کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۴: خط ۵۴:
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
اسماعيل بن محمد بن اسماعيل مخزومي، (000 – 301ق)
ابومحمد. معروف به «ابن هلال مخزومي» و ملقب به «قنبره». از راويان مورد اعتماد و از وجوه اصحاب اماميه در مكه. در منابع رجالي هيچ اشاره‏اي به سال تولد و وفات او نشده است، تنها آقابزرگ در الذريعه وفات او را به سال 301 هجري ثبت كرده است. محتمل است وفات او در مكه روي داده باشد زيرا وي در مكه اقامت داشت به همين دليل با اينكه احاديث زيادي از ائمه(ع) در عراق شنيده، روايات اندكي از او در منابع به چشم مي‏خورد. وي براي كسب دانش، وارد عراق شد و پس از اخذ روايات بسيار، به مكه بازگشت و در همانجا اقامت گزيد. در مكه راوياني همچون «ايوب بن نوح»، «حسن بن معاويه»، «علي بن حسن بن فضال» و برادرش «احمد بن حسن بن فضال» از او حديث شنيده‏اند. فرزند او «محمدبن اسماعيل» از راويان شيعه است و گزارش‏گر كتاب‏هاي پدرش مي‏باشد. شيخ طوسي در فهرست خود، با سه واسطه از فرزند صاحب ترجمه، كتاب‏هاي او را فهرست كرده است. همچنين يكي ديگر از گزارش‏گران كتاب‏هاي او «علي بن احمد عقيقي علوي» است. استاد او «علي بن حسن» است. وي صاحب آثاري مانند «كتاب التوحيد»، «كتاب المعرفه»، «كتاب الصلاه»، «كتاب الامامه» و «كتاب التجمل و المروؤه» است. از آثار او پيداست كه در فقه، حديث و اعتقادات، تخصص داشته است. گفتني است نام «اسماعيل بن محمد مخزومي» صاحب شرح حال، با نام «اسماعيل بن محمد ملقب به قنبره» كه در منابع رجالي «امامي مجهول» معرفي شده، مشترك است. اما محتمل است اين دو نام، عنوان براي يك شخص بوده باشد. به گزارش «ايوب بن نوح» كه از شاگردان روايي اوست، يكي از القاب مخزومي «قنبره» (به ضم قاف) است. (قنبره پرنده سبك‏بالي است كه با چابكي پرواز مي‏كند و از آنجا كه وي در راه رفتن، به راحتي گام بر مي‏داشت و با پشتي خميده حركت مي‏كرد ملقب به قنبره شد). اين گزارش شاهد بر آن است كه وي همان اسماعيل بن محمد مخزومي است كه ملقب به قنبره نيز بوده است. شاهد ديگر آن است كه كنيه هر دو «ابومحمد» و در ذيل تأليفات هر دو، «كتاب المعرفه» معرفي شده است، از اين‏رو قوياً محتمل است كه «اسماعيل بن محمد» تنها يك شخصيت بيشتر نيست. تنها اشكالي كه در اينجا وجود دارد اين است كه «اسماعيل بن محمد» كه در منابع رجالي، امامي مجهول معرفي شده، اهل قم بوده، در حالي كه «اسماعيل بن محمد» صاحب شرح حال، اهل مكه بوده است. اين مشكل باعث شده تا علماي رجال و زندگي‏نامه‏نويسان، در باره تعدد يا اتحاد آندو، دچار ترديد شوند، اما ممكن است وي اصالتاً اهل مكه بوده و مدتي در قم اقامت داشته است. تفصيل اين بحث مستلزم تحقيقات وسيع‏تري است كه در اين مجال نمي‏گنجد.


منابع: (اعيان الشيعه(قطع بزرگ)، ج3ص401؛ تنقيح المقال(حجري)، ج1ص144 شماره 882؛ الفهرست، شيخ طوسي، ص48 شماره 35؛ خلاصه الاقوال، ص55 شماره 9؛ نقدالرجال، تفرشي، ج1ص229 شماره 537؛ جامع الرواه، ج1ص102؛ طرائف المقال، ج1ص149 شماره 713؛ الذريعه الي تصانيف الشيعه، ج21ص244)


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ ‏۲۵ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۵

منصور بن احمد قصار
احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
نام کاملاسماعیل بن منصور بن احمد قصار
اطلاعات شخصی
دیناسلام، شیعه
فعالیت‌هامحدث شیعی

اسماعیل بن منصور بن احمد قصار، محدث شیعی در اواسط چهارم هجری. از او تنها یک حدیث در جوامع روایی شیعه باقی مانده که از امام صادق(علیه السلام) نقل شده و در باره آداب مسجد وارد شده است.

معرفی اجمالی

اسماعیل بن منصور بن احمد قصار، محدث شیعی در اواسط چهارم هجری. کنیه او در منابع ذکر نشده است. شیخ صدوق که در 368 هجری در «فرغانه»(بر وزن پروانه) به سر می‏‌برد، از وی حدیث شنیده است، بنابراین وی تا این تاریخ زنده بوده است. از تاریخ تولد و زادگاه او اطلاعی در دست نیست. گویا فرغانه وطن او بوده است که وی در آنجا اقامت داشته است. به گفته یاقوت در معجم البلدان «فرغانه» منطقه وسیعی در ماوراءالنهر است که در ناحیه ترکستان(ازبکستان) قرار گرفته و با سمرقند پنجاه فرسخ(سیصد کیلومتر) فاصله دارد.

در باره چگونگی تحصیلات و مسافرت‏‌های علمی او گزارشی نیافتیم. از او تنها یک حدیث در جوامع روایی شیعه باقی مانده که از امام صادق(علیه السلام) نقل شده و در باره آداب مسجد وارد شده است. وی این حدیث را از «ابوعبدالله محمد بن قاسم بن محمد علوی» نقل کرده و شیخ صدوق نیز آن را از وی شنیده است. وی ظاهراً دارای اثر تألیفی نبوده است.

منابع

  1. الخصال، ص268، باب الخمسه، حدیث3؛
  2. معجم البلدان، ج4ص253؛
  3. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص65.
Hoosinrasooli/صفحه تمرین
احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
اطلاعات شخصی

اسماعيل بن محمد بن اسماعيل مخزومي، (000 – 301ق) ابومحمد. معروف به «ابن هلال مخزومي» و ملقب به «قنبره». از راويان مورد اعتماد و از وجوه اصحاب اماميه در مكه. در منابع رجالي هيچ اشاره‏اي به سال تولد و وفات او نشده است، تنها آقابزرگ در الذريعه وفات او را به سال 301 هجري ثبت كرده است. محتمل است وفات او در مكه روي داده باشد زيرا وي در مكه اقامت داشت به همين دليل با اينكه احاديث زيادي از ائمه(ع) در عراق شنيده، روايات اندكي از او در منابع به چشم مي‏خورد. وي براي كسب دانش، وارد عراق شد و پس از اخذ روايات بسيار، به مكه بازگشت و در همانجا اقامت گزيد. در مكه راوياني همچون «ايوب بن نوح»، «حسن بن معاويه»، «علي بن حسن بن فضال» و برادرش «احمد بن حسن بن فضال» از او حديث شنيده‏اند. فرزند او «محمدبن اسماعيل» از راويان شيعه است و گزارش‏گر كتاب‏هاي پدرش مي‏باشد. شيخ طوسي در فهرست خود، با سه واسطه از فرزند صاحب ترجمه، كتاب‏هاي او را فهرست كرده است. همچنين يكي ديگر از گزارش‏گران كتاب‏هاي او «علي بن احمد عقيقي علوي» است. استاد او «علي بن حسن» است. وي صاحب آثاري مانند «كتاب التوحيد»، «كتاب المعرفه»، «كتاب الصلاه»، «كتاب الامامه» و «كتاب التجمل و المروؤه» است. از آثار او پيداست كه در فقه، حديث و اعتقادات، تخصص داشته است. گفتني است نام «اسماعيل بن محمد مخزومي» صاحب شرح حال، با نام «اسماعيل بن محمد ملقب به قنبره» كه در منابع رجالي «امامي مجهول» معرفي شده، مشترك است. اما محتمل است اين دو نام، عنوان براي يك شخص بوده باشد. به گزارش «ايوب بن نوح» كه از شاگردان روايي اوست، يكي از القاب مخزومي «قنبره» (به ضم قاف) است. (قنبره پرنده سبك‏بالي است كه با چابكي پرواز مي‏كند و از آنجا كه وي در راه رفتن، به راحتي گام بر مي‏داشت و با پشتي خميده حركت مي‏كرد ملقب به قنبره شد). اين گزارش شاهد بر آن است كه وي همان اسماعيل بن محمد مخزومي است كه ملقب به قنبره نيز بوده است. شاهد ديگر آن است كه كنيه هر دو «ابومحمد» و در ذيل تأليفات هر دو، «كتاب المعرفه» معرفي شده است، از اين‏رو قوياً محتمل است كه «اسماعيل بن محمد» تنها يك شخصيت بيشتر نيست. تنها اشكالي كه در اينجا وجود دارد اين است كه «اسماعيل بن محمد» كه در منابع رجالي، امامي مجهول معرفي شده، اهل قم بوده، در حالي كه «اسماعيل بن محمد» صاحب شرح حال، اهل مكه بوده است. اين مشكل باعث شده تا علماي رجال و زندگي‏نامه‏نويسان، در باره تعدد يا اتحاد آندو، دچار ترديد شوند، اما ممكن است وي اصالتاً اهل مكه بوده و مدتي در قم اقامت داشته است. تفصيل اين بحث مستلزم تحقيقات وسيع‏تري است كه در اين مجال نمي‏گنجد.

منابع: (اعيان الشيعه(قطع بزرگ)، ج3ص401؛ تنقيح المقال(حجري)، ج1ص144 شماره 882؛ الفهرست، شيخ طوسي، ص48 شماره 35؛ خلاصه الاقوال، ص55 شماره 9؛ نقدالرجال، تفرشي، ج1ص229 شماره 537؛ جامع الرواه، ج1ص102؛ طرائف المقال، ج1ص149 شماره 713؛ الذريعه الي تصانيف الشيعه، ج21ص244)