کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
# https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%A2%D8%B4%D9%88%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%A8&
{{جعبه اطلاعات شهر
# https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%86%D9%81%DB%8C%D9%87&action=edit
| عنوان = استان آذربایجان شرقی
# https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B9%D8%A8%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%A8%D9%86_%D8%B2&action=edit
| تصویر = استان آذربایجان شرقی-1.jpg
# https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B4%D8%B9%D8%A8_%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D8%B7%D8%A7%D9%84%D8%A8&action=edit
| نام = استان آذربایجان شرقی
# https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D8%B1%D8%B6%DB%8C&action=edit
| کشور = ایران
# https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B1%D8%B6%D8%A7%D8%AE%D8%A7%D9%86&action=edit
| تاریخ تأسیس =
| استان = آذربایجان شرقی
| تعداد جمعیت = ۴۰۴۰۴۰۰ نفر
| پراکندگی دینی = {{فهرست جعبه افقی |[[مذهب شیعه|شیعه]] |[[اهل سنت و جماعت|سنی]] اقلیت‌های مذهبی }}
| ویژگی خاص =
}}
'''استان آذربایجان شرقی'''، در گوشه شمال غربی فلات ایران قرار گرفته است. حدود شمالی این استان را رود ارس با جمهوری‌های آذربایجان،  ارمنستان و ایالت خودمختار نخجوان مشخص می‌کند. رود قطـور و آب‌های دریاچة ارومیه حدود غربی با استان آذربایجان غربی است و در جنوب کشیدگی رشته کوه‌ها، دره‌ها، جلگه‌ها و دشت‌ها موجب پیوستگی توپوگرافیک استان با آذربایجان غربی و زنجان شده است. در شرق نیز دره و رودخانه دره رود، کوه‌های سبلان، چهل‌مند و گردنه صائین این خطه را از استان اردبیل جدا می‌کند.
ریشه‌ی نام این استان را در واژه‌ی آذر یا همان آتش دانسته‌اند که تحمل زمستان‌های طاقت‌فرسای منطقه بی‌حضورش ناممکن است.
سرزمینی که به پایمردی‌های مبارزانی چون ستارخان و باقرخان، به تدبیر زنان هنرمند، به طبیعت استوار و باصلابت و به خوردنی‌های خوش‌مزه و رنگارنگ شناخته شده است.
 
== تاریخچه آذربایجان بعد از اسلام ==
آذربايجان در دوره اسلامي يكي از مهمترين ايالات ايران محسوب مي شد و از زمان زوال ساسانيان تا امروز مركز حوادث بسياري بوده و نقش بزرگي در جريان تاريخ داشته است.
 
با حمله مغولان و با ورود هلاکوخان ، آذربایجان مرکز شاهنشاهی مغولان از خراسان تا شام شد. پس از مغولان و خاندان ترکان قره قیونلوها و آق قیونلوها بر این منطقه تسلط یافتندو بعد شاه اسماعیل اول تبریز را پایتخت ایران اعلام کرد . بعد ها در دوره قاجار و در زمان سلطنت فتحعلی شاه قاجار بخشی از آذربایجان طی عهد نامه های به روسیه واگذار شد. از نام های دیگر این سرزمین ایرانویچ ،آذرگشسب و آتورپادگان است . بعد از فتحعلی شاه ، شهر تبریز ولیعهد نشین شد و احمد شاه و ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه و بالاخره محمدعلی شاه دوران ولایت عهدی خود را در این شهر گذراندند. رضاخان در سال 1300 شمسی سیطره حکومت مرکزی ایران را بر این منطقه برقرار کرد. با شروع جنگ جهانی دوم در سال 1320 شمسی، نیروهای شوروی وارد ولایات شمالی ایران از جمله آذربایجان شدند. این نیروها در اردیبهشت ماه 1325 شمسی به دنبال طرح مسئله آذربایجان در سازمان ملل متحد، آذربایجان را تخلیه کردند. مردم آذربایجان در جریان ملی شدن صنعت نفت در سال 1329 شمسی مبارزه را علیه استعمار انگلیس آغاز کردند و سرانجام با پیروزی ، انگلیس شکست خورد.
 
== نام های قدیمی ==
* نام های پیشین آذربایجان شرقی آتروپاتگان، آذربایگان، آذرآبادگان و آذربادگان می باشد.
* نام های قدیمی تبریز نیز تَورَز، تَوِرِژ، تورِش و دَرورژ است.
 
== سیر تحولات اقتصادی، سیاسی و فرهنگی ==
خطه آذربایجان از كهن ترین تمدن‌های ایرانی بوده و جایگاه استواری در تمدن باستانی ایران دارد. تبریز مركز تاریخی این خطه، شهری است كهن كه اولین نشانه های تاریخی آن به هشت قرن قبل از میلاد مسیح مربوط می شود جایی كه در كتیبه سارگن دوم پادشاه آشوری از فتح آن یاد می شود. به روایت تاریخ، آذربایجان در زمان های بسیار دور مسكونی بوده و از فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و
 
صنعتی چشمگیری (به لحاظ واقع شدن بر سر راه جاده ابریشم) برخوردار بوده است، به گونه‌ای كه دانشمندان باستان شناس، بافت قدیمی ترین فرش بافته شده (فرش پازیرك) را به این منطقه نسبت می دهند.
 
همچنین براساس مشاهدات و نوشته جهانگردان و سیاحان معتبری چون یاقوت حموی، ماركوپلو، ابن بطوطه و ... شهر تبریز دارای بازارهای متعدد بوده و مصنوعات تولیدی آن به اقصی نقاط جهان صادر می شده است. رونق بازار تبریز و اقتصاد جاری در شهر در طول قرون گذشته، شهر را به جولانگاه تجارت و عرضه و تقاضای بین المللی درآورده و از قبال آن مردمی غنی، ثروتمند و قدرتمند داشت. از نظر فرهنگی نیز علاوه بر صنعت چاپ، كتب خارجی نخستین بار در این شهر به فارسی برگردانده شده و فن ترجمه در این شهر پا گرفته است.
 
نخستین دایره المعارف در دنیای اسلام و مسیحیت، اولین كتابخانه عمومی، نخستین سینما و تئاتر، فن عكاسی، فرش نوین، نخستین رمان، ادبیات كودكان، روزنامه نگاری ملی، شعر نو و نقد ادبی در این شهر پاگرفته و ره آورد مردمان پیشگام این دیار بوده است.
 
در زمینه علم و دانش نوین، فرزندان این خطه، طلایه‌داران پزشكی مدرن، كشاورزی مكانیزه، هوانوردی، راه و ساختمان سازی، ایجاد ضراب خانه، ایجاد نخستین كارخانه ها، نخستین شهرداری، تجارت نوین (نخستین اتاق بازرگانی)، نخستین شركت سهامی عام و بالاخره نخستین مرکز خدمات سرمایه گذاری می باشند.
 
== معرفی استان ==
استان آذربايجان شرقی به لحاظ طبيعی و تاريخی از مناطق پررونق و با اهميت ايران بوده و همواره از نظر سياسي، فرهنگي و اقتصادي نقش موثر و ارزشمندي را در ايران ايفا كرده است. شرايط آب و هوايی و فراوانی آب؛ آذربايجان شرقی را به منطقه ای مناسب و مستعد برای كشاورزی و زراعت تبديل كرده و روحيه خستگي ناپذير و پرتلاش مردم؛ صنعت و بازرگاني اين خطه را رونق داده است. وضعيت خاص زمين شناسی و توپوگرافی منطقه؛ باعث به وجود آمدن کوهستان های آتشفشانی سهند و سبلان، غارها، دره ها، دشت ها و گردنه های متعدد شده كه هر يك با چشم اندازهای زيبا و ارتفاعاتی چون کيامکی و بزغوش جاذب دوست داران و علاقه مندان طبيعت است. سابقه کهن فرهنگی و تاريخی استان آذربايجان شرقي؛ سبب به وجود آمدن آثار تاريخي از باستان تا معاصر در تمام دسته بندي هاي تاريخي، معماري، فرهنگي و اجتماعي شده و در مجموع اين منطقه را به يكي از ديدني ترين استان هاي ايران تبديل نموده است. آذربايجان شرقي در زمينه هاي بازرگاني، كشاورزي، صنعتي و دام داري از رونق بالايي برخوردار بوده و از نظر جاذبه هاي اجتماعي چون: جلوه هاي زندگي عشايري، جشن ها و آيين هاي محلي، غذاها و آداب و رسوم سنتي، جاذبه هاي فرهنگي چون: موسيقي خاص و منحصر به فرد، صنايع دستي هنرمندانه و كم نظير و لباس هاي محلي بسيار زيبا، ديدني و جذاب است. شهر تبريز كه يكي از مهم ترين و با اهميت ترين شهرهاي ايران در همه زمينه هاست. به عنوان مركز اين استان؛ اهميت آن را چندين برابر نموده و جاذبه هاي گردشگري زيادي را در خود جاي داده است. استان آذربایجان شرقی دارای ۱۸ شهرستان اصلی با نامهای اهر، آذرشهر، اسکو، بستان آباد، بناب، جلفا، سراب، چاراویماق، عجب شیر، شبستر، کلیبر، مراغه، مرند، ملکان، میانه، ورزقان، هریس، هشترود می باشد.
 
== جغرافیای سیاسی ==
استان آذربایجان شرقی با ۴۵٬۴۸۱ کیلومتر مربع مساحت، حدود ۲٫۸ درصد از وسعت کل ایران را به خود اختصاص داده‌است. این استان در شمال غرب کشور و بین مدارهای ۳۶ درجه و ۴۵ دقیقه تا ۳۹ درجه و ۲۶ دقیقهٔ عرض شمالی و نصف‌النهارهای ۴۵ درجه و ۵ دقیقه تا ۴۸ درجه و ۲۲ دقیقهٔ طول شرقی جای گرفته‌است. رود ارس حدود شمالی آن را با جمهوری‌های آذربایجان، ارمنستان و ایالت خودمختار نخجوان مشخص می‌کند. رود قطور و آبهای دریاچه ارومیه حدود غربی آن با استان آذربایجان غربی است.
 
استان آذربایجان شرقی ۲۰۰ کیلومتر با جمهوری آذربایجان و ۳۵ کیلومتر با ارمنستان در حالی از سمت شمال مرز مشترک دارد که تنها استان ایران است که با ارمنستان همسایه است. این استان همچنین ۴۲۰ کیلومتر با استان آذربایجان غربی از سمت غرب و جنوب غرب، ۴۰۰ کیلومتر با استان اردبیل از سمت شرق و ۱۴۵ کیلومتر با استان زنجان از سمت جنوب هم‌مرز است.
 
== آب و هوا ==
استان آذربایجان شرقی به دلیل وسعت زیاد دارای آب و هوای متنوع می‌باشد به‌طوری‌که بیشترین دمای ثبت شده در شهرهای میانه و جلفا می‌باشد که مردم این شهرها دمای ۴۵ + درجه بالای صفر را تجربه کرده‌اند و همچنین کمترین دمای ثبت شده در استان و در کلیه شهرهای ایران مربوط به بستان آباد با دمای ۴۶ – درجه زیر صفر می‌باشد. میانگین بارندگی سالیانه ۲۵۰ الی ۳۰۰ میلی‌متر می‌باشد
 
== جمعیت ==
بر پایهٔ سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵ خورشیدی، جمعیت استان آذربایجان شرقی در این سال بالغ بر ۳٬۹۰۹٬۶۵۲ نفر بوده که نزدیک ۵ درصد از جمعیت کل ایران را به خود اختصاص داده‌است. برهمین اساس، ۱٬۹۸۹٬۴۰۰ نفر مرد و ۱٬۹۰۲٬۲۵۲ نفر زن در قالب ۱٬۲۲۳٬۰۲۸ خانوار ساکن این استان بوده‌اند. جمعیت استان در مقایسه با سال ۱۳۹۰ نزدیک به ۴/۸۹ درصد افزایش یافته‌است.
 
== نژاد، زبان و مذهب ==
آذری ها، اصیل ترین افراد ایرانی هستند که سه تا چهار هزار سال پیش به این سرزمین مهاجرت کرده اند. این عده به دو دسته پارت و ماد تقسیم شدند، که در قسمت های مختلف ایران ساکن شدند از آن جمله مادها که در آذربایجان سکونت گزیدند. زبان مردم آذربایجان، ترکی آذربایجان بوده و این زبان در اثر گذشت زمان در مسیر تکامل خود به واسطه ارتباط نزدیک با دیگر اقوام ساکن ایران زمین از قبیل فارس ها، اعراب، ارامنه، گرجیها، کردها و دیگر اقوام از نظر لغوی و دستوری بسیار گسترده‌تر گردیده است. زبان کنونی مردم تبریز آذری می باشد.
 
دین های رایج در آذربایجان از ابتدا تاکنون آئین های اولیه آریایی ها (دیوپرستی و مهرپرستی)، زرتشتی، یهودی، مسیحیت و اسلام بوده اند. از نظر مذهب، 98 درصد مردم استان مسلمان و دارای مذهب شیعه جعفری می‌باشند و اقلیتی از مسیحیان که اکثراً ارمنی و گریگوری مذهبند در تبریز زندگی می‌کنند.
 
== دیدنی‌های استان ==
=== تبریز ===
جنگل ارسباران، بازارفرش تبریز، خانه علی مسیو، پارک ملی کنتال، خانه مشروطه، کلیسای کاتولیک ها، روستای صخره ای کندوان، کویر قوم تپه تبریز، پارک کوهستانی عون بن علی، بازار بزرگ تبریز، مسجد کبود یا مسجد جهانشاه، ارگ تبریز یا علیشاه، مقبره الشعرا یا قبرستان سرخاب، پارک ایل گلی یا شاه گلی، روستای کندوان و کلیسای استانفوس مقدس.
 
=== مراغه ===
آبشار گورداغ، گنبد کبود، بازارمراغه، رصدخانه مراغه، پل سرچشمه روستای مردق و مقبره آقالار.
 
=== مرند ===
آبشار پیربالا، کاروانسرای شاه عباسی پیام مرند، طاق و قلعه هلاکو، مسجد پیر بالا مزار همسر حضرت نوح، کلیسای هوانس مقدس، روستای تاریخی اویندین، آتشکده مانداگارنا، روستای ییلاقی دوگیجان و غار دوگیجان.
 
=== میانه ===
امامزاده اسماعیل، پل دختر یا قیزکورپوسی، پل شهر چای، قلعه دختر، مسجد سنگی ترک، منطقه باستانی کاغذ کنان، پل پردلیس، آبشار بلوکان و قلعه سنگی.
 
=== چاراویماق ===
قلعه نادری، چشمه اسرار آمیز پیرسقا، چشمه آب معدنی روستای ایستی سو، چشمه آبگرم منشگه، چشمه های آبگرم حمام، غار طبیعی و صخره ای دلیک بولاغ، تپه باستانی شهردل (شره دل) و صخره های باستانی اوچ قیزلار.
 
=== سراب ===
دریاچه گول یوردی بزقوش، پل گاو دوش آباد اوغان، سنگ نوشته اورارتی قیرخ قیزلار، موزه مردم شناسی عشایر آذربایجان، چهارطاق ساسانی آغمیون، آبشار اسب فروشان، دشت سراب، چشمه الله حق، آبگرم نرمه، آبگرم قینرجه و آبگرم جلده باخان.
 
=== بستان آباد ===
تالاب قوری گل، غار آغ بولاغ، کوه بزقوش، پارک صبا بستان آباد، چشمه قونسورسو، تالاب الیترگول، پل سعید آباد یا پل شیخ و مجتمع آبگرم بستان آباد.


{{جعبه اطلاعات شخصیت
=== اهر ===
| عنوان = احمد بن محمد بن عمران بن موسی‌بن جراح نهشلی
تالاب یوسفلو، تالاب خرمالو، منطقه حفاظت شده هوراند، قلعه نودوز، روستای اشتبین، جنگل ارسباران، منطقه حفاظت شه یاری قاری، منطقه حفاظت شده ارسباران و منطقه حفاظت شده هوراند.
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| نام = احمد بن محمد بن عمران بن موسی‌بن جراح نهشلی
| نام‌های دیگر = ابن جندی
| سال تولد = 306 قمری
| تاریخ تولد =
| محل تولد = [[کوفه]]
| سال درگذشت = 396 قمری
| تاریخ درگذشت =  
| محل درگذشت = [[بغداد]]
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوالعباس احمد بن علی‌بن احمد نجاشی |ابوعلی محمد بن همام اسکافی |ابوالقاسم عبدالله بن محمد بغوی |یحیی‌بن محمد بن صاعد |یوسف بن یعقوب نیشابوری }}
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوطالب بن غرور |محمد بن علی علوی شجری |ابوالقاسم ازهری |حسن بن محمد بن خلال |محمد بن علیبن مخلد وراق |محمد بن عبدالعزیز بردعی |ابوطالب بن غرور |حمد بن علی علوی شجری |ابوالقاسم ازهری |حسن بن محمد بن خلال |محمد بن علی بن مخلد وراق |محمد بن عبدالعزیز بردعی |احمد بن محمد عتیقی |ابومسعود احمد بن محمد حافظ }}
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار = {{فهرست جعبه افقی |دیوان الانواع |الرواه و الفلج |کتاب الخط |الغیبه |عقلاء المجانین |الهواتف |العین و الورق |فضائل الجماعه و ما روی فیها |رجال ابن جندی }}
| فعالیت‌ها =
| وبگاه =
}}
'''احمد بن محمد بن عمران بن موسی‌بن جراح نهشلی'''، (306 – 390 ق) ابوالحسن. معروف به «ابن جندی». وی‌ از تیره «بنی‌نهشل» از [[طائفه بنی‌تمیم]] است و نسب او به «نهشل بن دارم بن مالک بن حنظله تمیمی» می‏‌رسد. او به قول [[ذهبی]] 396 هجری در [[بغداد]] در گذشت و اصالتاً اهل [[کوفه]] است. در سن 8 سالگی وارد حوزه علوم دینی شد و احادیثی فرا گرفته است. سپس وارد بغداد گشت و در درس استادان [[اهل سنت و جماعت|سنی]] و [[مذهب شیعه|شیعی]] آن‌جا حضور یافت و به تدریج در علوم حدیث تبحر یافت و به مقام استادی رسید.


== معرفی اجمالی ==
=== شبستر ===
احمد بن محمد بن عمران بن موسی‌بن جراح نهشلی، (306 – 390 ق) ابوالحسن. معروف به «ابن جندی». لقب «ابن جندی» شاید از آن روی به وی داده شد که پدرش از مأموران نظامی در دولت بنی‏‌عباس بوده است. وی‌ از تیره «بنی‌نهشل» از طائفه «بنی‌تمیم» است و نسب او به «نهشل بن دارم بن مالک بن حنظله تمیمی» می‏‌رسد. قبیله بنی‌‏تمیم شاخه‏‌های متعددی هستند و بخشی از آن در کوفه مسکن داشتند که از جمله آن‌ها «بنی‌دارم» و «بنی‌نهشل» بوده‌‏اند. وی در اواخر 306 هجری (احتمالاً در کوفه) دیده به جهان گشود و در 390 هجری (و به قول ذهبی 396 هجری) در بغداد در گذشت. وی اصالتاً اهل کوفه است و شاید تحصیلات مقدماتی را در همین شهر به انجام رسانده است. نخستی ن‏بار در سن 8 سالگی وارد حوزه علوم دینی شد و احادیثی فرا گرفته است. سپس وارد بغداد گشت و در درس استادان سنی و شیعی آن‌جا حضور یافت و به تدریج در [[علوم حدیث]] تبحر یافت و به مقام استادی رسید.  
منطقه حفاظت شده میشو‌ داغ، کلیسای سهرقه، بندر شرفخانه، مسجد تسوج، کلیسای سهرول، گنبد نمکی منور، منطقه شکار ممنوع میشو داغ، کلیسای موجومبار، کلیسای سهرقه، بندر شرفخانه و آبشار سرکند دیزج.


== استادان ==
=== ورزقان ===  
وی در بغداد نخستین استاد «[[نجاشی|ابوالعباس احمد بن علی‌بن احمد نجاشی]]»(372- 450ق) بود و همو بود که نجاشی را با اساتید دیگر آشنا نمود. از جمله اساتید او «ابوعلی محمد بن همام اسکافی»(م336ق)، «ابوالقاسم عبدالله بن محمد بغوی»(م317ق)، «یحیی‌بن محمد بن صاعد»(م318ق) و «یوسف بن یعقوب نیشابوری»(م.ب320ق) هستند.  
کاروانسرای عباسی، منطقه چیچکلی، کتیبه سیقندل، قلعه جوشین، منطقه گردشگری حماملو، روستای آستمال، گنبد الله الله، آغجاقالا یا قیزقالاسی و قلعه جوشین.


== شاگردان ==  
=== هریس ===
وی در بغداد شاگردان زیادی تربیت نمود که از جمله آن‌ها «ابوطالب بن غرور» (استاد [[شیخ طوسی]])، «محمد بن علی علوی شجری» (م445ق، نویسنده کتاب: فضل زیاره الحسین (علیه السلام)، «ابوالقاسم ازهری»، «حسن بن محمد بن خلال»، «محمدبن علی‌بن مخلد وراق» و «محمد بن عبدالعزیز بردعی» هستند. از دیگر شاگردان سنی او «احمد بن محمد عتیقی» است که وی از زبان این شاگرد، [[مذهب شیعه|شیعه]] معرفی شده و تألیفاتش نیکو دانسته شده است. هم‌چنین شاگرد دیگر او «ابومسعود احمد بن محمد حافظ» است که کتاب «تاریخ ابی‌‏معشر» را نزد او با پرداخت دست مزد فرا گرفته است.  
منطقه گردشگری ساپلاق، بقعه شیخ‌ اسحاق و آبشار شیران.


== مذهب ==
=== هشترود ===
اگرچه بیشتر اساتید و شاگردان او سنی بوده‌‏اند، اما نمی‏‌توان در باره [[مذهب شیعه|تشیع]] او تردید نمود. زیرا:
تالاب یانیق، روستای آتش‌ بیگ، رودخانه آیدوغموش‌ چای، تالاب قوشاگلی، تالاب ذولبین، بقعه بایزید بسطامی، غار آق بلاغ و چشمه پیرسقا.


* اولاً ذکر نام او در کتاب‏‌های نجاشی و طوسی دلیل بر تشیع اوست؛ 
=== کلیبر ===
* ثانیاً شاگردان شیعی او کم نبوده‌‏اند که نام برخی از آنان گذشت؛ 
قلعه بابک، پارک جنگلی مکیدی، منطقه حفاظت شده آینالو، قلعه فرخی، عمارت طومانیانس، آبگرم موتاللیق، قلعه بابک، پل شاه عباس و پل خدا آفرین.
* ثالثاً بسیاری از مورخان و رجال‏ شناسان اهل‏‌سنت او را متهم به شیعه‏‌گری نموده‏‌اند.


ذهبی و خطیب بغدادی ضمن طعنه به مذهب و اعتقاد او، در یک گزارش تعصب‏ آمیز در باره کتاب او به نام «دیوان الانواع»، می‏‌نویسند: «این کتاب نوشته او نیست بلکه چون نام نویسنده آن با نام او مشابهت داشته، ادعای تألیف آن را نموده است». وی هم‌چنین از [[لسان ابن‏‌حجر]] نیز متهم به تشیع شده و [[حدیث]] او در فضیلت [[علی بن ابی طالب|علی‌بن ابیطالب (علیه السلام)]] را جعلی و ساختگی معرفی نموده است.


== آثار ==
=== جلفا ===
از تألیفات او می‏‌توان کتاب‌های «الانواع»(کتابیبس بزرگ است)، «الرواه و الفلج»، «کتاب الخط»، «الغیبه»، «عقلاء المجانین»، «الهواتف»، «العین و الورق»، «فضائل الجماعه و ما روی فیها» و «رجال ابن جندی» را نام برد.
آبشار آسیاب خرابه، رودخانه ارس، سد ارس، حمام جلفا، آبشار ماهاران، پارک ملی کمتال، روستای دوزال، بازارچه مزی جلفا، کاروانسرای خواجه نظر، منطقه کردشت، کلیسای جلفا و کلیسای سنت استپانوس.


== منابع ==
=== اسکو ===
# رجال نجاشی، ص 85 شماره 206؛
چشمه آقبلاغ، مسجد جامع سبزه میدان ، روستای کندوان، روستای حیله ور، روستای گنبرف، برکه گوگلی، روستای میلان و بازار اسکو.
# رجال طوسی، ص 417 شماره 6025؛
# الفهرست، طوسی، ص 79 شماره 98؛
# تاریخ بغداد، ج 5 ص 282 شماره 2780؛
# سیر اعلام النبلاء، ج  16ص 555 شماره 407؛
# لسان المیزان، ج 1 ص288 شماره 852؛
# الانساب، سمعانی، ج 2 ص 96، ذیل جندی؛
# الذریعه الیتصانیف الشیعه، ج 10 ص 84 شماره 152.


[[رده:عالمان]]
=== بناب ===
[[رده:عالمان شیعه]]
مجموعه تفریحی ویونا پارک، پاک سنجد، پارک فدک، روستای صور، حمام حاج فتح الله، بازار چهارسو و مسجد کبود.
[[رده:محدثان شیعه]]


=== عجب شیر ===
آبشار هرگلان، قلعه ضحاک ، بند رحمانلو و کویر کبودان


{{جعبه اطلاعات شخصیت
=== ملکان ===
| عنوان = احمدبن محمدبن عیسی بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)
آبگرم شورسو، دره گاومیش ئولن، پل دختر قلی کندی، قلعه بختک لیلان، چشمه آب معدنی آرپادرسی، زیارتگاه علی بلاغی، پل آجری لیلان چای، ارتفاعات شیرانشاهلو، سد قوشقیه، کمپ پارک جنگلی ملکان و تفرجگاه باباگرگر لیلان.
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| نام = احمد بن محمد بن احمد بن عیسی بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)
| نام‌های دیگر = احمد بن محمد بن عیسی علوی حسینی
| سال تولد = حدود 330ق
| تاریخ تولد =
| محل تولد = کوفه
| سال درگذشت =
| تاریخ درگذشت =  
| محل درگذشت =
| استادان =  
| شاگردان = [[ابوالفرج اصفهانی]] [[ابن بابویه |محمد بن علی بن بابویه قمی]]
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار =  
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
| وبگاه =
}}
'''احمدبن محمدبن عیسی بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)'''، (000 – حدود 330ق) ابوالحسن علوی حسینی. از [[سادات علوی]] است و نسب کامل او چنین است: «احمد بن محمد بن احمد بن عیسی بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)». احتمالاً وی در دو شهر [[کوفه]] و [[قم]] اقامت تحصیلی داشته و [[شیخ صدوق]] [[احادیث]] او را در قم شنیده است.


== معرفی اجمالی ==
=== آذر شهر ===
احمدبن محمدبن عیسی بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)، ابوالحسن علوی حسینی. محدث شیعی. وی از سادات علوی است و نسب کامل او چنین است: «احمد بن محمد بن احمد بن عیسی بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)». در منابع حدیثی گاهی به اختصار از او با عنوان «احمد بن محمد بن عیسی علوی حسینی» یاد می‏‌شود و او غیر از «احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی»(م.ح280ق) است. از تاریخ ولادت و مرگ وی اطلاعی نداریم. [[ابوالفرج اصفهانی]](م356ق) و [[ابن بابویه |محمد بن علی بن بابویه قمی]](م381ق) نخستین کسانی هستند که با نقل اخبار و روایات او، وی را به آیندگان شناسانی ده‏‌اند، بنابراین از سادات علوی است و نسب کامل او چنین است: «احمد بن محمد بن احمد بن عیسی بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب (علیه السلام)». در اینکه وی اهل کجاست و در چه حوزه‏‌هایی درس خوانده چیزی نمی‌‏دانیم. اما احتمالاً وی در دو شهر کوفه و قم اقامت تحصیلی داشته و شیخ صدوق احادیث او را در قم شنیده است. برخی از شنیده‏‌های او در باره فضیلت فاطمه زهراء (سلام الله علیها) در کتاب‏‌های شیخ صدوق وارد شده است.  
تپه پیر قطران، روستای قیرمیزی گول، دریاچه برکه گوگلی، مسجد رومیان و مسجد سنگی.


== استادان ==
=== هوراند ===
از اساتید او تنها «محمد بن ابراهیم بن اسباط» را می‏‌شناسیم که احتمالاً در کوفه به سر می‏‌برده است ولی در منابع رجالی سخنی از شرح ‏حال این استاد به میان نیامده است.  
قلعه پشتو، قلعه قهقهه، تپه باستاني اژدها داش، جنگل طبیعی تنباکولو و منطقة تاريخي قوبول دره سي.


== شاگردان ==
== جاذبه‌های گردشگری مذهبی ==
ابوالفرج اصفهانی(م356ق) و محمد بن علی بن بابویه قمی(م381ق) ازشاگردان مشهور وی هستند.


== آثار ==
=== مقبره امامزاده سید حمزه ===
از او اثر تألیفی گزارش نشده است.
زیارتگاه مشهور و مورد احترام مردم, معماری زیبا و فضای معنوی آرامش‌بخش.


== منابع ==  
=== مسجد جامع تبریز ===
# معانی الاخبار، ص 10 حدیث 1، و ص 64 حدیث 17؛
یه مسجد تاریخی با معماری باشکوه نمادی از هنر و معماری اسلامی.
# علل الشرایع، ج 2 ص 496 حدیث 1، باب 250: عله خلق الکلب و ابواب بعدی؛ مقاتل الطالبیین، تحقیق کاظم مظفر، چاپ نجف، ص443؛ طبقات اعلام الشیعه، ج 1 ص 52.


[[رده:عالمان]]
=== کلیسای سنت استپانوس ===
[[رده:عالمان شیعه]]
یه کلیسای تاریخی با قدمت چند هزار ساله یه مکان مذهبی مهم برای ارامنه.
[[رده:محدثان شیعه]]


== جستارهای وابسته ==


{{جعبه اطلاعات شخصیت
== منابع ==
| عنوان =  
* [https://iran-stvc.ir/ostan-azerbaijan-sharqi/ استان آذربایجان شرقی]iran-stvc.ir، اخذ شده در تاریخ 1403/8/27.
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
* [https://as.doe.ir/portal/home/?127385/%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA-%D8%AC%D8%BA%D8%B1%D8%A7%D9%81%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 تاریخچه و موقعیت جغرافیایی استان]as.doe.ir، اخذ شده در تاریخ 1403/8/27.
| نام =  
* [https://www.touristgah.com/Province/About/1/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D8%B0%D8%B1%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D9%86-%D8%B4%D8%B1%D9%82%DB%8C آشنایی با آذربایجان شرقی]touristgah.com، اخذ شده در تاریخ 1403/8/27.
| نام‌های دیگر =  
| سال تولد =
| تاریخ تولد =
| محل تولد =
| سال درگذشت =
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت =
| استادان =
| شاگردان =
| دین =
| مذهب =
| آثار =
| فعالیت‌ها =
| وبگاه =
}}
احمد بن محمد بن عیسی غراد، (حدود 230 – بعد 310ق) ابوعیسی. محدث شیعی. لقب «غراد»(به فتح غین و تشدید راء) به كسی گفته می‏شود كه اتاقك‏ هایی از نی و حصیر می‏سازد. بنابراین ممكن است وی خود یا یكی از پدرانش در این كار دست داشته‏اند. وی از استادان «ابوالمفضل شیبانی»(م387ق) است كه در 310هجری برخی از احادیث و گزارش‏های او را شنیده است، بنابراین وی تا این تاریخ زنده بوده است. در باره ولادت او نیز گزارش دقیقی در دست نیست اما می‏دانیم كه وی در 250هجری از استادش «محمد بن عبدالله بن سالم لاحقی صفار»(م.ب250ق) حدیث شنیده است، بنابراین وی در آن تاریخ از رشد كافی برخوردار بود و لااقل 20سال داشت؛ از این‏رو زمان تولد او را می‏توان حدود 230هجری در نظر گرفت. در باره وضعیت خانواده و چگونگی تحصیلات او خبری در منابع گزارش نشده است. تحقیقات حاكی از آن است كه وی در دو شهر بصره و بغداد به سر می‏برده و ظاهراً از مذهب «واقفیه»(هفت امامی) پیروی می‏نموده است. از معاصران و هم‏بحثان او «ابوالحسین رجاء بن یحیی بن سامان عبرتایی» است كه مشتركاً از «محمد بن حسن بن شمون»(م258ق) روایت‏هایی شنیده‏اند و ابن‏شمون كسی است كه در آغاز بر امامت امام هفتم شیعیان توقف كرده و احادیثی در تأیید مذهب واقفی جعل نمود، و سپس غالی و دارای عقیده‏ای فاسد گشت. اكنون در منابع حدیثی و تاریخی اخبار و گزارش‏هایی از او برجای مانده كه از اعتبار لازم برخوردار نیستند. نجاشی گزارشی كه از طریق او و شاگردش ابوالمفضل شیبانی در باره معرفی كتاب‏های «ابن شمون» آورده است را بی‏اعتبار دانسته و سلسله سند آن را «تاریك و غیر روشن» معرفی نموده است. با این همه نمی‏توان در باره اصل تشیع او تردید نمود زیرا برخی از روایت‏های او در باره فضیلت علی بن ابیطالب(ع) است كه نخستین بار در كتاب امالی پسر شیخ طوسی وارد شده است. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.
منابع: (كفایه الاثر، صص136 و332؛ رجال نجاشی، ص366 شماره 990، وص336 زیر شماره 899؛ تاریخ بغداد، ج5ص296 شماره 2802؛ ایضاح الاشتباه، ص100 شماره 58؛ بحارالانوار، ج40ص207 حدیث16؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص52)

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۵

استان آذربایجان شرقی
استان آذربایجان شرقی-1.jpg
ناماستان آذربایجان شرقی
کشورایران
استانآذربایجان شرقی
تعداد جمعیت۴۰۴۰۴۰۰ نفر
پراکندگی دینی

استان آذربایجان شرقی، در گوشه شمال غربی فلات ایران قرار گرفته است. حدود شمالی این استان را رود ارس با جمهوری‌های آذربایجان، ارمنستان و ایالت خودمختار نخجوان مشخص می‌کند. رود قطـور و آب‌های دریاچة ارومیه حدود غربی با استان آذربایجان غربی است و در جنوب کشیدگی رشته کوه‌ها، دره‌ها، جلگه‌ها و دشت‌ها موجب پیوستگی توپوگرافیک استان با آذربایجان غربی و زنجان شده است. در شرق نیز دره و رودخانه دره رود، کوه‌های سبلان، چهل‌مند و گردنه صائین این خطه را از استان اردبیل جدا می‌کند. ریشه‌ی نام این استان را در واژه‌ی آذر یا همان آتش دانسته‌اند که تحمل زمستان‌های طاقت‌فرسای منطقه بی‌حضورش ناممکن است. سرزمینی که به پایمردی‌های مبارزانی چون ستارخان و باقرخان، به تدبیر زنان هنرمند، به طبیعت استوار و باصلابت و به خوردنی‌های خوش‌مزه و رنگارنگ شناخته شده است.

تاریخچه آذربایجان بعد از اسلام

آذربايجان در دوره اسلامي يكي از مهمترين ايالات ايران محسوب مي شد و از زمان زوال ساسانيان تا امروز مركز حوادث بسياري بوده و نقش بزرگي در جريان تاريخ داشته است.

با حمله مغولان و با ورود هلاکوخان ، آذربایجان مرکز شاهنشاهی مغولان از خراسان تا شام شد. پس از مغولان و خاندان ترکان قره قیونلوها و آق قیونلوها بر این منطقه تسلط یافتندو بعد شاه اسماعیل اول تبریز را پایتخت ایران اعلام کرد . بعد ها در دوره قاجار و در زمان سلطنت فتحعلی شاه قاجار بخشی از آذربایجان طی عهد نامه های به روسیه واگذار شد. از نام های دیگر این سرزمین ایرانویچ ،آذرگشسب و آتورپادگان است . بعد از فتحعلی شاه ، شهر تبریز ولیعهد نشین شد و احمد شاه و ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه و بالاخره محمدعلی شاه دوران ولایت عهدی خود را در این شهر گذراندند. رضاخان در سال 1300 شمسی سیطره حکومت مرکزی ایران را بر این منطقه برقرار کرد. با شروع جنگ جهانی دوم در سال 1320 شمسی، نیروهای شوروی وارد ولایات شمالی ایران از جمله آذربایجان شدند. این نیروها در اردیبهشت ماه 1325 شمسی به دنبال طرح مسئله آذربایجان در سازمان ملل متحد، آذربایجان را تخلیه کردند. مردم آذربایجان در جریان ملی شدن صنعت نفت در سال 1329 شمسی مبارزه را علیه استعمار انگلیس آغاز کردند و سرانجام با پیروزی ، انگلیس شکست خورد.

نام های قدیمی

  • نام های پیشین آذربایجان شرقی آتروپاتگان، آذربایگان، آذرآبادگان و آذربادگان می باشد.
  • نام های قدیمی تبریز نیز تَورَز، تَوِرِژ، تورِش و دَرورژ است.

سیر تحولات اقتصادی، سیاسی و فرهنگی

خطه آذربایجان از كهن ترین تمدن‌های ایرانی بوده و جایگاه استواری در تمدن باستانی ایران دارد. تبریز مركز تاریخی این خطه، شهری است كهن كه اولین نشانه های تاریخی آن به هشت قرن قبل از میلاد مسیح مربوط می شود جایی كه در كتیبه سارگن دوم پادشاه آشوری از فتح آن یاد می شود. به روایت تاریخ، آذربایجان در زمان های بسیار دور مسكونی بوده و از فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و

صنعتی چشمگیری (به لحاظ واقع شدن بر سر راه جاده ابریشم) برخوردار بوده است، به گونه‌ای كه دانشمندان باستان شناس، بافت قدیمی ترین فرش بافته شده (فرش پازیرك) را به این منطقه نسبت می دهند.

همچنین براساس مشاهدات و نوشته جهانگردان و سیاحان معتبری چون یاقوت حموی، ماركوپلو، ابن بطوطه و ... شهر تبریز دارای بازارهای متعدد بوده و مصنوعات تولیدی آن به اقصی نقاط جهان صادر می شده است. رونق بازار تبریز و اقتصاد جاری در شهر در طول قرون گذشته، شهر را به جولانگاه تجارت و عرضه و تقاضای بین المللی درآورده و از قبال آن مردمی غنی، ثروتمند و قدرتمند داشت. از نظر فرهنگی نیز علاوه بر صنعت چاپ، كتب خارجی نخستین بار در این شهر به فارسی برگردانده شده و فن ترجمه در این شهر پا گرفته است.

نخستین دایره المعارف در دنیای اسلام و مسیحیت، اولین كتابخانه عمومی، نخستین سینما و تئاتر، فن عكاسی، فرش نوین، نخستین رمان، ادبیات كودكان، روزنامه نگاری ملی، شعر نو و نقد ادبی در این شهر پاگرفته و ره آورد مردمان پیشگام این دیار بوده است.

در زمینه علم و دانش نوین، فرزندان این خطه، طلایه‌داران پزشكی مدرن، كشاورزی مكانیزه، هوانوردی، راه و ساختمان سازی، ایجاد ضراب خانه، ایجاد نخستین كارخانه ها، نخستین شهرداری، تجارت نوین (نخستین اتاق بازرگانی)، نخستین شركت سهامی عام و بالاخره نخستین مرکز خدمات سرمایه گذاری می باشند.

معرفی استان

استان آذربايجان شرقی به لحاظ طبيعی و تاريخی از مناطق پررونق و با اهميت ايران بوده و همواره از نظر سياسي، فرهنگي و اقتصادي نقش موثر و ارزشمندي را در ايران ايفا كرده است. شرايط آب و هوايی و فراوانی آب؛ آذربايجان شرقی را به منطقه ای مناسب و مستعد برای كشاورزی و زراعت تبديل كرده و روحيه خستگي ناپذير و پرتلاش مردم؛ صنعت و بازرگاني اين خطه را رونق داده است. وضعيت خاص زمين شناسی و توپوگرافی منطقه؛ باعث به وجود آمدن کوهستان های آتشفشانی سهند و سبلان، غارها، دره ها، دشت ها و گردنه های متعدد شده كه هر يك با چشم اندازهای زيبا و ارتفاعاتی چون کيامکی و بزغوش جاذب دوست داران و علاقه مندان طبيعت است. سابقه کهن فرهنگی و تاريخی استان آذربايجان شرقي؛ سبب به وجود آمدن آثار تاريخي از باستان تا معاصر در تمام دسته بندي هاي تاريخي، معماري، فرهنگي و اجتماعي شده و در مجموع اين منطقه را به يكي از ديدني ترين استان هاي ايران تبديل نموده است. آذربايجان شرقي در زمينه هاي بازرگاني، كشاورزي، صنعتي و دام داري از رونق بالايي برخوردار بوده و از نظر جاذبه هاي اجتماعي چون: جلوه هاي زندگي عشايري، جشن ها و آيين هاي محلي، غذاها و آداب و رسوم سنتي، جاذبه هاي فرهنگي چون: موسيقي خاص و منحصر به فرد، صنايع دستي هنرمندانه و كم نظير و لباس هاي محلي بسيار زيبا، ديدني و جذاب است. شهر تبريز كه يكي از مهم ترين و با اهميت ترين شهرهاي ايران در همه زمينه هاست. به عنوان مركز اين استان؛ اهميت آن را چندين برابر نموده و جاذبه هاي گردشگري زيادي را در خود جاي داده است. استان آذربایجان شرقی دارای ۱۸ شهرستان اصلی با نامهای اهر، آذرشهر، اسکو، بستان آباد، بناب، جلفا، سراب، چاراویماق، عجب شیر، شبستر، کلیبر، مراغه، مرند، ملکان، میانه، ورزقان، هریس، هشترود می باشد.

جغرافیای سیاسی

استان آذربایجان شرقی با ۴۵٬۴۸۱ کیلومتر مربع مساحت، حدود ۲٫۸ درصد از وسعت کل ایران را به خود اختصاص داده‌است. این استان در شمال غرب کشور و بین مدارهای ۳۶ درجه و ۴۵ دقیقه تا ۳۹ درجه و ۲۶ دقیقهٔ عرض شمالی و نصف‌النهارهای ۴۵ درجه و ۵ دقیقه تا ۴۸ درجه و ۲۲ دقیقهٔ طول شرقی جای گرفته‌است. رود ارس حدود شمالی آن را با جمهوری‌های آذربایجان، ارمنستان و ایالت خودمختار نخجوان مشخص می‌کند. رود قطور و آبهای دریاچه ارومیه حدود غربی آن با استان آذربایجان غربی است.

استان آذربایجان شرقی ۲۰۰ کیلومتر با جمهوری آذربایجان و ۳۵ کیلومتر با ارمنستان در حالی از سمت شمال مرز مشترک دارد که تنها استان ایران است که با ارمنستان همسایه است. این استان همچنین ۴۲۰ کیلومتر با استان آذربایجان غربی از سمت غرب و جنوب غرب، ۴۰۰ کیلومتر با استان اردبیل از سمت شرق و ۱۴۵ کیلومتر با استان زنجان از سمت جنوب هم‌مرز است.

آب و هوا

استان آذربایجان شرقی به دلیل وسعت زیاد دارای آب و هوای متنوع می‌باشد به‌طوری‌که بیشترین دمای ثبت شده در شهرهای میانه و جلفا می‌باشد که مردم این شهرها دمای ۴۵ + درجه بالای صفر را تجربه کرده‌اند و همچنین کمترین دمای ثبت شده در استان و در کلیه شهرهای ایران مربوط به بستان آباد با دمای ۴۶ – درجه زیر صفر می‌باشد. میانگین بارندگی سالیانه ۲۵۰ الی ۳۰۰ میلی‌متر می‌باشد

جمعیت

بر پایهٔ سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵ خورشیدی، جمعیت استان آذربایجان شرقی در این سال بالغ بر ۳٬۹۰۹٬۶۵۲ نفر بوده که نزدیک ۵ درصد از جمعیت کل ایران را به خود اختصاص داده‌است. برهمین اساس، ۱٬۹۸۹٬۴۰۰ نفر مرد و ۱٬۹۰۲٬۲۵۲ نفر زن در قالب ۱٬۲۲۳٬۰۲۸ خانوار ساکن این استان بوده‌اند. جمعیت استان در مقایسه با سال ۱۳۹۰ نزدیک به ۴/۸۹ درصد افزایش یافته‌است.

نژاد، زبان و مذهب

آذری ها، اصیل ترین افراد ایرانی هستند که سه تا چهار هزار سال پیش به این سرزمین مهاجرت کرده اند. این عده به دو دسته پارت و ماد تقسیم شدند، که در قسمت های مختلف ایران ساکن شدند از آن جمله مادها که در آذربایجان سکونت گزیدند. زبان مردم آذربایجان، ترکی آذربایجان بوده و این زبان در اثر گذشت زمان در مسیر تکامل خود به واسطه ارتباط نزدیک با دیگر اقوام ساکن ایران زمین از قبیل فارس ها، اعراب، ارامنه، گرجیها، کردها و دیگر اقوام از نظر لغوی و دستوری بسیار گسترده‌تر گردیده است. زبان کنونی مردم تبریز آذری می باشد.

دین های رایج در آذربایجان از ابتدا تاکنون آئین های اولیه آریایی ها (دیوپرستی و مهرپرستی)، زرتشتی، یهودی، مسیحیت و اسلام بوده اند. از نظر مذهب، 98 درصد مردم استان مسلمان و دارای مذهب شیعه جعفری می‌باشند و اقلیتی از مسیحیان که اکثراً ارمنی و گریگوری مذهبند در تبریز زندگی می‌کنند.

دیدنی‌های استان

تبریز

جنگل ارسباران، بازارفرش تبریز، خانه علی مسیو، پارک ملی کنتال، خانه مشروطه، کلیسای کاتولیک ها، روستای صخره ای کندوان، کویر قوم تپه تبریز، پارک کوهستانی عون بن علی، بازار بزرگ تبریز، مسجد کبود یا مسجد جهانشاه، ارگ تبریز یا علیشاه، مقبره الشعرا یا قبرستان سرخاب، پارک ایل گلی یا شاه گلی، روستای کندوان و کلیسای استانفوس مقدس.

مراغه

آبشار گورداغ، گنبد کبود، بازارمراغه، رصدخانه مراغه، پل سرچشمه روستای مردق و مقبره آقالار.

مرند

آبشار پیربالا، کاروانسرای شاه عباسی پیام مرند، طاق و قلعه هلاکو، مسجد پیر بالا مزار همسر حضرت نوح، کلیسای هوانس مقدس، روستای تاریخی اویندین، آتشکده مانداگارنا، روستای ییلاقی دوگیجان و غار دوگیجان.

میانه

امامزاده اسماعیل، پل دختر یا قیزکورپوسی، پل شهر چای، قلعه دختر، مسجد سنگی ترک، منطقه باستانی کاغذ کنان، پل پردلیس، آبشار بلوکان و قلعه سنگی.

چاراویماق

قلعه نادری، چشمه اسرار آمیز پیرسقا، چشمه آب معدنی روستای ایستی سو، چشمه آبگرم منشگه، چشمه های آبگرم حمام، غار طبیعی و صخره ای دلیک بولاغ، تپه باستانی شهردل (شره دل) و صخره های باستانی اوچ قیزلار.

سراب

دریاچه گول یوردی بزقوش، پل گاو دوش آباد اوغان، سنگ نوشته اورارتی قیرخ قیزلار، موزه مردم شناسی عشایر آذربایجان، چهارطاق ساسانی آغمیون، آبشار اسب فروشان، دشت سراب، چشمه الله حق، آبگرم نرمه، آبگرم قینرجه و آبگرم جلده باخان.

بستان آباد

تالاب قوری گل، غار آغ بولاغ، کوه بزقوش، پارک صبا بستان آباد، چشمه قونسورسو، تالاب الیترگول، پل سعید آباد یا پل شیخ و مجتمع آبگرم بستان آباد.

اهر

تالاب یوسفلو، تالاب خرمالو، منطقه حفاظت شده هوراند، قلعه نودوز، روستای اشتبین، جنگل ارسباران، منطقه حفاظت شه یاری قاری، منطقه حفاظت شده ارسباران و منطقه حفاظت شده هوراند.

شبستر

منطقه حفاظت شده میشو‌ داغ، کلیسای سهرقه، بندر شرفخانه، مسجد تسوج، کلیسای سهرول، گنبد نمکی منور، منطقه شکار ممنوع میشو داغ، کلیسای موجومبار، کلیسای سهرقه، بندر شرفخانه و آبشار سرکند دیزج.

ورزقان

کاروانسرای عباسی، منطقه چیچکلی، کتیبه سیقندل، قلعه جوشین، منطقه گردشگری حماملو، روستای آستمال، گنبد الله الله، آغجاقالا یا قیزقالاسی و قلعه جوشین.

هریس

منطقه گردشگری ساپلاق، بقعه شیخ‌ اسحاق و آبشار شیران.

هشترود

تالاب یانیق، روستای آتش‌ بیگ، رودخانه آیدوغموش‌ چای، تالاب قوشاگلی، تالاب ذولبین، بقعه بایزید بسطامی، غار آق بلاغ و چشمه پیرسقا.

کلیبر

قلعه بابک، پارک جنگلی مکیدی، منطقه حفاظت شده آینالو، قلعه فرخی، عمارت طومانیانس، آبگرم موتاللیق، قلعه بابک، پل شاه عباس و پل خدا آفرین.


جلفا

آبشار آسیاب خرابه، رودخانه ارس، سد ارس، حمام جلفا، آبشار ماهاران، پارک ملی کمتال، روستای دوزال، بازارچه مزی جلفا، کاروانسرای خواجه نظر، منطقه کردشت، کلیسای جلفا و کلیسای سنت استپانوس.

اسکو

چشمه آقبلاغ، مسجد جامع سبزه میدان ، روستای کندوان، روستای حیله ور، روستای گنبرف، برکه گوگلی، روستای میلان و بازار اسکو.

بناب

مجموعه تفریحی ویونا پارک، پاک سنجد، پارک فدک، روستای صور، حمام حاج فتح الله، بازار چهارسو و مسجد کبود.

عجب شیر

آبشار هرگلان، قلعه ضحاک ، بند رحمانلو و کویر کبودان

ملکان

آبگرم شورسو، دره گاومیش ئولن، پل دختر قلی کندی، قلعه بختک لیلان، چشمه آب معدنی آرپادرسی، زیارتگاه علی بلاغی، پل آجری لیلان چای، ارتفاعات شیرانشاهلو، سد قوشقیه، کمپ پارک جنگلی ملکان و تفرجگاه باباگرگر لیلان.

آذر شهر

تپه پیر قطران، روستای قیرمیزی گول، دریاچه برکه گوگلی، مسجد رومیان و مسجد سنگی.

هوراند

قلعه پشتو، قلعه قهقهه، تپه باستاني اژدها داش، جنگل طبیعی تنباکولو و منطقة تاريخي قوبول دره سي.

جاذبه‌های گردشگری مذهبی

مقبره امامزاده سید حمزه

زیارتگاه مشهور و مورد احترام مردم, معماری زیبا و فضای معنوی آرامش‌بخش.

مسجد جامع تبریز

یه مسجد تاریخی با معماری باشکوه نمادی از هنر و معماری اسلامی.

کلیسای سنت استپانوس

یه کلیسای تاریخی با قدمت چند هزار ساله یه مکان مذهبی مهم برای ارامنه.

جستارهای وابسته

منابع