ناجیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (Hadifazl صفحهٔ فرقه ناجیه را به ناجیه منتقل کرد)
جز (جایگزینی متن - '=پانویس=↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:')
خط ۱: خط ۱:
'''فرقه ناجیه'''‏ یعنی فرقه رستگار و خلاص شونده در [[اسلام]] و  بلکه در همه ادیان. هر یک از فرق و مذاهب خود را ناجی و رستگار و دیگر فرقه‌ها را هالک و گمراه می‌‏شمارند. باید توجه داشت که کلمه ناجی مطابق با قواعد، صفت مشبهه است نه اسم فاعل. بنابراین به معنای خلاص‌شونده و رهنده است نه رهاننده و بالعکس منجی به معنای خلاص‏‌کننده و رهاننده می‏‌باشد. شیعه [[امامیه]] بنابر احادیثی که از پیامبر (ص) و ائمه معصومین (علیهم السلام) روایت می‌‏کنند، خود را فرقه ناجیه می‌‏شمارند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 351</ref> <ref>جزایری سید نعمت الله، الانوار النعمانیة، تبریز، ص 279- 280.</ref>.
'''فرقه ناجیه'''‏ یعنی فرقه رستگار و خلاص شونده در [[اسلام]] و  بلکه در همه ادیان. هر یک از فرق و مذاهب خود را ناجی و رستگار و دیگر فرقه‌ها را هالک و گمراه می‌‏شمارند. باید توجه داشت که کلمه ناجی مطابق با قواعد، صفت مشبهه است نه اسم فاعل. بنابراین به معنای خلاص‌شونده و رهنده است نه رهاننده و بالعکس منجی به معنای خلاص‏‌کننده و رهاننده می‏‌باشد. شیعه [[امامیه]] بنابر احادیثی که از پیامبر (ص) و ائمه معصومین (علیهم السلام) روایت می‌‏کنند، خود را فرقه ناجیه می‌‏شمارند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 351</ref> <ref>جزایری سید نعمت الله، الانوار النعمانیة، تبریز، ص 279- 280.</ref>.


=پانویس=
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: فرق و مذاهب]]  
[[رده: فرق و مذاهب]]  
<references />
<references />

نسخهٔ ‏۱۹ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۰

فرقه ناجیه‏ یعنی فرقه رستگار و خلاص شونده در اسلام و بلکه در همه ادیان. هر یک از فرق و مذاهب خود را ناجی و رستگار و دیگر فرقه‌ها را هالک و گمراه می‌‏شمارند. باید توجه داشت که کلمه ناجی مطابق با قواعد، صفت مشبهه است نه اسم فاعل. بنابراین به معنای خلاص‌شونده و رهنده است نه رهاننده و بالعکس منجی به معنای خلاص‏‌کننده و رهاننده می‏‌باشد. شیعه امامیه بنابر احادیثی که از پیامبر (ص) و ائمه معصومین (علیهم السلام) روایت می‌‏کنند، خود را فرقه ناجیه می‌‏شمارند[۱] [۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 351
  2. جزایری سید نعمت الله، الانوار النعمانیة، تبریز، ص 279- 280.