شریکیه (پیروان شریک بن شیخ المهری): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'می گفت' به 'می‌گفت')
خط ۶: خط ۶:


==مخالفت با عباسیان==
==مخالفت با عباسیان==
شریک مخالف عباسیان بود و از خون‌ریزی های ابومسلم بیزار بوده و می گفت ما هرگز خاندان رسول (ص) را پیروى نکردیم تا شاهد این خون‌ریزی ها و بیدادگری‌ها باشیم.
شریک مخالف عباسیان بود و از خون‌ریزی های ابومسلم بیزار بوده و می‌گفت ما هرگز خاندان رسول (ص) را پیروى نکردیم تا شاهد این خون‌ریزی ها و بیدادگری‌ها باشیم.


==مقابله با ابومسلم==
==مقابله با ابومسلم==

نسخهٔ ‏۸ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۱

شریکیه پیروان شریک بن شیخ المهرى منسوب به طایفه مهرة بن حیدان از قبیله قضاعه قحطانى است که در یمن اقامت داشتند.

تاریخچه

در تاریخ بخارا در باره آغاز نهضت شریک چنین آمده است که او مردى مبارز بود و مذهب شیعى داشت و مردم را به تشیع مى‏‌خواند. گردیزى مى ‏نویسد: شریک در فرغانه ساکن بود و چون زیاد بن صالح به جیحون رسید، بخاراخداة در پناه او قرار گرفت و همراه با وی به جنگ شریک رفت.

مخالفت با عباسیان

شریک مخالف عباسیان بود و از خون‌ریزی های ابومسلم بیزار بوده و می‌گفت ما هرگز خاندان رسول (ص) را پیروى نکردیم تا شاهد این خون‌ریزی ها و بیدادگری‌ها باشیم.

مقابله با ابومسلم

ابومسلم هر گونه مخالفتی را که علیه خلافت بنى‌عباس مى‌شد، اگر چه از طرف شیعیان علوى بود، درهم مى ‏شکست. شریک مى‏‌گفت: ما از رنج مروانیان اکنون خلاص یافتیم پس معنا ندارد که زیر بار رنج آل‌عباس برویم. به همین دلیل وی با ابومسلم میانه خوبى نداشت و به اهل بخارا مى ‏گفت که ابومسلم مسلمانان را به ناحق مى‌کشد و در کشتن بى ‏گناهان اسراف مى‏‌کند. دعوت شریک با استقبال مردم روبرو شد و سى هزار تن به او پیوستند. به همین دلیل او را شریک بن شیخ و صاحب الدعوه نیز مى‏‌گفتند. ابومسلم زیاد بن صالح خزاعى را با ده هزار مرد به بخارا فرستاد و لشکر شریک را شکست داد و خود شریک نیز پس از چند جنگ کشته شد.

نتیجه

از نتیجه اخبار مربوط به شریک چنین بر‌مى ‌آید که وى از پیروان شیعه علوى بود و با ابومسلم که طرفدار عباسیان بوده مخالفت مى‏‌کرده است. [۱] [۲] [۳] [۴] [۵] [۶].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 255 با ویرایش و نیز جابجایی و اصلاح گسترده عبارات
  2. تاريخ بخارا، ص 86- 89.
  3. ترکستان ‏نامه، ص 429.
  4. تاريخ قرون نخستين اسلام، تأليف اشپولر، ترجمه دکتر جواد فلاطورى، ص 78
  5. مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوى کلمان هوار، طبع پاريس، 1919- 1899 میلادی، ج 6، ص 74.
  6. گردیزی ابو سعید عبدالحی، زين الاخبار، به سعى و اهتمام محمد ناظم، برلين سال 1928 میلادی، تهران سال 1327 هجری شمسی، قسمت تاريخ ساسانيان تا صفاريان به اهتمام سعيد نفيسى، طهران سال 1333 هجری شمسی، ص 121