احقاقیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵<references />↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
احقاقیه از گروه [[شیخیه]] و از پیروان [[ملا باقر اسکویی|ملاباقر اسکویی]] می‌باشند. | احقاقیه از گروه [[شیخیه]] و از پیروان [[ملا باقر اسکویی|ملاباقر اسکویی]] می‌باشند. | ||
==تاریخچه== | == تاریخچه == | ||
آخوند ملاباقر اسکوئی از فضلای شیخیه در [[کربلا]] بود و پسران [[سید کاظم رشتی]] نزد او درس می‌خواندند. او پس از در گذشت سید، دعوی جانشینی او را می‌کرد. چون وی کتابی به نام «احقاق الحق و ابطال الباطل» در رد حاج محمد کریم خان کرمانی نوشت از این جهت فرزندان او نام خانوادگی خود را احقاقی گذاشتند و پیروان او به نام شیخیه احقاقیه خوانده میشوند. اکنون این طایفه در آذربایجان و کربلا و کویت زندگی میکنند. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 | آخوند ملاباقر اسکوئی از فضلای شیخیه در [[کربلا]] بود و پسران [[سید کاظم رشتی]] نزد او درس می‌خواندند. او پس از در گذشت سید، دعوی جانشینی او را می‌کرد. چون وی کتابی به نام «احقاق الحق و ابطال الباطل» در رد حاج محمد کریم خان کرمانی نوشت از این جهت فرزندان او نام خانوادگی خود را احقاقی گذاشتند و پیروان او به نام شیخیه احقاقیه خوانده میشوند. اکنون این طایفه در آذربایجان و کربلا و کویت زندگی میکنند. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 35</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۱۰
احقاقیه از گروه شیخیه و از پیروان ملاباقر اسکویی می‌باشند.
تاریخچه
آخوند ملاباقر اسکوئی از فضلای شیخیه در کربلا بود و پسران سید کاظم رشتی نزد او درس می‌خواندند. او پس از در گذشت سید، دعوی جانشینی او را می‌کرد. چون وی کتابی به نام «احقاق الحق و ابطال الباطل» در رد حاج محمد کریم خان کرمانی نوشت از این جهت فرزندان او نام خانوادگی خود را احقاقی گذاشتند و پیروان او به نام شیخیه احقاقیه خوانده میشوند. اکنون این طایفه در آذربایجان و کربلا و کویت زندگی میکنند. [۱]
پانویس
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 35