منزلیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''منزلیه''' از شاخه‌های دوازده‌گانه [[قدریه]] است. نام بقیه فرقه‌ها بدین شرح می‌باشد: [[احمدیه]] [[احدیه]]، [[ثنویه]]، [[کسلیه]]، [[شیطانیه]]، [[شریکیه]]، [[وهمیه]]، [[رویدیه]]، [[ناکثیه]]، [[متبریه]]، [[قاسطیه]]، [[نظامیه]]، [[منزلیه]]. | '''منزلیه''' از شاخه‌های دوازده‌گانه [[قدریه]] است. نام بقیه فرقه‌ها بدین شرح می‌باشد: [[احمدیه]]، [[احدیه]]، [[ثنویه]]، [[کسلیه]]، [[شیطانیه]]، [[شریکیه]]، [[وهمیه]]، [[رویدیه]]، [[ناکثیه]]، [[متبریه]]، [[قاسطیه]]، [[نظامیه]]، [[منزلیه]]. | ||
<ref>[https://www.khabaronline.ir/news/342687/%D9%81%D8%B1%D9%82%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%A8%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%DA%AF%D9%81%D8%AA به نقل از خبر آنلاین]</ref> | <ref>[https://www.khabaronline.ir/news/342687/%D9%81%D8%B1%D9%82%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%A8%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%DA%AF%D9%81%D8%AA به نقل از خبر آنلاین]</ref> | ||
این طایفه می‌گویند این‌که بدی‌ها را جزء مقدرات الهی بدانیم یا نه، دانشی در این‌باره نداریم. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 428</ref> <ref>غزالی محمد طاهر، معرفة المذاهب، با تصحيح على اصغر حكمت، تهران، ص 13.</ref> | این طایفه می‌گویند این‌که بدی‌ها را جزء مقدرات الهی بدانیم یا نه، دانشی در این‌باره نداریم. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 428</ref> <ref>غزالی محمد طاهر، معرفة المذاهب، با تصحيح على اصغر حكمت، تهران، ص 13.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۵
منزلیه از شاخه‌های دوازده‌گانه قدریه است. نام بقیه فرقه‌ها بدین شرح می‌باشد: احمدیه، احدیه، ثنویه، کسلیه، شیطانیه، شریکیه، وهمیه، رویدیه، ناکثیه، متبریه، قاسطیه، نظامیه، منزلیه. [۱] این طایفه می‌گویند این‌که بدی‌ها را جزء مقدرات الهی بدانیم یا نه، دانشی در این‌باره نداریم. [۲] [۳]
پانویس
- ↑ به نقل از خبر آنلاین
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 428
- ↑ غزالی محمد طاهر، معرفة المذاهب، با تصحيح على اصغر حكمت، تهران، ص 13.