عدلیه: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''عدلیه''' اصطلاح کلامی مربوط به [[معتزله]] و [[امامیه]] است. | ||
==دلیل نامگذاری== | ==دلیل نامگذاری== | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
و اما متکلمان شیعه عموما از عدلیه هستند. به همین جهت، شیعه برای دین اسلام پنج اصل را نام برده است: توحید، نبوت، امامت، معاد و عدل را نیز جزو این اصول می‌دانند.<ref>مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، سال ۱۳۷۷ هجری شمسی، ج۴، ص۹۵2.</ref> | و اما متکلمان شیعه عموما از عدلیه هستند. به همین جهت، شیعه برای دین اسلام پنج اصل را نام برده است: توحید، نبوت، امامت، معاد و عدل را نیز جزو این اصول می‌دانند.<ref>مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، سال ۱۳۷۷ هجری شمسی، ج۴، ص۹۵2.</ref> | ||
== مبانی فکری== | ==مبانی فکری== | ||
مبانی فکری عدلیه بر پایه فهم از قرآن، سنت و اجماع است که آن را ادله شرعیه می نامند. <ref>مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، سال ۱۳۷۷ هجری شمسی، ج۴، ص۹۵6.</ref> در حالی که غیر عدلیه مخالف این دیدگاه است و عقل را از ادله شرعیه نمی داند تا یکی از پایه های اجتهاد و فهم احکام شرعی قرار گیرد. بلکه مبنای فهم آن ها بر تعبدی بودن احکام شرعی است.<ref>مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، سال ۱۳۷۷ هجری شمسی، ج۴، ص۹۵6.</ref> مطهری نوشته است که هیچ فرقه ای از فِرَق اسلامی منکر عدل به‌عنوان یک صفت از صفات الهی نیست. بلکه اختلاف در تفسیر و توجیه درباره عدل است. اشاعره عدل را به‌گونه ای تفسیر می کنند که در نگاه معتزله، مساوی با انکار عدل است. در نگاه ایشان، اشاعره منکر و مخالف عدل نیستند، بلکه تفاوت دو نگاه اشاعره و عدلیه است که به ظاهر منشأ اختلاف شده است. <ref>مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، سال ۱۳۷۷ هجری شمسی، ج۳، ص۷۳ </ref> | مبانی فکری عدلیه بر پایه فهم از قرآن، سنت و اجماع است که آن را ادله شرعیه می نامند. <ref>مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، سال ۱۳۷۷ هجری شمسی، ج۴، ص۹۵6.</ref> در حالی که غیر عدلیه مخالف این دیدگاه است و عقل را از ادله شرعیه نمی داند تا یکی از پایه های اجتهاد و فهم احکام شرعی قرار گیرد. بلکه مبنای فهم آن ها بر تعبدی بودن احکام شرعی است.<ref>مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، سال ۱۳۷۷ هجری شمسی، ج۴، ص۹۵6.</ref> مطهری نوشته است که هیچ فرقه ای از فِرَق اسلامی منکر عدل به‌عنوان یک صفت از صفات الهی نیست. بلکه اختلاف در تفسیر و توجیه درباره عدل است. اشاعره عدل را به‌گونه ای تفسیر می کنند که در نگاه معتزله، مساوی با انکار عدل است. در نگاه ایشان، اشاعره منکر و مخالف عدل نیستند، بلکه تفاوت دو نگاه اشاعره و عدلیه است که به ظاهر منشأ اختلاف شده است. <ref>مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، سال ۱۳۷۷ هجری شمسی، ج۳، ص۷۳ </ref> | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
[[رده: کلام]] | [[رده: کلام]] | ||
[[رده: مذاهب کلامی ]] | [[رده: مذاهب کلامی ]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۵۶
عدلیه اصطلاح کلامی مربوط به معتزله و امامیه است.
دلیل نامگذاری
چون امامیه و معتزله علاوه بر اعتقاد به توحید، عدل الهی را نیز باور داشتند، از این جهت به عدلیه معروف شدند. به تعبیر دیگر،امامیه ومعتزله برخلاف اهل سنت و مجبره قائل به عدل خداوند بودند و به‌همین دلیل آن ها را عدلیه نامیدند. [۱] و باز گفته اند که به واسطه نفی و اثبات مسئله عدل، متکلمان، به دو دسته عدلیه و غیر عدلیه تقسیم شدند. [۲] در ضمن باورمندی این صفت توجیه کننده مسئولیت انسان ها نسبت به افعال شان می باشد. و اما متکلمان شیعه عموما از عدلیه هستند. به همین جهت، شیعه برای دین اسلام پنج اصل را نام برده است: توحید، نبوت، امامت، معاد و عدل را نیز جزو این اصول می‌دانند.[۳]
مبانی فکری
مبانی فکری عدلیه بر پایه فهم از قرآن، سنت و اجماع است که آن را ادله شرعیه می نامند. [۴] در حالی که غیر عدلیه مخالف این دیدگاه است و عقل را از ادله شرعیه نمی داند تا یکی از پایه های اجتهاد و فهم احکام شرعی قرار گیرد. بلکه مبنای فهم آن ها بر تعبدی بودن احکام شرعی است.[۵] مطهری نوشته است که هیچ فرقه ای از فِرَق اسلامی منکر عدل به‌عنوان یک صفت از صفات الهی نیست. بلکه اختلاف در تفسیر و توجیه درباره عدل است. اشاعره عدل را به‌گونه ای تفسیر می کنند که در نگاه معتزله، مساوی با انکار عدل است. در نگاه ایشان، اشاعره منکر و مخالف عدل نیستند، بلکه تفاوت دو نگاه اشاعره و عدلیه است که به ظاهر منشأ اختلاف شده است. [۶]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 333
- ↑ مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، سال ۱۳۷۷ هجری شمسی، ج۴، ص۹۵۱.
- ↑ مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، سال ۱۳۷۷ هجری شمسی، ج۴، ص۹۵2.
- ↑ مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، سال ۱۳۷۷ هجری شمسی، ج۴، ص۹۵6.
- ↑ مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، سال ۱۳۷۷ هجری شمسی، ج۴، ص۹۵6.
- ↑ مطهری مرتضی، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، سال ۱۳۷۷ هجری شمسی، ج۳، ص۷۳