ناجیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده: فرق و مذاهب کلامی ' به 'رده: فرق و مذاهب ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''ناجیه''' یعنی فرقه رستگار و خلاص شونده در [[اسلام]] و بلکه در همه ادیان. | ||
= | ==معناشناسی== | ||
ناجیه به معنای گروه یا فرقه‌ای است که در قیامت نجات‌یافته‌اند. | |||
این تعبیر در حدیث منتسب به پیامبر(ص) به‌نام حدیث افتراق به کار رفته است. | |||
[[ | البته توجه کنیم که کلمه ناجی مطابق با قواعد، صفت مشبهه است نه اسم فاعل. بنابراین به معنای خلاص‌شونده و رهنده است نه رهاننده و بالعکس منجی به معنای خلاصکننده و رهاننده میباشد. | ||
[[رده: فرق و مذاهب]] | |||
و اما بر اساس حدیث مورد اشاره، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) پیش‌بینی کرده است که امتش پس از او به ۷۳ فرقه تقسیم می‌شود، درحالی‌که فقط یک فرقه از آنها اهل نجات‌اند. به موجب این روایت، هر یک از فرقه‌های مسلمان تلاش کرده‌اند معیارهایی بیان کنند تا خودشان مصداق فرقه ناجیه باشند. آ<ref>آقانوری، علی، «حدیث افتراق امت؛ نقل‌ها و پیامدها»، در مجله هفت آسمان، شماره ۱۸، تابستان ۱۳۸۲ش، ص۱۳۳. با ویرایش و دخل و تصرف اندک در عبارت. | |||
</ref> | |||
در نتیجه هر یک از فرقه‌ها و مذاهب خود را ناجی و رستگار و دیگر فرقه‌ها را هالک و گمراه میشمارند. شیعه [[امامیه]] نیز بنابر احادیثی که از پیامبر (ص) و ائمه معصومین (علیهم‌السلام) روایت میکنند، خود را فرقه ناجیه میشمارند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 351</ref> <ref>جزایری سید نعمت الله، الانوار النعمانیة، تبریز، ص 279- 280.</ref>. | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۹
ناجیه یعنی فرقه رستگار و خلاص شونده در اسلام و بلکه در همه ادیان.
معناشناسی
ناجیه به معنای گروه یا فرقه‌ای است که در قیامت نجات‌یافته‌اند. این تعبیر در حدیث منتسب به پیامبر(ص) به‌نام حدیث افتراق به کار رفته است.
البته توجه کنیم که کلمه ناجی مطابق با قواعد، صفت مشبهه است نه اسم فاعل. بنابراین به معنای خلاص‌شونده و رهنده است نه رهاننده و بالعکس منجی به معنای خلاصکننده و رهاننده میباشد.
و اما بر اساس حدیث مورد اشاره، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) پیش‌بینی کرده است که امتش پس از او به ۷۳ فرقه تقسیم می‌شود، درحالی‌که فقط یک فرقه از آنها اهل نجات‌اند. به موجب این روایت، هر یک از فرقه‌های مسلمان تلاش کرده‌اند معیارهایی بیان کنند تا خودشان مصداق فرقه ناجیه باشند. آ[۱] در نتیجه هر یک از فرقه‌ها و مذاهب خود را ناجی و رستگار و دیگر فرقه‌ها را هالک و گمراه میشمارند. شیعه امامیه نیز بنابر احادیثی که از پیامبر (ص) و ائمه معصومین (علیهم‌السلام) روایت میکنند، خود را فرقه ناجیه میشمارند[۲] [۳].