نسخهٔ ‏۳۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۰۴

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۵:۰۴، ۳۱ اوت ۲۰۲۲؛

پرونده:سوره انبیاء.jpg

سوره انبیاء

نام	سوره انبیاء
شماره سوره	۲۱
ترتیب نزول	۷۳
جزء	۱۷
مکی/مدنی	مکی
تعداد آیات	۱۱۲
تعداد کلمات	۱۱۷۷
تعداد حروف	۵۰۹۳

سوره انبیاءاز سوره‌های مکی قرآن است . نام‌گذاری این سوره به نام انبیاء به دلیل وجود نام شانزده پیامبر در آن است. از موضوعات اساسی سوره انبیاء توحید، نبوت، معاد و غفلت‌زدایی از مردم است. آیات ۸۷ و ۸۸ این سوره که به آیه نماز غفیله یا ذکر یونسیه معروف است و آیه ۱۰۵ که بر ارث بردن زمین توسط صالحان اشاره دارد، از آیات مشهور این سوره است.

أنبیاء

جمع نبی به معنی پیامبران است.

مفهوم کلی سوره

یادآورى یگانگى خدا؛
یاد كرد رستاخیز؛
بخش هایى از زندگى مبحث پیامبر الهى^[۱].

اسامی سوره

انبیاء،
إقترب^[۲].

علت نام‌گذاری

«سوره أنبیاء»؛ در این سوره از مجموع بیست‌وشش پیامبرى كه نامشان در قرآن آمده به داستان شانزده نفر از آنها اشاره شده است^[۳].
«سوره إقترب»؛ به دلیل اینکه این سوره با عبارت «إقترب» آغاز شده است و روایاتی هم در تسمیه سوره به این نام وجود دارد^[۴].

تعداد آیات و کلمات و حروف

سوره انبیاء صدودوازده آیه دارد^[۵].
سوره انبیاء هزاروصدوشصت‌وهشت کلمه دارد^[۶]. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره های قرآن مختلف است)
سوره انبیاء چهارهزاروهشتصدونود حرف دارد^[۷]. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است)

اهداف و آموزه‌ها

هدف هاى اساسى سوره انبیاء عبارت اند از:

توجه به یگانگى خدا؛
توجه به معاد؛
توجه به رسالت پیامبران الهى^[۸].

محتوا و موضوعات

محتوا و موضوعات سوره انبیاء بر محور مطالب ذیل می چرخد:

این سوره چنان كه از نامش پیدا است، سوره پیامبران است، چرا كه نام شانزده پیامبر، بعضى، با ذكر فرازهایى از حالاتشان و بعضى تنها به صورت اشاره در این سوره آمده است (موسى، هارون، ابراهیم، لوط، اسحاق، یعقوب، نوح، داود، سلیمان، ایوب، اسماعیل، ادریس، ذوالكفل، ذاالنون، زكریا و یحیى علیهم‌السلام). بنا بر این تكیه بحث‌هاى مهم این سوره بر روى برنامه هاى انبیاء است. علاوه بر اینها پیامبران دیگرى هستند كه نامشان صریحا در این سوره برده نشده ولى پیرامون آنها سخنى آمده است (مانند پیامبر اسلام(ص) و حضرت مسیح(ع) )؛

از این گذشته ویژگى سوره هاى مكى كه از عقائد دینى، مخصوصا از مبداء و معاد سخن مى گوید، كاملا در این سوره منعكس است؛

در این سوره از وحدت خالق و اینكه جز او معبود و آفریدگارى نیست و نیز از آفرینش جهان بر اساس هدف و برنامه، و وحدت قوانین حاكم بر این عالم و همچنین وحدت سرچشمه حیات و هستى، و نیز وحدت موجودات در برنامه فنا و مرگ، بحث به میان آمده است؛

بخش دیگرى از این سوره، از پیروزى حق بر باطل، توحید بر شرك و لشكریان عدل و داد بر جنود ابلیس، سخن گفته شده است؛

جالب اینكه این سوره با هشدارهاى شدید نسبت به مردم غافل و بی‌خبر از حساب و كتاب آغاز شده، و پایان آن نیز با هشدارهاى دیگرى در این زمینه تكمیل مى گردد^[۹].

فضائل، خواص و ثواب قرائت

ابى‌بن‌كعب از پیامبر خدا نقل كرده است كه «هر كس سوره انبیاء را بخواند، خدا با او به آسانى حساب مى كند و او را مى بخشاید و همه پیامبرانى كه نامشان در قرآن است او را سلام مى گویند».

امام صادق(ع) فرمود: «هر كس سوره انبیاء را از روى محبت بخواند، در بهشت همنشین پیامبران است و در این جهان در نظر مردم مهیب است»^[۱۰].

زمان و فضای نزول

سوره انبیاء در حدود سال دوازدهم بعثت نازل شده است^[۱۱].
سوره انبیاء اندكى پیش از هجرت (حدود سال دوازدهم بعثت) نازل گردید و این برهه تاریخى زمانى بود كه مكّیان در اوج تكبّر و بى اعتنایى به قرآن به سر مى بردند و سوره همین كافران را به نزدیك شدن عذاب تهدید كرد و همانند سایر سوره هاى مكى به تثبیت امور اعتقادى (توحید، نبوت، معاد)^[۱۲] پرداخته است. به گفته علامه طباطبایى غرض این سوره تثبیت نبوت است كه آن را بر پایه توحید و معاد بنا نهاده است^[۱۳]. این سوره با بیان اوصاف پیامبران پیشین، اتهامات مشركان به پیامبر اكرم(ص) را رد كرده و تأكید مى كند كه آن حضرت نیز داراى همان ویژگی‌ها و رسالت او نیز هماهنگ با رسالت آنان است. به نظر مى رسد بیان احوال پیامبران در این سوره با این هدف است كه پیامبر اسلام را براى بر دوش كشیدن بار سنگین رسالت آماده سازد^[۱۴].

ویژگی

سوره انبیاء جزو سور مئین (صد آیه ای ها) است ابن قتیبه می گوید سور مئین سوره هایی هستند که بعد از سور طوال آمده اند علت نامگذاری این سوره ها به مئین نزدیک بودن تعداد آیه های این سوره ها به عدد صد می باشد^[۱۵]. گفته شده این سوره ها عبارتند از «بنی إسرائیل، كهف، مریم، طه، أنبیاء ، حج و مؤمنون»^[۱۶]. برخی دیگر نیز سور مئین را سوره های «توبه، نحل، هود، یوسف، کهف، بنی اسرائیل، انبیاء، طه، مؤمنون، شعراء و صافات» ذکر کرده اند^[۱۷].

روایتى است كه از رسول خدا(ص) نقل شده كه فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جاى تورات و سوره هاى مئین را به جاى انجیل و سوره هاى مثانى را به جاى زبور به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره هاى مفصّل فزونى بخشید^[۱۸].

بخارى از ابن مسعود روایت كرده كه دربارۀ سوره‌هاى: بنى اسرائیل، كهف، مریم، طه، و الانبیاء گفت: «این سوره‌ها از سوره‌هاى كهن اول است، و از دیرینه‌ها هستند» سپس به همین ترتیب آنها را ذكر كرد^[۱۹].

در قرآن نام بیست‌وشش پیامبر آمده است كه در این سوره از شانزده تن از آنان یاد شده است. و آیات هشتادوهفت و هشتادوهشت این سوره «وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً ...» در نماز غفیله خوانده مى شود^[۲۰].

پانویس

↑ تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 135.
↑ جمال القراء و كمال الإقراء، ج 1، ص 199.
↑ تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 137.
↑ همانند روایتی از پیامبر ص در التفسیر الكبیر: تفسیر القرآن العظیم (الطبرانى)، ج 4، ص 273.
↑ الكشف و البیان، ج 6، ص 268.
↑ همان.
↑ همان.
↑ تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 138.
↑ تفسیر نمونه، ج 13، ص 349.
↑ ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 16، ص 94.
↑ دایرة المعارف قرآن كریم، ج 4، ص 433.
↑ اهداف كل سوره، ج 1، ص 411.
↑ المیزان، ج 14، ص 245.
↑ دایرة المعارف قرآن كریم، ج 4، ص 433.
↑ زاد المسیر فى علم التفسیر، ج 4، ص 141.
↑ دراسة حول القرآن الکریم، ص ۳۷.
↑ التمهید فی علوم القرآن، ج1، ص313.
↑ جامع البیان فى تفسیر القرآن، ج 1، ص 34.
↑ ترجمه الإتقان فى علوم القرآن، ج 1، ص 215.
↑ تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 137.

[1] تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 135.

[2] جمال القراء و كمال الإقراء، ج 1، ص 199.

[3] تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 137.

[4] همانند روایتی از پیامبر ص در التفسیر الكبیر: تفسیر القرآن العظیم (الطبرانى)، ج 4، ص 273.

[5] الكشف و البیان، ج 6، ص 268.

[6] همان.

[7] همان.

[8] تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 138.

[9] تفسیر نمونه، ج 13، ص 349.

[10] ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 16، ص 94.

[11] دایرة المعارف قرآن كریم، ج 4، ص 433.

[12] اهداف كل سوره، ج 1، ص 411.

[13] المیزان، ج 14، ص 245.

[14] دایرة المعارف قرآن كریم، ج 4، ص 433.

[15] زاد المسیر فى علم التفسیر، ج 4، ص 141.

[16] دراسة حول القرآن الکریم، ص ۳۷.

[17] التمهید فی علوم القرآن، ج1، ص313.

[18] جامع البیان فى تفسیر القرآن، ج 1، ص 34.

[19] ترجمه الإتقان فى علوم القرآن، ج 1، ص 215.

[20] تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 137.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 <noinclude>
 </div>
-<div class="wikiInfo">[[پرونده:سوره انبياء.jpg|جایگزین=سوره انبياء|بندانگشتی|سوره انبياء]]
+<div class="wikiInfo">[[پرونده:سوره انبیاء.jpg|جایگزین=سوره انبیاء|بندانگشتی|سوره انبیاء]]
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |نام
 !نام
@@ خط ۴۲: / خط ۴۲: @@
 آیات ۸۷ و ۸۸ این سوره که به آیه [[نماز غفیله]] یا [[ذکر یونسیه]] معروف است و آیه ۱۰۵ که بر [[ارث]] بردن زمین توسط صالحان اشاره دارد، از آیات مشهور این سوره است.
-=أنبياء=
+=أنبیاء=
-جمع نبی به معنی پيامبران است.
+جمع نبی به معنی پیامبران است.
 =مفهوم کلی سوره=
-# يادآورى يگانگى [[خدا]]؛
+# یادآورى یگانگى [[خدا]]؛
-# ياد كرد [[رستاخيز]]؛
+# یاد كرد [[رستاخیز]]؛
-# بخش هايى از زندگى مبحث پيامبر الهى<ref>تفسير قرآن مهر، ج 13، ص 135.</ref>.
+# بخش هایى از زندگى مبحث پیامبر الهى<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 135.</ref>.
 =اسامی سوره=
-# انبياء،
+# انبیاء،
 # إقترب<ref>جمال القراء و كمال الإقراء، ج 1، ص 199.</ref>.
 =علت نام‌گذاری=
-# «سوره أنبياء»؛ در اين سوره از مجموع بيست‌وشش پيامبرى كه نامشان در قرآن آمده به داستان شانزده نفر از آنها اشاره شده است<ref>تفسير قرآن مهر، ج 13، ص 137.</ref>.
+# «سوره أنبیاء»؛ در این سوره از مجموع بیست‌وشش پیامبرى كه نامشان در قرآن آمده به داستان شانزده نفر از آنها اشاره شده است<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 137.</ref>.
-# «سوره إقترب»؛ به دليل اينکه اين سوره با عبارت «إقترب» آغاز شده است و رواياتی هم در تسميه سوره به اين نام وجود دارد<ref>همانند روايتی از پيامبر ص در التفسير الكبير: تفسير القرآن العظيم (الطبرانى)، ج 4، ص 273.</ref>.
+# «سوره إقترب»؛ به دلیل اینکه این سوره با عبارت «إقترب» آغاز شده است و روایاتی هم در تسمیه سوره به این نام وجود دارد<ref>همانند روایتی از پیامبر ص در التفسیر الكبیر: تفسیر القرآن العظیم (الطبرانى)، ج 4، ص 273.</ref>.
-=تعداد آيات و کلمات و حروف=
+=تعداد آیات و کلمات و حروف=
-* سوره انبياء صدودوازده آيه دارد<ref>الكشف و البيان، ج 6، ص 268.</ref>.
+* سوره انبیاء صدودوازده آیه دارد<ref>الكشف و البیان، ج 6، ص 268.</ref>.
-* سوره انبياء هزاروصدوشصت‌وهشت کلمه دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره های قرآن مختلف است)
+* سوره انبیاء هزاروصدوشصت‌وهشت کلمه دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره های قرآن مختلف است)
-* سوره انبياء چهارهزاروهشتصدونود حرف دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است)
+* سوره انبیاء چهارهزاروهشتصدونود حرف دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است)
 *
 =اهداف و آموزه‌ها=
-هدف هاى اساسى سوره انبياء عبارت اند از:
+هدف هاى اساسى سوره انبیاء عبارت اند از:
-# توجه به يگانگى [[خدا]]؛
+# توجه به یگانگى [[خدا]]؛
 # توجه به [[معاد]]؛
-# توجه به [[رسالت]] پيامبران الهى<ref>تفسير قرآن مهر، ج 13، ص 138.</ref>.
+# توجه به [[رسالت]] پیامبران الهى<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 138.</ref>.
 =محتوا و موضوعات=
-محتوا و موضوعات سوره انبياء بر محور مطالب ذيل مي چرخد:
+محتوا و موضوعات سوره انبیاء بر محور مطالب ذیل می چرخد:
-اين سوره چنان كه از نامش پيدا است، سوره [[پيامبران]] است، چرا كه نام شانزده پيامبر، بعضى، با ذكر فرازهايى از حالاتشان و بعضى تنها به صورت اشاره در اين سوره آمده است ([[موسى]]، [[هارون]]، [[ابراهيم]]، [[لوط]]، اسحاق، يعقوب، نوح، داود، سليمان، ايوب، اسماعيل، ادريس، ذوالكفل، ذاالنون، زكريا و يحيى عليهم‌السلام). بنا بر اين تكيه بحث‌هاى مهم اين سوره بر روى برنامه هاى انبياء است. علاوه بر اينها پيامبران ديگرى هستند كه نامشان صريحا در اين سوره برده نشده ولى پيرامون آنها سخنى آمده است (مانند [[پيامبر اسلام(ص)]] و [[حضرت مسيح(ع)]] )؛
+این سوره چنان كه از نامش پیدا است، سوره [[پیامبران]] است، چرا كه نام شانزده پیامبر، بعضى، با ذكر فرازهایى از حالاتشان و بعضى تنها به صورت اشاره در این سوره آمده است ([[موسى]]، [[هارون]]، [[ابراهیم]]، [[لوط]]، اسحاق، یعقوب، نوح، داود، سلیمان، ایوب، اسماعیل، ادریس، ذوالكفل، ذاالنون، زكریا و یحیى علیهم‌السلام). بنا بر این تكیه بحث‌هاى مهم این سوره بر روى برنامه هاى انبیاء است. علاوه بر اینها پیامبران دیگرى هستند كه نامشان صریحا در این سوره برده نشده ولى پیرامون آنها سخنى آمده است (مانند [[پیامبر اسلام(ص)]] و [[حضرت مسیح(ع)]] )؛
-از اين گذشته ويژگى سوره هاى مكى كه از عقائد دينى، مخصوصا از مبداء و [[معاد]] سخن مى گويد، كاملا در اين سوره منعكس است؛
+از این گذشته ویژگى سوره هاى مكى كه از عقائد دینى، مخصوصا از مبداء و [[معاد]] سخن مى گوید، كاملا در این سوره منعكس است؛
-در اين سوره از وحدت خالق و اينكه جز او معبود و آفريدگارى نيست و نيز از آفرينش جهان بر اساس هدف و برنامه، و وحدت قوانين حاكم بر اين عالم و همچنين وحدت سرچشمه حيات و هستى، و نيز وحدت موجودات در برنامه فنا و مرگ، بحث به ميان آمده است؛
+در این سوره از وحدت خالق و اینكه جز او معبود و آفریدگارى نیست و نیز از آفرینش جهان بر اساس هدف و برنامه، و وحدت قوانین حاكم بر این عالم و همچنین وحدت سرچشمه حیات و هستى، و نیز وحدت موجودات در برنامه فنا و مرگ، بحث به میان آمده است؛
-بخش ديگرى از اين سوره، از پيروزى حق بر باطل، توحيد بر شرك و لشكريان عدل و داد بر جنود [[ابليس]]، سخن گفته شده است؛
+بخش دیگرى از این سوره، از پیروزى حق بر باطل، توحید بر شرك و لشكریان عدل و داد بر جنود [[ابلیس]]، سخن گفته شده است؛
-جالب اينكه اين سوره با هشدارهاى شديد نسبت به مردم غافل و بي‌خبر از حساب و كتاب آغاز شده، و پايان آن نيز با هشدارهاى ديگرى در اين زمينه تكميل مى گردد<ref>تفسير نمونه، ج 13، ص 349.</ref>.
+جالب اینكه این سوره با هشدارهاى شدید نسبت به مردم غافل و بی‌خبر از حساب و كتاب آغاز شده، و پایان آن نیز با هشدارهاى دیگرى در این زمینه تكمیل مى گردد<ref>تفسیر نمونه، ج 13، ص 349.</ref>.
 =فضائل، خواص و ثواب قرائت=
-[[ابى‌بن‌كعب]] از پيامبر خدا نقل كرده است كه «هر كس سوره انبياء را بخواند، خدا با او به آسانى حساب مى كند و او را مى بخشايد و همه پيامبرانى كه نامشان در قرآن است او را سلام مى گويند».
+[[ابى‌بن‌كعب]] از پیامبر خدا نقل كرده است كه «هر كس سوره انبیاء را بخواند، خدا با او به آسانى حساب مى كند و او را مى بخشاید و همه پیامبرانى كه نامشان در قرآن است او را سلام مى گویند».
-[[امام صادق(ع)]] فرمود: «هر كس سوره انبياء را از روى محبت بخواند، در [[بهشت]] همنشين پيامبران است و در اين جهان در نظر مردم مهيب است»<ref>ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج 16، ص 94.</ref>.
+[[امام صادق(ع)]] فرمود: «هر كس سوره انبیاء را از روى محبت بخواند، در [[بهشت]] همنشین پیامبران است و در این جهان در نظر مردم مهیب است»<ref>ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 16، ص 94.</ref>.
 =زمان و فضای نزول=
-* سوره انبياء در حدود سال دوازدهم [[بعثت]] نازل شده است<ref>دايرة المعارف قرآن كريم، ج 4، ص 433.</ref>.
+* سوره انبیاء در حدود سال دوازدهم [[بعثت]] نازل شده است<ref>دایرة المعارف قرآن كریم، ج 4، ص 433.</ref>.
 *
-* سوره انبياء اندكى پيش از هجرت (حدود سال دوازدهم بعثت) نازل گرديد و اين برهه تاريخى زمانى بود كه مكّيان در اوج تكبّر و بى اعتنايى به قرآن به سر مى بردند و سوره همين [[كافران]] را به نزديك شدن عذاب تهديد كرد و همانند ساير سوره هاى مكى به تثبيت امور اعتقادى (توحيد، نبوت، معاد)<ref>اهداف كل سوره، ج 1، ص 411.</ref> پرداخته است. به گفته [[علامه طباطبايى]] غرض اين سوره تثبيت [[نبوت]] است كه آن را بر پايه توحيد و معاد بنا نهاده است<ref>الميزان، ج 14، ص 245.</ref>. اين سوره با بيان اوصاف پيامبران پيشين، اتهامات [[مشركان]] به [[پيامبر اكرم(ص)]] را رد كرده و تأكيد مى كند كه آن حضرت نيز داراى همان ويژگي‌ها و رسالت او نيز هماهنگ با رسالت آنان است. به نظر مى رسد بيان احوال پيامبران در اين سوره با اين هدف است كه پيامبر اسلام را براى بر دوش كشيدن بار سنگين رسالت آماده سازد<ref>دايرة المعارف قرآن كريم، ج 4، ص 433.</ref>.
+* سوره انبیاء اندكى پیش از هجرت (حدود سال دوازدهم بعثت) نازل گردید و این برهه تاریخى زمانى بود كه مكّیان در اوج تكبّر و بى اعتنایى به قرآن به سر مى بردند و سوره همین [[كافران]] را به نزدیك شدن عذاب تهدید كرد و همانند سایر سوره هاى مكى به تثبیت امور اعتقادى (توحید، نبوت، معاد)<ref>اهداف كل سوره، ج 1، ص 411.</ref> پرداخته است. به گفته [[علامه طباطبایى]] غرض این سوره تثبیت [[نبوت]] است كه آن را بر پایه توحید و معاد بنا نهاده است<ref>المیزان، ج 14، ص 245.</ref>. این سوره با بیان اوصاف پیامبران پیشین، اتهامات [[مشركان]] به [[پیامبر اكرم(ص)]] را رد كرده و تأكید مى كند كه آن حضرت نیز داراى همان ویژگی‌ها و رسالت او نیز هماهنگ با رسالت آنان است. به نظر مى رسد بیان احوال پیامبران در این سوره با این هدف است كه پیامبر اسلام را براى بر دوش كشیدن بار سنگین رسالت آماده سازد<ref>دایرة المعارف قرآن كریم، ج 4، ص 433.</ref>.
 *
-=ويژگي=
+=ویژگی=
-سوره انبیاء جزو [[سور مئين]] (صد آيه ای ها) است [[ابن قتيبه]] می گويد سور مئين سوره هايی هستند که بعد از سور طوال آمده اند علت نامگذاری اين سوره ها به مئين نزديک بودن تعداد آيه های اين سوره ها به عدد صد می باشد<ref>زاد المسير فى علم التفسير، ج 4، ص 141.</ref>. گفته شده اين سوره ها عبارتند از «بنی إسرائيل، كهف، مريم، طه، أنبياء ، حج و مؤمنون»<ref>دراسة حول القرآن الکريم، ص ۳۷.</ref>. برخی ديگر نيز سور مئين را سوره های «توبه، نحل، هود، يوسف، کهف، بنی اسرائيل، انبياء، طه، مؤمنون، شعراء و صافات» ذکر کرده اند<ref>التمهيد فی علوم القرآن، ج1، ص313.</ref>.
+سوره انبیاء جزو [[سور مئین]] (صد آیه ای ها) است [[ابن قتیبه]] می گوید سور مئین سوره هایی هستند که بعد از سور طوال آمده اند علت نامگذاری این سوره ها به مئین نزدیک بودن تعداد آیه های این سوره ها به عدد صد می باشد<ref>زاد المسیر فى علم التفسیر، ج 4، ص 141.</ref>. گفته شده این سوره ها عبارتند از «بنی إسرائیل، كهف، مریم، طه، أنبیاء ، حج و مؤمنون»<ref>دراسة حول القرآن الکریم، ص ۳۷.</ref>. برخی دیگر نیز سور مئین را سوره های «توبه، نحل، هود، یوسف، کهف، بنی اسرائیل، انبیاء، طه، مؤمنون، شعراء و صافات» ذکر کرده اند<ref>التمهید فی علوم القرآن، ج1، ص313.</ref>.
-روايتى است كه از رسول خدا(ص) نقل شده كه فرمود: خداوند هفت [[سوره طوال]] را به جاى [[تورات]] و سوره هاى مئين را به جاى [[انجيل]] و سوره هاى مثانى را به جاى [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره هاى مفصّل فزونى بخشيد<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.
+روایتى است كه از رسول خدا(ص) نقل شده كه فرمود: خداوند هفت [[سوره طوال]] را به جاى [[تورات]] و سوره هاى مئین را به جاى [[انجیل]] و سوره هاى مثانى را به جاى [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره هاى مفصّل فزونى بخشید<ref>جامع البیان فى تفسیر القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.
-[[بخارى]] از [[ابن مسعود]] روايت كرده كه دربارۀ سوره‌هاى: بنى اسرائيل، كهف، مريم، طه، و الانبياء گفت: «اين سوره‌ها از سوره‌هاى كهن اول است، و از ديرينه‌ها هستند» سپس به همين ترتيب آنها را ذكر كرد<ref>ترجمه الإتقان فى علوم القرآن، ج 1، ص 215.</ref>.
+[[بخارى]] از [[ابن مسعود]] روایت كرده كه دربارۀ سوره‌هاى: بنى اسرائیل، كهف، مریم، طه، و الانبیاء گفت: «این سوره‌ها از سوره‌هاى كهن اول است، و از دیرینه‌ها هستند» سپس به همین ترتیب آنها را ذكر كرد<ref>ترجمه الإتقان فى علوم القرآن، ج 1، ص 215.</ref>.
-در قرآن نام بيست‌وشش پيامبر آمده است كه در اين سوره از شانزده تن از آنان ياد شده است. و آيات هشتادوهفت و هشتادوهشت اين سوره «وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً ...» در نماز غفيله خوانده مى شود<ref>تفسير قرآن مهر، ج 13، ص 137.</ref>.
+در قرآن نام بیست‌وشش پیامبر آمده است كه در این سوره از شانزده تن از آنان یاد شده است. و آیات هشتادوهفت و هشتادوهشت این سوره «وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً ...» در نماز غفیله خوانده مى شود<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 137.</ref>.
 =پانویس=