نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۸

نام	ابوبکر عبدالله بن طاهر طایی ابهری
نام‎های دیگر	ابن طاهر ابهری
درگذشت	330ق

ابوبکر عبدالله بن طاهر طایی ابهری یکی از علمای بزرگ اهل سنت متصوفه در قرن چهارم هجری بود^[۱]. ابوعبدالرحمن سلمی در مورد او می‌گوید: او از اجلای مشایخ منطقه جبل بود و عالمی متقی بود. مهلب بن أَحْمد الْمصْرِیّ نیز در مورد او می‌گوید: نفعی که در دیدار ابن طاهر ابهری بیش از دیگر مشایخ تصوف بود. ابونعیم اصفهانی نیز در مورد او می‌گوید: رایت بزرگواری بر او عنایت شده بود. زبانش در شرح توحید توانا بود و خداوند به او کرم نموده بود^[۲]. ابن طاهر از معاصران ابوبکر شبلی بود و با یوسف بن الحسین رازی هم صحبت بود و با مظفر قرمیسینی و شیوخ دیگر رفاقت داشت^[۳]. وی در حدود سال 330 هجری قمری درگذشت^[۴].

گفتار

در مصیبت سه چیز است: تطهیر، کفاره و تذکر. تطهیر از گناهان کبیره است و کفاره از گناهان صغیره است و تذکراتی به اهل پاکی و صفا داده می‌شود.

از جمله احکام فقیر سلوک بی رغبتی است اگر لازم شد باید رغبت او از نیازش بیشتر نباشد.

قومی خدا را با زبان اعمالشان می‌خواندند و قومی دیگر به رحمتش امیدوار بودند؛ ببین فاصله بین آنانی که به عملشان امید دارند و آنانی که به رحمتش امید بسته‌اند فاصله است.

هدف صالحان اطاعت بدون معصیت و هدف علما حرکت در راه صواب و درست است و نیت عرفا تعظیم قلبی به درگاه الهی است در حالی که هدف مشتاقان زودتر به لقاء یار نائل شدن است و آرزوی مقربان آرامش دل به درگاه خداوند متعال است^[۵].

پانویس

↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص295-298، دار الکتب العلمیة، ط2003
↑ حلیة الأولیاء، أبو نعیم الأصبهانی، ج4، ص424
↑ لواقح الأنوار فی طبقات الأخیار، الشعرانی، ج1، ص96
↑ الرسالة القشیریة، أبوالقاسم القشیری، ص128
↑ ابن طاهر الأبهری

[1] طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص295-298، دار الکتب العلمیة، ط2003

[2] حلیة الأولیاء، أبو نعیم الأصبهانی، ج4، ص424

[3] لواقح الأنوار فی طبقات الأخیار، الشعرانی، ج1، ص96

[4] الرسالة القشیریة، أبوالقاسم القشیری، ص128

[5] ابن طاهر الأبهری

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 !نام
-!أَبُو بَکْر عَبْد اللَّهِ بن طَاهِر الأبهریّ
+!ابوبکر عبدالله بن طاهر طایی ابهری
 |-
 |نام‎های دیگر
@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 </div>
-'''أَبُوبَکْر عَبْداللَّهِ بن طَاهِر الأبهریّ''' یکی از علمای بزرگ [[اهل سنت]] متصوفه در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص295-298، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. ابوعبدالرحمن سلمی در مورد او می‌گوید: او از اجلای مشایخ منطقه جبل بود و عالمی متقی بود. مهلب بن أَحْمد الْمصْرِیّ نیز در مورد او می‌گوید: نفعی که در دیدار ابن طاهر ابهری بیش از دیگر مشایخ [[تصوف]] بود. ابونعیم اصفهانی نیز در مورد او می‌گوید: رایت بزرگواری بر او عنایت شده بود. زبانش در شرح [[توحید]] توانا بود و خداوند به او کرم نموده بود<ref>حلیة الأولیاء، أبو نعیم الأصبهانی، ج4، ص424</ref>. ابن طاهر از معاصران [[شبلی|ابوبکر شبلی]] بود و با یوسف بن الحسین رازی هم صحبت بود و با مظفر قرمیسینی و شیوخ دیگر رفاقت داشت<ref>لواقح الأنوار فی طبقات الأخیار، الشعرانی، ج1، ص96</ref>. وی در حدود سال 330 هجری قمری درگذشت<ref>الرسالة القشیریة، أبوالقاسم القشیری، ص128</ref>.
+'''ابوبکر عبدالله بن طاهر طایی ابهری''' یکی از علمای بزرگ [[اهل سنت]] متصوفه در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص295-298، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. ابوعبدالرحمن سلمی در مورد او می‌گوید: او از اجلای مشایخ منطقه جبل بود و عالمی متقی بود. مهلب بن أَحْمد الْمصْرِیّ نیز در مورد او می‌گوید: نفعی که در دیدار ابن طاهر ابهری بیش از دیگر مشایخ [[تصوف]] بود. ابونعیم اصفهانی نیز در مورد او می‌گوید: رایت بزرگواری بر او عنایت شده بود. زبانش در شرح [[توحید]] توانا بود و خداوند به او کرم نموده بود<ref>حلیة الأولیاء، أبو نعیم الأصبهانی، ج4، ص424</ref>. ابن طاهر از معاصران [[شبلی|ابوبکر شبلی]] بود و با یوسف بن الحسین رازی هم صحبت بود و با مظفر قرمیسینی و شیوخ دیگر رفاقت داشت<ref>لواقح الأنوار فی طبقات الأخیار، الشعرانی، ج1، ص96</ref>. وی در حدود سال 330 هجری قمری درگذشت<ref>الرسالة القشیریة، أبوالقاسم القشیری، ص128</ref>.
 =گفتار=