ذکر نام او «رضی الله» نمی‌‏گفت. وی در طول حیات علمی خود استادان زیادی دیده و از بسیاری از آنها حدیث شنیده است. در منابع اشاره‏ای به آثار تألیفی او نشده است.
== شاگردان ==
از شاگردان او [[شیخ صدوق|محمد بن بابویه قمی]] معروف به شیخ صدوق است‌که احادیث او را حفظ کرده و به آیندگان انتقال داده است.


=استادان=
== جستارهای وابسته ==
* [[احمد بن محمد بن عبدالله بن زیاد بغدادی|احمد بن محمد بن ابی رجال بغدادی]]
* [[سید ابوالقاسم خوئی|آیت‌الله‌ خویی]]
* [[شیخ صدوق|محمد بن بابویه قمی]]


استادانش [[ابویزید محمد بن یحیی مروزی]]، احمد بن محمد بن زکریا قطان، عبدالرحمان بن محمد حسینی، محمد بن سعید بن ابی شحمه(م. ب285قابوسعید حسن بن علی سکری، ابوعلی محمد بن علی بن اسماعیل سکری، عبدالرحمان بن ابی حاتم و [[احمد بن محمد بن عبیده نیشابوری]] هستند.
== منابع ==
 
* تنقیح المقال(حجریج1ص56 شماره333؛
=شاگردان=
* علل الشرایع، ج1ص43 حدیث1، وص130 باب109؛
 
* عیون اخبار الرضا، ج1ص92 حدیث31؛
از شاگردان او [[ابن بابویه|محمد بن بابویه قمی]] معروف به [[شیخ صدوق]] است که احادیث او را حفظ کرده و به آیندگان انتقال داده است.
* معجم رجال الحدیث، خویی، ج2ص93 شماره 511؛
* من لا یحضره الفقیه، ج4ص437؛
* الهدایه، شیخ صدوق، ص157 حدیث2.


== منابع ==
{{علمای اسلام}}
# تنقیح المقال(حجری)، ج1ص56 شماره333؛
# علل الشرایع، ج1ص43 حدیث1، وص130 باب109؛
# عیون اخبار الرضا، ج1ص92 حدیث31؛
# معجم رجال الحدیث، خویی، ج2ص93 شماره 511؛
# من لا یحضره الفقیه، ج4ص437؛
# الهدایه، شیخ صدوق، ص157 حدیث2.


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۷

احمد بن حسن بن عبدویه رازی، فقیه و محدث شیعی استاد شیخ صدوق (م381ق) بود.

احمد بن حسن بن عبدویه رازی
عالمان شیعه.jpg
نام کاملاحمد بن حسن بن عبدویه رازی
نام‌های دیگرقطان، عطار
اطلاعات شخصی
روز تولد282 ق
محل تولدری
روز درگذشت360 ق
دیناسلام، شیعه
استادان
  • ابویزید محمد بن یحیی مروزی
  • احمد بن محمد بن ابی رجال بغدادی
  • احمد بن محمد بن زکریا قطان
  • عبدالرحمان بن محمد حسینی
  • محمد بن سعید بن ابی شحمه
  • ابوسعید حسن بن علی سکری
  • ابوعلی محمد بن علی بن اسماعیل سکری
  • عبدالرحمان بن ابی حاتم
  • احمد بن محمد بن عبیده نیشابوری
فعالیت‌ها

معرفی اجمالی

احمد بن حسن بن عبدویه رازی، فقیه و محدث شیعی. وی حدود 282 هجری در ری متولد شد زیرا در سال 302 هجری از استادش «ابویزید محمد بن یحیی مروزی» در ری حدیث شنید، بنابراین در آن زمان از سن کافی (حدود 20 سال) برخوردار بود. تاریخ وفات او به درستی روشن نیست ولی از آنجا که وی استاد «شیخ صدوق» (م381ق) بود می‏‌توان وفات او را حدود 360 هجری در نظر گرفت. وی اصالتاً ایرانی و اهل ری است. لقب او در منابع به صورت «قطان» و «عطار» آمده ولی لقب نخست صحیح است. وی در ری پرورش یافت و چنان‌که از لقب «قطان» بر می‌‏آید، به کار پنبه‏‌زنی اشتغال داشته و از این راه کسب درآمد می‌‏کرده است. شاید زمانی که وی به فراگیری معارف اهل‌‏بیت‌ (علیه‌السلام) روی آورد این شغل را همچنان حفظ کرده بود و به همین سبب در منابع حدیثی از او با لقب «ابوعلی قطان» یاد می‏‌شود. شیخ صدوق ضمن این‌که از او با عنوان «سالخورده» یاد می‏‌کند وی را «بزرگ اصحاب حدیث» در ناحیه ری معرفی می‏‌کند.

قرائن حاکی از آن است‌که وی بیشتر عمر خود را در ری اقامت داشته و با هم‏بحثان خود نظیر «محمد بن احمد سنانی»، «حسین بن ابراهیم بن هشام مؤدب» و «علی بن عبدالله وراق» مشغول تحصیل بوده است، وی ظاهراً سفری نیز به بغداد داشته و نزد احمد بن محمد بن ابی رجال بغدادی شاگردی نموده است. برخی از صاحب‌نظران معاصر آیت‌الله‌ خویی، احتمال سنی‏ بودن وی را بعید ندانسته است، ولی این مطلب با روایاتی که او درباره جانشینی علی‌ (علیه‌السلام) بعد از پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) و عدد امامان دوازده‏‌گانه شیعه نقل کرده، هماهنگ نیست و هر گاه چنین بود هیچ‌گاه شیخ صدوق وی را «بزرگ اصحاب حدیث» معرفی نمی‌‏نمود و بعد از ذکر نام او «رضی الله» نمی‌‏گفت. وی در طول حیات علمی خود استادان زیادی دیده و از بسیاری از آنها حدیث شنیده است. در منابع اشاره‌ای به آثار تألیفی او نشده است.

استادان

استادان وی عبارت از:

  1. ابویزید محمد بن یحیی مروزی،
  2. احمد بن محمد بن زکریا قطان،
  3. عبدالرحمان بن محمد حسینی،
  4. محمد بن سعید بن ابی شحمه (م.ب285ق)،
  5. ابوسعید حسن بن علی سکری،
  6. ابوعلی محمد بن علی بن اسماعیل سکری،
  7. عبدالرحمان بن ابی حاتم،
  8. احمد بن محمد بن عبیده نیشابوری.

شاگردان

از شاگردان او محمد بن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق است‌که احادیث او را حفظ کرده و به آیندگان انتقال داده است.

جستارهای وابسته

منابع

  • تنقیح المقال(حجری)، ج1ص56 شماره333؛
  • علل الشرایع، ج1ص43 حدیث1، وص130 باب109؛
  • عیون اخبار الرضا، ج1ص92 حدیث31؛
  • معجم رجال الحدیث، خویی، ج2ص93 شماره 511؛
  • من لا یحضره الفقیه، ج4ص437؛
  • الهدایه، شیخ صدوق، ص157 حدیث2.