ابوجعفر بن حمدان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'عبد ' به 'عبد') |
جز (جایگزینی متن - ' برده اند' به ' برده‌اند') |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
! | !أبوجعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''أبوجعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری''' از علمای [[اهل سنت]] و از شیوخ برجسته [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود. ابوعبدالرحمان سلمی در مورد وی گفت که او "یکی از بزرگان مشایخ و علمای نیشابور" است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص254-257</ref> و الذهبی وی را چنین توصیف می‌کند: «الإمام الحافظ الزاهد القدوة، المُجاب الدعوة، شیخ الإسلام» أبوعثمان الحیری در مورد او می‌گوید: "هر کس دوست دارد با مسیر سلوکی خائفان درگاه الهی آشنا شود باید به ابوجعفر نگاه کند." وی در سال 240 هجری قمری متولد شد و در سال 311 هجری قمری درگذشت و جانشین او دو پسرش که در زمانه خود از مشاهیر بودند یعنی: شیخ خوارزم ابوالعباس بن حمدان و مسند نیشابور ابوعمرو بن حمدان شدند. | ||
=اساتید= | =اساتید= | ||
احمد بن الازهر <ref>[https://islamweb.net/ar/library/index.php?page=bookcontents&ID=2898&bk_no=60&flag=1 ابن حمدان]</ref>، عبدالله بن هاشم طوسی، عبدالرحمان بن بیش، محمد بن یحیی الظالی و بعد از آنها در شهر نیشابور أبی | احمد بن الازهر <ref>[https://islamweb.net/ar/library/index.php?page=bookcontents&ID=2898&bk_no=60&flag=1 ابن حمدان]</ref>، عبدالله بن هاشم طوسی، عبدالرحمان بن بیش، محمد بن یحیی الظالی و بعد از آنها در شهر نیشابور أبی یحیی بن أبی میسرة، أبی عمرو بن أبی غرزة الغفاری، إسماعیل القاضی، عثمان بن سعید الدارمی، الحسن بن علی بن زیاد و معاذ بن نجدة را شاگردی کرده است. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
أبو عثمان الحیری، | أبو عثمان الحیری، أبوعلی الحسین بن علی الحافظ، عبدالله بن سعد، أبوالولید حسان بن محمد، أبوالعباس بن عقدة و دو پسرش؛ همچنین أبا عثمان الحیری و أبا حفص النیشابوری از او بهره‌ها برده‌اند. | ||
=گفتارها= | =گفتارها= | ||
گستاخی و تکبر مطیعان بر فرمانی که به آنها داده شده در اطاعتشان بدتر از | گستاخی و تکبر مطیعان بر فرمانی که به آنها داده شده در اطاعتشان بدتر از خود نافرمانی آنهاست و برای آنها مضر است. | ||
غفلت شما از توبه از گناهی که مرتکب شده اید بدتر است. | غفلت شما از توبه از گناهی که مرتکب شده اید بدتر است. | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
زیبایی یک انسان در گفتار خوب اوست و کمال او در صداقت اعمال اوست <ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AC%D8%B9%D9%81%D8%B1_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%86 ابوجعفر بن حمدان]</ref>. | زیبایی یک انسان در گفتار خوب اوست و کمال او در صداقت اعمال اوست <ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AC%D8%B9%D9%81%D8%B1_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%86 ابوجعفر بن حمدان]</ref>. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:صوفیه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۴
| نام | أبوجعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوجعفر بن حمدان |
| درگذشت | 311ق |
أبوجعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری از علمای اهل سنت و از شیوخ برجسته تصوف در قرن چهارم هجری بود. ابوعبدالرحمان سلمی در مورد وی گفت که او "یکی از بزرگان مشایخ و علمای نیشابور" است[۱] و الذهبی وی را چنین توصیف می‌کند: «الإمام الحافظ الزاهد القدوة، المُجاب الدعوة، شیخ الإسلام» أبوعثمان الحیری در مورد او می‌گوید: "هر کس دوست دارد با مسیر سلوکی خائفان درگاه الهی آشنا شود باید به ابوجعفر نگاه کند." وی در سال 240 هجری قمری متولد شد و در سال 311 هجری قمری درگذشت و جانشین او دو پسرش که در زمانه خود از مشاهیر بودند یعنی: شیخ خوارزم ابوالعباس بن حمدان و مسند نیشابور ابوعمرو بن حمدان شدند.
اساتید
احمد بن الازهر [۲]، عبدالله بن هاشم طوسی، عبدالرحمان بن بیش، محمد بن یحیی الظالی و بعد از آنها در شهر نیشابور أبی یحیی بن أبی میسرة، أبی عمرو بن أبی غرزة الغفاری، إسماعیل القاضی، عثمان بن سعید الدارمی، الحسن بن علی بن زیاد و معاذ بن نجدة را شاگردی کرده است.
شاگردان
أبو عثمان الحیری، أبوعلی الحسین بن علی الحافظ، عبدالله بن سعد، أبوالولید حسان بن محمد، أبوالعباس بن عقدة و دو پسرش؛ همچنین أبا عثمان الحیری و أبا حفص النیشابوری از او بهره‌ها برده‌اند.
گفتارها
گستاخی و تکبر مطیعان بر فرمانی که به آنها داده شده در اطاعتشان بدتر از خود نافرمانی آنهاست و برای آنها مضر است.
غفلت شما از توبه از گناهی که مرتکب شده اید بدتر است.
زیبایی یک انسان در گفتار خوب اوست و کمال او در صداقت اعمال اوست [۳].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص254-257
- ↑ ابن حمدان
- ↑ ابوجعفر بن حمدان