احمد ابوالوفا شرقاوی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'می رسد' به 'می‌رسد') |
جز (تمیزکاری) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|ملاذ | |ملاذ العارفین، تاج المرشدین، أبوالمعارف وأبوالإسعاد | ||
|- | |- | ||
|تولد | |تولد | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''احمد ابوالوفا الشرقاوی''' یکی از | '''احمد ابوالوفا الشرقاوی''' یکی از چهره‌های برجسته [[الازهر]] و [[تصوف]] در [[مصر]] و از برجسته‌ترین علما و شیوخ است. زندگی او محدود به موضوع تصوف نمی‌شد بلکه در انقلاب استقلال مصر نیز به عنوان عالمی وطن‌پرست برای استقلال وطن مبارزه کرد. شیخ شرقاوی یکی از علمای فعال و موثر در موضوع [[تقریب|تقریب بین مذاهب اسلامی]] بود<ref>[http://elbalad24.com/%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%8A%D8%AE-%D8%A3%D8%A8%D9%88-%D8%A7%D9%84%D9%88%D9%81%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D8%B1%D9%82%D8%A7%D9%88%D9%8A-%D9%84%D9%85%D8%AD%D8%A7%D8%AA-%D9%85%D9%86-%D8%B3%D9%8A%D8%B1/ الشیخ أبوالوفاء الشرقاوی.. لمحات من سیرة قطب صوفی رائد ثورة 19 فی الصعید]</ref> | ||
=نسب و تولد= | =نسب و تولد= | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
=تربیت و تحصیل= | =تربیت و تحصیل= | ||
شیخ الشرقاوی در روستایی بزرگ شد که "دیر سوادة" نامیده | شیخ الشرقاوی در روستایی بزرگ شد که "دیر سوادة" نامیده می‌شد و امروزه "صومعه شرقاوی" مشهور است. یکی از روستاهای فرشوط در استان قنا در جنوب مصر او در یک محیط علمی و وارسته به دست پدرش "احمد بن شرقاوی" که یک مجاهد و دعوت کننده به سوی حق و حقیقت و پالایش دهنده نفوس بود رشد یافت. | ||
ابوالوفاء شرقاوی علوم عربی و دینی را به دست علمای بزرگ عصر خود که به محضر پدرش شیخ [[صوفیه]] طریقه [[خلوتیه|خلوتیه]] | ابوالوفاء شرقاوی علوم عربی و دینی را به دست علمای بزرگ عصر خود که به محضر پدرش شیخ [[صوفیه]] طریقه [[خلوتیه|خلوتیه]] می‌آمدند دریافت کرد. ابوالوفاء همچون امور مادی این [[طریقت]] تصوف را نیز از پدر به ارث برد. | ||
=آثار= | =آثار= | ||
1-أبوالوفاء الشرقاوی” حیاته وآثاره” که حاوی مکتوبات او است. | 1-أبوالوفاء الشرقاوی” حیاته وآثاره” که حاوی مکتوبات او است. | ||
2- شیخ شرقاوی | 2- شیخ شرقاوی نامه‌نگاری‌هایی با بزرگان از رجال سیاسی زمان خود داشته که در حال حاضر موجود است. | ||
=درگذشت= | =درگذشت= | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
شیخ احمد ابوالوفا شرقاوی در سال 1961 دار فانی را وداع گفت<ref>[https://rasekhoon.net/article/show/1109762/%D8%AA%D8%B5%D9%88%D9%81-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%B5%D8%B1 تصوف در مصر]</ref>. | شیخ احمد ابوالوفا شرقاوی در سال 1961 دار فانی را وداع گفت<ref>[https://rasekhoon.net/article/show/1109762/%D8%AA%D8%B5%D9%88%D9%81-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%B5%D8%B1 تصوف در مصر]</ref>. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: تصوف]] | [[رده:تصوف]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۱۰
| نام | احمد ابوالوفا شرقاوی |
|---|---|
| نامهای دیگر | ملاذ العارفین، تاج المرشدین، أبوالمعارف وأبوالإسعاد |
| تولد | 1296ق |
احمد ابوالوفا الشرقاوی یکی از چهره‌های برجسته الازهر و تصوف در مصر و از برجسته‌ترین علما و شیوخ است. زندگی او محدود به موضوع تصوف نمی‌شد بلکه در انقلاب استقلال مصر نیز به عنوان عالمی وطن‌پرست برای استقلال وطن مبارزه کرد. شیخ شرقاوی یکی از علمای فعال و موثر در موضوع تقریب بین مذاهب اسلامی بود[۱]
نسب و تولد
احمد الشرقاوی فرزند شاعر و صوفی مصری احمد الشرقاوی بن مساعد بن تائب بن خلف بن یوسف بن عبدا لسلام بن جامع و نسب او ادامه دارد تا به محمد بن أبی‌بکر می‌رسد. او در ماه مه 1879 میلادی مصادف با هفدهم جمادی الاخر سال 1296 هجری قمری متولد شد. مریدان او القاب متعددی همچون: ملاذ العارفین، تاج المرشدین، أبوالمعارف و أبوالإسعاد برای او استفاده می‌کردند.
تربیت و تحصیل
شیخ الشرقاوی در روستایی بزرگ شد که "دیر سوادة" نامیده می‌شد و امروزه "صومعه شرقاوی" مشهور است. یکی از روستاهای فرشوط در استان قنا در جنوب مصر او در یک محیط علمی و وارسته به دست پدرش "احمد بن شرقاوی" که یک مجاهد و دعوت کننده به سوی حق و حقیقت و پالایش دهنده نفوس بود رشد یافت.
ابوالوفاء شرقاوی علوم عربی و دینی را به دست علمای بزرگ عصر خود که به محضر پدرش شیخ صوفیه طریقه خلوتیه می‌آمدند دریافت کرد. ابوالوفاء همچون امور مادی این طریقت تصوف را نیز از پدر به ارث برد.
آثار
1-أبوالوفاء الشرقاوی” حیاته وآثاره” که حاوی مکتوبات او است. 2- شیخ شرقاوی نامه‌نگاری‌هایی با بزرگان از رجال سیاسی زمان خود داشته که در حال حاضر موجود است.
درگذشت
شیخ احمد ابوالوفا شرقاوی در سال 1961 دار فانی را وداع گفت[۲].