نجاشی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
=مختصری از نجاشی= | =مختصری از نجاشی= | ||
چون یکی از نیاکان احمد به نام عبدالله بر | چون یکی از نیاکان احمد به نام عبدالله بر اهواز حکومت می کرد و به نجاشی به شهرت داشت بدین سبب او نیز به لقب نجاشی مشهور گشت . | ||
احمد نجاشی به دو کنیه ابوالحسین وابوالعباس نیز معروف شد. شاید فرزندانی به نامهای حسین و عباس داشته و در کوچکی از دنیا رفته باشند. | احمد نجاشی به دو کنیه ابوالحسین وابوالعباس نیز معروف شد. شاید فرزندانی به نامهای حسین و عباس داشته و در کوچکی از دنیا رفته باشند. | ||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
=تخصص و شهرت نجاشی= | =تخصص و شهرت نجاشی= | ||
با وجود آنکه نجاشی در حوزههای مختلف | با وجود آنکه نجاشی در حوزههای مختلف دینی و فقهی تحصیل کرد اما تخصص وی در فن رجال و جرح و تعدیل راویان است. میزان اعتبار و شهرت او به حدی است که حتی برخی کتاب او را از شیخ طوسی و کشی مستندتر و برتر دانستهاند. <ref>میر شریفی، سید علی، رجال نجاشی مهمترین کتاب رجالی شیعه،ص ۱۶۴</ref> به عنوان نمونه [[علامه حلی]] در تعارض نظر شیخ طوسی با نجاشی، نظر نجاشی را به دلیل تخصص و داشتن مشایخ بیشتر در فن رجال ترجیح میدهد. <ref>شمشیری، رحیمه و مهدی جلالی، مزایای فهرست نجاشی بر فهرست و رجال شیخ طوسی و بررسی اختلافات آنها با یکدیگر، مطالعات اسلامی، علوم قرآن و حدیث، 1388، ص۱۰۵</ref> | ||
=اساتید نجاشی= | =اساتید نجاشی= | ||
خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
22 - عثمان بن احمد واسطی | 22 - عثمان بن احمد واسطی | ||
23 - [[علی بن احمد بن محمد قمی]] معروف به ( | 23 - [[علی بن احمد بن محمد قمی]] معروف به (ابن ابی جید) (متوفی 408) | ||
24 - ابوالقاسم علی بن شبل بن اسد) | 24 - ابوالقاسم علی بن شبل بن اسد) | ||
خط ۱۲۱: | خط ۱۲۱: | ||
#شیخ ابوالحسن صهرشتى | #شیخ ابوالحسن صهرشتى | ||
# | # | ||
#سید عمادالدین بن معبد حسنى مروزى | #سید عمادالدین بن معبد حسنى مروزى<ref>روضات الجنات، خوانساری، محمدباقر، اسماعیلیان، قم، ج ۱، ص ۶۳</ref> <ref>طبقات اعلام الشیعه، ج ۲، ص ۱۸۰</ref> | ||
=آثار و تالیفات نجاشی= | =آثار و تالیفات نجاشی= | ||
خط ۱۴۲: | خط ۱۴۱: | ||
=درگذشت= | =درگذشت= | ||
احمد بن علی نجاشی در جمادیالاول سال ۴۵۰ هـ. ق پس از سرکوبی شیعیان بغداد به مطر (روستایی در [[سامراء]] در نزدیکی | احمد بن علی نجاشی در جمادیالاول سال ۴۵۰ هـ. ق پس از سرکوبی شیعیان بغداد به مطر (روستایی در [[سامراء]] در نزدیکی رود فرات) نقل مکان کرد و در همانجا نیز در سن ۷۸ سالگی در گذشت. <ref>سید علی میر شریفی، ص ۱۷۰</ref> | ||
=پانویس= | =پانویس= |
نسخهٔ ۱۲ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۰۰
نام | نجاشی |
---|---|
نام کامل | احمد بن علی نَجاشی |
کنیه | ابوالحسین • ابوالعباس |
زادروز | ماه صفر • ۳۷۲ق |
زادگاه | كوفه |
اساتید | شیخ مفید • شیخ صدوق • سید مرتضی • سید رضی • ابن غضائری |
شاگردان | شیخ طوسى • شیخ ابوالحسن صهرشتى • سید عمادالدین بن معبد حسنى مروزى |
تألیفات | فهرست اسماء مصنفی الشیعه معروف به رجال نجاشی • الجمعة و ما ورد فیه من الاعمال • الکوفة و ما فیها من الآثار و الفضائل و ... . |
درگذشت | ۴۵۰ق یا ۴۶۳ق |
محل فوت | عراق • سامرا • مطرآبد یا مطیرآباد |
احمد بن علی نَجاشی مرزبان سخت کوشی که در عصر خویش به مبارزه با مخالفان برخاست و پوچی گفتار دشمنانی را که سابقه درخشان شیعه را امری واهی دانسته تشیع را به نداشتن آثار و نوشته های ماندگار و پیشینه های فرهنگی سرزنش می کردند بر همگان آشکار کرد پژوهشگری که با قلم توانای خود به معرفی فرزندان علمی امام باقر (ع) و امام صادق (ع) پرداخت.
در بازشناسی محدثان و دانشمندان شیعی و آثار گرانبهای آنان بی وقفه شب و روز تلاش کرد و سرانجام ثمره این کوشش مدام و خستگی ناپذیر درخت استوار و پرباری به نام رجال نجاشی شد که در طول قرنها یکی از منابع اصلی فقها و دانشوران و راهنمای محققان در رشته شناخت راویان حدیث بوده است .
نجاشی بیشتر عمر خود را در بغداد گذراند. شیخ مفید و شیخ صدوق از اساتید نجاشی بودند. او به سال ۳۷۲ هـ ق در بغداد متولد شد و در سال ۴۵۰ هـ ق، در حدود ۷۸ سالگی درگذشت.
مختصری از نجاشی
چون یکی از نیاکان احمد به نام عبدالله بر اهواز حکومت می کرد و به نجاشی به شهرت داشت بدین سبب او نیز به لقب نجاشی مشهور گشت .
احمد نجاشی به دو کنیه ابوالحسین وابوالعباس نیز معروف شد. شاید فرزندانی به نامهای حسین و عباس داشته و در کوچکی از دنیا رفته باشند.
پدر و خاندان وی همه اهل کوفه بوده اند ولی از آنجا که پدرش پس از ورود شیخ صدوق در سال 355 ق . به بغداد از محضر او استفاده کرده و جدش هم در بغداد منزل داشته و خود نیز دوران کودکی و کسب معارف و علوم را در آنجا گذرانده است صحیح تر آن است که بگوییم او در همان شهر بغداد به دنیا آمده است . چنانکه علامه محقق شوشتری می نویسد: نجاشی بغدادی است نظیر شیخ مفید، سید مرتضی و سید رضی و شیخ طوسی در کتاب رجالش فرموده است : منزل جد نجاشی در کنار نهر است و نهر هم از شهر بغداد به شمار می آید. [۱]
کنیه نجاشی
برای احمد نجاشی دو كنیه ابوالحسین و ابوالعباس در منابع شهرت دارد. [۲]
تخصص و شهرت نجاشی
با وجود آنکه نجاشی در حوزههای مختلف دینی و فقهی تحصیل کرد اما تخصص وی در فن رجال و جرح و تعدیل راویان است. میزان اعتبار و شهرت او به حدی است که حتی برخی کتاب او را از شیخ طوسی و کشی مستندتر و برتر دانستهاند. [۳] به عنوان نمونه علامه حلی در تعارض نظر شیخ طوسی با نجاشی، نظر نجاشی را به دلیل تخصص و داشتن مشایخ بیشتر در فن رجال ترجیح میدهد. [۴]
اساتید نجاشی
1 - علی بن احمد بن عباس نجاشی (پدر نجاشی ): نجاشی بعضی از کتابهای شیخ صدوق را نزد پدرش خواند و از دست او اجازه نقل روایت کتابهای شیخ صدوق نایل آمد. [۵]
2 - احمد بن محمد بن عمران معروف به (ابن جندی) ( 305 - 396) [۶]
3 - احمد بن محمد بن موسی معروف به (ابن وصلت اهوازی) (324 - 409) ق
4 - احمد بن عبدالواحد بن احمد بزاز معروف به (ابن عبدون) یا (ابن حاشر) (330 - 423)ق
5 - احمد بن علی بن عباس سیرافی معروف به ابن نوح سیرافی
7 - ابواسحاق ابراهیم بن مخلد (325 - 410)
8 - القاضی ابوعبدالله جعفی
9- ابوالحسین بن محمد بن ابی سعید
10 - حسن بن احمد بن ابراهیم ( 339 - 426)ق
11 - حسن بن احمد بن محمد معروف به (اثم هیثم عجلی)
12 - حسن بن محمد بن یحیی فحام (متوفی 408) ق
13 - ابوعبدالله حسین بن عبیدالله غضائری (متوفی 411) ق . نجاشی از این استادش که شنیدنی های زیاد داشت و آگاه به زندگی راویان حدیث بود، به دریافت اجازه نقل حدیث نایل آمد. [۷]
14 - حسین بن احمد بن موسی .
15 - حسین بن جعفر بن محمد مخزومی معروف به (ابن خمری)
16 - سلامة بن ذکاء ابوالخیر موصلی
17 - عباس بن عمر بن عباس معروف به (ابن ابی مروان) [۸]
18 - عبدالواحد بن مهری (318 - 410)ق . نجاشی کتاب (( مسند عمار بن یاسر )) را نزد این استاد خوانده است . [۹]
19 - عبدالسلام بن حسین ادیب (329 - 405 ق کتاب (مهدی (عج ) را نزد این استادش خوانده است . (20)
20 - عبدالله بن محمد بن عبدالله معروف به (ابومحمد حذاء دعلجی)
21 - عثمان بن حاتم منتاب تغلبی
22 - عثمان بن احمد واسطی
23 - علی بن احمد بن محمد قمی معروف به (ابن ابی جید) (متوفی 408)
24 - ابوالقاسم علی بن شبل بن اسد)
25 - ابوالحسن محمد بن احمد قمی
26 - محمدبن جعفر ادیب معروف به (ابوالحسن تمیمی) (303 - 402)ق
27 - محمد بن عثمان بن حسن معروف به (نصیبی معدل) . نجاشی کتاب (مارووا من الحدیث) ابوشجاع ارجانی و نوشته ای از عبدالله بن علی که تمام آن نوشته را از امام رضا (ع) روایت کرده است ، نزد این استاد خوانده است .
28 - محمد بن علی بن شاذان قزوینی
29 - محمد بن علی بن یعقوب معروف به (ابولفرح قنائی کاتب) [۱۰]
شاگردان مشهور نجاشی
آثار و تالیفات نجاشی
1. فهرست اسماء مصنفی الشیعه معروف به رجال نجاشی. تألیف کتاب «فهرست اسماء مصنفین» یا همان «رجال نجاشی» مشهورترین اثر نجاشی است.
2. الجمعة و ما ورد فیها من الاعمال
3. الکوفة و ما فیها من الآثار و الفضائل
4. انساب بنی نضر بن قعین و ایامهم و اشعارهم
5. مختصر الانوار و مواضع النجوم التی سمتها العرب [۱۳]
6. تفسیر النجاشی [۱۴]
7. اخبار بنی سنسن؛ نجاشی ذیل نام ابوغالب زراری از این کتاب نام میبرد. [۱۵]
درگذشت
احمد بن علی نجاشی در جمادیالاول سال ۴۵۰ هـ. ق پس از سرکوبی شیعیان بغداد به مطر (روستایی در سامراء در نزدیکی رود فرات) نقل مکان کرد و در همانجا نیز در سن ۷۸ سالگی در گذشت. [۱۶]
پانویس
- ↑ قاموس الرجال، علامه شوشتری، جامعه مدرسین قم، ج۱، ص۵۲۳
- ↑ کتاب "بازشناسی منابع اصلی رجال شیعه " تالیف محمد کاظم رحمان ستایش و محمدرضا جدیدی
- ↑ میر شریفی، سید علی، رجال نجاشی مهمترین کتاب رجالی شیعه،ص ۱۶۴
- ↑ شمشیری، رحیمه و مهدی جلالی، مزایای فهرست نجاشی بر فهرست و رجال شیخ طوسی و بررسی اختلافات آنها با یکدیگر، مطالعات اسلامی، علوم قرآن و حدیث، 1388، ص۱۰۵
- ↑ طبقات اعلام الشیعه ، علامه آقا بزرگ تهرانی ، چاپ دوم ، اسماعیلیان ، ج 2، ص 19
- ↑ خلاصة الاقول ، علامه حلی ، چاپ تهران ،ج 1، ص 224 خلاصه ، ص 11
- ↑ رجال النجاشی ، ج 1، ص 226، ج 2، ص 417. رجال طوسی ، ص 417، خلاصه ، ص 12
- ↑ رجال طوسی ، ص 332 و 351 و 425. خلاصه ، ص 26
- ↑ رجال النجاشی ،ج 1، ص 343 . رجال طوسی ، ص 417، خلاصه ، ص 12
- ↑ اعیان الشیعه ، ج 3، ص 33. مشیخه النجاشی ، محمود دریاب نجفی ، چاپ اول 1413 ق ، قم ص 98.
- ↑ روضات الجنات، خوانساری، محمدباقر، اسماعیلیان، قم، ج ۱، ص ۶۳
- ↑ طبقات اعلام الشیعه، ج ۲، ص ۱۸۰
- ↑ نجاشی، رجال نجاشی، ۱۴۱۶ق، ص۱۰۱
- ↑ آقابزرگ، الذریعة، ج۴، ص۳۱۷
- ↑ نجاشی، رجال نجاشی، ۱۴۱۶ق، ص۸۴
- ↑ سید علی میر شریفی، ص ۱۷۰