زیانیه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «زیانیه شاخه اى از طريقه صوفيه «شاذليه» هستند كه ذكر ايشان با ذكر طريقه «شاذ...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==حیطه جغرافیایی== | ==حیطه جغرافیایی== | ||
زیانیه بیشتر در شمال آفریقا بسر می بردند و در کشوهای الجزایر و مراکش ساکن بودند. | زیانیه بیشتر در شمال آفریقا بسر می بردند و در کشوهای الجزایر و مراکش ساکن بودند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات</ref> <ref>دائرة المعارف الاسلاميه، چاپ اول، ج 10، ص 477- 478.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۵۸
زیانیه شاخه اى از طريقه صوفيه «شاذليه» هستند كه ذكر ايشان با ذكر طريقه «شاذليه» اختلاف دارد.
موسس
رییس طریقه زیانیه شخصی به نام محمد بن عبد الرحمن ابى زيان متوفای سال 1145 میلادی بود. م[۱]
شرح حال موسس
محمد بن عبد الرحمن در ثاثا نزديك قناذى (در جنوب شرقى فجوج) از اعمال مراكش متولد شد و در سجلماسه تحصيل علم كرد و به فرمان پادشاه مراكش با تهمت جادوگرى از فاس رانده شد و به (تافيلالت) گريخت و به فرقه شاذليه در آمد و به حج رفت و پس از بازگشت در قناذى كه مركز آن طايفه بود زاويهاى (خانقاه) بنا كرد و چندين چاه آب، حفر نمود.چندى بعد شهرت كرامات او در شمال افريقا زبان زد مردم شد و گروهى از دزدان و راهزنان نيز به وى گرويدند. [۲]
توصیفات
زيانيه صوفيه اى هستند كه کارشان اختصاص به نگهداری و حفظ کاروان ها و تجار از راهزنان بوده است. به طوری که هیچ کاروان و تاجری نمی توانست بدون حمایت سواران زیانیه سفر امنی داشته باشد. آن ها با خود نامه ای را كه به مهر شيخ طايفه رسيده بود حمل مى كردند. از اين جهت دزدان به احترام نامه شیخ از غارت كاروان خوددارى مى كردند. [۳]
حیطه جغرافیایی
زیانیه بیشتر در شمال آفریقا بسر می بردند و در کشوهای الجزایر و مراکش ساکن بودند. [۴] [۵]
پانویس
- ↑ شکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات
- ↑ دائرة المعارف الاسلاميه، چاپ اول، ج 10، ص 477- 478.