روح القدس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
روح‌القدس در عهد جدید به این نام‌ها خوانده شده است: تسلی‌دهنده، روح حکمت و ایمان، روح شجاعت، محبت و شادی<ref>میشل، توماس، کلام مسیحی، ترجمه حسین توفیقی، قم ایران مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، چاپ اول، 1377ش، ص74-75.</ref>. | روح‌القدس در عهد جدید به این نام‌ها خوانده شده است: تسلی‌دهنده، روح حکمت و ایمان، روح شجاعت، محبت و شادی<ref>میشل، توماس، کلام مسیحی، ترجمه حسین توفیقی، قم ایران مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، چاپ اول، 1377ش، ص74-75.</ref>. | ||
=شخصیت شناسی= | |||
روح‌القدس اقنوم سوم از سه اقنوم «پدر، پسر، روح القدس» می‌باشد<ref> مستر هاکس، پیشین، ص424 و دهخدا، علی‌اکبر، پیشین.</ref>. در چارچوب ایمان [[مسیحی]] سخن از روح‌القدس پس از پدر و پسر است<ref>بسترس، کیرلّس سلیم و دیگران، جوهر المسیحیة و مفارقاتها، جونیة لبنان، المکتبة البولسیة، 2001، ص41.</ref>. | |||
نگاه [[مسیحیان]] به این سه اقنوم بر این اساس است که [[تثلیث]] واحد است و به معنای سه خدا نیست، بلکه خدای واحد در سه اقنوم است: «تثلیثی که از نظر جوهر، واحد است» (مصوبه شورای قسطنطنیه). | |||
پس اقانیم ثلاثه در یک الوهیت سهیم نیستند، بلکه هر یک از آن‌ها به‌طور کامل خدا هستند: «پسر همان پدر و پدر همان پسر است و روح‌القدس همان پدر و پسر است؛ یعنی از نظر سرشت و طبیعت یک خدا هستند» (مصوبه شورای تولدو)<ref> Catechism of Catholic Churh London ; Oxford press. P.60.</ref>. | |||
روح‌القدس شخصیتی الهی همچون پدر و پسر دارد<ref> لودیی، عبدالسلام، اصول الایمان، اشتوتکارت آلمان، Call of Hope، چاپ دوم2004، ص36.</ref>. لذا روح‌القدس را نباید فقط به عنوان یک تأثیر و یا یک قدرت تصور کنیم<ref>محمدیان، بهرام و دیگران، پیشین، ص556.</ref>. او دارای صفات شخصی است زیرا که فکر می‌کند<ref>رومیان 8: 27.</ref> احساس دارد<ref> رومیان 15:30.</ref> اراده دارد<ref>اول قرنتیان12: 11.</ref> او توسط پدر فرستاده شده است تا ایمان‌داران را به مشارکت صمیمانه و پیروی از [[عیسی]] رهنمون سازد<ref> یوحنا 14: 16-18 و 26.</ref>. | |||
غالباً [[عهد جدید]]، روح‌القدس را روح خدا می‌نامد. به نظر سنت مسیحی و کتاب‌های مقدس، روح‌القدس، مرادف [[جبرئیل]] یا فرشته‌ای از فرشتگان خدا و آفریده‌ای از آفریدگان او نیست. او در حقیقت خود خدا است که در قلوب مردم و جهان می‌زید و به عمل اشتغال دارد<ref>میشل، توماس، پیشین، ص74.</ref>. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۴۶
÷
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در
| نام | رُوح‌ُ القُدُس |
|---|
روح القدس به‌معنای روح پاک، موجودی منزه از عیب‌ها و نقص‌ها است. موجوداتی چون جبرئیل، موجودی از عالم امر، نیروی غیبی، عقل فعال، روح‌الارواح و بزرگ فرشتگان از مصادیق روح القدس معرفی شده‌اند. در منابع اسلامی وظایفی همچون رساندن وحی به پیامبران، یاری رساندن به مؤمنان، مبدأ علم پیامبران، منشأ القاء حکم و علم به اهل بیت(ع) و شفاعت در روز قیامت به روح‌القدس نسبت داده شده است.
واژه‌شناسی
روح‌القدس مرکب از دو کلمه روح و القدس است. روح به معنای نسیم و باد است[۱] و قدس نیز به معنای برکت[۲] و پاکی[۳] می‌باشد. نام‌گذاری او به "روح" به خاطر حیات‌بخشی او و "القدس" نیز به خاطر تقدیس‌بخشی وی به قلوب ایمان‌داران است[۴].
از دیگر نام‌های روح‌القدس، روح‌الله و روح مسیح است[۵].
کلمه عبری مربوط به روح (Ruach) واژه‌‌ای است که حدود چهارصد مرتبه در عهد قدیم آمده است[۶] که در بعضی موارد به باد[۷] و دم[۸] ترجمه شده است. بنا‌بر‌این اشاره عهد عتیق به دم خدا و یا طوفانی از جانب خدا[۹] نیز می‌تواند مربوط به کار روح خدا باشد.
بار معنایی این واژه عبری، چنان عمیق و غنی است که انتقال دقیق آن در زبان انگلیسی به هیچ وجه میسر نیست[۱۰].
روح‌القدس در عهد جدید به این نام‌ها خوانده شده است: تسلی‌دهنده، روح حکمت و ایمان، روح شجاعت، محبت و شادی[۱۱].
شخصیت شناسی
روح‌القدس اقنوم سوم از سه اقنوم «پدر، پسر، روح القدس» می‌باشد[۱۲]. در چارچوب ایمان مسیحی سخن از روح‌القدس پس از پدر و پسر است[۱۳].
نگاه مسیحیان به این سه اقنوم بر این اساس است که تثلیث واحد است و به معنای سه خدا نیست، بلکه خدای واحد در سه اقنوم است: «تثلیثی که از نظر جوهر، واحد است» (مصوبه شورای قسطنطنیه).
پس اقانیم ثلاثه در یک الوهیت سهیم نیستند، بلکه هر یک از آن‌ها به‌طور کامل خدا هستند: «پسر همان پدر و پدر همان پسر است و روح‌القدس همان پدر و پسر است؛ یعنی از نظر سرشت و طبیعت یک خدا هستند» (مصوبه شورای تولدو)[۱۴].
روح‌القدس شخصیتی الهی همچون پدر و پسر دارد[۱۵]. لذا روح‌القدس را نباید فقط به عنوان یک تأثیر و یا یک قدرت تصور کنیم[۱۶]. او دارای صفات شخصی است زیرا که فکر می‌کند[۱۷] احساس دارد[۱۸] اراده دارد[۱۹] او توسط پدر فرستاده شده است تا ایمان‌داران را به مشارکت صمیمانه و پیروی از عیسی رهنمون سازد[۲۰].
غالباً عهد جدید، روح‌القدس را روح خدا می‌نامد. به نظر سنت مسیحی و کتاب‌های مقدس، روح‌القدس، مرادف جبرئیل یا فرشته‌ای از فرشتگان خدا و آفریده‌ای از آفریدگان او نیست. او در حقیقت خود خدا است که در قلوب مردم و جهان می‌زید و به عمل اشتغال دارد[۲۱].
پانویس
- ↑ احمد بن فارس بن زکریا، معجم مقاییس اللغة، قم ایران، انتشارات دفتر تبلیغات حوزه علمیه، چاپ اول1404، ج2ص454 و واسطی حنفی، محب الدین، تاج العروس، بیروت لبنان، دار الفکر چاپ اول 1414، ج4ص58.
- ↑ صاحب بن عباد، المحیط فی اللغة، بیروت لبنان، عالم الکتاب، چاپ اول1414، ج5ص284.
- ↑ جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، بیروت لبنان، دار العلم للملایین، چاپ اول1410، ج3ص960.
- ↑ مستر هاکس، قاموس کتاب مقدس، تهران ایران، نشر اساطیر، چاپ اول1377، ص424 و دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، تهران ایران، مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، چاپ اول1373، ج8ص10853.
- ↑ مستر هاکس، پیشین، ص424 و دهخدا، علی اکبر، پیشین.
- ↑ حبیب صموئیل و دیگران، دائرة المعارف الکتابیة، قاهره مصر، دار الثقافة، ص141.
- ↑ پیشین.
- ↑ دائره المعارف کتاب مقدس، ترجمه بهرام محمدیان، تهران ایران، انتشارات روز نو، چاپ اول، ص554.
- ↑ پیدایش 7:2 حزقیال 37: 9-10، 14.
- ↑ مک گراث، الیستر، در آمدی بر الاهیات مسیحی، مترجم عیسی دیباج، تهران ایران، کتاب روشن، چاپ اول 1385، ص306.
- ↑ میشل، توماس، کلام مسیحی، ترجمه حسین توفیقی، قم ایران مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، چاپ اول، 1377ش، ص74-75.
- ↑ مستر هاکس، پیشین، ص424 و دهخدا، علی‌اکبر، پیشین.
- ↑ بسترس، کیرلّس سلیم و دیگران، جوهر المسیحیة و مفارقاتها، جونیة لبنان، المکتبة البولسیة، 2001، ص41.
- ↑ Catechism of Catholic Churh London ; Oxford press. P.60.
- ↑ لودیی، عبدالسلام، اصول الایمان، اشتوتکارت آلمان، Call of Hope، چاپ دوم2004، ص36.
- ↑ محمدیان، بهرام و دیگران، پیشین، ص556.
- ↑ رومیان 8: 27.
- ↑ رومیان 15:30.
- ↑ اول قرنتیان12: 11.
- ↑ یوحنا 14: 16-18 و 26.
- ↑ میشل، توماس، پیشین، ص74.