احمد بن اسماعیل سليمانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|علی بن محمد خزاز قمی | |علی بن محمد خزاز قمی | ||
|- | |- | ||
|[[دین]] و [[مذهب]] | |[[دین]] و [[مذهب]] | ||
|[[اسلام]] • [[تشیع]] | |[[اسلام]] • [[تشیع]] | ||
|- | |- | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
=معرفی اجمالی= | =معرفی اجمالی= | ||
احمد بن اسماعیل سلیمانی، ابوعلی. محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. در باره تاریخ ولادت و محل آن گزارشی در دست نیست، اما این احتمال وجود دارد كه وی اصالتاً ایرانی و اهل [[قزوین]] بوده باشد زیرا وی در اواخر عمر در قزوین میزیسته و برخی از [[رجال]] شیعی قزوین از او و معاصرش [[علی بن حاتم قزوینی]](م.ب350ق) نقل [[حدیث]] كردهاند. وفات او بعد از 336هجری اتفاق افتاده است زیرا وی مدتی در [[بغداد]] اقامت داشت و با همبحث خود [[ابوالمفضل شیبانی]](م387ق) نزد [[محمد بن همام اسكافی]](م336ق) به فراگیری [[علوم حدیث]] اشتغال داشته است. شاید بتوان گفت كه وی در سفرش به بغداد، مسیرش به [[قم]] افتاده و مدتی نزد بزرگان و شیوخ این شهر بهرههای علمی برده باشد. وی دارای اثر تألیفی نیست. | احمد بن اسماعیل سلیمانی، ابوعلی. محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. در باره تاریخ ولادت و محل آن گزارشی در دست نیست، اما این احتمال وجود دارد كه وی اصالتاً ایرانی و اهل [[قزوین]] بوده باشد زیرا وی در اواخر عمر در قزوین میزیسته و برخی از [[رجال]] شیعی قزوین از او و معاصرش [[علی بن حاتم قزوینی]](م. ب350ق) نقل [[حدیث]] كردهاند. وفات او بعد از 336هجری اتفاق افتاده است زیرا وی مدتی در [[بغداد]] اقامت داشت و با همبحث خود [[ابوالمفضل شیبانی]](م387ق) نزد [[محمد بن همام اسكافی]](م336ق) به فراگیری [[علوم حدیث]] اشتغال داشته است. شاید بتوان گفت كه وی در سفرش به بغداد، مسیرش به [[قم]] افتاده و مدتی نزد بزرگان و شیوخ این شهر بهرههای علمی برده باشد. وی دارای اثر تألیفی نیست. | ||
=استادان= | =استادان= | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۱۲
| نام | احمد بن اسماعیل سلیمانی |
|---|---|
| زاده | اواسط سده چهارم هجری |
| درگذشت | بعد از 336هجری |
| استادان | ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی |
| شاگردان | علی بن محمد خزاز قمی |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
احمد بن اسماعیل سلیمانی، (000 – حدود 350ق) ابوعلی. محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. از اساتید او «ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی» است كه وی كتاب المتعه(نوشته حسین بن عبیدالله سعدی) را نزد او فراگرفته است. از شاگردان او «علی بن محمد خزاز قمی»(م401ق) است كه در كتاب «كفایه الاثر» احادیثی در باره عدد امامان دوازدهگانه از او نقل كرده است.
معرفی اجمالی
احمد بن اسماعیل سلیمانی، ابوعلی. محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. در باره تاریخ ولادت و محل آن گزارشی در دست نیست، اما این احتمال وجود دارد كه وی اصالتاً ایرانی و اهل قزوین بوده باشد زیرا وی در اواخر عمر در قزوین میزیسته و برخی از رجال شیعی قزوین از او و معاصرش علی بن حاتم قزوینی(م. ب350ق) نقل حدیث كردهاند. وفات او بعد از 336هجری اتفاق افتاده است زیرا وی مدتی در بغداد اقامت داشت و با همبحث خود ابوالمفضل شیبانی(م387ق) نزد محمد بن همام اسكافی(م336ق) به فراگیری علوم حدیث اشتغال داشته است. شاید بتوان گفت كه وی در سفرش به بغداد، مسیرش به قم افتاده و مدتی نزد بزرگان و شیوخ این شهر بهرههای علمی برده باشد. وی دارای اثر تألیفی نیست.
استادان
از اساتید او ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی است كه وی كتاب المتعه(نوشته حسین بن عبیدالله سعدی) را نزد او فراگرفته است.
شاگردان
از شاگردان او علی بن محمد خزاز قمی(م401ق) است كه در كتاب كفایه الاثر احادیثی در باره عدد امامان دوازدهگانه از او نقل كرده است.
منابع
- بحارالانوار، ج36ص251؛
- رجال نجاشی، ص95 شماره 237؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص20؛
- الفهرست، طوسی، ص75 شماره 89؛
- كفایه الاثر، خزاز قمی، ص31.