سوره انفال: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
{{پانویس|2}} | {{پانویس|2}} | ||
[[رده: | [[رده:قرآنشناسی]] | ||
[[رده:سورههای مثانی]] | [[رده:سورههای مثانی]] | ||
[[رده:غزوه بدر]] | [[رده:غزوه بدر]] | ||
[[رده:سورههای مدنی]] | [[رده:سورههای مدنی]] |
نسخهٔ ۱۷ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۹
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در
نام | سوره انفال |
---|---|
شماره سوره | ۸ |
ترتیب نزول | ۸۸ |
جزء | ۹ و ۱۰ |
مکی/مدنی | مدنی |
تعداد آیات | ۷۵ |
تعداد کلمات | ۱۲۴۴ |
تعداد حروف | ۵۳۸۸ |
سوره انفال هشتمین سوره قرآن مجید مى باشد که از آیه اوّل این سوره گرفته شده است. بعضى موضوعات مطرح شده در این سوره عبارتند از: انفال و غنائم، صفات مؤمنان واقعى، داستان جنگ بدر، واقعه تاریخى شب هجرت رسول خدا(ص) از مکّه به مدینه، حکم اسیران جنگى، احکام جهاد، حکم خمس، خرافات مشرکان و راه شناخت منافقان و مبارزه با آنان. این سوره ۷۵ آیه دارد و در مدینه نازل شده است.
انفال
انفال جمع نفل است به معنى غنيمت و هبه و زيادت[۱].
علت نامگذاری
«سوره انفال»؛ اين سوره به دليل كلمه ى «انفال» كه در آغاز آن آمده، همچنين به دليل بيان كردن احكام انفال و ثروت هاى عمومى، به «انفال» نامگذارى شده است[۲].
«سوره بدر»؛ اين سوره «بدر» نيز ناميده شده، چون درباره جنگ بدر نازل شده است[۳]. نقلی هم از ابنعباس در اين مورد در بيشتر کتب تفسير و علوم قرآنی آمده است[۴].
«سوره جهاد»؛ زيرا پس از نزول اين سوره پيامبر تلاوت آن را در جنگها براى تقويت روحيه رزمندگان سنّت قرار داد. اين رويّه در زمان خلفاء نيز ادامه داشته است[۵].
«سوره انفال»؛ اين سوره به دليل كلمه ى «انفال» كه در آغاز آن آمده، همچنين به دليل بيان كردن احكام انفال و ثروت هاى عمومى، به «انفال» نامگذارى شده است[۶]. «سوره بدر»؛ اين سوره «بدر» نيز ناميده شده، چون درباره جنگ بدر نازل شده است[۷]. نقلی هم از ابنعباس در اين مورد در بيشتر کتب تفسير و علوم قرآنی آمده است[۸].
«سوره جهاد»؛ زيرا پس از نزول اين سوره پيامبر تلاوت آن را در جنگها براى تقويت روحيه رزمندگان سنّت قرار داد. اين رويّه در زمان خلفا نيز ادامه داشته است[۹].