دعا: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
٢. از روی اخلاص باشد: «فادعوا اللّه مخلصين له الدين». <ref>مؤمن،آیه ١۴ | ٢. از روی اخلاص باشد: «فادعوا اللّه مخلصين له الدين». <ref>مؤمن،آیه ١۴ | ||
</ref> | </ref> | ||
٣. همراه با تضرع و مخفيانه باشد: «ادعوا ربّكم تضرعاً و خُفية». <ref>اعراف،آیه ۵۵</ref> | ٣. همراه با تضرع و مخفيانه باشد: «ادعوا ربّكم تضرعاً و خُفية». <ref>اعراف،آیه ۵۵</ref> | ||
نسخهٔ ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۴۱
این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۱۵:۴۱، ۲۵ ژوئیه ۲۰۲۱ (ساعت هماهنگ جهانی) (۳ سال پیش) تغییر یافتهاست؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین میکنید. |
دعا واژهای عربی و اصطلاحی اسلامی است. دعا کلماتی است که در اوقات مختلف در مقام استغاثه از خداوند و طلب آمرزش یا درخواست خیر و برکت و برآورده شدن حاجت خوانده میشود. دعا میل و توجه به سوی خدا است. این درخواستِ حاجت از خداوند، برای خود یا دیگری است. در روایات و قرآن این واژه تکرار شدهاست. دعاها خود به گونهای تفسیر قرآن و شرح معارف اسلامی هستند. به عنوان مثال کتاب صحیفه سجادیه از امام سجاد(ع) ، یک کتاب دعا است.
معنای دعا در لغت
دعا در لغت به معنای صدا زدن و یاری طلبیدن است و در اصطلاح شرع، به معنای گفتگو کردن با حق تعالی به نحو طلب حاجت و درخواست حل مشکلات از درگاه اوست. [۱] در روایات، آداب و شرایطی برای اجابت دعا و موانعی برای عدم اجابت آن بیان شده است.
جایگاه دعا در قرآن و روایات
قرآن کریم با تأکید فراوان و با بیانهای گوناگون مردم را بدان فرا می خواند و نسبت به سستی در عدم بهره برداری از این کلید رحمت و سعادت هشدار می دهد:
«و هنگامی که بندگان من از تو درباره من سوال می کنند، (بگو) من نزدیکم، دعای هر دعا کننده ای را، به هنگامی که مرا بخواند پاسخ می گویم. پس باید دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند». [۲]
و گاه می فرماید: «پروردگار شما گفته است، مرا بخوانید تا (دعای) شما را بپذیرم». [۳]
و گاهی نمونه ای از دعاهای مستجاب که برای بسیاری از مردم تجربه شده است را ارائه می دهد، «[آیا آن شریکان انتخابی شما بهترند] یا کسی که دعای مضطر را اجابت می کند و گرفتاری را برطرف می سازد؟...». [۴]
و در برخی موارد تأکید می فرماید که دعا میزان وزن و اعتبار و ارزش انسان نزد خداوند متعال است: «بگو: اگر دعایتان نباشد پروردگارم به شما ارجی ننهد». [۵]
و در نقطه مقابل، کسانی که تنها هنگام گرفتاری و بلا خدا را می خوانند، نکوهش می کند و کسانی که از دعا دوری می کنند به جهنم تهدید می نماید: «کسانی که از عبادت من تکبر ورزند بزودی با ذلت وارد دوزخ می شوند». [۶]
روایات متعددی نیز در باب دعا وجود دارد که بر اهمیت و محبوبیت آن دلالت می کند. در اینجا به تعدادی از آنها اشاره می کنیم.
در روایتی از پیامبر اکرم (ص) آمده است: در نیازهایتان، دست به دامن خدا شوید و در گرفتاریهایتان به او پناه ببرید و به درگاهش زاری کنید و او را بخوانید؛ زیرا دعا مغز عبادت است. [۷]
حنان بن سدیر گوید، پدرم گفت: از امام باقر (ع)[۸] پرسیدم: بهترین عبادت کدام است؟ فرمودند: هیچ چیز نزد خداوند از درخواست و طلب آنچه نزد خداوند است، بهتر نیست. [۹]
آداب دعا در قرآن
١. دعا باید همراه ايمان و عمل صالح باشد: «يستجيب الذّين آمنوا و عملوا الصالحات». [۱۰]
٢. از روی اخلاص باشد: «فادعوا اللّه مخلصين له الدين». [۱۱]
٣. همراه با تضرع و مخفيانه باشد: «ادعوا ربّكم تضرعاً و خُفية». [۱۲]
۴. توأم با بيم و اميد باشد: «و ادعوه خوفاً و طمعاً». [۱۳]
۵. در ساعاتى خاص باشد: «يدعون ربّهم بالغداة و العشى». [۱۴]
پانویس
- ↑ فیومى، احمد؛ المصباح المنیر، قم، انتشارات هجرت، ۱۴۱۴ق، چاپ دوم، ذیل ماده دعا
- ↑ سوره بقره، ۱۸۶
- ↑ سوره غافر، ۶۰
- ↑ سوره نمل، ۶۲
- ↑ سوره فرقان، ۷۷
- ↑ سوره غافر، ۶۰
- ↑ مجلسی، محمدباقر؛ بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ ق، چاپ دوم، ج ۹۳، ص ۳۰۲، ح ۳۹
- ↑ ر.ک:مقاله امام باقر(ع)
- ↑ عاملی، محمد بن حسن؛ وسائل الشیعه، بیروت - لبنان، احیاء تراث عربی، ۱۳۷۰، ج۷، ص۳۰
- ↑ شورى،آیه ٢۶
- ↑ مؤمن،آیه ١۴
- ↑ اعراف،آیه ۵۵
- ↑ اعراف،آیه ۵۶
- ↑ انعام،آیه ۵٢