اسرافیل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
</div> | </div> | ||
'''اسرافیل'''، نام فرشته ای از ملائکه مقرب که بیشترین شهرت او به دمیدن در صور به هنگام برپایی [[قیامت]] است. نام او را به صورت «اسرافین»، «سرافیل» و «سرافین» هم نوشته اند. برخی هم با قرار دادن نام اسرافیل در کنار [[جبرئیل]] و [[میکائیل]]، این نام را ترکیبی با ریشه عبرانی، مرکب از اسراف یا سراف به معنی «بنده» و ایل به معنی «خداوند» دانسته اند. | |||
=اسرافیل و وظایفش= | |||
اسرافیل، نام فرشته ای از ملائکه مقرب که بیشترین شهرت او به دمیدن در صور به هنگام برپایی قیامت است. نام او را به صورت «اسرافین»، «سرافیل» و «سرافین» هم نوشته اند. برخی هم با قرار دادن نام اسرافیل در کنار [[جبرئیل]] و [[میکائیل]]، این نام را ترکیبی با ریشه عبرانی، مرکب از اسراف یا سراف به معنی «بنده» و ایل به معنی «[[خداوند]]» دانسته اند. طبق روایاتی از [[پیغمبر اکرم(ص)]] و [[امام سجاد(ع)]]، از نام اسرافیل به «عبدالله» تعبیر شده است و از دیگر نامها و القاب اسرافیل می توان به عبدالرحمان، عبدالخالق و ابوالمناقح اشاره کرد. | |||
از حیث ریشه شخصیت، از اسرافیل به طور مستقیم در [[قرآن کریم]] یادی نشده است و سخن از این فرشته، تنها در روایات دیده می شود. یکی از سرچشمه های اساسی در این باره، روایتی نقل شده از زبان [[عایشه]] درباره دعای [[پیامبر(ص)]] پیش یا پس از [[نماز]] است که به دو گونه متفاوت ضبط شده است: در گونه نخست که روایت عکرمه بن عمار با دو واسطه از عایشه است، چنین آمده که پیامبر(ص) در افتتاح [[نماز شب]]، همواره دعایی را می خواند که سرآغاز آن عبارت «اللهم رب جبرائیل و میکائیل و اسرافیل...» بوده است. در گونه دوم که روایت جسره از عایشه است، در پاسخ سؤال یک زن یهودی درباره [[عذاب قبر]]، چنین آمده است که پیامبر(ص) در سالهای پایانی از عمر خود، پس از انجام هر [[نماز]] بر ذکر «رب جبرئیل و میکائیل و اسرافیل» مداومت داشته، پس از این عبارات از آتش [[جهنم]] و عذاب قبر استعاذه می کرد. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۲
÷
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در
| نام | اِسْرافیل |
|---|
اسرافیل، نام فرشته ای از ملائکه مقرب که بیشترین شهرت او به دمیدن در صور به هنگام برپایی قیامت است. نام او را به صورت «اسرافین»، «سرافیل» و «سرافین» هم نوشته اند. برخی هم با قرار دادن نام اسرافیل در کنار جبرئیل و میکائیل، این نام را ترکیبی با ریشه عبرانی، مرکب از اسراف یا سراف به معنی «بنده» و ایل به معنی «خداوند» دانسته اند.
اسرافیل و وظایفش
اسرافیل، نام فرشته ای از ملائکه مقرب که بیشترین شهرت او به دمیدن در صور به هنگام برپایی قیامت است. نام او را به صورت «اسرافین»، «سرافیل» و «سرافین» هم نوشته اند. برخی هم با قرار دادن نام اسرافیل در کنار جبرئیل و میکائیل، این نام را ترکیبی با ریشه عبرانی، مرکب از اسراف یا سراف به معنی «بنده» و ایل به معنی «خداوند» دانسته اند. طبق روایاتی از پیغمبر اکرم(ص) و امام سجاد(ع)، از نام اسرافیل به «عبدالله» تعبیر شده است و از دیگر نامها و القاب اسرافیل می توان به عبدالرحمان، عبدالخالق و ابوالمناقح اشاره کرد.
از حیث ریشه شخصیت، از اسرافیل به طور مستقیم در قرآن کریم یادی نشده است و سخن از این فرشته، تنها در روایات دیده می شود. یکی از سرچشمه های اساسی در این باره، روایتی نقل شده از زبان عایشه درباره دعای پیامبر(ص) پیش یا پس از نماز است که به دو گونه متفاوت ضبط شده است: در گونه نخست که روایت عکرمه بن عمار با دو واسطه از عایشه است، چنین آمده که پیامبر(ص) در افتتاح نماز شب، همواره دعایی را می خواند که سرآغاز آن عبارت «اللهم رب جبرائیل و میکائیل و اسرافیل...» بوده است. در گونه دوم که روایت جسره از عایشه است، در پاسخ سؤال یک زن یهودی درباره عذاب قبر، چنین آمده است که پیامبر(ص) در سالهای پایانی از عمر خود، پس از انجام هر نماز بر ذکر «رب جبرئیل و میکائیل و اسرافیل» مداومت داشته، پس از این عبارات از آتش جهنم و عذاب قبر استعاذه می کرد.