جبل عامل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
'''جَبَلْ عامِلْ'''، سرزمین‌های ساحلی و کوهستانی جنوب لبنان. این منطقه تقریباً از شمال به رود اَوَّلی (نام قدیم آن: فرادیس) در شمال صیدا، از جنوب به رود قَرْن (نام قدیم آن: ابوفَطْرَس یا نهرفطرس) در شمال شهر نَهاریّه (در [[فلسطین]])، از شرق تا دریاچة حوله (مشهور به [[اردن]] کوچک) و رود حاصبیا، و از غرب به دریای مدیترانه محدود می‌شود. | '''جَبَلْ عامِلْ'''، سرزمین‌های ساحلی و کوهستانی جنوب لبنان. این منطقه تقریباً از شمال به رود اَوَّلی (نام قدیم آن: فرادیس) در شمال صیدا، از جنوب به رود قَرْن (نام قدیم آن: ابوفَطْرَس یا نهرفطرس) در شمال شهر نَهاریّه (در [[فلسطین]])، از شرق تا دریاچة حوله (مشهور به [[اردن]] کوچک) و رود حاصبیا، و از غرب به دریای مدیترانه محدود می‌شود. | ||
نام آن برگرفته از قبیلۀ قدیمی عامله است که در شمال غربی جزیرةالعرب می‌زیستند؛ اینان در اثنای کشورگشایی [[مسلمانان]]، در جنوب و شرق [[بحرالمیت]] مقیم شدند و سپس به جلیل علیا کوچیدند و سرانجام در قرن ۵ق در جنوب لبنان سکونت گزیدند. جبل عامل از قدیم منطقه‌ای [[شیعه]]نشین بوده است و دانشمندانی چند از آن‌جا برخاسته‌اند. | |||
این منطقه سرزمین [[شیعیان]] شمرده می‌شود و اهالی آن پیش از دیگر شهر‌های [[لبنان]] به [[تشیع]] گرویده‌اند. در سده‌های دهم و یازدهم هجری، بر اثر فشار [[دولت عثمانی]] از یک سو و دعوت حکومت شیعیِ تازه‌تأسیس صفوی از سوی دیگر، بسیاری از علمای جبل عامل به [[ایران]] هجرت کردند. | |||
در زمان [[صفویه]]<ref>ر.ک:مقاله صفویه</ref> جمعی از بزرگان و علمای جبل عامل به تشویق پادشاهان صفوی به ایران آمدند. [[شیخ بهایی]]<ref>ر.ک:مقاله شیخ بهایی</ref>، که نام اصلی او بهاءالدین عاملی است، در زمرۀ معاریفی است که خاستگاهشان جبل عامل بود. | |||
این منطقه سرزمین [[شیعیان]] شمرده می‌شود و اهالی آن پیش از دیگر شهر‌های [[لبنان]] به [[تشیع]] گرویده‌اند. در سده‌های دهم و یازدهم هجری، بر اثر فشار [[دولت عثمانی]] از یک سو و دعوت حکومت شیعیِ تازه‌تأسیس صفوی از سوی دیگر، بسیاری از علمای جبل عامل به [[ایران]] هجرت کردند. | این منطقه سرزمین [[شیعیان]] شمرده می‌شود و اهالی آن پیش از دیگر شهر‌های [[لبنان]] به [[تشیع]] گرویده‌اند. در سده‌های دهم و یازدهم هجری، بر اثر فشار [[دولت عثمانی]] از یک سو و دعوت حکومت شیعیِ تازه‌تأسیس صفوی از سوی دیگر، بسیاری از علمای جبل عامل به [[ایران]] هجرت کردند. | ||
نسخهٔ ۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۴۲
 | این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده می‌شود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۰۸:۴۲، ۶ ژوئیه ۲۰۲۱ (ساعت هماهنگ جهانی) (۳ سال پیش) تغییر یافتهاست؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین میکنید. |
| نام | جَبَلْ عامِلْ |
|---|---|
| منطقه جغرافیایی | سرزمین‌های ساحلی و کوهستانیِ جنوب لبنان |
| جزو استان‌های | نبطیّه و لبنان جنوبی |
| وسعت | حدود ۳۲۰۰ کیلومتر مربع |
| جمعیت | کمی بیش از ۱۲۵۰۰۰ نفر |
| مذهب | جبل عامل سرزمین شیعیان |
| مدفن | یوشع بن نون* حزقیل پیامبر |
جَبَلْ عامِلْ، سرزمین‌های ساحلی و کوهستانی جنوب لبنان. این منطقه تقریباً از شمال به رود اَوَّلی (نام قدیم آن: فرادیس) در شمال صیدا، از جنوب به رود قَرْن (نام قدیم آن: ابوفَطْرَس یا نهرفطرس) در شمال شهر نَهاریّه (در فلسطین)، از شرق تا دریاچة حوله (مشهور به اردن کوچک) و رود حاصبیا، و از غرب به دریای مدیترانه محدود می‌شود.
نام آن برگرفته از قبیلۀ قدیمی عامله است که در شمال غربی جزیرةالعرب می‌زیستند؛ اینان در اثنای کشورگشایی مسلمانان، در جنوب و شرق بحرالمیت مقیم شدند و سپس به جلیل علیا کوچیدند و سرانجام در قرن ۵ق در جنوب لبنان سکونت گزیدند. جبل عامل از قدیم منطقه‌ای شیعه‌نشین بوده است و دانشمندانی چند از آن‌جا برخاسته‌اند.
این منطقه سرزمین شیعیان شمرده می‌شود و اهالی آن پیش از دیگر شهر‌های لبنان به تشیع گرویده‌اند. در سده‌های دهم و یازدهم هجری، بر اثر فشار دولت عثمانی از یک سو و دعوت حکومت شیعیِ تازه‌تأسیس صفوی از سوی دیگر، بسیاری از علمای جبل عامل به ایران هجرت کردند.
در زمان صفویه[۱] جمعی از بزرگان و علمای جبل عامل به تشویق پادشاهان صفوی به ایران آمدند. شیخ بهایی[۲]، که نام اصلی او بهاءالدین عاملی است، در زمرۀ معاریفی است که خاستگاهشان جبل عامل بود.
این منطقه سرزمین شیعیان شمرده می‌شود و اهالی آن پیش از دیگر شهر‌های لبنان به تشیع گرویده‌اند. در سده‌های دهم و یازدهم هجری، بر اثر فشار دولت عثمانی از یک سو و دعوت حکومت شیعیِ تازه‌تأسیس صفوی از سوی دیگر، بسیاری از علمای جبل عامل به ایران هجرت کردند.