فضیلیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


==عقاید عجیب==
==عقاید عجیب==
فضیلیه معتقد بودند که تفاوتی میان گناهان کوچک و بزرگ نیست و هر گناهی چه کوچک یا بزرگ، شرک به حساب می‌آید. همچنین می‌گفتند کسى که سخن حقى بگوید و اراده باطلی از آن بکند؛ کافر نمی‌شود. یا اگر کسی بگوید خدا واحد است و جز او خدایی نیست، اما در دلش به قول [[نصاری]] که قایل به تثلیث اند تمایل داشته باشد؛ [[کافر]] نمی‌شود و همچنین است که بگوید [[محمد رسول (ص)]] خداوند است، اما شخص دیگرى را رسول خدا بداند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 352 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>نشوان الحمیری ابو سعید،  الحور العین، تحقیق کمال مصطفى، مصر،  سال 1948 میلادی، ص 177.</ref>
فضیلیه معتقد بودند که تفاوتی میان گناهان کوچک و بزرگ نیست و هر گناهی چه کوچک یا بزرگ، شرک به حساب می‌آید. همچنین می‌گفتند کسی که سخن حقی بگوید و اراده باطلی از آن بکند؛ کافر نمی‌شود. یا اگر کسی بگوید خدا واحد است و جز او خدایی نیست، اما در دلش به قول [[نصاری]] که قایل به تثلیث‌اند تمایل داشته باشد؛ [[کافر]] نمی‌شود و همچنین است که بگوید [[محمد رسول (ص)]] خداوند است، اما شخص دیگری را رسول خدا بداند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 352 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>نشوان الحمیری ابو سعید،  الحور العین، تحقیق کمال مصطفى، مصر،  سال 1948 میلادی، ص 177.</ref>


==پانویس==
==پانویس==

نسخهٔ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۴

فضیلیه‏ از فرق «خوارج» بودند.

عقاید عجیب

فضیلیه معتقد بودند که تفاوتی میان گناهان کوچک و بزرگ نیست و هر گناهی چه کوچک یا بزرگ، شرک به حساب می‌آید. همچنین می‌گفتند کسی که سخن حقی بگوید و اراده باطلی از آن بکند؛ کافر نمی‌شود. یا اگر کسی بگوید خدا واحد است و جز او خدایی نیست، اما در دلش به قول نصاری که قایل به تثلیث‌اند تمایل داشته باشد؛ کافر نمی‌شود و همچنین است که بگوید محمد رسول (ص) خداوند است، اما شخص دیگری را رسول خدا بداند. [۱] [۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 352 با ویرایش و اصلاح جملات
  2. نشوان الحمیری ابو سعید، الحور العین، تحقیق کمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 177.