ابوجعفر بن حمدان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'می کند' به 'می‌کند') |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''أبوجعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری''' از علمای [[اهل سنت]] و از شیوخ برجسته [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود. ابوعبدالرحمان سلمی در مورد وی گفت که او "یکی از بزرگان مشایخ و علمای نیشابور" است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص254-257</ref> و الذهبی وی را چنین توصیف | '''أبوجعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری''' از علمای [[اهل سنت]] و از شیوخ برجسته [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود. ابوعبدالرحمان سلمی در مورد وی گفت که او "یکی از بزرگان مشایخ و علمای نیشابور" است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص254-257</ref> و الذهبی وی را چنین توصیف می‌کند: «الإمام الحافظ الزاهد القدوة، المُجاب الدعوة، شیخ الإسلام» أبوعثمان الحیری در مورد او می گوید: "هر کس دوست دارد با مسیر سلوکی خائفان درگاه الهی آشنا شود باید به ابوجعفر نگاه کند." وی در سال 240 هجری قمری متولد شد و در سال 311 هجری قمری درگذشت و جانشین او دو پسرش که در زمانه خود از مشاهیر بودند یعنی : شیخ خوارزم ابوالعباس بن حمدان و مسند نیشابور ابوعمرو بن حمدان شدند. | ||
=اساتید= | =اساتید= | ||
نسخهٔ ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۵۰
| نام | أبو جعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوجعفر بن حمدان |
| درگذشت | 311ق |
أبوجعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری از علمای اهل سنت و از شیوخ برجسته تصوف در قرن چهارم هجری بود. ابوعبدالرحمان سلمی در مورد وی گفت که او "یکی از بزرگان مشایخ و علمای نیشابور" است[۱] و الذهبی وی را چنین توصیف می‌کند: «الإمام الحافظ الزاهد القدوة، المُجاب الدعوة، شیخ الإسلام» أبوعثمان الحیری در مورد او می گوید: "هر کس دوست دارد با مسیر سلوکی خائفان درگاه الهی آشنا شود باید به ابوجعفر نگاه کند." وی در سال 240 هجری قمری متولد شد و در سال 311 هجری قمری درگذشت و جانشین او دو پسرش که در زمانه خود از مشاهیر بودند یعنی : شیخ خوارزم ابوالعباس بن حمدان و مسند نیشابور ابوعمرو بن حمدان شدند.
اساتید
احمد بن الازهر [۲]، عبدالله بن هاشم طوسی، عبدالرحمان بن بیش، محمد بن یحیی الظالی و بعد از آنها در شهر نیشابور أبی یحیى بن أبی میسرة، أبی عمرو بن أبی غرزة الغفاری، إسماعیل القاضی، عثمان بن سعید الدارمی، الحسن بن علی بن زیاد و معاذ بن نجدة را شاگردی کرده است.
شاگردان
أبو عثمان الحیری، أبوعلی الحسین بن علی الحافظ، عبدالله بن سعد، أبوالولید حسان بن محمد، أبوالعباس بن عقدة و دو پسرش؛ همچنین أبا عثمان الحیری و أبا حفص النیشابوری از او بهره ها برده اند.
گفتارها
گستاخی و تکبر مطیعان بر فرمانی که به آنها داده شده در اطاعتشان بدتر از خود نافرمانی آنهاست و برای آنها مضر است.
غفلت شما از توبه از گناهی که مرتکب شده اید بدتر است.
زیبایی یک انسان در گفتار خوب اوست و کمال او در صداقت اعمال اوست [۳].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص254-257
- ↑ ابن حمدان
- ↑ ابوجعفر بن حمدان