داوودیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''داووديه''' اصحاب ابو سليمان داوود بن على بن خلف اصفهانى (201- 270 هجری قمری) ملقب به ظاهرى يكى از ائمه فقهى [[اجتهاد]] در [[اسلام]] می باشند. | |||
==شرح حال== | ==شرح حال== | ||
وى در اصل اهل کاشان ولی متولد كوفه بود و در بغداد ساکن شده رياست فقهى سنت و جماعت به وى خاتمه يافت. | وى در اصل اهل کاشان ولی متولد كوفه بود و در بغداد ساکن شده رياست فقهى سنت و جماعت به وى خاتمه يافت. وى دارای تصانيف بسياری بود كه [[محمد بن اسحاق النديم]] در كتاب «الفهرست» خود طی دو صفحه به تفصيل از آن ها ياد كرده است. | ||
وى دارای تصانيف بسياری بود كه محمد بن اسحاق النديم در كتاب «الفهرست» خود طی دو صفحه به تفصيل از آن ها ياد كرده است. | |||
==روش فقهی== | ==روش فقهی== | ||
او در روش فقهى خود از | او در روش فقهى خود از «[[تأویل|تأويل]]» و «رأى» و «[[قیاس|قياس]]» اعراض كرده، به ظاهر [[قرآن]] اكتفا نمود و در باره «اجماع»، قايل به اجماع صحابه پيغمبر و يا «اجماع» همه علماى امت بود و «استحسان و تقليد» را قبول نداشت. | ||
از كسانى كه مذهب او را رواج دادند، ابن حزم اندلسى بود. وی كتابى در اصول مذهب به نام «الفقه الظاهرى» در هشت جلد نگارش کرد. <ref>مشکور محمد جواد ، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 192 با ویرایش اندک و جا بجایی و اصلاح عبارات.</ref> | از كسانى كه مذهب او را رواج دادند، ابن حزم اندلسى بود. وی كتابى در اصول مذهب به نام «الفقه الظاهرى» در هشت جلد نگارش کرد. <ref>مشکور محمد جواد ، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 192 با ویرایش اندک و جا بجایی و اصلاح عبارات.</ref> | ||
===از نظر ابن خلکان=== | |||
ابن خلكان مى نويسد: در هر روز چهار صد نفر در محضر او حاضر مى شدند. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
نسخهٔ ۱۹ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۴۹
داووديه اصحاب ابو سليمان داوود بن على بن خلف اصفهانى (201- 270 هجری قمری) ملقب به ظاهرى يكى از ائمه فقهى اجتهاد در اسلام می باشند.
شرح حال
وى در اصل اهل کاشان ولی متولد كوفه بود و در بغداد ساکن شده رياست فقهى سنت و جماعت به وى خاتمه يافت. وى دارای تصانيف بسياری بود كه محمد بن اسحاق النديم در كتاب «الفهرست» خود طی دو صفحه به تفصيل از آن ها ياد كرده است.
روش فقهی
او در روش فقهى خود از «تأويل» و «رأى» و «قياس» اعراض كرده، به ظاهر قرآن اكتفا نمود و در باره «اجماع»، قايل به اجماع صحابه پيغمبر و يا «اجماع» همه علماى امت بود و «استحسان و تقليد» را قبول نداشت. از كسانى كه مذهب او را رواج دادند، ابن حزم اندلسى بود. وی كتابى در اصول مذهب به نام «الفقه الظاهرى» در هشت جلد نگارش کرد. [۱]
از نظر ابن خلکان
ابن خلكان مى نويسد: در هر روز چهار صد نفر در محضر او حاضر مى شدند.
وفات
ابو سلیمان در سال 270 هجری قمری، در بغداد از دنیا رفت و در مقبره شونیزیه بغداد مدفون شد.[۲] [۳] [۴] [۵][۶] [۷] [۸] [۹] [۱۰] [۱۱][۱۲][۱۳]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد ، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 192 با ویرایش اندک و جا بجایی و اصلاح عبارات.
- ↑ مشکور محمد جواد ، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 192 با ویرایش اندک و جا بجایی و اصلاح عبارات.
- ↑ ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ج۱، ص۲۶۷.
- ↑ شوشتری، قاضی نورالله، احقاق الحق، ج۱، ص۱۶۷-۱۷۲.
- ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۸.
- ↑ ابن اثیر، علی بن محمد، اللّباب، ج۲، ص۲۹۷.
- ↑ زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۷، ص۱۷۶.
- ↑ ذهبی محمد بن احمد، سیر اعلام النّبلاء، ج۱۳، ص۹۷-۱۰۸.
- ↑ سبحانی، جعفر، طبقات الفقهاء، ج۳، ص۲۴۱.
- ↑ دائرة المعارف الاسلاميه، ج 9، ص 129- 130.
- ↑ صبحى المحمصانى، فلسفه التشريع فى الاسلام، ص 50- 51.
- ↑ ابن خلکان، وفيات الاعيان فى انباء ابناء الزمان، دو جلدی، سال 1310 قمری، ج 1، ص 175
- ↑ الخطیب البغدادی ابوبکر احمد بن علی، تاريخ بغداد، چاپ مصر، سال 1349 هجری قمری، ج 8، ص 369