ابومحمد جریری: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
جز (تمیزکاری) |
||
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:جریری.jpg|جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی| ]] | <div class="wikiInfo">[[پرونده:جریری.jpg|جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی|]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
خط ۵: | خط ۵: | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| | |ابومحمد جریری | ||
|- | |- | ||
|حیات | |حیات | ||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''ابومحمد احمد بن محمد بن الحسین جریری''' از علمای [[اهل سنت]] و [[تصوف]] برجسته در قرن چهارم هجری است<ref>طبقات الصوفیة، تألیف: أبو | '''ابومحمد احمد بن محمد بن الحسین جریری''' از علمای [[اهل سنت]] و [[تصوف]] برجسته در قرن چهارم هجری است<ref>طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص203-206، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. | ||
وی از علمای شیوخ [[صوفیه]] و از اصحاب ارشد [[جنید بغدادی|جنید]] بود و هنگامی که جنید درگذشت او را به جای او نشاندند و آداب [[تصوف]] را از وی گرفتند و احادیثی به او نسبت داده | وی از علمای شیوخ [[صوفیه]] و از اصحاب ارشد [[جنید بغدادی|جنید]] بود و هنگامی که جنید درگذشت او را به جای او نشاندند و آداب [[تصوف]] را از وی گرفتند و احادیثی به او نسبت داده میشود. | ||
=ابونعیم اصفهانی= | =ابونعیم اصفهانی= | ||
ابونعیم اصفهانی در مورد او گفت: بار سنگین معرفت را حمل | ابونعیم اصفهانی در مورد او گفت: بار سنگین معرفت را حمل میکرد و همچون پرنده ای لاغر در اثر ریاضتها مهاجر به سوی حق بود و از مقام حکمت در برابر نااهلان صیانت مینمود و مدعیان دروغین معرفت و عرفان را رسوا میکرد<ref>حلیة الأولیاء، تألیف: أبو نعیم الأصبهانی، ص347-348</ref>." | ||
=گفتار= | =گفتار= | ||
منتها هدف توده مردم درخواست کردن، در درجه بعد افراد اهل [[دعا]] و درخواست از حضرت باریتعالی | منتها هدف توده مردم درخواست کردن، در درجه بعد افراد اهل [[دعا]] و درخواست از حضرت باریتعالی میشوند ولی عرفا تمام همتشان یاد و توجه به حضرت حق است. | ||
هرکس که نفس بر او چیره شود اسیر بند | هرکس که نفس بر او چیره شود اسیر بند خواستهها و شهوات میشود و اشارات معنوی بر قلب او حرام میشود پس دیگر او از کلام الهی لذت نخواهد برد حتی اگر دائما زبان او مشغول ذکر باشد زیرا خداوند فرموده: به زودی کسانی را که در روی زمین به ناحق تکبر میورزند از ایمان به آیات خود منصرف میسازیم<ref>اعراف 146</ref>. | ||
بنیان [[ادیان]]، تداوم [[ایمان]] و صحت | بنیان [[ادیان]]، تداوم [[ایمان]] و صحت بدنها از طریق سه چیز به دست میآید: کفایت، حفاظت(ارتقاء) و مراقبت. | ||
هرکس به [[خدا]] اکتفا کند روح او اصلاح | هرکس به [[خدا]] اکتفا کند روح او اصلاح میشود و هرکس از آنچه نهی میکند بترسد رفتار او اصلاح شود ثمره کفایت معرفت است. پیامد تقوا حسن خلق است و هدف مراقبت از خود، اعتدال در طبیعت(بدن) است<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D8%AC%D8%B1%D9%8A%D8%B1%D9%8A أبو محمد الجریری]</ref>. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: تصوف]] | [[رده:تصوف]] |
نسخهٔ کنونی تا ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۰۶
ابومحمد احمد بن محمد بن الحسین جریری از علمای اهل سنت و تصوف برجسته در قرن چهارم هجری است[۱]. وی از علمای شیوخ صوفیه و از اصحاب ارشد جنید بود و هنگامی که جنید درگذشت او را به جای او نشاندند و آداب تصوف را از وی گرفتند و احادیثی به او نسبت داده میشود.
ابونعیم اصفهانی
ابونعیم اصفهانی در مورد او گفت: بار سنگین معرفت را حمل میکرد و همچون پرنده ای لاغر در اثر ریاضتها مهاجر به سوی حق بود و از مقام حکمت در برابر نااهلان صیانت مینمود و مدعیان دروغین معرفت و عرفان را رسوا میکرد[۲]."
گفتار
منتها هدف توده مردم درخواست کردن، در درجه بعد افراد اهل دعا و درخواست از حضرت باریتعالی میشوند ولی عرفا تمام همتشان یاد و توجه به حضرت حق است.
هرکس که نفس بر او چیره شود اسیر بند خواستهها و شهوات میشود و اشارات معنوی بر قلب او حرام میشود پس دیگر او از کلام الهی لذت نخواهد برد حتی اگر دائما زبان او مشغول ذکر باشد زیرا خداوند فرموده: به زودی کسانی را که در روی زمین به ناحق تکبر میورزند از ایمان به آیات خود منصرف میسازیم[۳].
بنیان ادیان، تداوم ایمان و صحت بدنها از طریق سه چیز به دست میآید: کفایت، حفاظت(ارتقاء) و مراقبت.
هرکس به خدا اکتفا کند روح او اصلاح میشود و هرکس از آنچه نهی میکند بترسد رفتار او اصلاح شود ثمره کفایت معرفت است. پیامد تقوا حسن خلق است و هدف مراقبت از خود، اعتدال در طبیعت(بدن) است[۴].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص203-206، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ حلیة الأولیاء، تألیف: أبو نعیم الأصبهانی، ص347-348
- ↑ اعراف 146
- ↑ أبو محمد الجریری