کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۶: خط ۵۶:
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
اسحاق بن عباس بن اسحاق بن موسی بن جعفر، محدث شیعی. در روایتی از او با كنیه «ابوعبدالله» یاد شده كه ظاهراً بین كنیه او و فرزندش خلط شده است. از تاریخ ولادت و وفات او آگاهی درستی نداریم. به گفته نجاشی «ابوالمفضل شیبانی»(م387ق) با اینكه از شاگردان فرزندش «احمد بن اسحاق بن عباس» است، ولی در 322هجری در ناحیه «دیبل»(بر وزن میسر، از سواحل هند نزدیك سند) به‏طور مستقیم نزد او احادیثی شنیده است. بنابراین وی تا این تاریخ حیات داشته است. در برخی از نسخه‏ها به جای دیبل، «دبیل»(بر وزن دبیر، از نواحی آذربایجان، یا روستایی در رمله نزدیك فلسطین) ضبط شده است. وی اصالتاً عرب و از نوادگان امام هفتم شیعیان است. پدرش «عباس بن اسحاق موسوی» از اصحاب امام رضا(ع) و گزارشگر كتاب «مسائل علی بن جعفر(ع)» است. پدرش این كتاب را توسط استادش «اسماعیل بن محمد بن اسحاق بن موسی»(از شاگردان علی بن جعفر) روایت می‏كند. جد او «اسحاق بن موسی(ع)» ملقب به «امیر» یا «امین» است كه در 240هجری در مدینه وفات یافت. وی ظاهراً در كوفه پرورش یافت و از جمله طالبیانی است كه از ناحیه «آذربایجان» به كوفه منتقل شد و احتمالاً وی همان كسی است كه ابن طباطبا در كتاب «منتقله الطالبیه» از او با عنوان «ابوالقاسم مهلوس اسحاق بن عباس» یاد كرده و وی را از جمله انتقال‏یافتگان طالبیه به كوفه به شمار آورده است. در عمده الطالب نیز ضمن اینكه از او با عنوان «اسحاق مهلوس» یاد كرده، گفته است كه وی دارای اعقابی بوده كه در بغداد اقامت داشتند و به آنها بنی‏مهلوس می‏گفتند. اكنون در منابع حدیثی، روایات اندكی از او برجای مانده كه غالباً مضامین اخلاقی دارند. از این روایات به دست می‏آید كه استادان او یكی پدرش «عباس بن اسحاق بن موسی» و دیگری «اسماعیل بن محمد بن اسحاق» است كه با او رابطه خویشاوندی داشته است. از شاگردان او «ابوالمفضل محمد بن عبدالله شیبانی»(م387ق) و «ابوعبدالله محمد بن احمد قضاعی»(م.ب352ق) هستند. از او اثر تألیفی برجای نمانده است.
اسحاق بن عباس بن اسحاق بن موسی بن جعفر، محدث شیعی. در روایتی از او با کنیه «ابوعبدالله» یاد شده که ظاهراً بین کنیه او و فرزندش خلط شده است. از تاریخ ولادت و وفات او آگاهی درستی نداریم. به گفته نجاشی «ابوالمفضل شیبانی»(م387ق) با اینکه از شاگردان فرزندش «احمد بن اسحاق بن عباس» است، ولی در 322هجری در ناحیه «دیبل»(بر وزن میسر، از سواحل هند نزدیک سند) به‏طور مستقیم نزد او احادیثی شنیده است. بنابراین وی تا این تاریخ حیات داشته است. در برخی از نسخه‏ها به جای دیبل، «دبیل»(بر وزن دبیر، از نواحی آذربایجان، یا روستایی در رمله نزدیک فلسطین) ضبط شده است. وی اصالتاً عرب و از نوادگان امام هفتم شیعیان است. پدرش «عباس بن اسحاق موسوی» از اصحاب امام رضا(ع) و گزارشگر کتاب «مسائل علی بن جعفر(ع)» است. پدرش این کتاب را توسط استادش «اسماعیل بن محمد بن اسحاق بن موسی»(از شاگردان علی بن جعفر) روایت می‏کند. جد او «اسحاق بن موسی(ع)» ملقب به «امیر» یا «امین» است که در 240هجری در مدینه وفات یافت. وی ظاهراً در کوفه پرورش یافت و از جمله طالبیانی است که از ناحیه «آذربایجان» به کوفه منتقل شد و احتمالاً وی همان کسی است که ابن طباطبا در کتاب «منتقله الطالبیه» از او با عنوان «ابوالقاسم مهلوس اسحاق بن عباس» یاد کرده و وی را از جمله انتقال‏یافتگان طالبیه به کوفه به شمار آورده است. در عمده الطالب نیز ضمن اینکه از او با عنوان «اسحاق مهلوس» یاد کرده، گفته است که وی دارای اعقابی بوده که در بغداد اقامت داشتند و به آنها بنی‏مهلوس می‏گفتند. اکنون در منابع حدیثی، روایات اندکی از او برجای مانده که غالباً مضامین اخلاقی دارند. از این روایات به دست می‏آید که استادان او یکی پدرش «عباس بن اسحاق بن موسی» و دیگری «اسماعیل بن محمد بن اسحاق» است که با او رابطه خویشاوندی داشته است. از شاگردان او «ابوالمفضل محمد بن عبدالله شیبانی»(م387ق) و «ابوعبدالله محمد بن احمد قضاعی»(م.ب352ق) هستند. از او اثر تألیفی برجای نمانده است.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۱۱ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۳

اسحاق بن روح بصری
احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
نام کاملاسحاق بن روح بصری
نام‌های دیگراسحاق بن ریاح بصری
اطلاعات شخصی
محل تولدعراق، بصره
دیناسلام، شیعه
شاگردان
  • محمد بن علی ماجیلویه
  • محمد بن موسی بن متوکل
  • احمد بن محمد بن یحیی عطار
فعالیت‌هامحدث شیعی

اسحاق بن روح بصری، محدث شیعی در نیمه نخست سده چهارم هجری. وی با برخی از شاگردان کلینی معاصر بود. از لقب «بصری» برمی‏‌آید که وی اهل بصره بوده و احتمالاً تحصیلات خود را در آن‌جا آغاز نموده است. مدتی در قم اقامت داشته و در قم شاگردانی تربیت کرده است.

مغرفی اجمالی

اسحاق بن روح بصری، محدث شیعی در نیمه نخست سده چهارم هجری. کنیه او در منابع ذکر نشده است. در روایتی که شیخ صدوق از او در باره ولادت امام عصر(عجل الله تعالی فرجه) آورده است، نام او را «اسحاق بن ریاح بصری» ذکر کرده و در مواردی دیگر نام پدرش «رباح» ثبت شده است. وی با برخی از شاگردان «کلینی» معاصر بود و از طرفی شاگردان خود او غالباً تا اواسط سده چهارم حیات داشته‌‏اند، از این‏ رو وفات او را می‏‌توان حدود 340 هجری در نظر گرفت. از تاریخ تولد او اطلاعی در دست نیست ولی ظاهراً محل آن بصره بوده است. از زندگی و چگونگی تحصیلات او اطلاع چندانی نداریم. از لقب «بصری» برمی‏‌آید که وی اهل بصره بوده و احتمالاً تحصیلات خود را در آن‌جا آغاز نموده است.

سوابق علمی او نشان می‌‏دهند که وی علاوه بر کوفه، بخش عمده‌‏ای از حیات علمی خود را در بغداد سپری کرده و در آن‌جا از نایب دوم امام عصر(عجل الله تعالی فرجه) محمد بن عثمان بن سعید عمری روایاتی شنیده است. گمان می‏‌رود که وی هم‌چنین مدتی در قم اقامت داشته و در آن‌جا شاگردانی تربیت کرده است. از شاگردان قمی او «محمد بن علی ماجیلویه»، «محمد بن موسی بن متوکل» و «احمد بن محمد بن یحیی عطار» هستند. این احتمال نیز وجود دارد که شاگردان قمی او در بغداد از او حدیث شنیده باشند، زیرا اگر وی اواخر عمر در قم اقامت داشت هیچگاه «شیخ صدوق» با واسطه از او نقل حدیث نمی‏‌کرد. از او اثر تألیفی به ثبت نرسیده است.

شاگردان

محمد بن علی ماجیلویه، محمد بن موسی بن متوکل و احمد بن محمد بن یحیی عطار شاگردان قمی وی هستند.

منابع

  1. کمال الدین و تمام النعمه، باب میلاد قائم(عج)، حدیث6؛
  2. معجم احادیث المهدی، ج4ص243 حدیث1286؛
  3. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص61.
Hoosinrasooli/صفحه تمرین
احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
اطلاعات شخصی

اسحاق بن عباس بن اسحاق بن موسی بن جعفر، محدث شیعی. در روایتی از او با کنیه «ابوعبدالله» یاد شده که ظاهراً بین کنیه او و فرزندش خلط شده است. از تاریخ ولادت و وفات او آگاهی درستی نداریم. به گفته نجاشی «ابوالمفضل شیبانی»(م387ق) با اینکه از شاگردان فرزندش «احمد بن اسحاق بن عباس» است، ولی در 322هجری در ناحیه «دیبل»(بر وزن میسر، از سواحل هند نزدیک سند) به‏طور مستقیم نزد او احادیثی شنیده است. بنابراین وی تا این تاریخ حیات داشته است. در برخی از نسخه‏ها به جای دیبل، «دبیل»(بر وزن دبیر، از نواحی آذربایجان، یا روستایی در رمله نزدیک فلسطین) ضبط شده است. وی اصالتاً عرب و از نوادگان امام هفتم شیعیان است. پدرش «عباس بن اسحاق موسوی» از اصحاب امام رضا(ع) و گزارشگر کتاب «مسائل علی بن جعفر(ع)» است. پدرش این کتاب را توسط استادش «اسماعیل بن محمد بن اسحاق بن موسی»(از شاگردان علی بن جعفر) روایت می‏کند. جد او «اسحاق بن موسی(ع)» ملقب به «امیر» یا «امین» است که در 240هجری در مدینه وفات یافت. وی ظاهراً در کوفه پرورش یافت و از جمله طالبیانی است که از ناحیه «آذربایجان» به کوفه منتقل شد و احتمالاً وی همان کسی است که ابن طباطبا در کتاب «منتقله الطالبیه» از او با عنوان «ابوالقاسم مهلوس اسحاق بن عباس» یاد کرده و وی را از جمله انتقال‏یافتگان طالبیه به کوفه به شمار آورده است. در عمده الطالب نیز ضمن اینکه از او با عنوان «اسحاق مهلوس» یاد کرده، گفته است که وی دارای اعقابی بوده که در بغداد اقامت داشتند و به آنها بنی‏مهلوس می‏گفتند. اکنون در منابع حدیثی، روایات اندکی از او برجای مانده که غالباً مضامین اخلاقی دارند. از این روایات به دست می‏آید که استادان او یکی پدرش «عباس بن اسحاق بن موسی» و دیگری «اسماعیل بن محمد بن اسحاق» است که با او رابطه خویشاوندی داشته است. از شاگردان او «ابوالمفضل محمد بن عبدالله شیبانی»(م387ق) و «ابوعبدالله محمد بن احمد قضاعی»(م.ب352ق) هستند. از او اثر تألیفی برجای نمانده است.

منابع

  1. الخصال، ص68 حدیث102؛
  2. رجال نجاشی، ص29شماره 60؛
  3. الامالی، طوسی، ص578 حدیث1195، وص618 حدیث1274؛
  4. مسائل علی بن جعفر، ص346 حدیث852؛
  5. وسایل الشیعه(آل البیت(ع)، ج1ص48 حدیث92؛
  6. بحار الانوار، ج69ص39 حدیث34؛
  7. تهذیب المقال، ج1ص423، زیر شماره 60؛
  8. عمده الطالب، ص231؛
  9. منتقله الطالبیه، صص138 و272؛
  10. الانساب، سمعانی، ج2ص457 ذیل دبیلی، وص523، ذیل دیبلی.