تمیمیه: تفاوت میان نسخه‌ها
Wikivahdat (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵↵<references />↵↵[[رده: ' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تَمیمیّه''' (یا زُراریه) از فرق [[غلاة (فرقه)|غلاة]] شیعه است. این فرقه در باب امامت «[[واقفی]] | '''تَمیمیّه''' (یا زُراریه) از فرق [[غلاة (فرقه)|غلاة]] شیعه است. این فرقه در باب امامت «[[واقفی]]» اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و معتقدند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد. | ||
==موسس== | == موسس == | ||
[[ابوالحسن اشعری]] می‌گوید که موسس این فرقه شخصی به نام [[زرارة بن اعین]] است.<ref>ر.ک، اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین،، ج1، ص 103</ref> | [[ابوالحسن اشعری]] می‌گوید که موسس این فرقه شخصی به نام [[زرارة بن اعین]] است.<ref>ر. ک، اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین،، ج1، ص 103</ref> | ||
==تاریخچه== | == تاریخچه == | ||
[[کشّی|کشّی]] مینویسد زراره در حدود سال 80 هجری در دار‌الولید [[کوفه]] میزیست و از حواریین [[امام محمد باقر]] (ع) و [[امام جعفر صادق]] (ع) بود. | [[کشّی|کشّی]] مینویسد زراره در حدود سال 80 هجری در دار‌الولید [[کوفه]] میزیست و از حواریین [[امام محمد باقر]] (ع) و [[امام جعفر صادق]] (ع) بود. | ||
به گفته نجاشی زرارة بن اعین بن سنسن غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. [[ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن بابویه|ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن بابویه]] می‌گوید کتاب «الاستطاعه و الجبر» تألیف زرارة است. [[شیخ طوسی|شیخ طوسی]] در «الفهرست» مینویسد: نام وی عبد ربه مکنی به ابوالحسن، مردی احول و در اصل بندهای رومی بود که به دست مردی از قبیله بنی‌شیبان آزاد شد. جدّ وی سنسن در روم و از راهبان بود. وی برادرانی به نام‌های حمران نحوی، بکیر بن اعین و عبدالملک بن اعین داشت. مامقانی مینویسد. احادیثی که به وی منتسب است نشان می‌دهد که سخت ضعیف السند است. از اخبار وارده در مذمت او آن است که پس از وفات حضرت صادق (ع) زراره پسرش عبید را به [[مدینه|مدینه]] فرستاد تا جانشین آن حضرت را بشناسد. چون مرگ او فرا رسید [[قرآن]] را در دست گرفت و گفت هرکسی که امامتش این مصحف را ثابت کند امام من است.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 123 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارت.</ref> | به گفته نجاشی زرارة بن اعین بن سنسن غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. [[ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن بابویه|ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن بابویه]] می‌گوید کتاب «الاستطاعه و الجبر» تألیف زرارة است. [[شیخ طوسی|شیخ طوسی]] در «الفهرست» مینویسد: نام وی عبد ربه مکنی به ابوالحسن، مردی احول و در اصل بندهای رومی بود که به دست مردی از قبیله بنی‌شیبان آزاد شد. جدّ وی سنسن در روم و از راهبان بود. وی برادرانی به نام‌های حمران نحوی، بکیر بن اعین و عبدالملک بن اعین داشت. مامقانی مینویسد. احادیثی که به وی منتسب است نشان می‌دهد که سخت ضعیف السند است. از اخبار وارده در مذمت او آن است که پس از وفات حضرت صادق (ع) زراره پسرش عبید را به [[مدینه|مدینه]] فرستاد تا جانشین آن حضرت را بشناسد. چون مرگ او فرا رسید [[قرآن]] را در دست گرفت و گفت هرکسی که امامتش این مصحف را ثابت کند امام من است.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 123 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارت.</ref> | ||
==عقاید== | == عقاید == | ||
تمیمیه معتقدند که علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. این فرقه در باب امامت | تمیمیه معتقدند که علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. این فرقه در باب امامت «واقفی» اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و بر آن‌اند که روزی ظهور خواهد کرد. <ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 124</ref> <ref>اقبال آشتیانی عباس، خاندان نوبختی، ص 253</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۰۰
تَمیمیّه (یا زُراریه) از فرق غلاة شیعه است. این فرقه در باب امامت «واقفی» اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و معتقدند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد.
موسس
ابوالحسن اشعری می‌گوید که موسس این فرقه شخصی به نام زرارة بن اعین است.[۱]
تاریخچه
کشّی مینویسد زراره در حدود سال 80 هجری در دار‌الولید کوفه میزیست و از حواریین امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) بود. به گفته نجاشی زرارة بن اعین بن سنسن غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن بابویه می‌گوید کتاب «الاستطاعه و الجبر» تألیف زرارة است. شیخ طوسی در «الفهرست» مینویسد: نام وی عبد ربه مکنی به ابوالحسن، مردی احول و در اصل بندهای رومی بود که به دست مردی از قبیله بنی‌شیبان آزاد شد. جدّ وی سنسن در روم و از راهبان بود. وی برادرانی به نام‌های حمران نحوی، بکیر بن اعین و عبدالملک بن اعین داشت. مامقانی مینویسد. احادیثی که به وی منتسب است نشان می‌دهد که سخت ضعیف السند است. از اخبار وارده در مذمت او آن است که پس از وفات حضرت صادق (ع) زراره پسرش عبید را به مدینه فرستاد تا جانشین آن حضرت را بشناسد. چون مرگ او فرا رسید قرآن را در دست گرفت و گفت هرکسی که امامتش این مصحف را ثابت کند امام من است.[۲]
عقاید
تمیمیه معتقدند که علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. این فرقه در باب امامت «واقفی» اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و بر آن‌اند که روزی ظهور خواهد کرد. [۳] [۴]