طریقت دسوقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۰: خط ۴۰:
== منابع ==
== منابع ==
*ر. ک: ''جریان‌های معاصر تصوف در مصر طریقت دسوقیه''؛ نوشتۀ مریم سعادتی.
*ر. ک: ''جریان‌های معاصر تصوف در مصر طریقت دسوقیه''؛ نوشتۀ مریم سعادتی.
<div class="wikiInfo">[[پرونده:کتاب جریان‌های معاصر تصوف در مصر.jpg|جایگزین=جریا‌ن‌های معاصر تصوف در مصر|بندانگشتی|جریا‌ن‌های معاصر تصوف در مصر]]</div>
<div class="wikiInfo">[[پرونده:کتاب طریقت.jpg|جایگزین=جریا‌ن‌های معاصر تصوف در مصر(دسوقیه)|بندانگشتی|جریا‌ن‌های معاصر تصوف در مصر (دسوقیه)]]</div>

نسخهٔ ‏۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۶

تصوف در مصر
تصوف در مصر

«طریقت دسوقیه» از جمله طریقت‌های قرن هفتم است که ابراهیم دسوقی در مصر آن را تأسیس کرد. این طریقه به سبب شهری که موسس آن در آنجا به دنیا آمده و مدفون است به دسوقیه شهرت یافت. موسس این طریقه تاثیر زیادی در عصر خود داشته و در حال حاضر نیز از اقطاب مهم مصر به شمار می‌آید. اکنون این طریقه در بسیاری از کشورهای جهان داری زاویه‌های است که مراسم و آداب طریقت در آنجا انجام می‌شود. مرکز فعالیت این طریقت در اروپا در آلمان قرار دارد. انتشار «طریقت دسوقیه» در کشورهای دیگر بیشتر از طریق شاخۀ برهانیه می‌باشد.

مؤسس طریقه

ابراهیم دسوقی آخرین قطب از اقطاب اربعه، بنیانگذار طریقت دسوقیه است. وی در سال 653 ق، در دسوق[۱]، شهری از شهرهای مصر سفلی متولد شد. بعد از او برادرش شیخ موسی ابوالعمران جانشین او شد که نقش بسزایی در ترویج این طریقت داشت.

طریقت، شزیعت، حقیقت

از نظر ابراهیم دسوقی طریقت در دو کلمه خلاصه می‌شود: «خدای خود را بشناس و او را عبادت کن». او طریقت را مانند خلافت یا امامت می‌داند که شیخ عهد را از شیخ قبل می‌گیرد و شیخ لاحق از شیخ قبل. اساس طریقت او بر خلوص درون، عمل به شریعت و اطاعت بی‌چون و چرا از شیخ استوار است. طریقت دسوقیه به لحاظ مباحث عملی بر پایۀ تصوف عملی سنتی است.

انشعابات

این طریقه همانند طریقت‌های دیگر در طول تاریخ انشعاب‌هایی داشته که به‌طور کلی می‌توان به انشعابات ذیل اشاره کرد.

  1. برهامیه؛
  2. شهاویه؛
  3. شرنوبیه؛
  4. سعیدیه شرنوبیه؛
  5. مجاهدیه؛
  6. برهانیه دسوقیه شاذلیه؛
  7. دسوقیه محمدیه.

در حال حاضر شهاویه، شرنوبیه و برهانیه از شاخه‌های مهم دسوقیه هستند.

شاخه برهانیه

موسس این شاخه، محمد عثمان عبده است. ظهور محمدعثمان عبده، ملقب به فخرالدین به‌عنوان نمایندۀ رسمی طریقت برهانیه در سودان، نقطۀ عطفی در تاریخ طریقت دسوقیه پدید آمد. ایشان تعالیم خود را که تلفیقی از تعالیم ابراهیم دسوقی، ابوالحسن شاذلی و عقاید شخصی خود بود در مصر رواج داد.

شاخۀ شرنوبیه

سید احمد عربی شرنوبی بن عثمان بن احمد سلیل العارف علی البرهانی موسس شرنوبیه است.

کرسی‌نامۀ طریقت

ابراهیم دسوقی خرقه را از شیخ نجم‌الدین محمود اصفهانی و او از شیخ نورالدین عبدالصمد نظری و او از نجیب‌الدین علی شیرازی و او از شیخ شهاب‌‌الدین سهروردی و او از شیخ ابی‌النجیب ضاءالدین عبدالقادر سهروردی و او از شیخ وجیه‌الدین و او از شیخ فرج زنجانی و او از ابی‌العباس نهاوندی و او از شیخ محمد بن حفیف شیرازی و او از شیخ قاضی رویم لبی محمد بغدادی و او از جنید بغدادی و او از سری سقطی و او از معروف کرخی و او از شیخ داود طائی و او از شیخ حبیب عجمی و او از شیخ حسن بصری و او از امام علی (علیه السلام) و آن حضرت از پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله وسلم) اخذ خرقه کرده‌اند[۲].

جستارهای وابسته

پانویس

  1. واژۀ «دسوق»، لفظی عربی و از ریشۀ «دسق» به معنای امتلا و پر شدن است. این واژه اشاره به شهری دارد که شبیه حوض پر از آب است.
  2. ابوالعینین، سعید؛ رحلة اولیاء الله فی مصر المحروسة.

منابع

  • ر. ک: جریان‌های معاصر تصوف در مصر طریقت دسوقیه؛ نوشتۀ مریم سعادتی.
جریا‌ن‌های معاصر تصوف در مصر(دسوقیه)
جریا‌ن‌های معاصر تصوف در مصر (دسوقیه)