۸۶٬۴۲۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ايتاليا' به 'ایتالیا') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
=حضور مبارزان و مجاهدان لیبیایی در مصر= | =حضور مبارزان و مجاهدان لیبیایی در مصر= | ||
بسیاری از خانواده های مبارزان و مجاهدان [[ليبی|لیبی]] از جور و ستم استعمار [[ایتالیا]]، فرار و در شهرهای مصری پناه گرفته و اقامت گزیدند. اكثر جوانان لیبیایی مقیم [[مصر]] در دانشگاه های مصر به ویژه دانشگاه الازهر به تحصیل پرداختند و از این رهگذر با جریانات فكری و سیاسی [[مصر]] از جمله افكار و عقاید [[حسن البنا]] مرشد اول و مؤسس اخوان المسلمین، آشنا شده و تحت تأثیر آن قرار گرفتند. | |||
آن ها پس از استقلال كشورشان در | آن ها پس از استقلال كشورشان در اوایل دهه پنجاه به كشورشان بازگشتند و افكار [[اخوان المسلمين|اخوان المسلمین مصر]] را به دیارشان منتقل كردند.<br> | ||
==حضور روحانیون مصری در نهادهای لیبی== | ==حضور روحانیون مصری در نهادهای لیبی== | ||
حضور | حضور روحانیون مصری در دستگاه ها و نهادهای مذهبی، فرهنگی، آموزشی و قضایی لیبی نقش مؤثری در انتقال افكار اخوان مصر به این كشور داشته، زیرا اكثر روحانیون مصری متأثر از اصول و بنیادهای فكری [[حسن البنا]] بوده و خود از مبلغان این اندیشه ها در میان جوانان لیبیایی و اقشار مختلف این كشور بوده اند.<br> | ||
==حضور جوانان اخوانی مصر در لیبی== | ==حضور جوانان اخوانی مصر در لیبی== | ||
حوادث و تحولات | حوادث و تحولات سیاسی همچون ترور [[حسن البنا]] در اواخر دهه چهل و آتش سوزی بزرگ قاهره در اوایل دهه پنجاه و پیروزی كودتای افسران آزاد مصر به رهبری سرهنگ [[جمال عبدالناصر]] و درگیری میان افسران آزاد و اخوانی ها، عرصه و صحنه حیات سیاسی و اجتماعی مصر را بر اخوانی ها و كادرهای فعال آن ها تنگ كرد و برخی از آن ها مجبور به جلاء وطن و به كشورهای همسایه همچون [[ليبی|لیبی]] و [[سودان]] پناه بردند.<br> | ||
[[عزالدين ابراهيم]]، [[جلال سعده]] و [[محمود شريبتي]] از جمله جوانان فعال | [[عزالدين ابراهيم|عزالدین ابراهیم]]، [[جلال سعده]] و [[محمود شريبتي|محمود شریبتی]] از جمله جوانان فعال اخوانی مصر بودند كه در اوایل دهه پنجاه تحت تعقیب دستگاه امنیتی مصر به لیبی پناه بردند. برخی از آگاهان به مسائل لیبی و مورخان جنبش های اسلامی و سیاسی لیبی بر این باورند كه [[عزالدين ابراهيم|عزالدین ابراهیم]] مؤسس حقیقی اخوان المسلمین لیبی بوده است.<br> | ||
==مرجعیت فکری== | ==مرجعیت فکری== | ||
اساس افكار و | اساس افكار و اندیشه و مرامنامه و برنامه های سیاسی این گروه و مرجعیت فكری و سازمانی آن ها همان شالوده های اندیشه های [[حسن البنا]] و دیگر متفكران اخوان [[مصر]] بوده است و همچنین ادبیات سیاسی این گروه طی پنجاه سال اخیر همیشه تحت تأثیر مفردات گفتمانی [[اخوان المسلمين مصر|اخوان المسلمین مصر]] بوده است.<br> | ||
=حضور در نهادهای علمی و آموزشی= | =حضور در نهادهای علمی و آموزشی= | ||
در دوران | در دوران حاكمیت نظام پادشاهی در لیبی <ref>بین سال های 1969 1950 میلادی</ref> ، گرایش های همسو و نزدیك به سیاست و اندیشه های [[ادريس مسنوسي|ادریس مسنوسی]] پادشاه لیبی داشته و در صحنه سیاست و اندیشه، علیه افكار و برنامه های سیاسی بعثی ها و كمونیست های لیبی در نبرد بودند. حضورشان در مراكز و نهادهای علمی و آموزشی مانع گسترش و رشد افكار و فعالیت های بعثی ها و كمونیست ها، گشت.<br> | ||
=استقبال از مبارزان مصری= | =استقبال از مبارزان مصری= | ||
در دوره سركوب | در دوره سركوب اخوانی های مصر توسط سرهنگ ناصر در پی حادثه المنشیه <ref>توطئه ترور سرهنگ ناصر در شهر اسكندريه مصر</ref>.، اخوانی های [[ليبي|لیبی]] از اخوانی های فراری مصری به خوبی استقبال كرده و به آن ها پناه دادند و وسایل و اسباب معیشتی و رفاهی آنان را فراهم نمودند. به قدرت رسیدن افسران آزاد لیبی به رهبری [[معمر قذافي|سرهنگ قذافی]] در اوایل سپتامبر 1969، دوران محنت ها و سختی ها و فشارها علیه گروه اخوان المسلمین لیبی را به همراه داشت.<br> | ||
=مقابله قذافی با اخوانی ها= | =مقابله قذافی با اخوانی ها= | ||
[[سرهنگ قذافي]] كه خود را شاگرد و امانتدار افكار و | [[سرهنگ قذافي|سرهنگ قذافی]] كه خود را شاگرد و امانتدار افكار و اندیشه های ناصر می داند، تجربه تلخ رفتار خشن با اخوانی های مصر را، در لیبی تكرار نمود. با وجود اینكه این گروه در مقابل نظام سوسیالیستی و جماهیری سرهنگ قذافی خط مشی مسالمت آمیزی داشته، ولی طی سی و شش سال اخیر، این گروه از سوی دستگاه اطلاعاتی امنیتی نظام حاكم [[ليبي|لیبی]]، انواع فشارها و مضایقه سیاسی معیشتی را متحمل شدند.<br> | ||
=مبارزه با حکومت قذافی= | =مبارزه با حکومت قذافی= | ||
در دهه هشتاد گروه | در دهه هشتاد گروه های اسلامی و ملی مخالف رژیم لیبی برای سرنگونی سرهنگ قذافی خط مشی مسلحانه و قهرآمیزی اتخاذ نمودند ولی اخوانی های لیبی كماكان از خط مشی گذشته و سنتی خود عدول نكردند. | ||
در اواخر دهه هشتاد | در اواخر دهه هشتاد جریان جهاد نئوسلفی لیبی با بازگشت افغانی های لیبی و تحت تأثیر روند رشد نئوسلفی در شمال آفریقا به ویژه تحت تأثیر افاغنه الجزایر، رشد جریان شتابزده ای داشت و توانست برخی از جوانان اخوان لیبی را نیز جذب سازمان خود كند.<br> | ||
=مبارزه قذافی با گروه های اسلامی= | =مبارزه قذافی با گروه های اسلامی= | ||
از | از دیدگاه امنیتی لیبی، جریانات و گروه های اسلامی از جمله اخوانی ها، حركت التجمع الاسلامی (در سال 1992 تأسیس شد) و گروه نئوسلفی الجماعه الاسلامیه المقاتله اللیبیه، خطر اول برای امنیت ملی كشور محسوب می شدند. كشتار زندان بوسلیم در سال 1996 بسیاری از كادرها و رهبران جریانات اسلام گرای لیبی را به تیغ مرگ سپرد. <br> | ||
=ورود به عرصه حکومت= | =ورود به عرصه حکومت= | ||