|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| # https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%A2%D8%B4%D9%88%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%A8&
| | {{جعبه اطلاعات شهر |
| # https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%86%D9%81%DB%8C%D9%87&action=edit
| | | عنوان = استان آذربایجان شرقی |
| # https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B9%D8%A8%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%A8%D9%86_%D8%B2&action=edit
| | | تصویر = |
| # https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B4%D8%B9%D8%A8_%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D8%B7%D8%A7%D9%84%D8%A8&action=edit
| | | نام = استان آذربایجان شرقی |
| # https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D8%B1%D8%B6%DB%8C&action=edit
| | | کشور = ایران |
| # https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B1%D8%B6%D8%A7%D8%AE%D8%A7%D9%86&action=edit
| | | تاریخ تأسیس = |
| | | | استان = آذربایجان شرقی |
| {{جعبه اطلاعات شخصیت | | | تعداد جمعیت = ۴۰۴۰۴۰۰ نفر |
| | عنوان = احمد بن محمد بن سعید بن عقده | | | پراکندگی دینی = {{فهرست جعبه افقی |[[مذهب شیعه|شیعه]] |[[اهل سنت و جماعت|سنی]] اقلیت‌های مذهبی }} |
| | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | | | ویژگی خاص = |
| | نام = احمد بن محمد بن سعید بن عقده | |
| | نامهای دیگر = ابن عقده كوفی | |
| | سال تولد = 249 هجری قمری
| |
| | تاریخ تولد = | |
| | محل تولد = [[کوفه]] | |
| | سال درگذشت = سال 332 هجری | |
| | تاریخ درگذشت = هفتم [[ذیالقعده]] | |
| | محل درگذشت = کوفه
| |
| | استادان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوجعفر محمدبن مفضل بن ابراهیم اشعری |علی بن حسن بن علی بن فضال |جعفربن احمد بن یوسف اودی |حمیدبن زیادبن نینوایی ||قاسم بن محمد بن حسین بن خازم |جعفر بن عبدالله علوی |حسین بن حمدان }}
| |
| | شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |كلینی |ابوغالب زراری |ابوعبدالله محمدبن ابراهیم نعمانی معروف به ابن ابی زینب |احمدبن صلت اهوازی }}
| |
| | دین = [[اسلام]]
| |
| | مذهب = جارودی(چهار امامی)
| |
| | آثار = {{فهرست جعبه افقی |الولایه و من روی عن غدیر خم |فضل الكوفه |اخبار ابی حنیفه |من روی عن امیرالمؤمنین و مسنده |من روی عن الحسن و الحسین(علیه السلام) |من روی عن زیدبن علی |الرجال |الجهر ببسم الله | اخبار یحیی بن حسین بن زید |صلح الحسن (علیه السلام)}}
| |
| | فعالیت‌ها =
| |
| | وبگاه =
| |
| }}
| |
| '''احمد بن محمد بن سعید بن عقده'''، (249 – 332ق) ابوالعباس. معروف به «ابن عقده كوفی». از محدثان و حافظان مشهور [[مذهب شیعه|شیعه]] ([[زیدی جارودی]]). در سال 249هجری در [[کوفه|كوفه]] متولد شد و در هفتم [[ذی القعده|ذیالقعده]] سال 332 هجری در كوفه دعوت حق را لبیك گفت. وی فردی شجاع و بی پروا بود و در زمانی كه در [[بغداد]] بود، منبری در [[مسجد]] «براثا»(یكی از پایگاه‌های مهم [[شیعیان]]) داشت و در آنجا به ذكر مطاعن و مثالب سلف میپرداخت، به همین دلیل بارها دستگیر و به زندان انداخته شد. وی از استادان [[شیخ کلینی|كلینی]] است و كلینی در [[كتاب كافی]] بارها از او روایت كرده است. وی با اینكه مذهب جارودی(چهار امامی) داشت مورد احترام علمای امامیه بود و اینان ارزش آثار وی را به اندازه تألیفات دانشمندان شیعه [[اثناعشری|اثنا عشری]] میدانند.
| |
| | |
| == معرفی اجمالی ==
| |
| احمد بن محمد بن سعید بن عقده، (249 – 332ق) ابوالعباس. معروف به «ابن عقده كوفی». از محدثان و حافظان مشهور شیعه(زیدی جارودی). وی از موالی [[بنیهاشم]] بود و جد اعلای او «عجلان» اهل [[همدان]] بوده است. پدرش «محمد عقده» معلم [[قرآن]] در كوفه و فردی خوش خط بود كه در ضمن این كار، به حرفه صحافی نیز اشتغال داشت. ظاهراً وی نیز از موقعیت شغلی پدرش استفاده میكرد و اوراق و نوشتههایش را (كه به ششصد بار شتر میرسید) در آنجا صحافی میكرد. فرزند او «ابونعیم محمد بن احمد بن عقده» از راویان و حافظان حدیث بوده و [[تلعكبری]] در زمان حیات پدرش، از او روایت گرفته است. به گفته [[ذهبی]] وی بعد از سال260هجری به طلب حدیث پرداخت و در شهرهای [[کوفه|كوفه]]، [[بغداد]] و [[مکه|مكه]] از راویان بی شماری حدیث گرفت به طوری كه یادداشتهای او قابل شمارش نیست. ذهبی در ادامه میگوید: «وی در حفظ حدیث به این درجه عالی رسید اما چون كینه خلفای نخستین را در دل داشت پس او معاند و [[زندیق]] است». یافعی در باره صاحب شرح حال، ضمن اینكه وی را «[[شیعی]]» معرفی كرده است میگوید: «یكی از اركان حدیث و یكی از نشانههای [[خداوند]] در حفظ بود». دارقطنی میگوید: «آنچه وی دارد مردم ندارند و آنچه دیگران دارند در وی موجود است». ابنعقده از حافظان بزرگی است كه اهل كوفه بالاجماع وی را همطراز با «[[عبدالله بن مسعود صحابی]]»(م32ق) قرار دادهاند. به گفته دارقطنی، وی 120 هزار حدیث همراه با اسانید آنها را حفظ كرده بود، و در باره 300 هزار حدیث در خصوص [[اهل‌بیت علیهم‌السلام|اهل‌بیت (علیه السلام)]]، آمادگی گفتگو و مناظره داشت. وی فردی شجاع و بی پروا بود و در زمانی كه در بغداد بود، منبری در مسجد «براثا»(یكی از پایگاه‌های مهم شیعیان) داشت و در آنجا به ذكر مطاعن و مثالب سلف میپرداخت، به همین دلیل بارها دستگیر و به زندان انداخته شد. بسیاری از علمای حدیث از عامه و خاصه از وی روایت كردهاند و جز اندكی (مانند ذهبی، یافعی و دارقطنی) كه او را صرفاً به خاطر شیعه بودنش جرح نمودهاند، بقیه به ستایش از او پرداختهاند.
| |
| | |
| == اساتید ==
| |
| وی در جمع آوری احادیث بیشمارش نزد اساتید بسیاری روایت گرفته است كه از جمله آنها «ابوجعفر محمدبن مفضل بن ابراهیم اشعری»، «علی بن حسن بن علی بن فضال»(م290ق)، «جعفربن احمد بن یوسف اودی»، «حمیدبن زیادبن نینوایی»(م310ق)، «قاسم بن محمد بن حسین بن خازم»، «جعفر بن عبدالله علوی» و «حسین بن حمدان» هستند. از جمله شاگردان روایی او «احمدبن محمدبن موسی بن صلت اهوازی»، «محمدبن علی بن بابویه»(م381ق)، «محمدبن احمدبن داود»، «هارون بن موسی تلعكبری»(م385ق) و «جعفر بن محمدبن قولویه»(م368ق) میباشند. وی نویسندهای پركار بود و آثار فراوانی از خود به یادگار گذاشته است.
| |
| | |
| == شاگردان ==
| |
| وی از استادان كلینی است و كلینی در كتاب كافی بارها از او روایت كرده است. «ابوغالب زراری»(م368ق)، «ابوعبدالله محمدبن ابراهیم نعمانی» معروف به «ابن ابی زینب»(م360ق) و «احمدبن صلت اهوازی» نیز از وی اجازه روایت داشتهاند. وی با اینكه مذهب جارودی(چهار امامی) داشت مورد احترام علمای [[امامیه]] بود و اینان ارزش آثار وی را به اندازه تألیفات دانشمندان شیعه اثنا عشری میدانند.
| |
| | |
| == آثار ==
| |
| معروفترین تألیفات او: «الولایه و من روی عن غدیر خم»، «فضل الكوفه»، «اخبار ابی حنیفه»، «من روی عن امیرالمؤمنین و مسنده»، «من روی عن الحسن و الحسین(علیه السلام) »، «من روی عن زیدبن علی»، «الرجال»، «الجهر ببسم الله»، «اخبار یحیی بن حسین بن زید» و «صلح الحسن(علیه السلام)» هستند.
| |
| | |
| == درگذشت ==
| |
| در سال 249هجری در كوفه متولد شد و در هفتم ذیالقعده سال 332 هجری در كوفه دعوت حق را لبیك گفت. برخی نیز وفات او را به سال 333هجری نوشتهاند.
| |
| | |
| == منابع ==
| |
| # رجال طوسی، ص409 شماره 5949، وص443 شماره 6317؛
| |
| # الفهرست، شیخ طوسی، ص73 شماره 86؛
| |
| # یافعی، مرآه الجنان، ج2ص311 وقایع سال 332ق؛
| |
| # دائره المعارف تشیع، ج1ص350؛
| |
| # معجم رجال الحدیث، ج3ص64 شماره 871؛
| |
| # تاریخ بغداد، ج5ص220 شماره 2680؛
| |
| # سیر أعلام النبلاء، ج15ص340 شماره 178؛
| |
| # الاعلام، زركلی، ج1ص207؛
| |
| # الانساب، سمعانی، ج4ص215؛
| |
| # المجدی فی أنساب الطالبیین، ص322؛
| |
| # الكنی و الالقاب، ج1ص358؛
| |
| # الذریعه، ذیل عناوین كتاب‌ها.
| |
| | |
| [[رده:عالمان]]
| |
| [[رده:عالمان شیعه]]
| |
| [[رده:محدثان شیعه]]
| |
| | |
| {{ویرایش}}
| |
| {{جعبه اطلاعات شخصیت
| |
| | عنوان = احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث | |
| | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| |
| | نام = احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث
| |
| | نامهای دیگر = ابن باغندی
| |
| | سال تولد =
| |
| | تاریخ تولد =
| |
| | محل تولد =
| |
| | سال درگذشت = 326هجری
| |
| | تاریخ درگذشت =
| |
| | محل درگذشت = بغداد
| |
| | استادان = {{فهرست جعبه عمودی |}}
| |
| | شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی | }}
| |
| | دین = [[اسلام]]
| |
| | مذهب =
| |
| | آثار = {{فهرست جعبه افقی |}}
| |
| | فعالیت‌ها = | |
| | وبگاه =
| |
| }} | | }} |
| احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث، (000 - 326ق) ابوذر. معروف به «ابن باغندی». محدث و راوی. تاریخ تولد او در دست نیست اما وفات او در 326هجری در بغداد روی داد. . در بغداد روی داد. «شیخ صدوق»(م381ق) با یك واسطه از او نقل حدیث میكند، بنابراین وی میبایست در دهههای نخستین سده چهارم زنده بوده باشد. وی اصالتاً اهل «واسط» حد فاصل میان كوفه و بصره از قبیله »أزد» است، اما نیاكان او سالها در بغداد سكونت داشتهاند. وی خود در بغداد پرورش یافت و نزد اساتید عصر خود به استماع حدیث پرداخت. جد او «محمد بن سلیمان بن حارث» معروف به «باغندی كبیر»(م283ق) از راویان حدیث بوده است. پدرش «محمد بن محمد بن سلیمان»(م312ق) نیز از راویان حدیث است و ظاهراً در پرورش علمی او نقش داشته است، هر چند خود او پدرش را در نقل حدیث تكذیب میكرده است. شاید بیتوجهی او نسبت به احادیث پدرش، نشأت گرفته از بیاعتنایی پدر در باره روایات او بوده باشد زیرا پدرش نیز وی را در نقل حدیث دروغگو معرفی نموده بوده است. وی با پدرش مشتركاً از «محمد بن علی بن خلف عطار» روایت دارند. همچنین از استادان دیگر او «عبیدالله سعد زهری» و «علی بن حسین بن اشكاب» هستند. از شاگردان او «علی بن فضل بن عباس بغدادی»(استاد شیخ صدوق)، «محمد بن عبیدالله بن شخیر» و «ابوالحسن دارقطنی»(م385ق) هستند. در باره تشیع او سخن قاطعی نمیتوان گفت اما از برخی احادیث او میتوان گرایشات شیعی او را استفاده كرد. وی دارای روایاتی در جوامع حدیثی شیعه است كه از جمله آنها حدیث توبه حضرت آدم (علیه السلام) است كه در این حدیث، سبب قبولی توبه آدم(علیه السلام) سوگند به پنج تن آل عبا(علیه السلام) معرفی شده است. همچنین روایتی در باب عصمت امام دارد كه در این حدیث معنای «معصوم» از سوی امام صادق(علیه السلام) بیان شده است. در باره تألیفات او خبری در منابع گزارش نشده است.
| | '''استان آذربایجان شرقی'''، در گوشه شمال غربی فلات ایران قرار گرفته است. حدود شمالی این استان را رود ارس با جمهوری‌های آذربایجان، ارمنستان و ایالت خودمختار نخجوان مشخص می‌کند. رود قطـور و آب‌های دریاچة ارومیه حدود غربی با استان آذربایجان غربی است و در جنوب کشیدگی رشته کوه‌ها، دره‌ها، جلگه‌ها و دشت‌ها موجب پیوستگی توپوگرافیک استان با آذربایجان غربی و زنجان شده است. در شرق نیز دره و رودخانه دره رود، کوه‌های سبلان، چهل‌مند و گردنه صائین این خطه را از استان اردبیل جدا می‌کند. |
| | ریشه‌ی نام این استان را در واژه‌ی آذر یا همان آتش دانسته‌اند که تحمل زمستان‌های طاقت‌فرسای منطقه بی‌حضورش ناممکن است. |
| | سرزمینی که به پایمردی‌های مبارزانی چون ستارخان و باقرخان، به تدبیر زنان هنرمند، به طبیعت استوار و باصلابت و به خوردنی‌های خوش‌مزه و رنگارنگ شناخته شده است. |
|
| |
|
| == منابع == | | == معرفی استان == |
| # تاریخ بغداد، ج5ص291 شماره 2795؛
| | استان آذربايجان شرقی به لحاظ طبيعی و تاريخی از مناطق پررونق و با اهميت ايران بوده و همواره از نظر سياسي، فرهنگي و اقتصادي نقش موثر و ارزشمندي را در ايران ايفا كرده است. شرايط آب و هوايی و فراوانی آب؛ آذربايجان شرقی را به منطقه ای مناسب و مستعد برای كشاورزی و زراعت تبديل كرده و روحيه خستگي ناپذير و پرتلاش مردم؛ صنعت و بازرگاني اين خطه را رونق داده است. وضعيت خاص زمين شناسی و توپوگرافی منطقه؛ باعث به وجود آمدن کوهستان های آتشفشانی سهند و سبلان، غارها، دره ها، دشت ها و گردنه های متعدد شده كه هر يك با چشم اندازهای زيبا و ارتفاعاتی چون کيامکی و بزغوش جاذب دوست داران و علاقه مندان طبيعت است. سابقه کهن فرهنگی و تاريخی استان آذربايجان شرقي؛ سبب به وجود آمدن آثار تاريخي از باستان تا معاصر در تمام دسته بندي هاي تاريخي، معماري، فرهنگي و اجتماعي شده و در مجموع اين منطقه را به يكي از ديدني ترين استان هاي ايران تبديل نموده است. آذربايجان شرقي در زمينه هاي بازرگاني، كشاورزي، صنعتي و دام داري از رونق بالايي برخوردار بوده و از نظر جاذبه هاي اجتماعي چون: جلوه هاي زندگي عشايري، جشن ها و آيين هاي محلي، غذاها و آداب و رسوم سنتي، جاذبه هاي فرهنگي چون: موسيقي خاص و منحصر به فرد، صنايع دستي هنرمندانه و كم نظير و لباس هاي محلي بسيار زيبا، ديدني و جذاب است. شهر تبريز كه يكي از مهم ترين و با اهميت ترين شهرهاي ايران در همه زمينه هاست. به عنوان مركز اين استان؛ اهميت آن را چندين برابر نموده و جاذبه هاي گردشگري زيادي را در خود جاي داده است. استان آذربایجان شرقی دارای ۱۸ شهرستان اصلی با نامهای اهر، آذرشهر، اسکو، بستان آباد، بناب، جلفا، سراب، چاراویماق، عجب شیر، شبستر، کلیبر، مراغه، مرند، ملکان، میانه، ورزقان، هریس، هشترود می باشد. |
| # الخصال، شیخ صدوق، ص270 حدیث8؛
| |
| # الامالی، شیخ صدوق، ص134 حدیث129؛
| |
| # معانی الاخبار، ص132 حدیث2؛
| |
| # العمده، ابن بطریق، ص379 حدیث745؛
| |
| # خصائص الوحی المبین، ابن بطریق، ص130 حدیث72.
| |
| #
| |
