روزه: تفاوت میان نسخه‌ها

روزه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۴۹

۳۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۷ دسامبر ۲۰۲۰

بدون خلاصۀ ویرایش

Roudbari

۸۷۱

ویرایش

@@ خط ۴۰۰: / خط ۴۰۰: @@
 . بقاى بر جنابت تا طلوع فجر
-به فتواى بیشتر فقیهان امامیه (1) و برخى از فقیهان اهل سنت ،(2) ماندن عمدى بر حالت جنابت در شب تا طلوع فجر، حرام است و سبب بطلان روزه مى‌گردد. دلیش روایاتى از پیامبر صلى‌الله‌علیه‌و‌آله و اهل بیت علیهم‌السلام (3) است. در برابر، بیشتر فقیهان اهل سنت (4) و برخى از فقیهان امامیه (5) بقا بر جنابت را سبب بطلان روزه ندانسته‌اند. دلیل اینان افزون بر اصل اباحه ،(6) آیه 187 بقره / 2 است که مباشرت با زنان را در شب‌هاى ماه رمضان تا طلوع فجر مباح مى‌خواند: « اُحِلَّ لَکُم لَیلَةَ الصِّیامِ الرَّفَثُ اِلى نِساکُم ... حَتّى یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الخَیطُ الاَبیَضُ مِنَ الخَیطِ الاَسوَدِ » و لازِم جواز مباشرت تا طلوع فجر، آن است که شخص به عمد مى‌تواند تا طلوع فجر بر جنابت باقى بماند و پس از طلوع فجر غسل کند .(7) به سخن دیگر، اگر تقدیم غسل جنابت بر طلوع فجر واجب باشد، بایستى مباشرت با زنان در جزء اخیر شب حرام باشد و این، برخلاف آیه مذکور است .(8) دلیل دیگر آن است که آیه یادشده آمیزش با همسر را در شب‌هاى روزه مباح مى‌شمرد: « اُحِلَّ لَکُم لَیلَةَ الصِّیامِ الرَّفَثُ اِلى نِساکُم » و اطلاق آمیزش در شب اقتضا دارد که مباشرت با همسر در همه اجزاى شب، از جمله جزء متصل به طلوع فجر، نیز جایز باشد که نتیجه آن بقاء بر جنابت تا طلوع صبح است .(9) افزون بر این، در روایات متعددى نیز غسل جنابت پس از طلوع فجر باطل کننده روزه شمرده نشده است .(10) پیروان نظریه مشهور، استدلال به آیه را چنین پاسخ داده‌اند که اطلاق آن با روایاتى که بقاى جنابت را تا طلوع فجر حرام دانسته، تقیید خورده است. افزون بر این، روایات مذکور به جهت مخالفت با اجماع و شهرت فقیهان امامیه حجیت ندارد ؛(11) یا بر تقیه حمل مى‌گردد .(12)
+به فتواى بیشتر فقیهان امامیه <ref>تذكرة الفقهاء، ج 6، ص 26؛ مختلف الشيعه، ج 3، ص 406.</ref> و برخى از فقیهان اهل سنت ،<ref>المجموع، ج 6، ص 308؛ تحفة الفقهاء، ج 1، ص 369.</ref>ماندن عمدى بر حالت جنابت در شب تا طلوع فجر، حرام است و سبب بطلان روزه مى‌گردد. دلیش روایاتى از پیامبر صلى‌الله‌علیه‌و‌آله و اهل بیت علیهم‌السلام<ref>مسند احمد، ج 6، ص 184؛ مسند ابن راهويه، ج 2، ص 498؛ وسائل الشيعه، ج 10، ص 63.</ref>است. در برابر، بیشتر فقیهان اهل سنت <ref>نك: المجموع، ج 6، ص 321 - 322؛ بدائع الصنائع، ج 2، ص 92.</ref> و برخى از فقیهان امامیه <ref>نك: الحدائق، ج 3، ص 57 ؛ نك: مستند الشيعه، ج 1، ص 245.</ref> بقا بر جنابت را سبب بطلان روزه ندانسته‌اند.
-. تذكرة الفقهاء، ج 6، ص 26؛ مختلف الشيعه، ج 3، ص 406.
-. المجموع، ج 6، ص 308؛ تحفة الفقهاء، ج 1، ص 369.
-. مسند احمد، ج 6، ص 184؛ مسند ابن راهويه، ج 2، ص 498؛ وسائل الشيعه، ج 10، ص 63.
+دلیل اینان افزون بر اصل اباحه ،<ref>نك: مستند الشيعه، ج 10، ص 245.</ref> آیه 187 بقره / 2 است که مباشرت با زنان را در شب‌هاى ماه رمضان تا طلوع فجر مباح مى‌خواند: « اُحِلَّ لَکُم لَیلَةَ الصِّیامِ الرَّفَثُ اِلى نِساکُم ... حَتّى یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الخَیطُ الاَبیَضُ مِنَ الخَیطِ الاَسوَدِ » و لازِم جواز مباشرت تا طلوع فجر، آن است که شخص به عمد مى‌تواند تا طلوع فجر بر جنابت باقى بماند و پس از طلوع فجر غسل کند .المبسوط، سرخسى، ج 3، ص 56 ؛ نك: المجموع، ج 6، ص 321 - 322.
-. نك: المجموع، ج 6، ص 321 - 322؛ بدائع الصنائع، ج 2، ص 92.
-. نك: الحدائق، ج 3، ص 57 ؛ نك: مستند الشيعه، ج 1، ص 245.
-. نك: مستند الشيعه، ج 10، ص 245.
+به سخن دیگر، اگر تقدیم غسل جنابت بر طلوع فجر واجب باشد، بایستى مباشرت با زنان در جزء اخیر شب حرام باشد و این، برخلاف آیه مذکور است .<ref>مدارك الاحكام، ج 6، ص 54</ref> .دلیل دیگر آن است که آیه یادشده آمیزش با همسر را در شب‌هاى روزه مباح مى‌شمرد: « اُحِلَّ لَکُم لَیلَةَ الصِّیامِ الرَّفَثُ اِلى نِساکُم » و اطلاق آمیزش در شب اقتضا دارد که مباشرت با همسر در همه اجزاى شب، از جمله جزء متصل به طلوع فجر، نیز جایز باشد که نتیجه آن بقاء بر جنابت تا طلوع صبح است .<ref>مسالك الافهام، كاظمى، ج 1، ص 343.</ref> افزون بر این، در روایات متعددى نیز غسل جنابت پس از طلوع فجر باطل کننده روزه شمرده نشده است .<ref>مدارك الاحكام، ج 6، ص 54 ؛ نك: مستند الشيعه، ج 10، ص 245.</ref>
-. المبسوط، سرخسى، ج 3، ص 56 ؛ نك: المجموع، ج 6، ص 321 - 322.
-. مدارك الاحكام، ج 6، ص 54 .
+پیروان نظریه مشهور، استدلال به آیه را چنین پاسخ داده‌اند که اطلاق آن با روایاتى که بقاى جنابت را تا طلوع فجر حرام دانسته، تقیید خورده است. افزون بر این، روایات مذکور به جهت مخالفت با اجماع و شهرت فقیهان امامیه حجیت ندارد ؛<ref>مستند الشيعه، ج 10، ص 246؛ مدارك الاحكام، ج ، ص 55 .</ref> یا بر تقیه حمل مى‌گردد .<ref>وسائل الشيعه، ج 10، ص 60؛ مدارك الاحكام، ج 6، ص 55 .</ref>
-. مسالك الافهام، كاظمى، ج 1، ص 343.
-. مدارك الاحكام، ج 6، ص 54 ؛ نك: مستند الشيعه، ج 10، ص 245.
-. مستند الشيعه، ج 10، ص 246؛ مدارك الاحكام، ج ، ص 55 .
-. وسائل الشيعه، ج 10، ص 60؛ مدارك الاحكام، ج 6، ص 55 .