شهاب الدین عمر سهروردی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (تمیزکاری) |
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
او در رجب سال 539 هجری قمری متولد شد و از سهرورد با عمویش اباالنجیب همراه شد و از او پیروی کرد و [[فقه]] و وعظ و [[عرفان]] را از او فراگرفت. مصاحبت اندکی با [[عبدالقادر گیلانی]] داشت، در [[بصره]] از ابومحمد بن عبد، هبت الله بن احمد شبلی، ابوالفتح بن البتی، خزایفه بن الحطره، ابوالفتوح الطایی، ابوزرعه مقدسی، معمر بن الفاخر و احمد بن مقرب و یحیی بن ثابت استفاده کرد. | او در رجب سال 539 هجری قمری متولد شد و از سهرورد با عمویش اباالنجیب همراه شد و از او پیروی کرد و [[فقه]] و وعظ و [[عرفان]] را از او فراگرفت. مصاحبت اندکی با [[عبدالقادر گیلانی]] داشت، در [[بصره]] از ابومحمد بن عبد، هبت الله بن احمد شبلی، ابوالفتح بن البتی، خزایفه بن الحطره، ابوالفتوح الطایی، ابوزرعه مقدسی، معمر بن الفاخر و احمد بن مقرب و یحیی بن ثابت استفاده کرد. | ||
شاگردان او به عنوان مبلغین [[اسلام]] در مسیر [[تصوف]] القادری السهروردی در سراسر جهان، شرق و غرب، به ویژه سرزمین [[هند]] پراکنده شدند<ref>سیر وطیر: التنظیر، حیاة الجماعة، | شاگردان او به عنوان مبلغین [[اسلام]] در مسیر [[تصوف]] القادری السهروردی در سراسر جهان، شرق و غرب، به ویژه سرزمین [[هند]] پراکنده شدند<ref>سیر وطیر: التنظیر، حیاة الجماعة، وبنی المؤسسة فی تصوف أبی حفص عمرالسهروردی، للدکتورة عرین شوکت سلامة فدسی ،2014، ص 23</ref>. | ||
=وفات= | =وفات= | ||
نسخهٔ ۲۶ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۵
| نام | شهاب‌الدین أبو حفص عمرالسهروردی البغدادی |
|---|---|
| نامهای دیگر | شیخ اشراق |
| درگذشت | 594ق |
شهاب‌الدین أبوحفص عمر السهروردی البغدادی (539 هـ— 1 محرم 632 هـ) یکی از علمای اهل سنت و جماعت و از صوفیان برجسته در قرن هفتم هجری، مؤسس فرقه صوفیانه سهروردی[۱]، صاحب کتاب «عوارف المعارف» است. ذهبی او را «شیخ، امام، عالم، الگو، زاهد، عالم، محدث، شیخ الاسلام، از موحدین صوفیان» توصیف کرده است. شهاب‌الدین در زمان خود در علم حق، شیخ بود و در تربیت حواریون و در مناجات و دعا برای خلق و ابتهال پیشوا و زبانزد بود.
نسب
هو شهاب‌الدین أبو حفص وأبو عبدالله عمر بن محمد بن عبدالله بن محمد بن عبدالله - وهو عمویه - بن سعد بن حسین بن القاسم بن النضر بن القاسم بن محمد بن عبدالله ابن عبدالرحمن بن القاسم بن محمد بن أبی‌بکر الصدیق القرشی التیمی البکری السهروردی الصوفی البغدادی[۲].
تولد و تحصیل
او در رجب سال 539 هجری قمری متولد شد و از سهرورد با عمویش اباالنجیب همراه شد و از او پیروی کرد و فقه و وعظ و عرفان را از او فراگرفت. مصاحبت اندکی با عبدالقادر گیلانی داشت، در بصره از ابومحمد بن عبد، هبت الله بن احمد شبلی، ابوالفتح بن البتی، خزایفه بن الحطره، ابوالفتوح الطایی، ابوزرعه مقدسی، معمر بن الفاخر و احمد بن مقرب و یحیی بن ثابت استفاده کرد. شاگردان او به عنوان مبلغین اسلام در مسیر تصوف القادری السهروردی در سراسر جهان، شرق و غرب، به ویژه سرزمین هند پراکنده شدند[۳].
وفات
شهاب‌الدین در شب اول سال 632 هجری قمری / 1234 م در بغداد وفات یافت و در مقبره الوردیة به خاک سپرده شد و بر مزار او گنبدی مخروطی شکل به سبک گنبدهای سلجوقی ساخته شد. مسجد بزرگی در کنار آن به نام او نامگذاری شد که مسجد شیخ عمرالسهروردی معروف است[۴].
پانویس
- ↑ السهروردی
- ↑ شهاب‌الدین عمرالسهروردی
- ↑ سیر وطیر: التنظیر، حیاة الجماعة، وبنی المؤسسة فی تصوف أبی حفص عمرالسهروردی، للدکتورة عرین شوکت سلامة فدسی ،2014، ص 23
- ↑ منارة السهروردی ببغداد مهددة بالسقوط