کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
احمد بن محمد بن | احمد بن محمد بن یحیی قصرانی، (000 – حدود 315ق) ابوالحسین. محدث و راوی در اوایل سده چهارم هجری. «قصران» نام دو كاخ در اطراف ری است كه از آب و هوای خوشی برخوردار بوده و معروف به «قصران داخل» و «قصران خارج» است. وی ظاهراً مدتی در «قصران خارج» اقامت داشته و لقب «قصرانی» نیز از همینروی به او نسبت داده شده است. در اینكه وی كجا و در چه تاریخی تولد یافته گزارشی نیافتیم. وفات او نیز برای ما روشن نیست اما برخی از اساتید او در 288هجری وفات یافتهاند. همچنین «شیخ صدوق»(م381ق) با یك واسطه از او نقل حدیث میكند، بنابراین وی از راویانی است كه احتمالاً دهههای نخستین سده چهارم را درك كرده است. وی همچنین مدتی در بغداد اقامت تحصیلی داشته و در آنجا نزد استادانی چون «حسین بن لیث بن بهلول موصلی»(م294ق) و «بشر بن ابی موسی بن صالح اسدی»(م288ق) شاگردی كرده است. از شاگردان او تنها «عبدالله بن محمد صائغ» را میشناسیم كه از اساتید شیخ صدوق بوده است. در باره تشیع او مدرك قابل اعتمادی در دست نیست اما مضامین بعضی از روایات بهجای مانده از او، در باره مهدی آخر الزمان(عج) است. همچنین وی در روایتی از زبان مبارك رسول خدا(ص) تعداد خلفاء و امامان را دوازده تن معرفی كرده كه همه آنها از نسل قریش هستند. وی ظاهراً در میان دانشمندان حدیث، چندان شناخته شده نبود و احتمالاً به همین دلیل خطیب بغدادی شرححال او را با اینكه وی مدتی در بغداد اقامت داشت، در تاریخ خود نیاورده است. از او اثر تألیفی گزارش نشده است. | ||
منابع: ( | منابع: (الامالی، شیخ صدوق، ص387 حدیث500؛ الخصال، ص475 حدیث36؛ كمال الدین و تمام النعمه، باب 24، حدیث23 و24؛ الانساب، سمعانی، ج4ص511، زیر كلمه قصرانی؛ معجم البلدان، ج4ص353 ذیل كلمه قصران الداخل و قصران الخارج؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص57) | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||
نسخهٔ ۱۵ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۸
| Hoosinrasooli/صفحه تمرین | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات شخصی | |
| دین | اسلام، شیعه |
احمد بن محمد بن یحیی قصرانی، (000 – حدود 315ق) ابوالحسین. محدث و راوی در اوایل سده چهارم هجری. «قصران» نام دو كاخ در اطراف ری است كه از آب و هوای خوشی برخوردار بوده و معروف به «قصران داخل» و «قصران خارج» است. وی ظاهراً مدتی در «قصران خارج» اقامت داشته و لقب «قصرانی» نیز از همینروی به او نسبت داده شده است. در اینكه وی كجا و در چه تاریخی تولد یافته گزارشی نیافتیم. وفات او نیز برای ما روشن نیست اما برخی از اساتید او در 288هجری وفات یافتهاند. همچنین «شیخ صدوق»(م381ق) با یك واسطه از او نقل حدیث میكند، بنابراین وی از راویانی است كه احتمالاً دهههای نخستین سده چهارم را درك كرده است. وی همچنین مدتی در بغداد اقامت تحصیلی داشته و در آنجا نزد استادانی چون «حسین بن لیث بن بهلول موصلی»(م294ق) و «بشر بن ابی موسی بن صالح اسدی»(م288ق) شاگردی كرده است. از شاگردان او تنها «عبدالله بن محمد صائغ» را میشناسیم كه از اساتید شیخ صدوق بوده است. در باره تشیع او مدرك قابل اعتمادی در دست نیست اما مضامین بعضی از روایات بهجای مانده از او، در باره مهدی آخر الزمان(عج) است. همچنین وی در روایتی از زبان مبارك رسول خدا(ص) تعداد خلفاء و امامان را دوازده تن معرفی كرده كه همه آنها از نسل قریش هستند. وی ظاهراً در میان دانشمندان حدیث، چندان شناخته شده نبود و احتمالاً به همین دلیل خطیب بغدادی شرححال او را با اینكه وی مدتی در بغداد اقامت داشت، در تاریخ خود نیاورده است. از او اثر تألیفی گزارش نشده است.
منابع: (الامالی، شیخ صدوق، ص387 حدیث500؛ الخصال، ص475 حدیث36؛ كمال الدین و تمام النعمه، باب 24، حدیث23 و24؛ الانساب، سمعانی، ج4ص511، زیر كلمه قصرانی؛ معجم البلدان، ج4ص353 ذیل كلمه قصران الداخل و قصران الخارج؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص57)