براءة الأشعریین من عقائد المخالفین (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '[[پیامبر (ص)' به '[[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)')
 
(۳۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
</div>
{{جعبه اطلاعات کتاب
<div class="wikiInfo">[[پرونده:براءة الاشعرین.jpg|جایگزین=کتاب براءة الاشعرین من عقائد المخالفین|بندانگشتی|کتاب براءة الاشعرین من عقائد المخالفین]]
| عنوان = براءة الأشعریین من عقائد المخالفین
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |نام
| تصویر = براءة الاشعریین.jpg
!نام نويسنده
| نام = براءة الأشعریین من عقائد المخالفین
|ابو حامد بن مرزوق
| پدیدآوران = محمد العربی التبانی
|-
| زبان = [[زبان عربی|عربی‌]]
|موضوع
| زبان اصلی =
|اسلام ـ کلام
| ترجمه =
|-
| سال نشر = بیتا
|زبان کتاب
| ناشر = بینا
|عربى‌
| تعداد صفحه = 
|-
| موضوع = [[وهابیت]]
|تعداد جلد
| شابک =
|تک جلدی
}}
|-
کتاب '''براءة الأشعریین من عقائد المخالفین''' نوشتهٔ شیخ ''محمد العربی التبانی'' است که با موضوع [[وهابیت]] و [[سلفی‌گری]] است.
|}
</div>
 
 
کتاب '''براءة الأشعريين من عقائد المخالفين''' نوشته شیخ محمد العربی آل تبانی، شناخته شده به عنوان "[[ابو حامد بن مرزوق]]"  که در آن او را مورد انتقاد قرار ابن تیمیه (متوفی به سال 728 م)، ابن قیم (درگذشت 751 ، و ابن عبدالوهاب (م. 1206 ه. ق )، و پیروان خود را از وهابی سلفی گری ، و توضیح داد ارتداد از تقسیم [[توحید]] به سه بخش، و توضیح داد که این راهی است که این مردم برای کفاره و [[کفر]] [[مسلمانان]] در پیش گرفتند.
    
    
=دربارهٔ نویسنده=
== زندگی‌نامه نویسنده ==
==تولد او==  
''محمد العربی التبانی'' در روستای راس الوادی [[الجزایر]] در سال 1315 ق به دنیا آمد. شیخ عبدالله بن القادی الیلاوی در الجزایر و دیگران در مسجد الزیتونه [[تونس]]، قبل از هجرت به [[حرمین شریفین]] از استادان او به‌شمار می‌آمدند از شیوخ او در [[مدینه]] می‌توان به شیخ احمد الشنقیتی، شیخ محمد الشنقیتی و شیخ حمدان الوانسی و در [[مکه مکرمه]] شیخ عبدالرحمن الدهان و شیخ مشتاق احمد اشاره کرد. شیخ محمد العربی التبانی در [[مکه مکرمه]] سال 1390 ق درگذشت.
در روستای راس الوادی [[الجزایر]] در سال 1315 ه.
==ازاستادان او==
شیخ عبدالله بن القادی الیلاوی در الجزایر و دیگران در مسجد الزیتونه [[تونس]] ، قبل از هجرت به [[حرمین شریفین]] . از شیوخ او در [[مدینه]] می توان به شیخ احمد الشنقیتی، شیخ محمد الشنقیتی و شیخ حمدان الوانسی و در [[مکه مکرمه]] شیخ عبدالرحمن الدهان و شیخ مشتاق احمد اشاره کرد.
==از شاگردانش==
آنها در همه جا و در میان اهل حرمین، از جمله سید محمد امین کوتبی، سید علوی مالکی، شیخ محمد نور سیف و شیخ عبدالله اللحجی گسترش یافتند.
==تدریس==
تدریس در مسجدالحرام در سال 1338 هجری شمسی در باب الزیاده و سپس در ریگ باب عمره «بین باب البصیه و الزیاده» در شب سه شنبه و جمعه بین مغرب و عشا آغاز شد. در تاریخ و بلاغت و غیره و در زیارت مدینه نیز در مسجد النبی درس داشت .
==کتاب های او==
معروف ترین آنها:
 
#انذار نابغه از تقریرات الخدری (شهادت مردم خوب بر برائت از صالحان).
#وحدت کسانی که نجبه هستند، از جمله در قرآن و سنت فضایل صحابه.
 
==درگذشت==
ابو حامد بن مرزوق در مکه مکرمه سال 1390 ق درگذشت.
 
=عناوین مباحث کتاب=
 
*مباحثی در مورد تجسم.
*مباحثی فصل دوم: درباره یگانگی الوهیت و یگانگی الوهیت.
*مباحثی باب سوم: در بی حرمتی آنان نسبت به [[پیامبر]] (صلی الله علیه و آله و سلم).
*کفار و مسلمانان.


=بخشی از مقدمه کتاب=
== کتاب‌های او ==  
يقول الشيخ محمد العربي التباني في مقدمته للكتاب:
معروف‌ترین آنها:
 
الحمد لله الهادي عباده إلى الطريق الأقوم، المتفضل عليهم بنعمة الإسلام ودقائق الحكم، الناهي لهم عن التنازع في كتابه المحكم، والصلاة والسلام على أشرف مبعوث إلى جميع الأمم، سيدنا محمد القائل: "إن أمتي لا تجتمع على ضلالة فإذا رأيتم الاختلاف فعليكم بالسواد الأعظم"، وعلى آله وأصحابة نجوم الاهتداء لكل فصيح وأعجم.
أما بعد:<br>


فهذه خلاصة علمية في عقائد محمد بن عبد الوهاب ومقلِّديه جمعت أكثر درّها المنقول والمعقول من تحقيق علماء الإسلام الأعلام، وشيدت صرحها بتاريخ الإسلام، ودعمتها بكثير من آيات الكتاب الحكيم وسنته عليه الصلاة والسلام، فجاءت بحمد الله حصناً منيعاً لا يرام.
# انذار نابغه از تقریرات الخدری (شهادت مردم خوب بر برائت از صالحان).
وقد رد بعض أتباع الأئمة الأربعة عليه وعلى مقلِّديه بتآليف كثيرة جيدة، وممن رد عليه من الحنابلة أخوه سليمان بن عبد الوهاب، ومن حنابلة الشام آل الشطي والشيخ عبد الله القدومي النابلسي في رحلته، وكلها مطبوعة، في ناحيتين: زيارة النبي صلى الله تعالى عليه وسلم، والتوسل به وبالصالحين من أمته، وقالوا: أنه مع مقلِّديه من الخوارج.<br>
# وحدت کسانی که نجبه هستند، از جمله در قرآن و سنت فضایل صحابه.
وممن نص على هذا العلامة المحقق السيد محمد أمين بن عابدين في حاشيته "رد المحتار على الدر المختار" في باب: "البغاة"، والشيخ الصاوي المصري في حاشيته على الجلالين، لتكفيره أهل (لا إله إلا الله محمد رسول الله) برأيه، ولا شك أن التكفير سِمَة الخوارج وكل المبتدعة الذين يُكفِّرون مخالفي رأيهم من أهل القبلة، ولا تفيد هذه الخلاصة مَن مرق إلى الجهة الأخرى، لأن العلماء قالوا إن البدعة إذا رسخت في قلب لا يرجع صاحبها عنها ولو رأى ألف دليل واضح وضوح الشمس يبطلها إلا إذا أدركته عناية الله، وإنما هي عاصمة إن شاء الله تعالى من لم يدخل في بدعهم.<br>


وتنحصر أمهات عقائد محمد بن عبد الوهاب ومقلديه في أربع: تشبيه الله سبحانه وتعالى بخلقه، وتوحيد الألوهية والربوبية، وعدم توقيرهم النبي صلى الله عليه وسلم، وتكفير المسلمين. وهو مقلد فيها كلها أحمد بن تيمية، وهذا مقلد في الأولى الكرامية ومجسمة الحنابلة، ومقتد بهما وبالحروريين في الرابعة، ومخترع توحيد الألوهية والربوبية الذي تفرع عنه عدم توقيرهم النبي صلى الله تعالى عليه وسلم وتكفير المسلمين أيضاً.<br>
== مباحث کتاب ==
وثقة نقل دين الإسلام محصورة عندهم فيه وفي تلميذه ابن القيم وفي محمد ابن عبد الوهاب، فلا يثقون بأي عالم من علماء المسلمين ولا يقيمون له وزناً إلا إذا وجدوا في كلامه شبهة تؤيد هواهم، فدين الإسلام الواسع محصور علماؤه في الثلاثة، وأمة محمد صلى الله تعالى عليه وسلم المرحومة المنتشرة منذ توسع الفتح الإسلامي في خلافة ذي النورين عثمان رضي الله تعالى عنه إلى عصرنا هذا في أكثر الربع العامر وهي أكثر الأمم جميعاً أحباراً ومؤلفين، وهي أيضاً ثلثا أهل الجنة كما في الحديث الصحيح محصورة فيهم وفي علمائهم الثلاثة، وكل من له إلمام بالعلم وطالع تآليف ابن القيم ورسائل ابن عبد الوهاب مجرداً نفسه عن العاطفة متحلياً بالإنصاف يجدهما مقلِّدَيْنِ ابن تيمية في فهمه كله، مُؤلِّهَيْنِ هواه، ممتازاً أولهما: بالمدافعة عن شواذ شيخه مدافعة معتوه، وما أجاد فيه الكتابة من الأبحاث العلمية أخذه من تحقيق من سبقه من علماء المسلمين وتشبع به ولم يُعزِهِ إلى محققيه (كما هي أمانة نقل العلم عن العلماء).<br>


والقارىء البسيط يظن تلك الإجادة منه، وإنما هو جَمَّاعة مطلع مقلد في جل الفروع الإمام أحمد بن حنبل رضي الله تعالى عنه، وفي بعضها وفي أصول الدين أحمد بن تيمية متعصب لهما تعصباً جنونياً.<br>
* مباحثی در مورد تجسم.
وابن عبد الوهاب نشأ في محيط عوام فانتحل شواذ ابن تيمية على ما فيها من تضارب وتخبط والتهمها فصار بها إماماً مجتهداً مجدداً معصوماً فهمه وكلامه عن الخطأ، مؤمناً موحداً كل من قلده، جهمياً مشركاً كل ما خالف هواه، فيخرج بنتيجة واحدة وهي أن علم أصول الدين على غرزاة مادته وكثرة مباحثه وبعض الفروع محصور في فهم أحمد بن تيمية، وفهمه معصوم من الخطأ، وكلامه عندهم لا يأتيه الباطل من بين يديه ولا من خلفه، وعلماء الإسلام الأولون والآخرون على كثرتهم ممثلون في شخصه، وحيث صار إماماً قدوة للمفتونين به مع كونه من الخلف توفي سنة ثمان وعشرين وسبعمائة. فإني سأنقل بحول الله تعالى وقوته كلامه في الأمهات الأربع من كتبه ورسائله ليراه الألباء (جمع لبيب) فيتحققوا شذوذه عن السواد الأعظم، ثم ابطله مفصلاً بالبراهين، وسيأتي شرح حال كل من الثلاثة.<br>
* مباحثی درباره یگانگی الوهیت و یگانگی الوهیت.
* مباحثی در بی حرمتی آنان نسبت به [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]].
* مباحثی کفار و مسلمانان شرک.


وقد سميتها: براءة الأشعريين من عقائد المخالفين، وقد انتظمت في أربعة فصول وخاتمة، فرحم الله تعالى مسلماً عرف قدره، ولم يتعد طوره، وسلم من داء الإعجاب والثقة بنفسه، وحجزه وقار العلم عن نهش أعراض أئمة الإسلام وعلمائه فـ (إن يد الله على الجماعة)... .
=== بخشی از کتاب ===
 
یقول الشیخ محمد العربی التبانی فی مقدمته للکتاب: ... وقد سمیتها: '''براءة الأشعریین من عقائد المخالفین'''، وقد انتظمت فی أربعة فصول وخاتمة، فرحم الله تعالی مسلماً عرف قدره، ولم یتعد طوره، وسلم من داء الإعجاب والثقة بنفسه، وحجزه وقار العلم عن نهش أعراض أئمة الإسلام وعلمائه فـ (إن ید الله علی الجماعة) ... .
=منابع=


#«برائت اشاعره از عقاید مخالف» . الکندی، فهرست الکترونیکی مؤسسه دومینیکن. بایگانی شده از نسخه اصلی در 19 اکتبر 2018.
== منابع ==
#ر. ک؛ محمد یونس. برچیده شدن گفتمان افراط گرایی مقدم بر تجدید گفتمان دینی است. روزنامه الاتحاد امارات. بایگانی شده از نسخه اصلی در ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۷.
# کتاب: «برائت اشاعره از عقاید مخالف». الکندی، فهرست الکترونیکی مؤسسه دومینیکن. بایگانی شده از نسخه اصلی در 19 اکتبر 2018.
#کتاب: برائت اشاعره از عقاید مخالفان، تالیف: ابی حامد بن مرزوق، ناشر: مطبعه العلم - دمشق، 1967م، جزء اول، ص 3-5.
# ر. ک؛ محمد یونس. برچیده شدن گفتمان افراط‌گرایی مقدم بر تجدید گفتمان دینی است. روزنامه الاتحاد امارات. بایگانی شده از نسخه اصلی در ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۷.
# کتاب: برائت اشاعره از عقاید مخالفان، تالیف: ابی حامد بن مرزوق، ناشر: مطبعه العلم - دمشق، 1967م، جزء اول، ص 3 - 5.


[[رده: کتاب شناسی]]
[[رده:کتاب‌ها]]
[[رده: کتاب کلامی]]
[[رده:کتاب‌های کلامی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۰

براءة الأشعریین من عقائد المخالفین
براءة الاشعریین.jpg
نامبراءة الأشعریین من عقائد المخالفین
پدیدآورانمحمد العربی التبانی
زبانعربی‌
سال نشربیتا
ناشربینا
موضوعوهابیت

کتاب براءة الأشعریین من عقائد المخالفین نوشتهٔ شیخ محمد العربی التبانی است که با موضوع وهابیت و سلفی‌گری است.

زندگی‌نامه نویسنده

محمد العربی التبانی در روستای راس الوادی الجزایر در سال 1315 ق به دنیا آمد. شیخ عبدالله بن القادی الیلاوی در الجزایر و دیگران در مسجد الزیتونه تونس، قبل از هجرت به حرمین شریفین از استادان او به‌شمار می‌آمدند از شیوخ او در مدینه می‌توان به شیخ احمد الشنقیتی، شیخ محمد الشنقیتی و شیخ حمدان الوانسی و در مکه مکرمه شیخ عبدالرحمن الدهان و شیخ مشتاق احمد اشاره کرد. شیخ محمد العربی التبانی در مکه مکرمه سال 1390 ق درگذشت.

کتاب‌های او

معروف‌ترین آنها:

  1. انذار نابغه از تقریرات الخدری (شهادت مردم خوب بر برائت از صالحان).
  2. وحدت کسانی که نجبه هستند، از جمله در قرآن و سنت فضایل صحابه.

مباحث کتاب

بخشی از کتاب

یقول الشیخ محمد العربی التبانی فی مقدمته للکتاب: ... وقد سمیتها: براءة الأشعریین من عقائد المخالفین، وقد انتظمت فی أربعة فصول وخاتمة، فرحم الله تعالی مسلماً عرف قدره، ولم یتعد طوره، وسلم من داء الإعجاب والثقة بنفسه، وحجزه وقار العلم عن نهش أعراض أئمة الإسلام وعلمائه فـ (إن ید الله علی الجماعة) ... .

منابع

  1. کتاب: «برائت اشاعره از عقاید مخالف». الکندی، فهرست الکترونیکی مؤسسه دومینیکن. بایگانی شده از نسخه اصلی در 19 اکتبر 2018.
  2. ر. ک؛ محمد یونس. برچیده شدن گفتمان افراط‌گرایی مقدم بر تجدید گفتمان دینی است. روزنامه الاتحاد امارات. بایگانی شده از نسخه اصلی در ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۷.
  3. کتاب: برائت اشاعره از عقاید مخالفان، تالیف: ابی حامد بن مرزوق، ناشر: مطبعه العلم - دمشق، 1967م، جزء اول، ص 3 - 5.