احمد بن اسماعیل سليمانی: تفاوت میان نسخهها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
| عنوان = احمد بن اسماعیل سليمانی | | عنوان = احمد بن اسماعیل سليمانی | ||
| تصویر = احمد بن اسماعیل سليمانی.jpg | | تصویر = احمد بن اسماعیل سليمانی.jpg | ||
| نام = | | نام = احمد بن اسماعیل سلیمانی | ||
| نامهای دیگر = | | نامهای دیگر = | ||
| سال تولد = | | سال تولد = | ||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| فعالیتها = | | فعالیتها = [[محدث]] [[شیعی]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} |
نسخهٔ ۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۱۴
احمد بن اسماعیل سليمانی | |
---|---|
نام کامل | احمد بن اسماعیل سلیمانی |
اطلاعات شخصی | |
روز تولد | اواسط قرن چهارم هجری |
روز درگذشت | 336ق. |
دین | اسلام، شیعه |
استادان | ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی |
شاگردان | علی بن محمد خزاز قمی |
فعالیتها | محدث شیعی |
احمد بن اسماعیل سلیمانی، محدث شیعی در اواسط قرن چهارم هجری. از اساتید او ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی است كه وی كتاب المتعه(نوشته حسین بن عبیدالله سعدی) را نزد او فراگرفته است. از شاگردان او «علی بن محمد خزاز قمی»(م401ق) است كه در كتاب «كفایه الاثر» احادیثی درباره عدد امامان دوازدهگانه از او نقل كرده است.
معرفی اجمالی
احمد بن اسماعیل سلیمانی، محدث شیعی در اواسط قرن چهارم هجری. درباره تاریخ ولادت و محل آن گزارشی در دست نیست، اما این احتمال وجود دارد كه وی اصالتاً ایرانی و اهل قزوین بوده باشد زیرا وی در اواخر عمر در قزوین میزیسته و برخی از رجال شیعی قزوین از او و معاصرش علی بن حاتم قزوینی نقل حدیث كردهاند. وفات او بعد از 336هجری اتفاق افتاده است زیرا وی مدتی در بغداد اقامت داشت و با همبحث خود ابوالمفضل شیبانی نزد محمد بن همام اسكافی به فراگیری علوم حدیث اشتغال داشته است. شاید بتوان گفت كه وی در سفرش به بغداد، مسیرش به قم افتاده و مدتی نزد بزرگان و شیوخ این شهر بهرههای علمی برده باشد. وی دارای اثر تألیفی نیست.
استادان
از اساتید او ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی است كه وی كتاب المتعه (نوشته حسین بن عبیدالله سعدی) را نزد او فراگرفته است.
شاگردان
از شاگردان او علی بن محمد خزاز قمی(م401ق) است كه در كتاب كفایه الاثر احادیثی درباره عدد امامان دوازدهگانه از او نقل كرده است.
منابع
- بحارالانوار، ج36ص251؛
- رجال نجاشی، ص95 شماره 237؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص20؛
- الفهرست، طوسی، ص75 شماره 89؛
- كفایه الاثر، خزاز قمی، ص31.