طریقت رفاعیه: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'امام موسى كاظم' به 'امام موسی کاظم') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
</div> | </div> | ||
'''طریقت رفاعیه''' یکی از بزرگترین و از اولین [[طریقت های صوفیه در مصر|طریقت‌های صوفیه]] می‌باشد که وارد مصر شده است. این طریقت منسوب به [[احمد رفاعی|أبو العباس أحمد بن أبي الحسن البطائحي]] از نوادگان امام | '''طریقت رفاعیه''' یکی از بزرگترین و از اولین [[طریقت های صوفیه در مصر|طریقت‌های صوفیه]] می‌باشد که وارد مصر شده است. این طریقت منسوب به [[احمد رفاعی|أبو العباس أحمد بن أبي الحسن البطائحي]] از نوادگان امام موسی کاظم است. طریقت رفاعیه توسط شخصی به نام شيخ [[ابوالفتح الوسطی]] از فرزندان احمد رفاعی که اصالتا عراقی بوده به [[مصر]] آورده شد. او در اسکندریه سکنی گزیده و این طریقت را در مصر گسترش داد. طریقت رفاعیه به انجام امور خارق العاده و نامتعارف همچون خوردن زغال گداخته و شیشه و مار معروفند. <br> | ||
=باورهای طریقتی= | =باورهای طریقتی= | ||
نسخهٔ ۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۵۸
| بنیانگذار | أبو العباس أحمد بن أبي الحسن البطائحي الرفاعی |
| شیخ فعلی | طارق الرفاعى |
| شعار | استفاده از رنگ مشکی در عمامه و عَلَم |
| ويژگی | انجام امور خارق العاده |
| تأسیس | |
| محل فعالیت | بیشتر شهرهای مصر بخصوص اسوان، سوهاج و منیا |
| انشعابات | |
| شخصیت‌های برجسته | ابوالفتح الوسطی، ابوالهدی الصیادی،احمد کامل یاسین الرفاعی |
طریقت رفاعیه یکی از بزرگترین و از اولین طریقت‌های صوفیه می‌باشد که وارد مصر شده است. این طریقت منسوب به أبو العباس أحمد بن أبي الحسن البطائحي از نوادگان امام موسی کاظم است. طریقت رفاعیه توسط شخصی به نام شيخ ابوالفتح الوسطی از فرزندان احمد رفاعی که اصالتا عراقی بوده به مصر آورده شد. او در اسکندریه سکنی گزیده و این طریقت را در مصر گسترش داد. طریقت رفاعیه به انجام امور خارق العاده و نامتعارف همچون خوردن زغال گداخته و شیشه و مار معروفند.
باورهای طریقتی
اعتقاد به کتاب و سنت، ترک ارتباط با افراد قسی القلب، زهد، مجاهده با نفس، صبر بر بلایا و تسلیم شدن در برابر آنها و ادعای اینکه شیخ رفاعی عالم به غیب بوده و می‌توانسته مردگان را زنده کند. اعتقادشان در بیشتر مسائل اعتقادی همچون توحید مثل اشعری‌هاست.
صوفیان رفاعی در هر سال یک هفته به به خلوت‌نشینی می‌پردازند که از روز بعد عاشورا (11 محرم) شروع شده و در 17 محرم تمام می‌شود در این هفت روز از همسران خود جدا شده، پیوسته در وضو دارند و از خوردن گوشت جانداران پرهیز کرده و روزانه صد مرتبه بر پیامبر و آل و صحبۀ او صلوات می‌فرستند و روزانه هر چقدر که توان دارند این اذکار را تکرار می‌کنند روز اول: لا إله إلا الله، روز دوم: يا الله، روز سوم: يا وهّاب، روز چهارم: يا حي، روز پنجم: يا مجيد، روز ششم: يا معطي، روز هفتم: يا قدوس. البته این غیر اعمال و اورادی است به صورت عام در شب‌های دوشنبه و جمعه انجام می‌دهند و آن اینکه بر روی دو زانو نشسته و بعد از خواندن سوره فاتحه از پیامبر و اولیائش بخصوص سید احمد رفاعی اجاز و مدد خواسته و شروع به خواندن اورا و اذکار و اشعار می‌کنند همچنین در شب‌های جمعه دف و طبل می‌زنند.[۱]
انشعابات و گسترۀ طریقت
طریقت رفاعی در مصر انشعابی ندارد با این حال در بیشتر مناطق مصر پیروانی دارد به خصوص در اسوان، سوهاج و منیا بیشتر از جاهای دیگر این طریقت نفوذ دارد. همچنین تعداد افراد مرتبط با طریقت رفاعی مشخص نیست اما پیروان این طریقت یکی از پر جمعیت‌ترین طریقت‌های صوفیۀ مصر می‌باشد چنانکه بعضی این طریقت را بزرگترین طریقت صوفی که میلیون‌ها نفر مرید دارد معرفی کرده‌اند.[۲]
شخصیت‌های برجسته
در حال حاضر شيخ این طریقت شیخ طارق الرفاعى است، علاوه بر او ابوالفتح الوسطی و ابوالهدی الصیادی دو شخصیت معروف این طریقت هستند که در زمان سلطان عبدالحمید دوم از سلاطین عثمانی به مناصب عالی حکومتی رسیدند و از شخصیت‌های معروف این طریقت در دوره‌های اخیر شیخ احمد کامل یاسین الرفاعی بود که قبل از شیخ طارق الرفاعی مقام شیخی این طریقت را به عهده داشته است.