شکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


== اعتقادات ==
== اعتقادات ==
شکّیّه معتقدند افرادی که حدّ الهی بر‌ایشان واجب شده است، چه سرقت کرده باشند یا [[زنا]] و یا مرتکب [[قذف]] شده باشند، [[مسلمان]]<nowiki/>‌اند. و درباره کشته‌شدگان می‌گویند: ما آنها را دوست داریم و  از [[خداوند]] برایشان‌طلب آمرزش می‌کنیم، ولی نمی‌توانیم دربارۀ نجات آنها شهادت دهیم؛ زیرا خداوند به رازهای پنهان ایشان آگاه‌تر از ما است. پس هیچ تکلیفی برای شهادت متوجه ما نخواهد بود. همچنین شکّیّه مخالفان خود را [[کافر]] می‌شمرند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 257</ref>،<ref>ملطی محمد بن احمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثری، قاهره سال 1949 میلادی، ص 168</ref>.
شکّیّه معتقدند افرادی که حدّ الهی بر‌ایشان واجب شده است، چه سرقت کرده باشند یا [[زنا]] و یا مرتکب [[قذف]] شده باشند، [[مسلمان]]<nowiki/>‌اند. و درباره کشته‌شدگان می‌گویند: ما آنها را دوست داریم و  از [[خداوند]] برایشان‌طلب آمرزش می‌کنیم، ولی نمی‌توانیم دربارۀ نجات آنها شهادت دهیم؛ زیرا خداوند به رازهای پنهان ایشان آگاه‌تر از ما است. پس هیچ تکلیفی برای شهادت متوجه ما نخواهد بود. همچنین شکّیّه مخالفان خود را [[کافر]] می‌شمرند<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 257.</ref>،<ref>ملطی محمد بن احمد؛ التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع؛ تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثری؛ قاهره؛ سال 1949 میلادی؛ ص 168.</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۹ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۳

شکّیّه‏ یکی از شاخه‌های فرقۀ «خوارج» بودند.

اعتقادات

شکّیّه معتقدند افرادی که حدّ الهی بر‌ایشان واجب شده است، چه سرقت کرده باشند یا زنا و یا مرتکب قذف شده باشند، مسلمان‌اند. و درباره کشته‌شدگان می‌گویند: ما آنها را دوست داریم و از خداوند برایشان‌طلب آمرزش می‌کنیم، ولی نمی‌توانیم دربارۀ نجات آنها شهادت دهیم؛ زیرا خداوند به رازهای پنهان ایشان آگاه‌تر از ما است. پس هیچ تکلیفی برای شهادت متوجه ما نخواهد بود. همچنین شکّیّه مخالفان خود را کافر می‌شمرند[۱]،[۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 257.
  2. ملطی محمد بن احمد؛ التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع؛ تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثری؛ قاهره؛ سال 1949 میلادی؛ ص 168.