احمد بن محمد بن یحیی فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شخصیت | عنوان = احمد بن محمد بن یحیی فارسی | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | نام = احمد بن محمد بن یحیی فارسی | نام‌های دیگر = فارسی | سال تولد = | تاریخ تولد = | محل تولد = | سال درگذشت = 330 ق | تاریخ درگذشت = | محل درگذشت = | استادان...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - ' در باره ' به ' در‌باره ') |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن محمد بن یحیی فارسی، (000 – حدود 330ق) ابوعلی. محدث شیعی. به گفته [[شیخ طوسی|طوسی]] در [[رجال]] خود [[شیخ تلعکبری]] (م385ق) پیش از آنکه به [[قزوین]] مهاجرت کند، در 328 هجری از او حدیث شنیده که البته اجازه نقل احادیث او را نداشته است. این گزارش نشان میدهد که وی تا تاریخ یاد شده حیات داشته و وفات او بعد از 328 هجری اتفاق افتاده است. اطلاعات ما | احمد بن محمد بن یحیی فارسی، (000 – حدود 330ق) ابوعلی. محدث شیعی. به گفته [[شیخ طوسی|طوسی]] در [[رجال]] خود [[شیخ تلعکبری]] (م385ق) پیش از آنکه به [[قزوین]] مهاجرت کند، در 328 هجری از او حدیث شنیده که البته اجازه نقل احادیث او را نداشته است. این گزارش نشان میدهد که وی تا تاریخ یاد شده حیات داشته و وفات او بعد از 328 هجری اتفاق افتاده است. اطلاعات ما در‌باره زندگی و تحصیلات او بسیار اندک است زیرا شرححال او در منابع معتبر ذکر نشده است. از لقب «فارسی» بر میآید که وی اصالتاً ایرانی است اما ظاهراً در [[بغداد]] به سر میبرد و در آن‌جا [[علوم حدیث]] را فرا گرفت و شاگردانی نیز تربیت نمود. | ||
[[شیخ طوسی]] کسی را با عنوان «ابوالحسن محمد بن یحیی فارسی» در رجال خود نام برده و در وصف او گفته: «از افراد بیشماری نقل روایت کرده و برای طلب حدیث، دور دنیا را گشته است». ظاهراً فرد مذکور پدر اوست. در این صورت ممکن است وی بخشی از تحصیلات خود را نزد پدرش فراگرفته باشد. اکنون در منابع حدیثی هیچ روایتی از او به چشم نمیخورد، از این رو استادان و شاگردان او ناشناختهاند. | [[شیخ طوسی]] کسی را با عنوان «ابوالحسن محمد بن یحیی فارسی» در رجال خود نام برده و در وصف او گفته: «از افراد بیشماری نقل روایت کرده و برای طلب حدیث، دور دنیا را گشته است». ظاهراً فرد مذکور پدر اوست. در این صورت ممکن است وی بخشی از تحصیلات خود را نزد پدرش فراگرفته باشد. اکنون در منابع حدیثی هیچ روایتی از او به چشم نمیخورد، از این رو استادان و شاگردان او ناشناختهاند. در‌باره [[مذهب شیعه|تشیع]] او تنها میتوان گفت که چون شیخ طوسی از یکسو نام او را در رجال خود ذکر کرده و از سوی دیگر تصریح به [[اهل سنت و جماعت|تسنن]] وی ننموده است، لذا میبایست وی شیعی [[مذهب شیعه|امامی]] بوده باشد. وی دارای اثر تألیفی نبوده است. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۸ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۵۱
| احمد بن محمد بن یحیی فارسی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن محمد بن یحیی فارسی |
| نام‌های دیگر | فارسی |
| اطلاعات شخصی | |
| سال درگذشت | 330 ق، ۳۲۱ ش، ۹۴۲ م |
| دین | اسلام، شیعه |
| فعالیت‌ها | محدث |
احمد بن محمد بن یحیی فارسی، (000 – حدود 330ق) ابوعلی، محدث شیعی است. از لقب «فارسی» اش بر میآید که وی اصالتاً ایرانی است اما ظاهراً در بغداد به سر میبرد و در آن‌جا علوم حدیث را فرا گرفت و شاگردانی نیز تربیت نمود. او دارای اثر تألیفی نبوده است.
معرفی اجمالی
احمد بن محمد بن یحیی فارسی، (000 – حدود 330ق) ابوعلی. محدث شیعی. به گفته طوسی در رجال خود شیخ تلعکبری (م385ق) پیش از آنکه به قزوین مهاجرت کند، در 328 هجری از او حدیث شنیده که البته اجازه نقل احادیث او را نداشته است. این گزارش نشان میدهد که وی تا تاریخ یاد شده حیات داشته و وفات او بعد از 328 هجری اتفاق افتاده است. اطلاعات ما در‌باره زندگی و تحصیلات او بسیار اندک است زیرا شرححال او در منابع معتبر ذکر نشده است. از لقب «فارسی» بر میآید که وی اصالتاً ایرانی است اما ظاهراً در بغداد به سر میبرد و در آن‌جا علوم حدیث را فرا گرفت و شاگردانی نیز تربیت نمود.
شیخ طوسی کسی را با عنوان «ابوالحسن محمد بن یحیی فارسی» در رجال خود نام برده و در وصف او گفته: «از افراد بیشماری نقل روایت کرده و برای طلب حدیث، دور دنیا را گشته است». ظاهراً فرد مذکور پدر اوست. در این صورت ممکن است وی بخشی از تحصیلات خود را نزد پدرش فراگرفته باشد. اکنون در منابع حدیثی هیچ روایتی از او به چشم نمیخورد، از این رو استادان و شاگردان او ناشناختهاند. در‌باره تشیع او تنها میتوان گفت که چون شیخ طوسی از یکسو نام او را در رجال خود ذکر کرده و از سوی دیگر تصریح به تسنن وی ننموده است، لذا میبایست وی شیعی امامی بوده باشد. وی دارای اثر تألیفی نبوده است.
منابع
- رجال طوسی، ص411 شماره 5958؛ وص439 شماره 6276؛
- رجال ابن داود، ص45 شماره 137؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص57؛
- معجم رجال الحدیث، ج3ص123 شماره 933؛ و ج22ص275 شماره 14610.