مخلوقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''مخلوقيه‏''' از شاخه‌های فرقه [[اهل حدیث]]<nowiki/>‌اند.
'''مخلوقیه‏''' از شاخه‌های فرقه [[اهل حدیث]]<nowiki/>‌اند.


==شرح حال==
==شرح حال==
خط ۸: خط ۸:


==عقاید==
==عقاید==
مخلوقیه معتقدند که کلام خدا ([[قرآن]]) مخلوق است و هر کسی که گمان کند مخلوق نيست، مشرک است، زيرا خداوند فرمود: «إِنَّا جَعَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِيًّا ...سوره زخرف، آیه 3» يعنى ما قرآن را به زبان عربى فرستاديم.
مخلوقیه معتقدند که کلام خدا ([[قرآن]]) مخلوق است و هر کسی که گمان کند مخلوق نیست، مشرک است، زیرا خداوند فرمود: «إِنَّا جَعَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِیًّا ...سوره زخرف، آیه 3» یعنی ما قرآن را به زبان عربی فرستادیم.
اين آیه شریفه دلالت بر آن دارد که قرآن مخلوق است، زيرا در اين آيه از لفظ (جعل) استفاده شده است که به معناى خلق است و نيز فرموده: « اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ ... سوره زمر، آیه 23» یعنی خداوند بهترین سخن و حدیث را نازل کرد. مطابق با معنای این آیه شریفه، حديث و محدث، ديرينه و قديم نخواهد بود. بنابراين،  قرآن آفريده و مخلوق است.
این آیه شریفه دلالت بر آن دارد که قرآن مخلوق است، زیرا در این آیه از لفظ (جعل) استفاده شده است که به معنای خلق است و نیز فرموده: « اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ ... سوره زمر، آیه 23» یعنی خداوند بهترین سخن و حدیث را نازل کرد. مطابق با معنای این آیه شریفه، حدیث و محدث، دیرینه و قدیم نخواهد بود. بنابراین، قرآن آفریده و مخلوق است.
در برخی از منابع آمده است که گروهی از جهمیه نیز قرآن، تورات، انجيل و زبور را مخلوق می‌دانند.
در برخی از منابع آمده است که گروهی از جهمیه نیز قرآن، تورات، انجیل و زبور را مخلوق می‌دانند.
علاوه بیان شده است که مخلوقیه معتقدند که ايمان مخلوق است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی،  مشهد،  نشر  آستان قدس رضوی،  سال 1372 شمسی،  چاپ دوم،  ص 399  با ویرایش و اصلاح جملات.</ref> <ref>عراقی  ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا،  سال 1961 میلادی، ص 88</ref>
علاوه بیان شده است که مخلوقیه معتقدند که ایمان مخلوق است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی،  مشهد،  نشر  آستان قدس رضوی،  سال 1372 شمسی،  چاپ دوم،  ص 399  با ویرایش و اصلاح جملات.</ref> <ref>عراقی  ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا،  سال 1961 میلادی، ص 88</ref>
<ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام،  با تصحيح على اصغر حكمت،  تهران،  ص 13.</ref> <ref>ترجمه سواد اعظم، ص 177</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس،  سال 1919- 1899 میلادی، ج 5،  ص 149.
<ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام،  با تصحيح على اصغر حكمت،  تهران،  ص 13.</ref> <ref>ترجمه سواد اعظم، ص 177</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس،  سال 1919- 1899 میلادی، ج 5،  ص 149.
</ref>
</ref>

نسخهٔ ‏۳ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۴

مخلوقیه‏ از شاخه‌های فرقه اهل حدیث‌اند.

شرح حال

در منابع مربوط به فرقه‌شناسی نام زیر شاخه‌های فرقه اهل حدیث بدین قرار است: حشویه، مخلوقیه، لفظیه، نصفیه، فاضلیه، صاعدیه، مالکیه [۱]

عقاید

مخلوقیه معتقدند که کلام خدا (قرآن) مخلوق است و هر کسی که گمان کند مخلوق نیست، مشرک است، زیرا خداوند فرمود: «إِنَّا جَعَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِیًّا ...سوره زخرف، آیه 3» یعنی ما قرآن را به زبان عربی فرستادیم. این آیه شریفه دلالت بر آن دارد که قرآن مخلوق است، زیرا در این آیه از لفظ (جعل) استفاده شده است که به معنای خلق است و نیز فرموده: « اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ ... سوره زمر، آیه 23» یعنی خداوند بهترین سخن و حدیث را نازل کرد. مطابق با معنای این آیه شریفه، حدیث و محدث، دیرینه و قدیم نخواهد بود. بنابراین، قرآن آفریده و مخلوق است. در برخی از منابع آمده است که گروهی از جهمیه نیز قرآن، تورات، انجیل و زبور را مخلوق می‌دانند. علاوه بیان شده است که مخلوقیه معتقدند که ایمان مخلوق است. [۲] [۳] [۴] [۵] [۶]

پانویس

  1. مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاریس، 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 149.
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 399 با ویرایش و اصلاح جملات.
  3. عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 88
  4. غزالی محمد طاهر معروف به نظام، با تصحيح على اصغر حكمت، تهران، ص 13.
  5. ترجمه سواد اعظم، ص 177
  6. مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 149.