'''اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. مدت زیادی در [[کوفه|كوفه]] اقامت تحصیلی داشته و از اساتید آن‌جا بهره برده است. چنان‌كه از لقب «تمار» نیز برمیآید كه وی در ضمن تحصیل و تدریس، به كار خرمافروشی نیز مشغول بوده است.
== معرفی اجمالی ==
اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار، از [[محدّث|محدثان]] [[شیعه]] است. كنیه او در منابع ذكر نشده است. وی از نظر زمانی، در ردیف استادان [[شیخ صدوق]] قرار دارد زیرا شیخ صدوق با یك واسطه از استاد او [[ابوعمرو احمد بن حازم غفاری كوفی]] نقل حدیث میكند. بنابراین وفات او میبایست در اواسط سده چهارم یا اندكی پیش از آن، روی داده باشد. هم‌چنین در باره ولادت او با توجه به اینكه استاد او در 276 هجری وفات یافت، پس وی میبایست از سن كافی(حدود 20سال) برخوردار بوده باشد تا امكان نقل [[حدیث]] از این استادش را داشته باشد. در اینكه وی كجا درس خوانده و از چه خانوادهای برخاسته است، اطلاعی در دست نیست، اما ظاهراً مدت زیادی در كوفه اقامت تحصیلی داشته و از اساتید آن‌جا بهره برده است.
از لقب «مقری» استفاده میشود كه وی در قرائت [[قرآن]] دست داشته و نسبت به اختلافاتی كه در ضبط كلمات قرآنی وجود داشت، آشنا بوده است. چنان‌كه از لقب «تمار» نیز برمیآید كه وی در ضمن تحصیل و تدریس، به كار خرمافروشی نیز مشغول بوده است. از شاگردان او تنها «احمد بن علی بن نوح سیرافی» را میشناسیم كه خود از اساتید [[نجاشی]] و [[شیخ طوسی]] بوده است. از معاصران او [[ابوجعفر محمد بن علی شیبانی]](استاد [[حاكم نیشابوری]]) و [[محمد بن سلیمان كوفی]](صاحب كتاب مناقب) هستند كه مشتركاً از [[ابن حازم غفاری]] روایت دارند. در منابع حدیثی تنها یك حدیث از او باقی‌مانده كه در باره فضیلت [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهلبیت(علیه السلام)]] به ویژه [[حسن بن علی|امام حسن]] و [[امام حسین]](علیهماالسلام) است و در انتهای حدیث یادشده، وجود مقدس [[امام مهدی|امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه)]] به عنوان نهمین فرزند امام حسین ذكر شده است.
اسد بن عبدالله بسطامی بیطار، از محدثانشیعهاست. نویسنده رسالهای است كه برخی از مطالب آن در كتاب تاریخ قم آمده است. اهل «بسطام» از توابع شهرستان شاهرود بوده است.
معرفی اجمالی
اسد بن عبدالله بسطامی بیطار، محدث شیعی. كنیه او در منابع ذكر نشده است. وی نویسنده رسالهای است كه برخی از مطالب آن در كتاب «تاریخ قم» آمده است. در باره زمان تولد و تاریخ مرگ او اطلاعی نداریم، اما از استادان او شیخ امین عباد بن عباس طالقانی را میشناسیم كه در335 هجری وفات یافته است. بنابراین وی احتمالاً بعد از این تاریخ حیات داشته و شاید تا اواسط سده چهارم زنده بوده است. وی اصالتاً ایرانی است و چنان‌كه از لقب «بسطامی» استفاده میشود، اهل «بسطام» از توابع شهرستان شاهرود بوده است. از لقب «بیطار» نیز بر میآید كه وی در علم دامپزشكی و معالجه چهارپایان تبحر داشته است اما سوابق علمی او در این زمینه كاملاً مبهم است.
وی از زادگاه خود به قمهجرت كرد و ظاهراً برخی از علوم قرآنی را نزد «شیخ امین عباد بن عباس طالقانی» فرا گرفت. این استاد او پدر وزیر نامدار شیعیاسماعیل بن عباد، و صاحب كتاب احكام القرآن است. از دیگر اساتید و شاگردان او كسی را نمیشناسیم. از آثار او غیر از رساله یادشده، نوشته دیگری معرفی نشده است.
