ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (تمیزکاری)
جز (جایگزینی متن - '=منابع=↵↵#' به '== منابع == #')
خط ۳۰: خط ۳۰:
برخی از شاگردان او در نیمه دوم سده چهارم(حدود 381ق) وفات یافته‌‏اند، بنابراین وفات او باید در اواسط قرن چهارم بوده باشد.
برخی از شاگردان او در نیمه دوم سده چهارم(حدود 381ق) وفات یافته‌‏اند، بنابراین وفات او باید در اواسط قرن چهارم بوده باشد.


=منابع=
== منابع ==
 
# بحار الانوار، ج79ص12؛  
# بحار الانوار، ج79ص12؛  
# الذريعه، ج22ص111 شماره 6307، و ج24ص127 شماره 638؛  
# الذريعه، ج22ص111 شماره 6307، و ج24ص127 شماره 638؛  

نسخهٔ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۱۸

ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم
نام ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم
درگذشت قرن چهارم قمری • قم
شاگردان حسین بن محمد بن حسن
دین و مذهب اسلامتشیع

ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم، (000 – حدود 345ق) از راویان معتبر شیعی در اواسط قرن چهارم. وی در یك خانواده علمی و مذهبی در قم دیده به جهان گشود.

معرفی اجمالی

ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم، از راویان معتبر شیعی در اواسط قرن چهارم. از تاریخ تولد و وفات او آگاهی نداریم. وی در یك خانواده علمی و مذهبی در قم دیده به جهان گشود. پدرش علی بن ابراهیم بن هاشم قمی(م. ب307ق) از مفسران بزرگ شیعه و صاحب كتاب تفسیر است. جد او ابواسحاق ابراهیم بن هاشم(م. ح275ق) از اصحاب امام رضا است و اصالتاً اهل كوفه بود اما از كوفه به قم آمد و نخستین كسی بود كه احادیث كوفه را در قم منتشر نمود. همچنین عموی پدرش اسحاق بن ابراهیم یكی دیگر از محدثان شیعه است. برادران او احمد بن علی بن ابراهیم و محمد بن علی بن ابراهیم از محدثان زبردست و استاد شیخ صدوق(م381ق) بوده‌‏اند. محیط خانواده و شرایط علمی حاكم بر آن باعث شد تا وی پس از تحصیلات مقدماتی، به رشته حدیث روی آورد و همچون برادرانش در فن حدیث به مقام شایسته‌‏ای دست یابد. وی در موارد متعددی از پدرش نقل حدیث می‏‌كند و این گویای آن است‏ كه پدرش از اساتید عمده او بوده است.

شاگردان

از شاگردان معروف او حسین بن محمد بن حسن معاصر شیخ صدوق و صاحب كتاب مقصد الراغب فی فضائل علی بن ابیطالب است. شاگرد او در این كتاب روایات فراوانی از استادش نقل كرده است. از تألیفات او اثری در منابع دیده نمی‏‌شود.

درگذشت

برخی از شاگردان او در نیمه دوم سده چهارم(حدود 381ق) وفات یافته‌‏اند، بنابراین وفات او باید در اواسط قرن چهارم بوده باشد.

منابع

  1. بحار الانوار، ج79ص12؛
  2. الذريعه، ج22ص111 شماره 6307، و ج24ص127 شماره 638؛
  3. طبقات اعلام الشيعه، ج1ص3.