جعفریه (پیروان جعفر بن علی تقی): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «جعفريه پيروان جعفر بن على تقى فرزند امام هادی و ملقب به جعفر کذاب بودند. ==ش...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
<ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، ملل و نحل، ص 151، 152، 153.</ref> <ref>شیخ طوسی،کتاب غيبت، ص 143.</ref> | <ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، ملل و نحل، ص 151، 152، 153.</ref> <ref>شیخ طوسی،کتاب غيبت، ص 143.</ref> | ||
<ref>شیخ صدوق، كمال الدين و اتمام النعمه، ص 63.</ref> | <ref>شیخ صدوق، كمال الدين و اتمام النعمه، ص 63.</ref> | ||
==خوش حال نشدن امامان از تولد جعفر == | |||
امام هادی علیه‌السلام از تولد جعفر خوشحال نشدند و فرمودند که وی موجب گمراهی افراد فراوانی خواهد شد. افراد زیادی را به گمراهی خواهد کشاند. <ref>طوسی، ابی‌جعفر، محمد بن حسن (شیخ طوسی)، کتاب الغیبة، ص ۲۲۶۲۲۷.</ref> <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار ج۵۰، ص۲۳۱.</ref> | |||
نقل شده است که امام حسن عسکری علیه‌السلام از جعفر کناره‌گیری و از همراهی با وی پرهیز می کرد.<ref>الهدایة الکبری ص۳۸۱.</ref> | |||
<ref>المجدی فی انساب‌الطالبیین ص۱۳۲.</ref> جعفربن علی در ماجرای فارِس‌بن حاتم، فردی که امام هادی علیه‌السلام او را طرد و لعن نموده و فرمان قتل وی را صادر کرده بودند، برخلاف پدر و برادرش، امام حسن عسکری علیه‌السلام، از فارس جانبداری کرد. <ref>النقض علی أبی الحسن علی‌بن احمدبن بشار فی‌الغیبة ص۲۰۰.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۱
جعفريه پيروان جعفر بن على تقى فرزند امام هادی و ملقب به جعفر کذاب بودند.
شرح حال
جعفر برادر حضرت امام حسن عسكرى (ع) بود كه «شيعه اماميه» او را «جعفر كذاب» مى خواندند، زيرا وى پس از برادرش حسن بن على (ع) ادعای امامت کرد و منكر فرزند داشتن آن حضرت بود. کنیه وی «ابو عبد الله» و لقبش كرين بود زيرا صد و بيست فرزند از وى به جا مانده و پسران او را به نسبت به جدشان حضرت على بن موسى الرضا (ع)، رضويون خوانند.جعفر کذاب در سال 271 هجری قمری در حالی که 45 سال از عمرش گذشته بود از دنیا رفت و در خانه پدرش در سامراء مدفون شد. «جعفر كذاب» مردى دنيا دوست و عشرت طلب و طالب مقام برادر بود و براى آن كه به مقام امامت شناخته شود به اقسام وسايل تشبث مى جست. [۱]
تاریخچه
جعفر پس از شهادت پدرش ادعای امامت کرده و می‌گفت: «امام مردم من هستم نه برادرم (امام عسکری (ع)» و به همین منظور نزد خلیفه وقت رفت و گفت: «بیست هزار اشرفی برای تو می‌فرستم و از شما خواهش دارم که فرمان دهی تا بر مسند امامت بنشینم و این مقام از برادرم سلب گردد.»[۲]ولی حضرت امام حسن عسکری (ع) اجازه هیچ‌گونه خودنمایی را به او نداد تا این که پس از شهادت امام حسن عسکری (ع) و آغاز غیبت صغرای امام مهدی، او بار دیگر فرصت یافت تا ادعای امامت کند و با دروغ، جمعی را به گمراهی بکشاند و از این رو به جعفر کذاب شهرت یافت.
تشکیل فرقه های مختلف
هنگامى كه امام على بن محمد النقى (ع) از دنیا رفت، شیعیان به چند گروه تقسیم شدند. گروه اندكى از اصحاب او به امامت پسرش جعفر بن على گرائيدند و گفتند كه پدرش درباره امامت او وصيت كرده است. گروهى گفتند كه حسن بن على العسكرى (ع) درگذشت و پس از او برادرش جعفر بنا به وصيت وى امام است. گروهى دیگر گفتند كه امامت از محمد بن على (ع) كه عموى جعفر بود به وى رسيد. فرقه اى ديگر به تقلید از «فطحيه» پرداختند كه عبد الله بن بكير بن اعين از آنان بود و معتقد بودند كه حسن بن على پس از پدرش امام بود و چون درگذشت بعد از وى جعفر بن على به امامت رسيد، چنان كه موسى بن جعفر پس از عبد الله جعفر (افطح) امامت داشت، زيرا بنا به خبرى كه رسيده چون امامى از دنیا برود، امامت به مهم ترين پسر وى می رسد. گروه دیگر چون منكر فرزند داشتن حضرت امام حسن عسكرى بودند گفتند: اگر امامى از دنیا برود و فرزندى نداشته باشد، امامت به برادرش خواهد رسيد.[۳] [۴] [۵] [۶] [۷]
خوش حال نشدن امامان از تولد جعفر
امام هادی علیه‌السلام از تولد جعفر خوشحال نشدند و فرمودند که وی موجب گمراهی افراد فراوانی خواهد شد. افراد زیادی را به گمراهی خواهد کشاند. [۸] [۹] نقل شده است که امام حسن عسکری علیه‌السلام از جعفر کناره‌گیری و از همراهی با وی پرهیز می کرد.[۱۰] [۱۱] جعفربن علی در ماجرای فارِس‌بن حاتم، فردی که امام هادی علیه‌السلام او را طرد و لعن نموده و فرمان قتل وی را صادر کرده بودند، برخلاف پدر و برادرش، امام حسن عسکری علیه‌السلام، از فارس جانبداری کرد. [۱۲]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی،سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 139
- ↑ قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، ج. ۲، ص. ۲۶۱ و باب سیزدهم در فصل پنجم.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی،سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 139
- ↑ نوبختی حسن بن موسی، فرق الشيعة، ص 95، 108، 112.
- ↑ شهرستانی محمد بن عبدالکریم، ملل و نحل، ص 151، 152، 153.
- ↑ شیخ طوسی،کتاب غيبت، ص 143.
- ↑ شیخ صدوق، كمال الدين و اتمام النعمه، ص 63.
- ↑ طوسی، ابی‌جعفر، محمد بن حسن (شیخ طوسی)، کتاب الغیبة، ص ۲۲۶۲۲۷.
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار ج۵۰، ص۲۳۱.
- ↑ الهدایة الکبری ص۳۸۱.
- ↑ المجدی فی انساب‌الطالبیین ص۱۳۲.
- ↑ النقض علی أبی الحسن علی‌بن احمدبن بشار فی‌الغیبة ص۲۰۰.