ابوریحان بیرونی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوریحان محمد بن احمد بیرونی'''، دانشمند ریاضیدان، ستارهشناس، تقویمشناس، انسانشناس، هندشناس، تاریخنگار، گاهنگار و طبیعیدان ایرانی در سدهٔ چهارم و پنجم [[هجری]] است. او در میان دانشمندان دورۀ اسلامی بیشتر با کنیه خود و به ندرت با نسبت خوارزمی شناخته میشود، اما پژوهشگران اروپایی معمولاً او را بیرونی مینامند. بیرونی را از بزرگترین دانشمندان [[مسلمان]] و یکی از بزرگترین دانشمندانِ ایرانی در همهٔ اعصار میدانند. همچنین، او را پدرِ انسانشناسی و هندشناسی میدانند. او به زبانهای خوارزمی، فارسی، عربی، و سانسکریت مسلط بود و با زبانهای یونانی باستان، عبری توراتی و سُریانی آشنایی داشت. | |||
=پانویس= | =پانویس= |
نسخهٔ ۲۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۷
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۸:۳۷، ۲۱ اوت ۲۰۲۲؛
نام | ابوریحان بیرونی |
---|---|
القاب و سایر نامها | ابوریحان محمد بن احمد بیرونی • بیرونی • محمد بن احمد بیرونی خوارزمی • محمد بن احمد |
زاده | ۳ ذیحجه ۳۶۲ • خوارزم |
درگذشت | بعد از سال ۴۴۲ ه.ق • غزنی |
استادان | ابونصر منصور بن علی بن عراقی |
آثار | التفهیم • قانون مسعودی • تحقیق مالِلْهِند تحقیق ما للهند • پاتانجلی • الآثار الباقیة عن القرون الخالیة • الصیدنة فی الطب • تحدید نهایات الأماکن لتصحیح مسافات المساکن |
دین و مذهب | اسلام • شیعه |
فعالیتها | اصول ریاضی • علوم فلسفه • ادیان و مذاهب • اعیاد فرس (عیدهای فارسیان زرتشت) در شعر و ادبیات • تاریخ و سیره • جامعهشناسی و... |
ابوریحان محمد بن احمد بیرونی، دانشمند ریاضیدان، ستارهشناس، تقویمشناس، انسانشناس، هندشناس، تاریخنگار، گاهنگار و طبیعیدان ایرانی در سدهٔ چهارم و پنجم هجری است. او در میان دانشمندان دورۀ اسلامی بیشتر با کنیه خود و به ندرت با نسبت خوارزمی شناخته میشود، اما پژوهشگران اروپایی معمولاً او را بیرونی مینامند. بیرونی را از بزرگترین دانشمندان مسلمان و یکی از بزرگترین دانشمندانِ ایرانی در همهٔ اعصار میدانند. همچنین، او را پدرِ انسانشناسی و هندشناسی میدانند. او به زبانهای خوارزمی، فارسی، عربی، و سانسکریت مسلط بود و با زبانهای یونانی باستان، عبری توراتی و سُریانی آشنایی داشت.