کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
# https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%A2%D8%B4%D9%88%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%A8&
{{جعبه اطلاعات کتاب
# https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%86%D9%81%DB%8C%D9%87&action=edit
| عنوان = جنگ‌ و صلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
# https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B9%D8%A8%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%A8%D9%86_%D8%B2&action=edit
| تصویر = جنگ و صلح در اسلام با تأکید بر سیره نبوی.png
# https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B4%D8%B9%D8%A8_%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D8%B7%D8%A7%D9%84%D8%A8&action=edit
| نام = جنگ‌وصلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
# https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D8%B1%D8%B6%DB%8C&action=edit
| پدیدآوران = محمد رحمانی
# https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B1%D8%B6%D8%A7%D8%AE%D8%A7%D9%86&action=edit
| زبان = فارسی
| زبان اصلی = فارسی
| ترجمه =  
| سال نشر = 1402 ش
| ناشر = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]] وابسته به [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]
| تعداد صفحه = 227
| موضوع = {{فهرست جعبه افقی |[[جنگ]] |جنبه‌های مذهبی |[[اسلام]]  }}
| شابک = 3 - 387 - 167 - 964 - 978
}}
جنگ و صلح در اسلام (با تأکید بر سیره نبوی(ص)
 
از نظر اسلام جنگ اگر برای دفاع از هویت و کیان یک کشور باشد بسیار پسندیده و لازم است، اما جنگطلبی و پیشقدم شدن در آن هرگز در اسلام سفارش نشده است، بنابراین اسلام دین صلح و آرامش است و این آرامش تا زمانی که عزت مسلمانان و بلکه شرافت انسانها را خدشهدار نکند، مطلوب و قابل قبول است.
در فرهنگ اسلام، هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است: ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ﴾، و نسبت به غیرمسلمان دوست و مدافع است: «مَن آذى ذِمّياً فَأنا خَصْمُهُ» ، و حتی اگر مسلمانی به کافر توهین کند حدّ خدا بر او جاری میگردد: «مَن قَذَفَ ذِمّيّاً حُدَّ لَهُ يومَ القِيامَةِ بِسياط مِن نار» . بنابراین: اسلام، آئين فطرت است و هرگز با احساسات طبيعى و انسانى ضدّيت ندارد.
در فرهنگ اسلام صلح مقدم بر جنگ است و تا زمانی که دشمن سرِ جنگ نداشته باشد باید در صلح و آرامش زندگی کرد. امام علی(ع) فرمود: «هرگز درخواست صلحى را كه از سوى دشمن به تو پيشنهاد شود و رضاى خدا در آن باشد رد مكن، زيرا آرامش سربازان، آسايش تو نیز خواهد بود، و از ‌اندوه‌هايت کاسته گردد و شهرهايت ايمن مانَد».
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 


{{جعبه اطلاعات شخصیت
 
| عنوان = احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی
{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| عنوان = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
| نام = احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی
| تصویر = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب).png
| نام‌های دیگر =  
| نام = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
| سال تولد =
| پدیدآوران = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]]
| تاریخ تولد =  
| زبان = فارسی
| محل تولد =  
| زبان اصلی = فارسی
| سال درگذشت =
| ترجمه =  
| تاریخ درگذشت =
| سال نشر = 1401 ش
| محل درگذشت =
| ناشر = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]] وابسته به [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]
| استادان = اسحاق بن عبدون
| تعداد صفحه = 281
| شاگردان = [[شیخ مفید|محمد بن محمد بن نعمان]] ([[شیخ مفید]])
| موضوع = {{فهرست جعبه افقی |[[وحدت اسلامی]] |[[تقریب (مقاله)|تقریب مذاهب]] |همبستگی |جنبه‌های مذهبی |[[اسلام]] }}
| دین = [[اسلام]]
| شابک = 7 - 350 - 167 - 964 - 978
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار = ایمان ابی طالب (علیه السلام)
| فعالیت‌ها =
| وبگاه =  
}}
}}
'''احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی'''، (000 – حدود 399ق) ابوالحسین. احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی، ابوالحسین.  در باره تاریخ ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. محل تولد او در ناحیه پایین ‏دست نهروان بین واسط و [[بغداد]] بوده است. به گفته [[نجاشی]] شخصی معروف به «ابن ابی‌‏العباس»، وی را به دلیل این‌که از [[علویان]] بود، به قتل رسانده است، اما تاریخ این حادثه روشن نیست. وی در بغداد نزد اساتید متعددی [[علوم حدیث]] را فرا گرفت، اما اکنون از استادان او تنها «اسحاق بن عبدون» را می‏‌شناسیم که خود از «محمد بن عبدالله بن سلیمان حضرمی» روایت دارد.
معرفی:
 
یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد. یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد.
 
 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
===============================================================================
 
 
{{جعبه اطلاعات کتاب
| عنوان = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
| تصویر = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب).png
| نام = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
| پدیدآوران = پژوهشگاه مطالعات تقریبی
| زبان = فارسی
| زبان اصلی = فارسی
| ترجمه =
| سال نشر = 1400 ش
| ناشر = پژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
| تعداد صفحه = 314
| موضوع = {{فهرست جعبه افقی |محمدعلی تسخیری |مجتهدان و علما  |سرگذشتنامه }}
| شابک = 0 - 333- 167 - 964 - 978
}}
 
# متن
# فهرست
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
============================================================================


== معرفی اجمالی ==
احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی، ابوالحسین. نویسنده و [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] در اواخر سده چهارم هجری. در باره اصالت خانوادگی او این اندازه روشن است که جد او «طرخان کندی» از رؤسای اقوام عرب بوده و چون ملزم به پرداخت مالیات نبود «طرخان» لقب گرفت. اما از این مطلب هیچ‏‌گاه نمی‌‏توان استفاده نمود که وی دارای ریشه و اصالت عربی است، زیرا «طرخان» واژه‏ای فارسی است و به رئیس قبیله‌‏ای اطلاق می‏‌گردد که پنج‏ هزار انسان زیر دست او باشند، در مقابل کلمه «بطریق» که واژه‏ای رومی است و به کسی گفته می‌‏شود که ده‏ هزار انسان زیر دست خود داشته باشد، چنان‌که «قومس» نیز به کسی گفته می‌‏شود که دویست نفر را در اختیار داشته باشد. این موضوع، با توجه به این‌که نام او در [[منابع رجالی]] به صورت «ابوالحسن احمد بن محمد جرجانی» نیز آمده است، احتمال غیر عربی‏ بودن وی را بیشتر تقویت می‏‌کند. در باره تاریخ ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. از نسبت «جرجرایی»(بر وزن قه‌قرایی) استفاده می‌‏شود که محل تولد او در ناحیه پایین ‏دست نهروان بین واسط و [[بغداد]] بوده است. به گفته [[نجاشی]] شخصی معروف به «ابن ابی‌‏العباس»، وی را به دلیل این‌که از [[علویان]] بود، به قتل رسانده است، اما تاریخ این حادثه روشن نیست. بنابراین در باره ولادت و وفات او زمان دقیقی نمی‌‏توان ارائه داد، ولی با توجه به این‌که وی از اساتید «[[شیخ مفید]]»(م413ق) بوده است می‏‌بایست وفات او تقریباً در اواخر سده چهارم روی داده باشد. وی ظاهراً دوران کودکی را در زادگاهش سپری کرد و پس از آن برای کسب علوم و معارف دینی به بغداد آمد و آن‌جا را مسکن دائمی خود قرار داد.


== اساتید ==
وی در بغداد نزد اساتید متعددی [[علوم حدیث]] را فرا گرفت، اما اکنون از استادان او تنها «اسحاق بن عبدون» را می‏‌شناسیم که خود از «محمد بن عبدالله بن سلیمان حضرمی» روایت دارد.


== شاگردان ==
از شاگردان او «[[شیخ مفید|محمد بن محمد بن نعمان]]» معروف به «[[شیخ مفید]]»(م413ق) است که در [[کتاب أمالی]] خود، چند حدیث از او نقل کرده است. از شاگردی «شیخ مفید» نزد او بر می‌‏آید که وی از چهره‌‏های علمی در بغداد بوده و احتمالاً بزرگان دیگری نیز در مجلس درس او شرکت داشتند که نام و نشان آن‌ها بر ما مخفی مانده است. از معاصران یا شاگردان دیگر او «[[نجاشی|ابوالعباس نجاشی]]»(م450ق) است که وی را از دوستان خود معرفی نموده و بر درستی [[حدیث|احادیث]] او تأکید کرده است. هم‌چنین از شاگردان با واسطه او «[[شیخ طوسی]]»(م460ق) است که در بعضی از منابع حدیثی گاهی احادیث او به‏ طور مستقیم از وی نقل می‌‏شود.


== آثار ==
از تألیفات او کتاب «ایمان ابی طالب (علیه السلام)» معرفی شده است.


== منابع ==
# رجال نجاشی، ص87 شماره 210؛
# وسایل الشیعه(اسلامیه)، ج8ص607 حدیث7؛
# مستدرک الوسایل، ج9ص132 حدیث 10460؛
# تهذیب المقال، ج3ص398 شماره 208؛
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص40؛
# تاج العروس، زبیدی، ذیل ماده طرخان.


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]


{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = احمد بن محمد بن عبدالله بن زیاد بغدادی
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| نام = احمد بن محمد بن عبدالله بن زیاد بغدادی، ابوسهل قطان
| نام‌های دیگر =
| سال تولد = 259 هجری
| تاریخ تولد =
| محل تولد =  متوث، اهواز، ایران
| سال درگذشت = هفتم شعبان
| تاریخ درگذشت = 350 هجری
| محل درگذشت = بغداد
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |محمد بن عبیدالله منادی |حسن بن مکرم |یحیی بن ابی‏طالب |محمد بن عیسی بن حیان |علی بن ابراهیم واسطی }}
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوالحسن بن رزقویه |علی بن احمد رزاز |ابوالحسن بن حمانی مقرئ |ابوالحسن دارقطنی |ابوعلی بن شاذان }}
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار =
| فعالیت‌ها =
| وبگاه =
}}
'''احمد بن محمد بن عبدالله بن زیاد بغدادی'''، (259 – 350ق) ابوسهل قطان. ادیب، شاعر و [[محدّث|محدث]] [[اخباری]]. وی با این‌که «اخباری» بود اما به گفته «[[خطیب بغدادی]]» (م463ق) گرایش [[شیعی]] داشت. از نظر اعتقادی وی به گروه «[[مجبره]]»(که اختیاری برای انسان قائل نیستند) نزدیک بود و با رأی [[معتزله]] که انسان را تماماً مختار می‏‌دانند، به شدت مخالفت می‏‌ورزیده و حتی آنان را [[کافر]] می‏‌دانسته است. گفته می‌‏شود که وی با این‌که فردی شوخ ‏طبع بود و مزاح‏‌های او بعضاً باعث اجتناب شاگردانش از وی می‏‌شده، اما دائماً در حال تهجد و [[عبادت]] شبانه بود. تلاوت قرآنش چندان زیبا بود که گویا معانی [[قرآن]] از آن خارج می‌‏شود.


== معرفی احمالی ==
احمد بن محمد بن عبدالله بن زیاد بغدادی، ابوسهل قطان. ادیب، شاعر و محدث اخباری. وی در اصل ایرانی و اهل «متوث»(به فتح میم و تشدید تاء) شهرکی بین قرقوب و یکی از روستاهای [[اهواز]] است. در سال 259 هجری در متوث دیده به جهان گشود و در روز شنبه هفتم [[شعبان]] 350هجری در [[بغداد]] درگذشت و فردای آن روز به خاک سپرده شد. وی تحصیلات مقدماتی را نزد پدرش در [[بصره]] فرا گرفت و سپس وارد بغداد شد و در محله «دار القطن» واقع در غرب بغداد مسکن گرفت. از لقب «قطان» بر می‏‌آید که وی از راه پنبه ‏زنی هزینه زندگی را تأمین می‌‏کرد و سکونت او در «دار القطن بغداد» نیز به همین دلیل بوده است. وی در بغداد درس اساتید متعددی را درک نمود و از آنان [[احادیث]] فراوانی شنید تا این‌که خود به مقام استادی رسید و یکی از ارکان [[علم حدیث]] در بغداد به شمار آمد. وی با این‌که «اخباری» بود اما به گفته «خطیب بغدادی» (م463ق) گرایش شیعی داشت. از نظر اعتقادی وی به گروه «مجبره»(که اختیاری برای انسان قائل نیستند) نزدیک بود و با رأی معتزله که انسان را تماماً مختار می‏‌دانند، به شدت مخالفت می‌‏ورزیده و حتی آنان را کافر می‌‏دانسته است. اخبار و گزارش‌‏های او در منابع، قابل استناد و دارای اهمیت است. گفته می‌‏شود که وی با این‌که فردی شوخ ‏طبع بود و مزاح‏‌های او بعضاً باعث اجتناب شاگردانش از وی می‏‌شده، اما دائماً در حال تهجد و عبادت شبانه بود. تلاوت قرآنش چندان زیبا بود که گویا معانی قرآن از آن خارج می‌‏شود.


== استادان ==
وی در بغداد اساتید زیادی دیده که از جمله آنها «محمد بن عبیدالله منادی»، «حسن بن مکرم»، «یحیی بن ابی‏طالب»، «محمد بن عیسی بن حیان»، «علی بن ابراهیم واسطی» و بسیاری دیگر هستند. از استادان ادبی او نیز می‌‏توان «ابوالعباس احمد بن یحیی بن سیار شیبانی» معروف به «ثعلب نحوی»(م291ق) و «ابوالعباس مبرد»(م285ق) را نام برد.


== شاگردان ==
شاگردان او «ابوالحسن بن رزقویه»، «علی بن احمد رزاز»، «ابوالحسن بن حمانی مقرئ»، «ابوالحسن دارقطنی» و «ابوعلی بن شاذان» هستند.


== آثار ==
از تألیفات او هیچ گزارشی ذکر نشده است.


== منابع ==
# تاریخ بغداد، ج 5 ص 249 شماره 2719؛
# الانساب، سمعانی، ج 5 ص 193، ذیل متوثی؛
# معجم البلدان، ج 5 ص 53 ، ذیل کلمه متوث؛
# طبقات اعلام الشیعه، ج 1 ص 50.


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]




{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = احمد بن محمد علوی
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| نام = احمد بن محمد علوی
| نام‌های دیگر =
| سال تولد =
| تاریخ تولد =
| محل تولد = 
| سال درگذشت =
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت =
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |علی بن ابراهیم بن هاشم قمی |حیدر بن محمد بن نعیم سمرقندی |محمد بن ابراهیم بن اسباط }}
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |[[شیخ مفید]] |ابوالمفضل شیبانی |[[شیخ صدوق]] }}
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار =
| فعالیت‌ها =
| وبگاه =
}}
'''احمد بن محمد علوی'''، (000 – حدود 350ق) [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. کنیه او در منابع ذکر نشده است. برخی از صاحب نظران بر آنند که وی همان «حمزه بن محمد علوی» (م.ب339ق) است. وی از راویان سده چهارم هجری بوده که تا اواسط این سده حیات داشته است. وی در [[قم]] و [[بغداد]] به فراگیری علوم حدیث اشتغال داشت.


== معرفی اجمالی ==
احمد بن محمد علوی، محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. برخی از صاحب نظران بر آنند که وی همان «حمزه بن محمد علوی» (م.ب339ق) است، زیرا شاگردان و اساتید این‏ دو با هم مشترک است. اما تحقیقات ما نشان می‏‌دهد که وی غیر از حمزه است. زیرا هرچند این‌‏دو در برخی از شاگردان و اساتید با یکدیگر اشتراک دارند، اما در منابع حدیثی موارد متعددی به چشم می‏‌خورد که حاکی از اختلاف شاگردان و اساتید این ‏دو است. به هر حال آن‌چه می‏‌توان در باره شخصیت مورد نظر گفت این است که وی از راویان سده چهارم [[هجری]] بوده که تا اواسط این سده حیات داشته است. وی در قم و بغداد به فراگیری علوم حدیث اشتغال داشت و شاگردانی نیز تربیت نمود. جد او «حسین بن اسحاق بن جعفر» از راویان حدیث بود و احتمالاً در پرورش علمی او نقش داشته است، زیرا وی بعضی از روایات را به‏ طور مستقیم از این جدش نقل می‏‌کند. از او هیچ اثر تألیفی معرفی نشده است.


== اساتید ==
از اساتید دیگر او «علی بن ابراهیم بن هاشم قمی»(م.ب307ق)، «حیدر بن محمد بن نعیم سمرقندی»(م.ب340ق) و «محمد بن ابراهیم بن اسباط» هستند.


== شاگردان ==
از شاگردان او می‌‏توان به کسانی چون «[[شیخ مفید]]»(م413ق)، «ابوالمفضل شیبانی»(م387ق) و «[[شیخ صدوق]]»(م381ق) اشاره نمود.


== منابع ==
# وسایل الشیعه(آل البیت)، ج 15 ص 54 حدیث 19977؛
# مستدرک الوسایل، ج 13 ص 344 حدیث 15558، و ج 16 ص217 حدیث 19643؛
# معجم رجال الحدیث، ج 3 ص127 شماره 952؛
# مستدرک سفینه البحار، ج 9 ص 371، به نقل از امالی طوسی؛
# طبقات اعلام الشیعه، ج 1 ص 51.


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]


{{جعبه اطلاعات شخصیت
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
| عنوان = احمد بن محمد بن علي بن عمر بن رباح بن قيس
{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| عنوان = گرامی داشت پرچم دار بزرگ تقریب آیت الله تسخیری در لبنان (کتاب)
| نام = احمد بن محمد بن علي بن عمر بن رباح بن قيس
| تصویر = گرامی داشت پرچم دار بزرگ تقریب آیت الله تسخیری در لبنان (کتاب).png
| نام‌های دیگر =  
| نام = گرامی داشت پرچم دار بزرگ تقریب آیت الله تسخیری در لبنان (کتاب)
| سال تولد =  
| پدیدآوران = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]]
| تاریخ تولد =  
| زبان = فارسی
| محل تولد =  
| زبان اصلی = فارسی
| سال درگذشت =  
| ترجمه =  
| تاریخ درگذشت =  
| سال نشر = 1399 ش
| محل درگذشت =  
| ناشر = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]] وابسته به [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]
| استادان =  
| تعداد صفحه = 119
| شاگردان =
| موضوع = {{فهرست جعبه افقی |مجتهدان وعلما |[[جمهوری اسلامی ایران|ایران]] |[[لبنان]] |کنگره‌ها |دیدگاه درباره [[محمد علی تسخیری|محمدعلی تسخیری]] }}
| دین =
| شابک = 8 - 311 - 167 - 964 - 978
| مذهب =
| آثار =
| فعالیت‌ها =
| وبگاه =  
}}
}}
احمد بن محمد بن علي بن عمر بن رباح بن قيس، (000 – حدود 315ق)
شیخ تسخیری  (رحمه الله) نمادی از اندیشه مصلحانه، بینش با بصیرت و انقلابی استوار در زمینه وحدت اسلامی و تقریب میان مذاهب بود. او همچون ستاره ای درخشان در جلسات و کنفرانس ها و در ارتباطی کامل با شخصیت های برجسته جهان اسلام بود.
ابوالحسن قلاء سواق. محدث شيعي هفت‏امامي. لقب «قلاء»(به فتح قاف و تشديد لام) از آن روي به وي داده شد كه در كار كباب‏پزي و پخت گوشت مشغول بوده است. چنانكه لقب «سواق»(به فتح قاف و تشديد لام) نيز ظاهراً از اين جهت است كه وي در بازاريابي و نرخ اشياء شركت داشته است. وي از هم‏فكران و هم‏بحثان «حميد بن زياد نينوايي»(م310ق) است، بنابراين مي‏توان وفات او را اوايل سده چهارم تخمين زد. در باره ولادت او خبري در منابع گزارش نشده است. وي اصالتاً ايراني و نياكان او از هم‏پيمانان «آل سعد بن ابي وقاص» بوده‏اند. وي در يك خانواده علمي و فرهنگي ديده به جهان گشود و بيشتر دوران تحصيلي او در دو شهر كوفه و بغداد سپري شد. بسياري از بستگان او اهل علم و دانش بوده‏اند هر چند از نظر اعتقادي تماماً بر مذهب «واقفيه»(هفت امامي) پاي‏بندي داشتند. آنها سه برادر بودند به نام‏هاي: 1- «ابوالحسن احمد»(صاحب ترجمه) كه از همه بزرگ‏تر است. 2- «ابوالحسين محمد»، كه از نظر سني كوچك‏تر از ابوالحسن بوده و از علم و دانش نيز بهره‏اي نداشته است. 3- «ابوالقاسم علي»، كه كوچك‏تر از همه است اما احاديث او بيش از ديگران بوده است. از خويشاوندان او «علي بن محمد بن علي بن سالم بن عمر بن رباح» است كه داراي كتابي در موضوع «غيبت» بوده است. جد اعلاي او «عمر بن رباح» از ياران امام صادق(ع) بوده كه بر امامت امام كاظم(ع) توقف نمود و آن امام را مهدي موعود مي‏پنداشت. صاحبنظران در باره شخصيت مورد نظر با اينكه او را «واقفي» معرفي مي‏كنند اما بر صحت و درستي روايات او تأكيد دارند. «ابوغالب زراري»(م368ق) نخستين كسي است كه در رساله‏اش تصريح به اعتبار احاديث او نموده و سپس ديگران از او تبعيت كرده‏اند. وي نزد اساتيدي چون «محمد بن عباس بن عيسي»، «احمد بن علي حميري» و «احمد بن حسين مفلس» حديث شنيده و در علوم حديث تبحر يافت و شاگرداني تربيت نمود. از شاگردان او «ابوغالب زراري»(م368ق)، «ابوطالب عبيدالله بن احمد انباري»(م356ق)، «ابوعلي محمد بن همام اسكافي»(م336ق)، «فرات بن ابراهيم بن فرات كوفي»(م.ب310ق) و «عبدالواحد بن عبدالله بن يونس موصلي»(استاد تلعكبري) هستند. وي تأليفاتي داشته كه به گفته نجاشي كتاب‏هاي «الصيام»، «الدلائل» و «سقطات العجليه» از نوشته‏هاي اوست. وي همچنين كتابي در باره شرح‏حال «ابوالخطاب محمد بن ابي زينب مقلاص» دارد كه با مشاركت برادرش «علي بن محمد» اين كتاب را به رشته تحرير در آورده است. ابوالخطاب مقلاص كسي است كه مورد نفرين امام صادق(ع) قرار گرفت.
 
منابع: (رجال نجاشي، ص92 شماره 229؛ الغيبه، نعماني، ص36 حديث6؛ رجال طوسي، ص416 شماره 6014؛ الفهرست، طوسي، ص71 شماره 82؛ الفصول العشره، شيخ مفيد، ص15؛ رجال ابن داود، ص230 شماره 43؛ تنقيح المقال(حجري)، ج1ص88 شماره 518؛ بحارالانوار، ج52ص156 حديث14؛ تفسير فرات كوفي، ذيل سوره حجرات)
او منتقدی یگانه بود و اعتقاد داشت که گفت و گو، مبناي منطقي قرآن، سنت و سيره ائمه اطهار است. وي همچنين داراي ظرفيت بالايي در خطابه و قانع نمودن طرف مقابل بود. وی مجمعی از احساسات، عواطف و مشاعر انسانی بود، که روشهای پیش رو و غم ها و آمال او بر این مسائل شهادت می دهند. عشق مردم به او از مرزهای جغرافیایی، دینی، مذهبی و فرقه ای و تبارگرایی عبور کرده بود. او به حق “زبان گویای اسلام و تشیع” بود.


[[رده:عالمان]]
رحلت او دردناک و غم انگیز بود که سخنان بسیاری درباره او بیان شده است که از آن میان است سخنان شخصیت ها و دانشمندان لبنانی که در این کتاب آمده است.
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۱۰

جنگ‌ و صلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
جنگ و صلح در اسلام با تأکید بر سیره نبوی.png
نامجنگ‌وصلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
پدیدآورانمحمد رحمانی
زبانفارسی
زبان اصلیفارسی
سال نشر1402 ش
ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
تعداد صفحه227
موضوع
شابک3 - 387 - 167 - 964 - 978

جنگ و صلح در اسلام (با تأکید بر سیره نبوی(ص)

از نظر اسلام جنگ اگر برای دفاع از هویت و کیان یک کشور باشد بسیار پسندیده و لازم است، اما جنگطلبی و پیشقدم شدن در آن هرگز در اسلام سفارش نشده است، بنابراین اسلام دین صلح و آرامش است و این آرامش تا زمانی که عزت مسلمانان و بلکه شرافت انسانها را خدشهدار نکند، مطلوب و قابل قبول است. در فرهنگ اسلام، هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است: ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ﴾، و نسبت به غیرمسلمان دوست و مدافع است: «مَن آذى ذِمّياً فَأنا خَصْمُهُ» ، و حتی اگر مسلمانی به کافر توهین کند حدّ خدا بر او جاری میگردد: «مَن قَذَفَ ذِمّيّاً حُدَّ لَهُ يومَ القِيامَةِ بِسياط مِن نار» . بنابراین: اسلام، آئين فطرت است و هرگز با احساسات طبيعى و انسانى ضدّيت ندارد. در فرهنگ اسلام صلح مقدم بر جنگ است و تا زمانی که دشمن سرِ جنگ نداشته باشد باید در صلح و آرامش زندگی کرد. امام علی(ع) فرمود: «هرگز درخواست صلحى را كه از سوى دشمن به تو پيشنهاد شود و رضاى خدا در آن باشد رد مكن، زيرا آرامش سربازان، آسايش تو نیز خواهد بود، و از ‌اندوه‌هايت کاسته گردد و شهرهايت ايمن مانَد».



وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب).png
ناموحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
پدیدآورانپژوهشگاه مطالعات تقریبی
زبانفارسی
زبان اصلیفارسی
سال نشر1401 ش
ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
تعداد صفحه281
موضوع
شابک7 - 350 - 167 - 964 - 978

معرفی:

یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد. یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد.



===================================================================
آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب).png
نامآیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
پدیدآورانپژوهشگاه مطالعات تقریبی
زبانفارسی
زبان اصلیفارسی
سال نشر1400 ش
ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
تعداد صفحه314
موضوع
  • محمدعلی تسخیری
  • مجتهدان و علما
  • سرگذشتنامه
شابک0 - 333- 167 - 964 - 978
  1. متن
  2. فهرست






================================================================

گرامی داشت پرچم دار بزرگ تقریب آیت الله تسخیری در لبنان (کتاب)
گرامی داشت پرچم دار بزرگ تقریب آیت الله تسخیری در لبنان (کتاب).png
نامگرامی داشت پرچم دار بزرگ تقریب آیت الله تسخیری در لبنان (کتاب)
پدیدآورانپژوهشگاه مطالعات تقریبی
زبانفارسی
زبان اصلیفارسی
سال نشر1399 ش
ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
تعداد صفحه119
موضوع
شابک8 - 311 - 167 - 964 - 978

شیخ تسخیری (رحمه الله) نمادی از اندیشه مصلحانه، بینش با بصیرت و انقلابی استوار در زمینه وحدت اسلامی و تقریب میان مذاهب بود. او همچون ستاره ای درخشان در جلسات و کنفرانس ها و در ارتباطی کامل با شخصیت های برجسته جهان اسلام بود.

او منتقدی یگانه بود و اعتقاد داشت که گفت و گو، مبناي منطقي قرآن، سنت و سيره ائمه اطهار است. وي همچنين داراي ظرفيت بالايي در خطابه و قانع نمودن طرف مقابل بود. وی مجمعی از احساسات، عواطف و مشاعر انسانی بود، که روشهای پیش رو و غم ها و آمال او بر این مسائل شهادت می دهند. عشق مردم به او از مرزهای جغرافیایی، دینی، مذهبی و فرقه ای و تبارگرایی عبور کرده بود. او به حق “زبان گویای اسلام و تشیع” بود.

رحلت او دردناک و غم انگیز بود که سخنان بسیاری درباره او بیان شده است که از آن میان است سخنان شخصیت ها و دانشمندان لبنانی که در این کتاب آمده است.