کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
اسماعیل بن محمد انباریکاتب، (000 – حدود 395ق) | اسماعیل بن محمد انباریکاتب، (000 – حدود 395ق) | ||
ابوالقاسم. محدث شیعی در اواخر سده چهارم هجری. از نسبت «انباری» استفاده میشودکه وی اهل «أنبار»(یكی از استانهای شمالی عراق) است و احتمالاً زادگاه او نیز همانجا بوده است. همچنین در برخی از روایات، با لقب «كاتب» از او یاد شده است اما چگونگی انتساب این لقب، بر ما روشن نیست. شاید وی در امر نویسندگی مهارت داشته و یا آنكه مدتی در دستگاه دولتی به شغل دبیری اشتغال داشته است. در باره حیات علمی او چندان چیزی نمیدانیم. آنچه میتوان گفت این استکه وی مدت زیادی در بغداد مشغول به تحصیل بوده و در آنجا استادان متعددی دیده تا اینكه خود به مقام استادی رسید. استادان او «ابوعبدالله ابراهیم بن محمد ازدی»، «عبدالصمد بن علی» و «احمد بن جعفر مالكی» هستند. از شاگردان او «شیخ مفید»(م413ق) را میشناسیمکه احادیث چندی از او نقلکرده است. «شیخ طوسی»(م460ق) نیز از طریق شیخ مفید، احادیث او را درکتاب امالی آورده است. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است. | ابوالقاسم. محدث شیعی در اواخر سده چهارم هجری. از نسبت «انباری» استفاده میشودکه وی اهل «أنبار»(یكی از استانهای شمالی عراق) است و احتمالاً زادگاه او نیز همانجا بوده است. همچنین در برخی از روایات، با لقب «كاتب» از او یاد شده است اما چگونگی انتساب این لقب، بر ما روشن نیست. شاید وی در امر نویسندگی مهارت داشته و یا آنكه مدتی در دستگاه دولتی به شغل دبیری اشتغال داشته است. در باره حیات علمی او چندان چیزی نمیدانیم. آنچه میتوان گفت این استکه وی مدت زیادی در بغداد مشغول به تحصیل بوده و در آنجا استادان متعددی دیده تا اینكه خود به مقام استادی رسید. استادان او «ابوعبدالله ابراهیم بن محمد ازدی»، «عبدالصمد بن علی» و «احمد بن جعفر مالكی» هستند. از شاگردان او «شیخ مفید»(م413ق) را میشناسیمکه احادیث چندی از او نقلکرده است. «شیخ طوسی»(م460ق) نیز از طریق شیخ مفید، احادیث او را درکتاب امالی آورده است. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است. | ||
منابع | |||
== منابع == | |||
# الامالی، شیخ مفید، ص348؛ | |||
# الامالی، شیخ طوسی، ص121 حدیث188، وص182 حدیث305، وص186 حدیث312، وص691 حدیث1469؛ | |||
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص64. | |||
# | |||
نسخهٔ ۲۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۷
| عیسی بن محمد بن مؤدب | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | اسماعیل بن عیسی بن محمد بن مؤدب |
| اطلاعات شخصی | |
| محل درگذشت | بغداد |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان | محمد بن احمد بن داود قمی |
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
اسماعیل بن عیسی بن محمد بن مؤدب، محدث شیعی. در مصر و استماع حدیث از ابن اشعث کوفی شنیده است. سالها در بغداد اقامت داشت و در همانجا وفات یافت.
معرفی اجمالی
اسماعیل بن عیسی بن محمد بن مؤدب، محدث شیعی. شرح حال او در منابع ذکر نشده است بنابراین از تاریخ تولد و زمان مرگ او اطلاعی در دست نیست. حدیثی که وی از «ابن اشعث» در مصر شنیده نشان میدهد که وی مانند شیخ تلعکبری و ابوالمفضال شیبانی به طور مستقیم از محمد بن محمد بن اشعث کوفی روایت دارد، بنابراین وی هم عصر تلعکبری است و وفات او تقریباً حدود 380 هجری اتفاق افتاده است. از اینرو وفات یکی از شاگردانش در 368 هجری، لزوماً گواه بر این نیست که وی پیش از این تاریخ یا هم‌زمان با شاگردش وفات یافته است.
اطلاعات ما در باره چگونگی تحصیلات او اگرچه بر پایه حدس و گمان استوار است اما حضور او در مصر و استماع حدیث نزد «ابن اشعث کوفی» قطعی است. احتمالاً وی علاوه بر مصر، بخشی از حیات علمی خود را در بغداد به سرآورده و در آنجا حلقه درسی داشته است، زیرا از شاگردان معروف او محمد بن احمد بن داود قمی است که سالها در بغداد اقامت داشت و در همانجا وفات یافت. وی ظاهراً پیش از آن‌که به مقام استادی نائل آید، به تربیت اطفال اشتغال داشته است چنان‌که از لقب «مؤدب» اینطور استفاده میشود. از استادان او ابراهیم بن محمد بن عبدالله قرشی را میشناسیم که او نیز از «ابن اشعث کوفی» روایت دارد. از شاگردان دیگر او و همچنین از آثار تألیفی او خبری گزارش نشده است.
استادان
ابراهیم بن محمد بن عبدالله قرشی و محمد بن محمد بن اشعث کوفی از اساتید مشهور وی هستند.
شاگردان
از شاگردان مشهور وی محمد بن احمد بن داود قمی از بقیه شاگردان او اطلاعی در دست نیست.
منابع
- تهذیب الاحکام، ج6ص3 حدیث1، باب فضل زیاره رسول الله(ص)؛
- وسایل الشیعه(آل البیت)، ج14ص337 حدیث 19344؛
- خاتمه المستدرک، ج1ص21؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص64؛
- معجم رجال الحدیث، ج4ص78 شماره 1407.
| Hoosinrasooli/صفحه تمرین | |
|---|---|
| |
| اطلاعات شخصی | |
اسماعیل بن محمد انباریکاتب، (000 – حدود 395ق) ابوالقاسم. محدث شیعی در اواخر سده چهارم هجری. از نسبت «انباری» استفاده میشودکه وی اهل «أنبار»(یكی از استانهای شمالی عراق) است و احتمالاً زادگاه او نیز همانجا بوده است. همچنین در برخی از روایات، با لقب «كاتب» از او یاد شده است اما چگونگی انتساب این لقب، بر ما روشن نیست. شاید وی در امر نویسندگی مهارت داشته و یا آنكه مدتی در دستگاه دولتی به شغل دبیری اشتغال داشته است. در باره حیات علمی او چندان چیزی نمیدانیم. آنچه میتوان گفت این استکه وی مدت زیادی در بغداد مشغول به تحصیل بوده و در آنجا استادان متعددی دیده تا اینكه خود به مقام استادی رسید. استادان او «ابوعبدالله ابراهیم بن محمد ازدی»، «عبدالصمد بن علی» و «احمد بن جعفر مالكی» هستند. از شاگردان او «شیخ مفید»(م413ق) را میشناسیمکه احادیث چندی از او نقلکرده است. «شیخ طوسی»(م460ق) نیز از طریق شیخ مفید، احادیث او را درکتاب امالی آورده است. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.
منابع
- الامالی، شیخ مفید، ص348؛
- الامالی، شیخ طوسی، ص121 حدیث188، وص182 حدیث305، وص186 حدیث312، وص691 حدیث1469؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص64.