حرقیه: تفاوت میان نسخهها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''«حرقیه»''' یکی از شاخههای فرقۀ [[جهمیه|جهمیه]]<nowiki/>اند. | ||
== اعتقادات == | == اعتقادات == | ||
پیروان این فرقه معتقدند که انسانهای مستحق عذاب فقط یک بار در [[جهنم]] میسوزند و پس از آن رنج [[عذاب]] را تحمل نخواهند کرد. | پیروان این فرقه معتقدند که انسانهای مستحق عذاب فقط یک بار در [[جهنم]] میسوزند و پس از آن رنج [[عذاب]] را تحمل نخواهند کرد. | ||
== | == دو دلیل حرقیه بر یکبار سوزاندن == | ||
'''«حرقیه»''' بر یکبار سوزاندن اهل عذاب، دلایلی دارند که به آنها اشاره میکنیم: | |||
# مستحقین عذاب نه میمیرند و نه زنده میشوند، زیرا خداوند فرموده است: إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیی» سوره طه، آیه 74. یعنی: هر کسی که گناهکار باشد و نزد پروردگار خویش برود، همانا او را دوزخی است که در آن نه میمیرند و نه زنده میشوند. | |||
# کفر ایشان دلیلی دیگر است که چون فقط یکبار دچار کفر شدهاند، سپس به همان کفر خود ادامه دادند و کیفر ایشان مطابق با جنایت آنان است. از این جهت فقط یکبار در آتش دوزخ میسوزند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، 152 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> با اینحال در برخی دیگر از منابع ضمن اشاره به این نکته که حرقیه بخشی از فرقه جهمیهاند، در نحوه عذاب اهل آتش گفتهاند: اهل آتش چنان خواهند سوخت که هیچ نشانی از ایشان باقی نخواهد ماند<ref>دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملک، دو جلدی، چاپ تهران، ج2، ص 89</ref>،<ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله الحسن، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 92</ref>،<ref>حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص272</ref>. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] |
نسخهٔ ۲۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۴
«حرقیه» یکی از شاخههای فرقۀ جهمیهاند.
اعتقادات
پیروان این فرقه معتقدند که انسانهای مستحق عذاب فقط یک بار در جهنم میسوزند و پس از آن رنج عذاب را تحمل نخواهند کرد.
دو دلیل حرقیه بر یکبار سوزاندن
«حرقیه» بر یکبار سوزاندن اهل عذاب، دلایلی دارند که به آنها اشاره میکنیم:
- مستحقین عذاب نه میمیرند و نه زنده میشوند، زیرا خداوند فرموده است: إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیی» سوره طه، آیه 74. یعنی: هر کسی که گناهکار باشد و نزد پروردگار خویش برود، همانا او را دوزخی است که در آن نه میمیرند و نه زنده میشوند.
- کفر ایشان دلیلی دیگر است که چون فقط یکبار دچار کفر شدهاند، سپس به همان کفر خود ادامه دادند و کیفر ایشان مطابق با جنایت آنان است. از این جهت فقط یکبار در آتش دوزخ میسوزند[۱] با اینحال در برخی دیگر از منابع ضمن اشاره به این نکته که حرقیه بخشی از فرقه جهمیهاند، در نحوه عذاب اهل آتش گفتهاند: اهل آتش چنان خواهند سوخت که هیچ نشانی از ایشان باقی نخواهد ماند[۲]،[۳]،[۴].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، 152 با ویرایش و اصلاح عبارات
- ↑ دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملک، دو جلدی، چاپ تهران، ج2، ص 89
- ↑ عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله الحسن، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 92
- ↑ حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص272