کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{{جعبه اطلاعات شهر
| عنوان = اسحاق بن روح بصری
| عنوان = استان آذربایجان شرقی
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| تصویر =  
| نام = اسحاق بن روح بصری
| نام = استان آذربایجان شرقی
| نام‌های دیگر = اسحاق بن ریاح بصری
| کشور = ایران
| سال تولد =
| تاریخ تأسیس =  
| تاریخ تولد =
| استان = آذربایجان شرقی
| محل تولد = [[عراق]]، [[بصره]]
| تعداد جمعیت = ۴۰۴۰۴۰۰ نفر
| سال درگذشت =  340 [[سال قمری|قمری]]
| پراکندگی دینی = {{فهرست جعبه افقی |[[مذهب شیعه|شیعه]] |[[اهل سنت و جماعت|سنی]] اقلیت‌های مذهبی }}
| تاریخ درگذشت =  
| ویژگی خاص =  
| محل درگذشت =  
| استادان =  
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |محمد بن علی ماجیلویه |محمد بن موسی بن متوکل |احمد بن محمد بن یحیی عطار }}
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار =
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
| وبگاه =  
}}
}}
'''اسحاق بن روح بصری'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] در نیمه نخست سده چهارم هجری. وی با برخی از شاگردان [[شیخ کلینی|کلینی]] معاصر بود. از لقب «بصری» برمی‏‌آید که وی اهل [[بصره]] بوده و احتمالاً تحصیلات خود را در آن‌جا آغاز نموده است. مدتی در [[قم]] اقامت داشته و در قم شاگردانی تربیت کرده است.  
'''استان آذربایجان شرقی'''، در گوشه شمال غربی فلات ایران قرار گرفته است. حدود شمالی این استان را رود ارس با جمهوری‌های آذربایجان،  ارمنستان و ایالت خودمختار نخجوان مشخص می‌کند. رود قطـور و آب‌های دریاچة ارومیه حدود غربی با استان آذربایجان غربی است و در جنوب کشیدگی رشته کوه‌ها، دره‌ها، جلگه‌ها و دشت‌ها موجب پیوستگی توپوگرافیک استان با آذربایجان غربی و زنجان شده است. در شرق نیز دره و رودخانه دره رود، کوه‌های سبلان، چهل‌مند و گردنه صائین این خطه را از استان اردبیل جدا می‌کند.
ریشه‌ی نام این استان را در واژه‌ی آذر یا همان آتش دانسته‌اند که تحمل زمستان‌های طاقت‌فرسای منطقه بی‌حضورش ناممکن است.
سرزمینی که به پایمردی‌های مبارزانی چون ستارخان و باقرخان، به تدبیر زنان هنرمند، به طبیعت استوار و باصلابت و به خوردنی‌های خوش‌مزه و رنگارنگ شناخته شده است.


== معرفی اجمالی ==
== معرفی استان ==
اسحاق بن روح بصری، محدث شیعی در نیمه نخست سده چهارم هجری. کنیه او در منابع ذکر نشده است. در روایتی که [[شیخ صدوق]] از او در باره ولادت [[امام زمان(عج)|امام عصر(عجل الله تعالی فرجه)]] آورده است، نام او را «اسحاق بن ریاح بصری» ذکر کرده و در مواردی دیگر نام پدرش «رباح» ثبت شده است. وی با برخی از شاگردان «کلینی» معاصر بود و از طرفی شاگردان خود او غالباً تا اواسط سده چهارم حیات داشته‌‏اند، از این‏ رو وفات او را می‏‌توان حدود 340 هجری در نظر گرفت. از تاریخ تولد او اطلاعی در دست نیست ولی ظاهراً محل آن بصره بوده است. از زندگی و چگونگی تحصیلات او اطلاع چندانی نداریم. از لقب «بصری» برمی‏‌آید که وی اهل بصره بوده و احتمالاً تحصیلات خود را در آن‌جا آغاز نموده است.  
استان آذربايجان شرقی به لحاظ طبيعی و تاريخی از مناطق پررونق و با اهميت ايران بوده و همواره از نظر سياسي، فرهنگي و اقتصادي نقش موثر و ارزشمندي را در ايران ايفا كرده است. شرايط آب و هوايی و فراوانی آب؛ آذربايجان شرقی را به منطقه ای مناسب و مستعد برای كشاورزی و زراعت تبديل كرده و روحيه خستگي ناپذير و پرتلاش مردم؛ صنعت و بازرگاني اين خطه را رونق داده است. وضعيت خاص زمين شناسی و توپوگرافی منطقه؛ باعث به وجود آمدن کوهستان های آتشفشانی سهند و سبلان، غارها، دره ها، دشت ها و گردنه های متعدد شده كه هر يك با چشم اندازهای زيبا و ارتفاعاتی چون کيامکی و بزغوش جاذب دوست داران و علاقه مندان طبيعت است. سابقه کهن فرهنگی و تاريخی استان آذربايجان شرقي؛ سبب به وجود آمدن آثار تاريخي از باستان تا معاصر در تمام دسته بندي هاي تاريخي، معماري، فرهنگي و اجتماعي شده و در مجموع اين منطقه را به يكي از ديدني ترين استان هاي ايران تبديل نموده است. آذربايجان شرقي در زمينه هاي بازرگاني، كشاورزي، صنعتي و دام داري از رونق بالايي برخوردار بوده و از نظر جاذبه هاي اجتماعي چون: جلوه هاي زندگي عشايري، جشن ها و آيين هاي محلي، غذاها و آداب و رسوم سنتي، جاذبه هاي فرهنگي چون: موسيقي خاص و منحصر به فرد، صنايع دستي هنرمندانه و كم نظير و لباس هاي محلي بسيار زيبا، ديدني و جذاب است. شهر تبريز كه يكي از مهم ترين و با اهميت ترين شهرهاي ايران در همه زمينه هاست. به عنوان مركز اين استان؛ اهميت آن را چندين برابر نموده و جاذبه هاي گردشگري زيادي را در خود جاي داده است. استان آذربایجان شرقی دارای ۱۸ شهرستان اصلی با نامهای اهر، آذرشهر، اسکو، بستان آباد، بناب، جلفا، سراب، چاراویماق، عجب شیر، شبستر، کلیبر، مراغه، مرند، ملکان، میانه، ورزقان، هریس، هشترود می باشد.
 
سوابق علمی او نشان می‌‏دهند که وی علاوه بر [[کوفه]]، بخش عمده‌‏ای از حیات علمی خود را در بغداد سپری کرده و در آن‌جا از نایب دوم امام عصر(عجل الله تعالی فرجه) [[محمد بن عثمان بن سعید عمری]] روایاتی شنیده است. گمان می‏‌رود که وی هم‌چنین مدتی در قم اقامت داشته و در آن‌جا شاگردانی تربیت کرده است. از شاگردان قمی او «محمد بن علی ماجیلویه»، «محمد بن موسی بن متوکل» و «احمد بن محمد بن یحیی عطار» هستند. این احتمال نیز وجود دارد که شاگردان قمی او در بغداد از او [[حدیث]] شنیده باشند، زیرا اگر وی اواخر عمر در قم اقامت داشت هیچگاه «شیخ صدوق» با واسطه از او نقل حدیث نمی‏‌کرد. از او اثر تألیفی به ثبت نرسیده است.
 
== شاگردان ==
محمد بن علی ماجیلویه، محمد بن موسی بن متوکل و احمد بن محمد بن یحیی عطار شاگردان قمی وی هستند.
 
== منابع ==
# کمال الدین و تمام النعمه، باب میلاد قائم(عج)، حدیث6؛
# معجم احادیث المهدی، ج4ص243 حدیث1286؛
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص61.
 
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
 
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = اسحاق بن موسی بن جعفر
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| نام = اسحاق بن عباس بن اسحاق بن موسی بن جعفر
| نام‌های دیگر = ابوعبدالله
| سال تولد =
| تاریخ تولد =
| محل تولد = [[کوفه]]
| سال درگذشت =
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت =
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |عباس بن اسحاق بن موسی |اسماعیل بن محمد بن اسحاق }}
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوالمفضل محمد بن عبدالله شیبانی |ابوعبدالله محمد بن احمد قضاعی }}
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار =
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
| وبگاه =
}}
'''اسحاق بن عباس بن اسحاق بن موسی بن جعفر'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. وی اصالتاً عرب و از نوادگان [[موسی بن جعفر|امام هفتم]] [[مذهب شیعه|شیعیان]] است. از اصحاب [[علی بن موسی بن جعفر|امام رضا(علیه السلام)]] و گزارشگر کتاب «مسائل علی بن جعفر(علیه السلام)» است. در [[کوفه]] پرورش یافت و از جمله [[طالبیه|طالبیانی]] است که از ناحیه [[جمهوری آذربایجان|آذربایجان]] به کوفه منتقل شد. [[ابن طباطبا]] در [[کتاب منتقله الطالبیه]] از او با عنوان «اسحاق مهلوس» یاد کرده، گفته است که وی دارای اعقابی بوده که در [[بغداد]] اقامت داشتند و به آن‌ها [[بنی‏‌مهلوس]] می‏‌گفتند.
 
== معرفی اجمالی ==
اسحاق بن عباس بن اسحاق بن موسی بن جعفر، محدث شیعی. در روایتی از او با کنیه «ابوعبدالله» یاد شده که ظاهراً بین کنیه او و فرزندش خلط شده است. از تاریخ ولادت و وفات او آگاهی درستی نداریم. به گفته [[نجاشی]] «ابوالمفضل شیبانی» با این‌که از شاگردان فرزندش «احمد بن اسحاق بن عباس» است، ولی در 322 هجری در ناحیه «دیبل»(بر وزن میسر، از سواحل [[هند]] نزدیک سند) به طور مستقیم نزد او احادیثی شنیده است. بنابراین وی تا این تاریخ حیات داشته است. در برخی از نسخه‌‏ها به جای دیبل، «دبیل»(بر وزن دبیر، از نواحی آذربایجان، یا روستایی در رمله نزدیک [[فلسطین]]) ضبط شده است.
 
وی اصالتاً عرب و از نوادگان امام هفتم شیعیان است. پدرش «عباس بن اسحاق موسوی» از [[صحابه|اصحاب]] امام رضا(علیه السلام) و گزارشگر کتاب «مسائل علی بن جعفر(علیه السلام)» است. پدرش این کتاب را توسط استادش «اسماعیل بن محمد بن اسحاق بن موسی»(از شاگردان علی بن جعفر) روایت می‌‏کند. جد او «اسحاق بن موسی(علیه السلام)» ملقب به «امیر» یا «امین» است که در 240 هجری در [[مدینه]] وفات یافت. وی ظاهراً در کوفه پرورش یافت و از جمله طالبیانی است که از ناحیه «آذربایجان» به کوفه منتقل شد و احتمالاً وی همان کسی است که ابن طباطبا در کتاب «منتقله الطالبیه» از او با عنوان «ابوالقاسم مهلوس اسحاق بن عباس» یاد کرده و وی را از جمله انتقال‏ یافتگان طالبیه به کوفه به شمار آورده است. در عمده الطالب نیز ضمن این‌که از او با عنوان «اسحاق مهلوس» یاد کرده، گفته است که وی دارای اعقابی بوده که در بغداد اقامت داشتند و به آن‌ها بنی‏‌مهلوس می‏‌گفتند. اکنون در منابع حدیثی، روایات اندکی از او برجای مانده که غالباً مضامین اخلاقی دارند. از این روایات به دست می‌‏آید که استادان او یکی پدرش «عباس بن اسحاق بن موسی» و دیگری «اسماعیل بن محمد بن اسحاق» است که با او رابطه خویشاوندی داشته است. از شاگردان او «ابوالمفضل محمد بن عبدالله شیبانی» و «ابوعبدالله محمد بن احمد قضاعی» هستند. از او اثر تألیفی برجای نمانده است.
 
== اساتید ==
عباس بن اسحاق بن موسی و اسماعیل بن محمد بن اسحاق از اساتید وی می‌باشند.
 
== شاگردان ==
ابوالمفضل محمد بن عبدالله شیبانی و ابوعبدالله محمد بن احمد قضاعی از شاگردان وی هستند.
 
== منابع ==
# الخصال، ص68 حدیث102؛
# رجال نجاشی، ص29شماره 60؛
# الامالی، طوسی، ص578 حدیث1195، وص618 حدیث1274؛
# مسائل علی بن جعفر، ص346 حدیث852؛
# وسایل الشیعه(آل البیت(علیه السلام)، ج1ص48 حدیث92؛
# بحار الانوار، ج69ص39 حدیث34؛
# تهذیب المقال، ج1ص423، زیر شماره 60؛
# عمده الطالب، ص231؛
# منتقله الطالبیه، صص138 و272؛
# الانساب، سمعانی، ج2ص457 ذیل دبیلی، وص523، ذیل دیبلی.
 
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
 
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = اسحاق بن عیسی
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| نام = اسحاق بن عیسی
| نام‌های دیگر =
| سال تولد = نیمه دوم سده سوم هجری
| تاریخ تولد =
| محل تولد = [[قم]]
| سال درگذشت = 345 ق
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت = قم
| استادان =
| شاگردان = [[شیخ صدوق]]
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار =
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
| وبگاه =
}}
'''اسحاق بن عیسی'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. از معاصران و هم‏ بحثان او در قم [[محمد بن حسن بن ولید قمی]] است که با هم از [[سعد بن عبدالله اشعری]] روایت دارند.
 
== معرفی اجمالی ==
اسحاق بن عیسی، محدث شیعی.کنیه او در منابع ذکر نشده است. وی ظاهراً در نیمه دوم سده سوم هجری در [[قم]] دیده به جهان گشود و در اواسط سده چهارم در همین شهر چشم از جهان فرو بست. از معاصران و هم‏ بحثان او در قم محمد بن حسن بن ولید قمی است که با هم از سعد بن عبدالله اشعری روایت دارند. [[شیخ صدوق]] نیز که در قم اقامت داشت از شاگردان او بوده و روایتی از او در باره همراهی [[علی بن ابی طالب|علی بن ابیطالب(علیه السلام)]] با [[حضرت محمد (ص)|رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)]] در زمان غیبتش، نقل کرده است.
 
در باره ارزش روایات او با توجه به این که شرح‏ حال او در منابع رجالی نیامده، سخن قاطعی نمی‏‌توان گفت، اما شیخ صدوق در روایت مذکور، با جمله «رضی الله عنه» از او تجلیل کرده است. نکته‌‏ای که در باره او مایه شگفتی است آن است که شیخ صدوق در نقل روایت مذکور که به‏ صورت مشترک از او و معاصرش [[ابن ولید قمی]]، نقل کرده، اسم او را بر نام معاصرش مقدم داشته است، و این، گویای آن است که وی می‏‌بایست از اساتید مشهور و کثیرالحدیث شیخ صدوق بوده باشد، ولی در سراسر کتاب‏‌های صدوق، تنها همین روایت است که از او نقل شده است. به همین دلیل برخی از صاحب نظران، بر آنند که شیخ صدوق احتمالاً این روایت را از پدرش از سعد بن عبدالله نقل کرده نه از صاحب ترجمه. از تألیفات او گزارشی در منابع ذکر نشده است.
 
== شاگردان ==
از شاگردان وی تنها نام شیخ صدوق در منابع دیده می‌شود.
 
== منابع ==
# کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج2ص19، باب33 حدیث26؛
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص61.
 
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
 
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = اسحاق بن محمد بن خالویه
| تصویر =  احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| نام = اسحاق بن محمد بن خالویه
| نام‌های دیگر =
| سال تولد =
| تاریخ تولد =
| محل تولد =
| سال درگذشت =
| تاریخ درگذشت = 340 ق
| محل درگذشت =
| استادان = یزید بن سلیمان بصری
| شاگردان = حسین بن علی بن حسن رازی
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار =
| فعالیت‌ها = محدث شیعی
| وبگاه =
}}
'''اسحاق بن محمد بن خالویه'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. سال تولد و وفات مشخص نیست. از نام جد او «خالویه» پیداست که وی اصالتاً ایرانی و احتمالاً اهل [[همدان]] بوده است، ولی هیچ مدرکی در باره زادگاه او و این‌که کجا پرورش یافته در دست نیست.
 
== معرفی اجمالی ==
اسحاق بن محمد بن خالویه، محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. هم‌چنین در هیچ ‏یک از مآخذ به سال تولد و وفات او اشاره نشده است. از معاصران او [[محمد بن همام اسکافی]] است که با هم شاگردان مشترکی تربیت نموده‌‏اند. بنابراین وفات او تقریباً در نیمه نخست سده چهارم هجری باید اتفاق افتاده باشد. از نام جد او «خالویه» پیداست که وی اصالتاً ایرانی و احتمالاً اهل همدان بوده است، ولی هیچ مدرکی در باره زادگاه او و این‌که کجا پرورش یافته در دست نیست. تنها از معاصر بودن او با [[محمد بن همام اسکافی|ابن همام اسکافی]] و شاگردان مشترکی که این‏ دو داشته‏‌اند، می‏‌توان حدس زد که وی مدت نسبتاً درازی در [[بغداد]] بوده است.
 
از آثار او نیز چیزی نیافتیم اما روایتی از او باقی مانده که در آن به فضیلت [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‏‌بیت(علیه السلام)]] به ویژه [[حسن بن علی|امام حسن]] و [[امام حسین]]، اشاره شده و در انتهای حدیث، نهمین فرزند [[امام حسین|امام حسین(علیه السلام)]]، مهدی آخرالزمان معرفی شده است.
از اساتید او تنها [[یزید بن سلیمان بصری]] را می‌‏شناسیم که وی [[حدیث]] یادشده را از این استاد نقل کرده است. از شاگردان او [[حسین بن علی بن حسن رازی]] است که خود از اساتید [[خزاز قمی]]، صاحب [[کفایه الاثر]] بوده است.
 
== اساتید ==
تنها از یزید بن سلیمان بصری بعنوان استادی وی نام‌برده شده است.
 
== شاگردان ==
حسین بن علی بن حسن رازی از شاگردان مشهور وی می‌باشد.
 
== منابع ==
# کفایه الاثر فی النص علی الائمه الاثنی عشر، ص98؛
# بحارالانوار، ج36ص319 حدیث170؛
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص61.
 
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
 
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = خالد مقری تمار
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| نام = اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار
| نام‌های دیگر =
| سال تولد = 256 قمری
| تاریخ تولد =
| محل تولد =
| سال درگذشت = 340 قمری
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت =
| استادان =
| شاگردان = احمد بن علی بن نوح سیرافی
| دین =
| مذهب =
| آثار =
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
| وبگاه =
}}
'''اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. مدت زیادی در [[کوفه|كوفه]] اقامت تحصیلی داشته و از اساتید آن‌جا بهره برده است. چنان‌كه از لقب «تمار» نیز برمی‌‏آید كه وی در ضمن تحصیل و تدریس، به كار خرمافروشی نیز مشغول بوده است.
 
== معرفی اجمالی ==
اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار، محدث شیعی. كنیه او در منابع ذكر نشده است. وی از نظر زمانی، در ردیف استادان [[شیخ صدوق]] قرار دارد زیرا شیخ صدوق با یك واسطه از استاد او [[ابوعمرو احمد بن حازم غفاری كوفی]] نقل حدیث می‏كند. بنابراین وفات او می‌‏بایست در اواسط سده چهارم یا اندكی پیش از آن، روی داده باشد. هم‌چنین در باره ولادت او با توجه به این‌كه استاد او در 276 هجری وفات یافت، پس وی می‌‏بایست از سن كافی(حدود 20سال) برخوردار بوده باشد تا امكان نقل [[حدیث]] از این استادش را داشته باشد. در اینكه وی كجا درس خوانده و از چه خانواده‏ای برخاسته است، اطلاعی در دست نیست، اما ظاهراً مدت زیادی در كوفه اقامت تحصیلی داشته و از اساتید آنجا بهره برده است.
 
از لقب «مقری» استفاده می‌‏شود كه وی در قرائت [[قرآن]] دست داشته و نسبت به اختلافاتی كه در ضبط كلمات قرآنی وجود داشت، آشنا بوده است. چنان‌كه از لقب «تمار» نیز برمی‌‏آید كه وی در ضمن تحصیل و تدریس، به كار خرمافروشی نیز مشغول بوده است. از شاگردان او تنها «احمد بن علی بن نوح سیرافی» را می‌‏شناسیم كه خود از اساتید [[نجاشی]] و [[شیخ طوسی]] بوده است. از معاصران او [[ابوجعفر محمد بن علی شیبانی]](استاد [[حاكم نیشابوری]]) و [[محمد بن سلیمان كوفی]](صاحب كتاب مناقب) هستند كه مشتركاً از [[ابن حازم غفاری]] روایت دارند. در منابع حدیثی تنها یك حدیث از او باقی‌مانده كه در باره فضیلت [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‏بیت(علیه السلام)]] به ‏ویژه [[حسن بن علی|امام حسن]] و [[امام حسین]](علیهماالسلام) است و در انتهای حدیث یادشده، وجود مقدس [[امام مهدی|امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه)]] به عنوان نهمین فرزند امام حسین ذكر شده است.
 
== منابع ==
# رجال طوسی، ص413 شماره 5986؛
# تنقیح المقال(حجری)، ج1ص121 شماره 713؛
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص61.
 
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
 
 
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان =
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| نام =
| نام‌های دیگر =
| سال تولد =
| تاریخ تولد =
| محل تولد =
| سال درگذشت =
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت =
| استادان =
| شاگردان =
| دین =
| مذهب =
| آثار =
| فعالیت‌ها =
| وبگاه =
}}
اسد بن عبدالله بسطامي بيطار، (000 – حدود 350ق)
محدث شيعي. كنيه او در منابع ذكر نشده است. وي نويسنده رساله‏اي است كه برخي از مطالب آن در كتاب «تاريخ قم» آمده است. در باره زمان تولد و تاريخ مرگ او اطلاعي نداريم، اما از استادان او «شيخ امين عباد بن عباس طالقاني» را مي‏شناسيم كه در335هجري وفات يافته است. بنابراين وي احتمالاً بعد از اين تاريخ حيات داشته و شايد تا اواسط سده چهارم زنده بوده است. وي اصالتاً ايراني است و چنانكه از لقب «بسطامي» استفاده مي‏شود، اهل «بسطام» از توابع شهرستان شاهرود بوده است. از لقب «بيطار» نيز بر مي‏آيد كه وي در علم دامپزشكي و معالجه چهارپايان تبحر داشته است اما سوابق علمي او در اين زمينه كاملاً مبهم است. وي از زادگاه خود به قم هجرت كرد و ظاهراً برخي از علوم قرآني را نزد «شيخ امين عباد بن عباس طالقاني»(م335ق) فرا گرفت. اين استاد او پدر وزير نامدار شيعي «اسماعيل بن عباد»(م385ق)، و صاحب كتاب «احكام القرآن» است. از ديگر اساتيد و شاگردان او كسي را نمي‏شناسيم. از آثار او غير از رساله يادشده، نوشته ديگري معرفي نشده است.
منابع: (تاريخ قم، حسن بن محمد قمي، ص11؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص62؛ الذريعه الي تصانيف الشيعه، ج4ص236)

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۷

استان آذربایجان شرقی
ناماستان آذربایجان شرقی
کشورایران
استانآذربایجان شرقی
تعداد جمعیت۴۰۴۰۴۰۰ نفر
پراکندگی دینی

استان آذربایجان شرقی، در گوشه شمال غربی فلات ایران قرار گرفته است. حدود شمالی این استان را رود ارس با جمهوری‌های آذربایجان، ارمنستان و ایالت خودمختار نخجوان مشخص می‌کند. رود قطـور و آب‌های دریاچة ارومیه حدود غربی با استان آذربایجان غربی است و در جنوب کشیدگی رشته کوه‌ها، دره‌ها، جلگه‌ها و دشت‌ها موجب پیوستگی توپوگرافیک استان با آذربایجان غربی و زنجان شده است. در شرق نیز دره و رودخانه دره رود، کوه‌های سبلان، چهل‌مند و گردنه صائین این خطه را از استان اردبیل جدا می‌کند. ریشه‌ی نام این استان را در واژه‌ی آذر یا همان آتش دانسته‌اند که تحمل زمستان‌های طاقت‌فرسای منطقه بی‌حضورش ناممکن است. سرزمینی که به پایمردی‌های مبارزانی چون ستارخان و باقرخان، به تدبیر زنان هنرمند، به طبیعت استوار و باصلابت و به خوردنی‌های خوش‌مزه و رنگارنگ شناخته شده است.

معرفی استان

استان آذربايجان شرقی به لحاظ طبيعی و تاريخی از مناطق پررونق و با اهميت ايران بوده و همواره از نظر سياسي، فرهنگي و اقتصادي نقش موثر و ارزشمندي را در ايران ايفا كرده است. شرايط آب و هوايی و فراوانی آب؛ آذربايجان شرقی را به منطقه ای مناسب و مستعد برای كشاورزی و زراعت تبديل كرده و روحيه خستگي ناپذير و پرتلاش مردم؛ صنعت و بازرگاني اين خطه را رونق داده است. وضعيت خاص زمين شناسی و توپوگرافی منطقه؛ باعث به وجود آمدن کوهستان های آتشفشانی سهند و سبلان، غارها، دره ها، دشت ها و گردنه های متعدد شده كه هر يك با چشم اندازهای زيبا و ارتفاعاتی چون کيامکی و بزغوش جاذب دوست داران و علاقه مندان طبيعت است. سابقه کهن فرهنگی و تاريخی استان آذربايجان شرقي؛ سبب به وجود آمدن آثار تاريخي از باستان تا معاصر در تمام دسته بندي هاي تاريخي، معماري، فرهنگي و اجتماعي شده و در مجموع اين منطقه را به يكي از ديدني ترين استان هاي ايران تبديل نموده است. آذربايجان شرقي در زمينه هاي بازرگاني، كشاورزي، صنعتي و دام داري از رونق بالايي برخوردار بوده و از نظر جاذبه هاي اجتماعي چون: جلوه هاي زندگي عشايري، جشن ها و آيين هاي محلي، غذاها و آداب و رسوم سنتي، جاذبه هاي فرهنگي چون: موسيقي خاص و منحصر به فرد، صنايع دستي هنرمندانه و كم نظير و لباس هاي محلي بسيار زيبا، ديدني و جذاب است. شهر تبريز كه يكي از مهم ترين و با اهميت ترين شهرهاي ايران در همه زمينه هاست. به عنوان مركز اين استان؛ اهميت آن را چندين برابر نموده و جاذبه هاي گردشگري زيادي را در خود جاي داده است. استان آذربایجان شرقی دارای ۱۸ شهرستان اصلی با نامهای اهر، آذرشهر، اسکو، بستان آباد، بناب، جلفا، سراب، چاراویماق، عجب شیر، شبستر، کلیبر، مراغه، مرند، ملکان، میانه، ورزقان، هریس، هشترود می باشد.