جعفر حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | {{جعبه اطلاعات شخصیت | ||
| عنوان = | | عنوان = جعفر حسین | ||
| تصویر = | | تصویر = مفتی جعفر حسین.jpg | ||
| نام = جعفر حسین | | نام = جعفر حسین | ||
| نام‌های دیگر = مفتی جعفر | | نام‌های دیگر = مفتی جعفر حسین | ||
| سال تولد = | | سال تولد = 1914 م | ||
| محل تولد = [[پاکستان]] | | محل تولد = [[پاکستان]] | ||
| سال درگذشت = | | سال درگذشت = 1983 م | ||
| تاریخ درگذشت = | | تاریخ درگذشت = | ||
| محل درگذشت = گوجرانوالا | | محل درگذشت = گوجرانوالا | ||
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی | سید ابوالحسن اصفهانی]]}} | | استادان = {{فهرست جعبه عمودی | [[سید ابوالحسن اصفهانی]]}} | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| دین = [[اسلام]] | | دین = [[اسلام]] | ||
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | ||
| آثار = {{فهرست جعبه افقی | ترجمه [[ | | آثار = {{فهرست جعبه افقی | ترجمه [[نهج‌البلاغه (کتاب)|نهج البلاغه]] | [[صحیفه سجادیه (کتاب)|صحیفه سجادیه]]}} | ||
| فعالیت‌ها = موسسه | | فعالیت‌ها = موسسه هیئت نهضت فقه جعفریه | ||
| وبگاه = {{نشانی وب|jafariapress.com}} | | وبگاه = {{نشانی وب|jafariapress.com}} | ||
}} | }} | ||
''' | ''' جعفر حسین، ''' یکی از رهبران و عالمان شیعی [[پاکستان]] بود. او خطیب و محقق بوده و [[نهج البلاغه (کتاب)|نهج البلاغه]] و [[صحیفه سجادیه (کتاب)|صحیفۀ سجادیه]] به زبان اردو ترجمه کرد. او به‌عنوان رئیس اولین حزب شیعی پاکستان انتخاب شد. یکی از کارنامه‌های مفتی جعفر حسین معافیت [[مذهب شیعه|شیعیان]] از دادن [[زکات]] (عُشر) به دولت است. وی برای اتحاد و [[وحدت اسلامی|وحدت]] [[مسلمان|مسلمانان]] سعی نمود. مبارزه با استکبار و احیای حقوق مستضعفان، مخالفت جدی با اعمال و نظریه‌های تندروی و افراطی؛ اعتدال، همدلی و برادری ملی از ویژگی‌های شخصیتی وی بود. | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
مفتی جعفر حسین در سال 1914م در گوجرانواله در | مفتی جعفر حسین در سال 1914م در گوجرانواله در خانواه‌ای مذهبی و اهل علم متولد شد. پدربزرگش طبابت می‌کرد پس از طی تحصیلات ابتدایی، گلستان، بوستان، اخلاق محسنی و حلیته المتقین و امثال آنها را نزد پدر خود حکیم شهاب‌الدین احمد تمام کرد و بعدها نزد اطبای آن شهر، میزان الطب، طب اکبر و مفرج القلوب را خواند و نیز در مدرسۀ دار العلوم اهل‌سنت، درس منطق را تا قطبی، درس فلسفه را تا سعیدیه و درس ادب تا سبعه معلقه و مقامات حریری را نیز تمام کرد<ref>مفتی جعفر حسین، سیرت امیر المؤمنین (ع)،ج2،ص14</ref>. وی در سال 1928 م، به مدرسۀ ناظمیه لکهنو وارد شد و مدرک ممتاز الافاضل را به دست آورد و علاوه بر آن، مدارک فاضل ادب و فاضل حدیث را از دانشگاه لکهنو کسب کرد. اسامی استادان وی در لکهنو به قرار زیر می‌بوده‌اند: | ||
* نجم الملت مولانا سید نجم الحسن (متوفی 1357 ه ق). | * نجم الملت مولانا سید نجم الحسن (متوفی 1357 ه ق). | ||
* مولانا ظهور حسن بارهوی. | * مولانا ظهور حسن بارهوی. | ||
* مولانا سید ابو الحسن (متوفی 1355 ه ق). | * مولانا سید ابو الحسن (متوفی 1355 ه ق). | ||
* مولانا سید سبط حسین جونپوری. | * مولانا سید سبط حسین جونپوری. | ||
* مولانا مفتی سید محمد علی (متوفی 1361ه ق). | * مولانا مفتی سید محمد علی (متوفی 1361ه ق). | ||
* مولانا مفتی سید احمد علی (متوفی 1388 ه ق) | * مولانا مفتی سید احمد علی (متوفی 1388 ه ق) | ||
وی درمیان ارباب علم و دانش به آفتاب پنجاب مشهور و معروف بود <ref>سعیدی، فرمان علی، تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان مذهبی، 1400ش، ص272</ref>. | وی درمیان ارباب علم و دانش به آفتاب پنجاب مشهور و معروف بود<ref>سعیدی، فرمان علی، تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان مذهبی، 1400ش، ص272</ref>. وقتی وی در سال 1935م از حوزه علمیه لکهنو فارغ‌التحصیل شد، به [[نجف|نجف اشرف]] رفت. | ||
وقتی وی در سال 1935م از حوزه علمیه لکهنو | در آنجا، مدت پنج سال علاوه بر دورۀ سطح، درسهای دیگر را هم آموخت استادان او در نجف به قرار زیر بوده‌اند: | ||
در | شیخ عبدالحسین رشتی. | ||
شیخ | |||
میرزا باقر زنجانی . | میرزا باقر زنجانی . | ||
شیخ جواد تبریزی. | شیخ جواد تبریزی. | ||
ابراهیم رشتی. | ابراهیم رشتی. | ||
سید علی نوری | سید علی نوری | ||
مفتی جعفر حسین در سال | مفتی جعفر حسین در سال 1940 م، به وطن خود بازگشت و بنا به دستور نجم الملت، کار تدریس را در مدرسه باب العلوم نوگانوان سادات از توابع مراد آباد، شروع کرد بعد از تأسیس مدرسه جعفریه در گوجرانواله پاکستان ، به آن جا منتقل شد. و در سال 1949 م، به‌عنوان یکی از اعضای هیئت تعلیمات اسلامی انتخاب شد<ref>همان،ص 273</ref>. | ||
== فعالیت‌های سیاسی - اجتماعی == | |||
به دنبال سخنرانی چوهدری ظفر‌الله خان قادیانی که در پارک جهانگیر در کراچی در 18/می 1952 م، ایراد شده بود، انجمن مسلمانان کل پاکستان نیز در کراچی کنفراسی را تشکیل داده بودند که یکی از دعوت کنندگان و امضاکنندگان آن، مولانا مفتی جعفر حسین بود. | |||
وی در دوران حکومت نخست‌وزیر [[پاکستان]] لیاقت علی خان مفتی جعفر حسین را به عنوان نماینده شیعیان در شورای اسلامی انتخاب نمود. محمد ایوب خان دو بار به عنوان عضو شورای اسلامی انتخاب شد. در سال 1977 م، در نهضت اتحاد ملی، شرکتی فعال داشت. رئیس جمهور وقت پاکستان محمد ضیاء الحق، وی را برای عضویت شورای اسلامی انتخاب کرد، ولی ضیاء الحق در اجراء اسلام به ملت اسلامی و خصوصا با ملت جعفریه اخلاص نداشت و این شورا با ایماء دولت وقت باوجود هشدارهای مفتی جعفر حسین در مورد نفاذ فقه جعفریه، در موضع گیری خود عقب نشینی نکرد، لذا مفتی جعفر حسین با برگزاری نشست خبری با بی بی سی، از سمت خود در 30/آوریل 1979 م، استعفا کرد. در همین سال او در کنفراس بهکر به عنوان «قائد ملت جعفریه» برگزیدند و این مرد مجاهد در سال 1980 م، با لشکر معدود و مختصر خود از دولت وقت امضاء بر معاهده و تعاهد نامه اجرای فقه جعفری را گرفت و یک پیروزی تاریخی و فتح مبین را بدست آورد. در همین سال وی مجمع شیعه را در اسلام آباد رهبری کرد و بیش از 24ساعت دبیر خانه در محاصره داشت. وی در سال 1979 م، جامعه جعفریه را در گوجرانواله افتتاح کرد. | |||
== نقش وی برای اتحاد مسلمانان == | == نقش وی برای اتحاد مسلمانان == | ||
مبارزه با استکبار و احیای حقوق مستضعفان از | مبارزه با استکبار و احیای حقوق مستضعفان از ویژگی‌های شخصیتی وی بود. مفتی جعفر حسین برای احیای حقوق مردم تلاش‌ها و مبارزه مسالمت‌آمیز فراوانی انجام داد و از سوی دیگر با مخالفت جدی با اعمال و نظریه‌های تندروی و افراطی؛ اعتدال، همدلی و برادری ملی را در کشور ترویج دادند. وی به‌خاطر بی‌ثباتی سیاسی و فقدان جمهوریت واقعی در کشور به شدت نگران بود و مفتی جعفر حسین یک رهبر واقع بین بودند که افکار و نظریه‌های سازنده ایشان راهنمای عظیمی برای نسل امروز است. او خواهان اجرای عدالت در سطح عمومی جامعه و اقتدار قانون اساسی در کشور بود، او می‌گفت: اگر قانون در کشور اجرا نشود کشور بازیچه دست دشمنان و گروه‌های تروریستی خواهد شد که به مرور زمان این اتفاق در [[پاکستان]] رخ داد و این نشانگر تفکر وسیع و دور اندیش بودن این رهبر فقید بود. مفتی جعفر حسین با وجود سن بالا و ضعف جسمی، تا اخر عمر برای احیای حقوق مستضعفان تلاش کردند و مبارزی سرسخت در برابر قدرت‌های استکباری بوده‌اند و وی معتقد بود که با ظلم و تجاوز نمی‌توان مردم را از حقوق دینی، انسانی و ملی‌شان محروم کرد<ref>مبارزه با استکبار و احیای حقوق مستضعفان از ویژگی های مفتی جعفر حسین است [https://ar.rasanews.ir/fa/news/687857/%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%DA%A9%D8%A8%D8%A7%D8%B1-%D9%88-%D8%A7%D8%AD%DB%8C%D8%A7%DB%8C-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82-%D9%85%D8%B3%D8%AA%D8%B6%D8%B9%D9%81%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B2 rasanews.ir]</ref>. | ||
== خدمات علمی- فرهنگی == | == خدمات علمی - فرهنگی == | ||
وی در سال | وی در سال 1979 م، جامعه جعفریه را در گوجرانواله افتتاح کرد. | ||
تألیفات وی به شرح زیل | تألیفات وی به شرح زیل می‌باشد: | ||
ترجمه و حواشی نهج | # ترجمه و حواشی نهج البلاغه؛ | ||
ترجمه و حواشی صحیفۀ | # ترجمه و حواشی صحیفۀ سجادیه؛ | ||
سیرت امیر المؤمنین (ع) در دو جلد <ref>نقوي،حسين عارف ، همان، ص 70و71</ref>. | # سیرت امیر المؤمنین (ع) در دو جلد<ref>نقوي،حسين عارف ، همان، ص 70و71</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* | * مفتی جعفر حسین، سیرت امیر المؤمنین (ع)،ج2،ص14 | ||
* | * سعیدی، فرمان علی، تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان مذهبی، 1400ش. | ||
* نقوی، سید ساجد علی، مبارزه با استکبار و احیای حقوق مستضعفان از ویژگی‌های مفتی جعفر حسین است rasanews.ir | |||
* نقوی، سید محمد عارف، تذکره علمای امامیه پاکستان، مشهد انتشارات آستان قدس رضوی، ۱۳۷۷ش. | * نقوی، سید محمد عارف، تذکره علمای امامیه پاکستان، مشهد انتشارات آستان قدس رضوی، ۱۳۷۷ش. | ||
[[رده:عالمان]] | |||
[[رده:عالمان شیعه]] | |||
[[رده:عالمان وحدت‌گرا]] | |||
[[رده:پاکستان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۸
| جعفر حسین | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | جعفر حسین |
| نام‌های دیگر | مفتی جعفر حسین |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | 1914 م، ۱۲۹۲ ش، ۱۳۳۱ ق |
| محل تولد | پاکستان |
| سال درگذشت | 1983 م، ۱۳۶۱ ش، ۱۴۰۲ ق |
| محل درگذشت | گوجرانوالا |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | |
| آثار |
|
| فعالیت‌ها | موسسه هیئت نهضت فقه جعفریه |
| وبگاه | jafariapress |
جعفر حسین، یکی از رهبران و عالمان شیعی پاکستان بود. او خطیب و محقق بوده و نهج البلاغه و صحیفۀ سجادیه به زبان اردو ترجمه کرد. او به‌عنوان رئیس اولین حزب شیعی پاکستان انتخاب شد. یکی از کارنامه‌های مفتی جعفر حسین معافیت شیعیان از دادن زکات (عُشر) به دولت است. وی برای اتحاد و وحدت مسلمانان سعی نمود. مبارزه با استکبار و احیای حقوق مستضعفان، مخالفت جدی با اعمال و نظریه‌های تندروی و افراطی؛ اعتدال، همدلی و برادری ملی از ویژگی‌های شخصیتی وی بود.
تحصیلات
مفتی جعفر حسین در سال 1914م در گوجرانواله در خانواه‌ای مذهبی و اهل علم متولد شد. پدربزرگش طبابت می‌کرد پس از طی تحصیلات ابتدایی، گلستان، بوستان، اخلاق محسنی و حلیته المتقین و امثال آنها را نزد پدر خود حکیم شهاب‌الدین احمد تمام کرد و بعدها نزد اطبای آن شهر، میزان الطب، طب اکبر و مفرج القلوب را خواند و نیز در مدرسۀ دار العلوم اهل‌سنت، درس منطق را تا قطبی، درس فلسفه را تا سعیدیه و درس ادب تا سبعه معلقه و مقامات حریری را نیز تمام کرد[۱]. وی در سال 1928 م، به مدرسۀ ناظمیه لکهنو وارد شد و مدرک ممتاز الافاضل را به دست آورد و علاوه بر آن، مدارک فاضل ادب و فاضل حدیث را از دانشگاه لکهنو کسب کرد. اسامی استادان وی در لکهنو به قرار زیر می‌بوده‌اند:
- نجم الملت مولانا سید نجم الحسن (متوفی 1357 ه ق).
- مولانا ظهور حسن بارهوی.
- مولانا سید ابو الحسن (متوفی 1355 ه ق).
- مولانا سید سبط حسین جونپوری.
- مولانا مفتی سید محمد علی (متوفی 1361ه ق).
- مولانا مفتی سید احمد علی (متوفی 1388 ه ق)
وی درمیان ارباب علم و دانش به آفتاب پنجاب مشهور و معروف بود[۲]. وقتی وی در سال 1935م از حوزه علمیه لکهنو فارغ‌التحصیل شد، به نجف اشرف رفت. در آنجا، مدت پنج سال علاوه بر دورۀ سطح، درسهای دیگر را هم آموخت استادان او در نجف به قرار زیر بوده‌اند: شیخ عبدالحسین رشتی. میرزا باقر زنجانی . شیخ جواد تبریزی. ابراهیم رشتی. سید علی نوری مفتی جعفر حسین در سال 1940 م، به وطن خود بازگشت و بنا به دستور نجم الملت، کار تدریس را در مدرسه باب العلوم نوگانوان سادات از توابع مراد آباد، شروع کرد بعد از تأسیس مدرسه جعفریه در گوجرانواله پاکستان ، به آن جا منتقل شد. و در سال 1949 م، به‌عنوان یکی از اعضای هیئت تعلیمات اسلامی انتخاب شد[۳].
فعالیت‌های سیاسی - اجتماعی
به دنبال سخنرانی چوهدری ظفر‌الله خان قادیانی که در پارک جهانگیر در کراچی در 18/می 1952 م، ایراد شده بود، انجمن مسلمانان کل پاکستان نیز در کراچی کنفراسی را تشکیل داده بودند که یکی از دعوت کنندگان و امضاکنندگان آن، مولانا مفتی جعفر حسین بود. وی در دوران حکومت نخست‌وزیر پاکستان لیاقت علی خان مفتی جعفر حسین را به عنوان نماینده شیعیان در شورای اسلامی انتخاب نمود. محمد ایوب خان دو بار به عنوان عضو شورای اسلامی انتخاب شد. در سال 1977 م، در نهضت اتحاد ملی، شرکتی فعال داشت. رئیس جمهور وقت پاکستان محمد ضیاء الحق، وی را برای عضویت شورای اسلامی انتخاب کرد، ولی ضیاء الحق در اجراء اسلام به ملت اسلامی و خصوصا با ملت جعفریه اخلاص نداشت و این شورا با ایماء دولت وقت باوجود هشدارهای مفتی جعفر حسین در مورد نفاذ فقه جعفریه، در موضع گیری خود عقب نشینی نکرد، لذا مفتی جعفر حسین با برگزاری نشست خبری با بی بی سی، از سمت خود در 30/آوریل 1979 م، استعفا کرد. در همین سال او در کنفراس بهکر به عنوان «قائد ملت جعفریه» برگزیدند و این مرد مجاهد در سال 1980 م، با لشکر معدود و مختصر خود از دولت وقت امضاء بر معاهده و تعاهد نامه اجرای فقه جعفری را گرفت و یک پیروزی تاریخی و فتح مبین را بدست آورد. در همین سال وی مجمع شیعه را در اسلام آباد رهبری کرد و بیش از 24ساعت دبیر خانه در محاصره داشت. وی در سال 1979 م، جامعه جعفریه را در گوجرانواله افتتاح کرد.
نقش وی برای اتحاد مسلمانان
مبارزه با استکبار و احیای حقوق مستضعفان از ویژگی‌های شخصیتی وی بود. مفتی جعفر حسین برای احیای حقوق مردم تلاش‌ها و مبارزه مسالمت‌آمیز فراوانی انجام داد و از سوی دیگر با مخالفت جدی با اعمال و نظریه‌های تندروی و افراطی؛ اعتدال، همدلی و برادری ملی را در کشور ترویج دادند. وی به‌خاطر بی‌ثباتی سیاسی و فقدان جمهوریت واقعی در کشور به شدت نگران بود و مفتی جعفر حسین یک رهبر واقع بین بودند که افکار و نظریه‌های سازنده ایشان راهنمای عظیمی برای نسل امروز است. او خواهان اجرای عدالت در سطح عمومی جامعه و اقتدار قانون اساسی در کشور بود، او می‌گفت: اگر قانون در کشور اجرا نشود کشور بازیچه دست دشمنان و گروه‌های تروریستی خواهد شد که به مرور زمان این اتفاق در پاکستان رخ داد و این نشانگر تفکر وسیع و دور اندیش بودن این رهبر فقید بود. مفتی جعفر حسین با وجود سن بالا و ضعف جسمی، تا اخر عمر برای احیای حقوق مستضعفان تلاش کردند و مبارزی سرسخت در برابر قدرت‌های استکباری بوده‌اند و وی معتقد بود که با ظلم و تجاوز نمی‌توان مردم را از حقوق دینی، انسانی و ملی‌شان محروم کرد[۴].
خدمات علمی - فرهنگی
وی در سال 1979 م، جامعه جعفریه را در گوجرانواله افتتاح کرد. تألیفات وی به شرح زیل می‌باشد:
- ترجمه و حواشی نهج البلاغه؛
- ترجمه و حواشی صحیفۀ سجادیه؛
- سیرت امیر المؤمنین (ع) در دو جلد[۵].
پانویس
منابع
- مفتی جعفر حسین، سیرت امیر المؤمنین (ع)،ج2،ص14
- سعیدی، فرمان علی، تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان مذهبی، 1400ش.
- نقوی، سید ساجد علی، مبارزه با استکبار و احیای حقوق مستضعفان از ویژگی‌های مفتی جعفر حسین است rasanews.ir
- نقوی، سید محمد عارف، تذکره علمای امامیه پاکستان، مشهد انتشارات آستان قدس رضوی، ۱۳۷۷ش.