احمد بن حسن حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (تمیزکاری)
جز (جایگزینی متن - '=منابع=↵↵#' به '== منابع == #')
خط ۲۵: خط ۲۵:
احمد بن حسن حسینی، محدث شیعی و از اصحاب امام عسکری علیه السلام. کنیه او در منابع ذکر نشده است. ولادت او در اوایل سده سوم [[هجری]] روی داد زیرا وی احادیثی به ‏طور مستقیم از [[امام یازدهم]] [[شیعیان]] دارد و با توجه به اینکه آن امام در 260هجری وفات یافت پس او در آن زمان از سن کافی و وجاهت لازم برخوردار بود. وی همچنین نزد [[ناصر كبیر اطروش|ناصر کبیر اطروش]](م304ق) شاگردی نموده و [[احادیث]] متعددی از او دارد، بنابراین وفات او را می‏توان بعد از 304هجری تخمین زد. از دوران کودکی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست ولی از آنجا که وی از امام عسکری علیه السلام [[حدیث]] شنیده، استفاده می‏‌شود که مدتی در [[سامراء]] اقامت داشته و پس از درگذشت آن امام، به [[طبرستان]] آمد و نزد «حسن بن علی ناصر اطروش»(فرمانروای علوی طبرستان که ضمن رهبری سیاسی جامعه، حلقه درسی نیز در [[آمل]] داشت)، جلوس نمود و به استماع حدیث مشغول شده است. در منابع حدیثی شیعه، احادیث متعددی از او باقی مانده که در تمام این موارد شاگرد او [[ابوالحسن محمد بن قاسم جرجانی]] استاد [[شیخ صدوق]] معروف به [[مفسر گرگانی]] از وی روایت می‏‌کند. مضمون احادیثی که توسط او نقل شده، بیشتر در موضوع اخلاق و تربیت است. از او هیچ اثر تألیفی باقی نمانده است.
احمد بن حسن حسینی، محدث شیعی و از اصحاب امام عسکری علیه السلام. کنیه او در منابع ذکر نشده است. ولادت او در اوایل سده سوم [[هجری]] روی داد زیرا وی احادیثی به ‏طور مستقیم از [[امام یازدهم]] [[شیعیان]] دارد و با توجه به اینکه آن امام در 260هجری وفات یافت پس او در آن زمان از سن کافی و وجاهت لازم برخوردار بود. وی همچنین نزد [[ناصر كبیر اطروش|ناصر کبیر اطروش]](م304ق) شاگردی نموده و [[احادیث]] متعددی از او دارد، بنابراین وفات او را می‏توان بعد از 304هجری تخمین زد. از دوران کودکی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست ولی از آنجا که وی از امام عسکری علیه السلام [[حدیث]] شنیده، استفاده می‏‌شود که مدتی در [[سامراء]] اقامت داشته و پس از درگذشت آن امام، به [[طبرستان]] آمد و نزد «حسن بن علی ناصر اطروش»(فرمانروای علوی طبرستان که ضمن رهبری سیاسی جامعه، حلقه درسی نیز در [[آمل]] داشت)، جلوس نمود و به استماع حدیث مشغول شده است. در منابع حدیثی شیعه، احادیث متعددی از او باقی مانده که در تمام این موارد شاگرد او [[ابوالحسن محمد بن قاسم جرجانی]] استاد [[شیخ صدوق]] معروف به [[مفسر گرگانی]] از وی روایت می‏‌کند. مضمون احادیثی که توسط او نقل شده، بیشتر در موضوع اخلاق و تربیت است. از او هیچ اثر تألیفی باقی نمانده است.


=منابع=
== منابع ==
 
# الامالی، شیخ صدوق، ص171 حدیث172، وص439 حدیث580؛
# الامالی، شیخ صدوق، ص171 حدیث172، وص439 حدیث580؛
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص22؛ عیون اخبار الرضا، ج1ص5 حدیث1؛
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص22؛ عیون اخبار الرضا، ج1ص5 حدیث1؛

نسخهٔ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۱۸

احمد بن حسن حسینی
نام احمد بن حسن حسینی
زاده حدود230
درگذشت بعد 304ق
استادان ناصر کبیر اطروش • ابوالحسن محمد بن قاسم جرجانی
دین و مذهب اسلامتشیع

احمد بن حسن حسینی، (حدود230 – بعد 304ق)محدث شیعی و از اصحاب امام عسکری علیه السلام.

معرفی اجمالی

احمد بن حسن حسینی، محدث شیعی و از اصحاب امام عسکری علیه السلام. کنیه او در منابع ذکر نشده است. ولادت او در اوایل سده سوم هجری روی داد زیرا وی احادیثی به ‏طور مستقیم از امام یازدهم شیعیان دارد و با توجه به اینکه آن امام در 260هجری وفات یافت پس او در آن زمان از سن کافی و وجاهت لازم برخوردار بود. وی همچنین نزد ناصر کبیر اطروش(م304ق) شاگردی نموده و احادیث متعددی از او دارد، بنابراین وفات او را می‏توان بعد از 304هجری تخمین زد. از دوران کودکی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست ولی از آنجا که وی از امام عسکری علیه السلام حدیث شنیده، استفاده می‏‌شود که مدتی در سامراء اقامت داشته و پس از درگذشت آن امام، به طبرستان آمد و نزد «حسن بن علی ناصر اطروش»(فرمانروای علوی طبرستان که ضمن رهبری سیاسی جامعه، حلقه درسی نیز در آمل داشت)، جلوس نمود و به استماع حدیث مشغول شده است. در منابع حدیثی شیعه، احادیث متعددی از او باقی مانده که در تمام این موارد شاگرد او ابوالحسن محمد بن قاسم جرجانی استاد شیخ صدوق معروف به مفسر گرگانی از وی روایت می‏‌کند. مضمون احادیثی که توسط او نقل شده، بیشتر در موضوع اخلاق و تربیت است. از او هیچ اثر تألیفی باقی نمانده است.

منابع

  1. الامالی، شیخ صدوق، ص171 حدیث172، وص439 حدیث580؛
  2. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص22؛ عیون اخبار الرضا، ج1ص5 حدیث1؛
  3. معانی الاخبار، ص287 باب معنی الموت، حدیث1 و2 و6؛
  4. وسایل الشیعه(آل البیت)، ج2ص436 حدیث2573 وص448 حدیث2614، و ج9ص390 حدیث12309.